Park Narodowy Serengeti

Park Narodowy Serengeti

Rocznie Park Narodowy Serengeti odwiedza średnio 350 000 turystów. Wiele osób z całego świata ma więc potrzebę obcowania z prawdziwą dziką przyrodą. Afrykański Park Narodowy (PN) jest bowiem domem dla zwierząt, o których czytamy w książkach, które oglądamy na filmach czy podziwiamy namiastkę tego świata w ogrodach zoologicznych.

Na terenie Serengeti można zaznać o wiele silniejszych i prawdziwszych emocji, ponieważ respekt w stosunku do dzikich i potężnych zwierząt jest tam bardziej odczuwalny. Nie bez powodu jest to jedno z najpopularniejszych miejsc do odbywania safari – wypraw turystycznych, mających na celu obserwację potężnych, afrykańskich ssaków.

Niestety współcześnie pod pojęciem „safari” nie kryje się jedynie obserwacja dzikich zwierząt, lecz tak naprawdę nic innego jak myślistwo rekreacyjne, a nawet kłusownictwo. Polowanie na większość potężnych ssaków Afryki jest zakazane, jednak do dzisiaj problem nie został do końca rozwiązany.

Lokalizacja

Serengeti to nie nazwa żadnego kraju czy miasta. Jest to określenie regionu geograficznego oraz ekosystemu, panującego w północno-wschodniej Tanzanii.

Tanzania ulokowana jest we wschodniej Afryce, w rejonie Wielkich Jezior Afrykańskich. PN Serengeti znajduje się 335 km od Aruszy – czwartego pod względem wielkości miasta w kraju. Od północy park graniczy z Kenią, a od zachodu – z Jeziorem Wiktorii.

Utworzenie Parku

Przez około 200 lat rejon Mara, na którym znajduje się dzisiaj część PN Serengeti, był miejscem do wypasania bydła należącego do Masajów. Plemię afrykańskie nazywało tamtejsze tereny nieskończonymi równinami. W 1892 roku pojawił się tam pewien Europejczyk – Austriak Oskar Baumann, określany dzisiaj pierwszym europejskim odkrywcą Serengeti.

Pierwszym Amerykaninem, będącym gościem Serengeti, był natomiast Stewart Edward White – myśliwy podróżujący w 1913 r. z Nairobi przez afrykańskie równiny. Swoją wyprawę opisywał w dzienniku. W notatkach umieścił relację z nieznanego mu miejsca.

Pisał, że szedł przez spalony kraj, gdy nagle jego oczom ukazały się zielone trawy i rzeki, a po przejściu kolejnych 2 mil (ok. 3 km) „znalazł się w raju” (oryg. We walked for miles over burnt out country… Then I saw the green trees of the river, walked two miles more and found myself in paradise). Zachwycony tym co zobaczył, White postanowił powrócić do tego raju w roku 1920. Cała załoga rozbiła się w okolicach Seronera i spędziła tam 3 miesiące. W tym czasie (zapewne w ramach rozrywki)… zastrzelili 50 lwów.

Aby ograniczyć polowania na lwy, w 1921 r. brytyjska administracja kolonialna wyodrębniła teren chroniony o powierzchni 3,2 km². W roku 1929 obszar ten powiększono o całą powierzchnię Serengeti. Była to silna podstawa do utworzenia parku narodowego. Nastąpiło to jednak wiele lat później, bo w roku 1951.

Charakterystyka

PN Serengeti zajmuje obszar 14 750 km². W jego skład wchodzą łąki, sawanny, lasy i łęgi (formacje leśne występujące nad rzekami i potokami).

Miejsce wiecznych migracji

Serengeti jest swoistego rodzaju sceną, na której odbywa się odwieczny spektakl w wykonaniu antylop gnu (w mniejszym stopniu innych kopytnych). O wielkiej migracji tych dużych ssaków pisaliśmy już w innym artykule. Warto jednak co nieco wspomnieć o niej również tutaj.

Na terenie Parku Narodowego Serengeti mieszka ponad milion antylop gnu, rozproszonych w mniejszych stadach. Wraz z nadejściem pory suchej, czyli w okolicach maja, zwierzęta masowo migrują na północ i wschód regionu, gdzie panuje pora deszczowa. Celem podróży jest dotarcie do miejsc bogatych w pokarm i wodę – w kierunku Rezerwatu Masai Mara w Kenii. Kiedy w obszarach docelowych nastaje pora sucha, antylopy wracają „na stare śmieci”.

