AzjaMałpySsakiWymarłeZwierzęta

Gigantopitek (Gigantopithecus)

Gigantopitek (Gigantopithecus)

W wielu rejonach świata pojawiają się historie o wysokich, człowiekowatych istotach, pokrytych włosami i uciekających przed spojrzeniami ludzi. Czy Yeti, albo Wielka Stopa to przetrwałe formy gigantopiteka – największego hominida, jakiego odkryto?

Klasyfikacja

  • Gromada: ssaki
  • Rząd: naczelne
  • Nadrodzina: małpy człekokształtne
  • Rodzina: człowiekowate
  • Podrodzina: orangowate
  • Rodzaj: gigantopitek

Występowanie

Ta olbrzymia małpa żyła na terenach dzisiejszych Chin, Indii i Wietnamu, prawdopodobnie między 9 mln a 100 tys. lat temu. Gigantopitek współistniał z innymi hominidami, ale tym, co wyróżniało gigantopiteka na tle pozostałych były ogromne rozmiary.

Gigantopitek (Gigantopithecus) – rekonstrukcja.

Charakterystyka

Wśród specjalistów dominuje pogląd głoszący, że gigantopitek chodził na 4 nogach, podobnie do współczesnego szympansa czy goryla. Istnieją również przypuszczenia, że poruszał się na dwóch nogach. Założenie o dwunożności opiera się tylko na kościach szczęki, która kształtem przypomina literę „U”, rozszerzającą się w ku tyłowi. Umożliwiało to zachowanie miejsca dla tchawicy, a szczęka umocowana była prostopadle do kręgosłupa, co może świadczyć o wyprostowanej sylwetce.

Trudno przesądzić o prawdziwości obu poglądów, bowiem nigdy nie odnaleziono kości miednicy, ani kończyn. Zważając jednak na fakt, że gigantopitek był istotą bardzo masywną (samiec ważył nawet 540 kg), nogi nie byłyby w stanie utrzymać takiego ciężaru. Gdyby poruszał się jak goryl, jego ciężar byłby równomiernie rozłożony na wszystkie kończyny, co umożliwiłoby mu sprawne poruszanie się.

Mieszkał w lasach bambusowych, razem z wymarłym rodzajem pandy, co potwierdzają znalezione skamieliny. W związku z tym uznano, że prowadził roślinożerny tryb życia.

Czaszki: gigantopiteka (Gigantopithecus), goryla i człowieka.

Szczęka charakteryzowała się masywnością i dużą głębokością. Zęby były duże, przeznaczone do żucia, miażdżenia i rozcierana pokarmu. Świetnie mógł sobie radzić z włóknistymi roślinami, podobnymi do bambusa. Poza bambusem, żywił się prawdopodobnie nasionami i owocami, wskazują na to fitolity znalezione na zębach. Trzonowce były krótkie i płaskie, ale pokryte niebywale mocnym, twardym szkliwem – szkoda, że my takiego nie posiadamy, nie musielibyśmy odwiedzać stomatologa 🙂

Podobnie wyglądały przedtrzonowce, natomiast kły nie były zbyt ostre, ani spiczaste. Siekacze nie zachwycały wielkością i przypominały dłuto. Wszystkie zęby posiadały liczne zagłębienia, analogiczną budową uzębienia może się poszczycić współczesna panda wielka, której dieta składa się głównie z bambusa.

Gigantopitek (Gigantopithecus) – rekonstrukcja.

Ponieważ szkielet jest niekompletny, rekonstrukcja gigantopiteka jest w większości spekulacją, ale części, które odkryto ujawniają ciekawe informacje. Ze względu na rozmiary można było stwierdzić, że jego najbliższym współczesnym krewnym jest goryl, ale mniejsza od gorylej szczęka każe domniemywać, że jest bliżej spokrewniony z orangutanem (Pongo). Stworzone modele gigantopiteka wyraźnie pokazują podobieństwo do małpy z rodzaju Pongo. Zrekonstruowany olbrzym zwykle stoi na dwóch nogach, ale jest to zrobione raczej po to, aby pokazać imponujące rozmiary tego stworzenia.

Teoria o dwunożności jest mocno wątpliwa, ale niewykluczone, że od czasu do czasu przyjmował wyprostowana pozycję (np. podczas rywalizacji z innymi samcami, albo podczas podróży).

Gigantopitek (Gigantopithecus) – porównanie wielkości z łosiem.

Odkrycie

Pierwszy opis został stworzony przez antropologa – Ralpha von Koenigswalda – w 1935 roku. Historia jest o tyle niezwykła, że naukowiec dokonał odkrycia w… chińskiej aptece. Skamieniałe zęby i kości mielono na proszek i stosowano jako lek w tradycyjnej medycynie chińskiej. Zęby trzonowe i kilka szczęk odzyskano z chińskiego sklepu z tradycyjnymi lekami. Inne pozostałości po gigantopiteku odkryto w Indiach i Wietnamie.

W 1955 roku znaleziono 47 zębów Gigantopithecus blacki wśród transportowanych „smoczych kości” (kawałki kości lub muszli, przeznaczone do wróżenia, np. do skapulimancji). Analizując pochodzenie zębów dotarto do większych znalezisk, a nawet do prawie kompletnej żuchwy. Do 1958 roku znaleziono łącznie 3 żuchwy i ponad 1300 zębów, większość w magazynach dla chińskich produktów leczniczych oraz w jaskiniach.

Nie wszystkie szczątki datuje się na ten sam okres – skamieniałości z prowincji Hubei wydają się być najstarsze spośród wszystkich chińskich znalezisk (pozostałe szczątki pochodzą z Kuangsi i Syczuanu). Zęby z Hubei są również większe.

Gigantopitek (Gigantopithecus) – rekonstrukcja.

Gatunki

Obecnie sklasyfikowano 3 gatunki gigantopiteka:

Gigantopithecus blacki

Znany jedynie z kości żuchwy oraz z zębów znalezionych w jaskiniach Azji Południowo-Wschodniej. Nazwa gatunkowa sugeruje, że stworzenie było znacznie większe od współczesnego goryla, ale dokładna wielkość i budowa nie są poznane. Dzięki różnym metodom datowania wykazano, że żył ok. 1 mln lat temu, a wymarł ok. 100 000 lat temu. W końcowej fazie gigantopitek współistniał więc z człowiekiem rozumnym (Homo sapiens – pojawił się ok. 190 tys. lat temu) oraz poprzedzającym go człowiekiem wyprostowanym (Homo erectus: 1,9 mln – 143 tys. lat temu).

Na podstawie znalezionych skamieniałości obliczono, że dorosły samiec mierzył ok. 3 m wysokości i ważył 540 kg. Najwięksi męscy przedstawiciele gatunku mogli nawet przekraczać 3 metry.

Spożywał rośliny podobne do tych, które jada panda wielka. Wygląd nie jest dobrze poznany ze względu na fragmentaryczne znaleziska. Mógł przypominać współczesnego goryla, ale naukowcy są bliżsi teorii mówiącej, że bardziej przypominał swego najbliższego krewnego – orangutana.

Gigantopitek (Gigantopithecus) – rekonstrukcja.

Gigantopithecus bilaspurensis

Bardzo duży gatunek małpy człekokształtnej, której historię poznaje się z kilku kości i zębów znalezionych na terenach Indii. Gatunek żył 6 – 9 mln lat temu, w miocenie. Jest spokrewniony z Gigantopithecus blacki.

Gigantopithecus giganteus

Zęby odnaleziono w wapiennej formacji skalnej Danin i Wuming, na północ od Nanning (chińska prowincja Kuangsi) oraz w północnych Indiach. Mimo nazwy uważa się, że gatunek był o połowę mniejszy od Gigantopithecus blacki. Prawdopodobnie prowadził naziemny tryb życia i żywił się roślinami (głównie bambusem i liścmi).

Porównanie: Gigantopitek (Gigantopithecus), Sasquatch (Wielka Stopa), człowiek, goryl. Wysokość na rysunku podana jest w stopach (1 stopa = 30,48 cm).