W czasie migrowania, narażone są na rozmaite niebezpieczeństwa, głównie ze strony dużych drapieżników lądowych (np. lwów i hien) oraz wodnych (krokodyli nilowych). Milionowe stado jest w drodze przez cały rok – cyklicznie zmienia siedliska, aby przetrwać na surowym, bezlitosnym lądzie, pełnym wrogów. Podczas wędrówki w obie strony, gnu pokonują nawet ponad 3000 km, co czyni je jedynymi ssakami lądowymi, pokonującymi tak duże odległości w poszukiwaniu pokarmu. Wielkie migracje kopytnych zwierząt są nieodłącznym elementem krajobrazu Parku Narodowego Serengeti.

Rejony Parku

Serengeti dzieli się zazwyczaj na 3 regiony:

Północne Serengeti

Północne Serengeti jest bogate w tereny leśne, porośnięte balsamowcami. W rejonie tym leży mała osada, zwana Seronera, na terenie której znajduje się mały pas startowy. Poza lasami widujemy krzaczaste sawanny – idealne siedliska dla słoni, żyraf i małych antylop, np. dikdika. W północnym Serengeti antylopy gnu przebywają od lipca do sierpnia

Zachodnie Serengeti

W części zachodniej, pokrytej ciemnymi, gliniastymi glebami, występują bagniste sawanny. Płynie tam również rzeka Grumeti, będąca domem dla krokodyli nilowych i hipopotamów – największych zagrożeń migrujących antylop gnu. W pobliżu Grumeti żyją też gerezy i wojowniki zbrojne. Podróżujące gnu przechodzą tędy między majem a lipcem.

Południowe Serengeti

Niemal bezdrzewne łąki i sawanny ulokowane są na południu PN. Jest to miejsce rozrodu antylop gnu, gdzie przebywają od grudnia do maja. Poza antylopami, spotykamy inne ssaki kopytne: zebry, gazele, impale, bawoły, koby śniade, bawolce krowie. Do mniejszych zwierząt zaliczamy góralki i pytony. Ciekawymi obiektami przyrody są granitowe ostańce, będące idealnymi punktami obserwacyjnymi dla polujących drapieżników.

Fauna

Na terenie Parku żyją przedstawiciele tzw. Wielkiej Piątki Afryki. Zwierzęta zaliczane do tego grona są uznawane za najcenniejsze (bo najtrudniejsze do upolowania) trofea wśród myśliwych. W skład Wielkiej Piątki wchodzi:

• słoń afrykański
• lew afrykański
• afrykański podgatunek lamparta (Panthera pardus pardus)
• nosorożec czarny
• bawół afrykański

Serengeti to także zagłębie gazel, małp (np. pawianów), dzikich psowatych (np. likaonów), kotowatych (np. serwali, gepardów) czy hien. Spośród ok. 500 gatunków ptaków wymienić można strusia, sekretarza, zwanego też wężojadem, dropia olbrzymiego, wojownika zbrojnego, papugi z rodzaju Agapornis, zwane papużkami nierozłączkami, marabuta afrykańskiego, koronniki i sępy. Więcej o faunie Afryki przeczytacie w osobnym artykule.

Szczegółowe dane / wymiary

Park Narodowy Serengeti

• Powierzchnia: 14 750 km²
• Rok utworzenia: 1951 r.
• Główne atrakcje: rozległe równiny, obserwacja największych ssaków lądowych współczesnego świata w ich naturalnym środowisku
• Rekordy: najstarszy park narodowy Tanzanii, jeden z największych parków narodowych w Afryce
• W parku zainstalowano 225 pułapek fotograficznych
• Fauna:
  • Ponad milion antylop gnu
  • ponad 3000 lwów
  • 1000 lampartów

Park Narodowy Serengeti – ciekawostki

• Nazwa Serengeti pochodzi z języka Masajów, którzy na określenie tamtejszych krain używali słowa siringet, oznaczającego „miejsce, gdzie ziemia ciągnie się w nieskończoność”.
• Przedstawiciele rządu zaproponowali, aby teren Parku poszerzyć o Jezioro Wiktorii, gdyż coraz intensywniejsze susze zagrażają jego istnieniu i, co za tym idzie, istnieniu milionów gatunków zwierząt.
• PN Serengeti widnieje na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Polecamy

• Podróże DinoAnimals
• Parki Narodowe
• Wodospady
• Fauna Afryki
• Afryka