Yeti, Yowie, Alma, Orang-pendek, Sasquatch czyli gigantopitek?

Nie tylko Szerpowie mówią o Yeti – ogromnym zwierzęciu, przypominającym krzyżówkę małpy i człowieka, żyjącym w Himalajach.

  • Podobnie można scharakteryzować Yowie – dzikiego człowieka, którego ponoć spotykają Aborygeni – rdzenni mieszkańcy Australii.
  • Ludy Mongolii i Syberii podobne stworzenie nazywają Alma.
  • Indianie z Ameryki Północnej, jeszcze przed przybyciem białych osadników, mówili o Sasquatchu, czyli Wielkiej Stopie.
  • Orang-pendek (niski człowiek) występuje zaś podobno w lasach Sumatry.

Oficjalnie uznaje się, że istoty te są jedynie wymysłem fanatyków i zwolenników teorii spiskowych.

Rzeźba Wielkiej Stopy (Sasquatch).

Ślady?

Istnieją jednak ślady, które mogą przerwać kpiący śmiech sceptyków. W 2008 roku członkowie japońskiej ekspedycji zauważyli na śniegu odcisk ludzkiej stopy, mierzący 50 cm długości. Jedna z teorii sugeruje, że „autorem” tropu jest żyjący gigantopitek.

Pierwsze wzmianki o stworzeniach zamieszkujących odludne miejsca i przypominające małpoluda datuje się na wiek XV. W Europie o mitycznych (?) stworzeniach usłyszano dopiero pod koniec XX wieku, kiedy to angielski pułkownik Wandell wyznał, że w północnych Indiach zobaczył kilka dziwnych stworzeń o nagich stopach. Szerpowie – lud tybetański – widywali takie zwierzę od dawna i nadali mu imię Yeti.

Jedna z hipotez dotyczących Yeti, wyjaśnia, iż Yeti to jednak nie małpolud, lecz … niedźwiedź. Więcej na ten temat można znaleźć w artykule: Tybetański niedźwiedź błękitny.

Gigantopitek (Gigantopithecus), mieszkał w lasach bambusowych i podobnie jak panda wielka odżywiał się nimi.

Szczegółowe dane i wymiary

Gigantopitek (Gigantopithecus)

  • Wysokość: do 3 m (największe osobniki mogły przekraczać nawet 3 metry), samice były o połowę niższe
  • Rozpiętość ramion: 3.6 m
  • Masa: do 540 kg
Gigantopitek (Gigantopithecus) – porównanie wielkości z niedźwiedziem brunatnym.

Gigantopitek – ciekawostki

  • Naukowcy obliczyli, że gigantopitek był 2-3 razy cięższy od dzisiejszego goryla i prawie 5 razy cięższy od współczesnego orangutana.
  • Z powodu sporych międzygatunkowych różnic w uzębieniu i wielkości ciała, niektórzy naukowcy uważają, że gigantopitek był znacznie mniejszy (ok. 1,8 m wysokości) niż głoszą oficjalne informacje.
  • Dzięki dużym rozmiarom, dorosły osobnik miał bardzo niewielu naturalnych wrogów, jednak młodsze, słabe lub chore stworzenia padały ofiarą tygrysów, krokodyli, hien, pytonów, niedźwiedzi, machajrodonów (tygrysy szablastozębne) i człowieka wyprostowanego (Homo erectus).
  • W przeszłości uważano, że gigantopitek był spokrewniony z człowiekiem, jednak obecnie uważa się, że podobieństwo do człowieka jest wynikiem konwergencji ewolucyjnej (ewolucja zbieżna).
  • W 2012 roku, w Dallas dokonano badań DNA nieznanego nauce hominida. Sekwencja DNA sugeruje, że legendarny Sasquatch (Wielka Stopa) to hybryda Homo sapiens z nieznanym gatunkiem ssaka naczelnego. W stosunku do tego odkrycia, naukowcy używają określania: „ludzka hybryda”.
Gigantopitek (Gigantopithecus) – porównanie wielkości.

Polecamy:


Baza Dinozaurów

27 komentarzy

    1. sam najpierw siebie sklonuj jak nie masz co robić może co
      ?.a potem jego żebyście się nawzajem pozjadali dobra co odpowiada ci to Macieju tak co?.

  1. Gdzie można znaleźć więcej informacji o badaniach przeprowadzonych nad tym nieznanym hominidem? Opublikowaliście jakiś osobny artykuł poświęcony temu tematowi?

    1. Nie publikowaliśmy oddzielnego artykułu na ten temat. Proszę wpisać w wyszukiwarce: „Sasquatch and Homo sapiens 2012 Dallas” lub „Bigfoot DNA Sequenced” – pojawi się trochę materiałów na ten temat.

    1. Ucichło wokół tych śladów. Nikt później takich śladów nie zaobserwował. W dzisiejszych czasach przeważa sceptycyzm w takich kwestiach i podejrzenia, że to mistyfikacja, jak słynne ślady w zbożu, które niby powstały w wyniku lądowania UFO.

      Na początku bieżącego roku, być może zauważyłeś krążące w sieci artykuły o znalezieniu na Florydzie pytona, który miał niby 15 metrów i ważył 350 kg (mało wyraźne zdjęcie węża na łyżce koparki). Jakoś nikt tych rewelacji nie potwierdził i nie opublikował normalnych zdjęć.

      1. Nie wiem, czy o tym samym mówimy, ale któryś z tych „15 metrowych” pytonów został zmierzony, okazało się, że ma „tylko” 8 metrów, tak więc strach ma wielkie oczy 🙂

    1. Masz na myśli rok 2008? Nie, uważamy, że to teorie spiskowe. Oczywiście nie znamy wszystkich gatunków motyli czy owadów, ale wątpliwe aby 3-metrowy małpolud zdołał się przed ludźmi tak długo ukrywać. Poza tym nie mógłby żyć w pojedynkę, musiałby się przecież jakoś rozmnażać, zatem musiałoby ich być wiele. Rozmnażanie kazirodcze prowadzi bowiem do szybkiej zagłady gatunku.

  2. 1. Napisaliście, że Homo Sapiens nie było na Ziemi 100 000 lat temu, kiedy wymarł Gigantopitek. Później jednak stoi jak wół, że wymarł on 300 000 lat temu. Jako, że Homo Sapiens pojawił się ok. 200 000 lat temu, to zakładam, że chodziło o 100 000 lat przed pojawieniem się naszego gatunku.
    2. Bigfoot, Yeti, czy jakkolwiek byśmy go nie nazwali, NIE jest Gigantopitekiem. Jedynie Bernard Heuvelmans w latach 60. tak sądził, bo nie wiedziano, że ten gatunek nie porusza się na dwóch, a na czterech kończynach. W relacjach mowa jest najczęściej o brązowym, dwumetrowym, owłosionym człowieku, a nie 3 metrowym orangutanie.
    3. Istnienie Bigfoota zostało już udowodnione. Naukowcy: Brian Sykes i Melba Ketchum niezależnie od siebie przeprowadzili badania DNA domniemanych stworzeń. Bigfoot okazał się gatunkiem człowieka, który oddzielił się od innych i jest, tak jak piszecie krzyżówką Homo Sapiens, bądź Erectus z nieznanym dotąd gatunkiem z rodzaju Homo. Yeti zaś, okazał się być nowym podgatunkiem niedźwiedzia brunatnego.

    1. Tu małe nieporozumienie – uściśliliśmy to w artykule. Obecnie przyjmuje się, że gigantopitek wymarł ok. 100 tys lat temu. Współistniał więc z człowiekiem rozumnym Homo Sapiens przez ok. 90 tys. lat (człowiek rozumny pojawił się bowiem ok. 190 tys. lat temu). Te 300 tys. lat odnosiło się do jednego z podgatunków gigantopiteka, którego wymarcie szacowano na ten właśnie okres.

  3. maciej puknij ty się w łeb tyle no.po co to robić co?.w jakim celu?.żeby nas wszytskich zjadł co?.

  4. Czy masz w planach zrobić artykuł na temat reszty mitycznych stworów z różnych krajów i legend oraz religii?

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button