DomowePsySsakiZwierzęta

Mastif hiszpański – nieustraszony i kochający

Mastif hiszpański

Dla wrogów – nieustraszony przeciwnik, dla swej rodziny – kochający i cierpliwy opiekun. Jak widać, mastyf hiszpański posiada dwa oblicza, oba równie istotne. Aby jednak pies umiał je okazywać w odpowiednich momentach, potrzebuje nauki, dzięki której będzie mu łatwiej żyć pośród ludzi. Pierwotnie bowiem częściej przebywał ze zwierzętami, których pilnował bez pomocy pasterzy. Poznajmy kolejnego przedstawiciela mastyfów – starożytnej grupy potężnych i oddanych psów azjatyckich.

Klasyfikacja FCI

  • Grupa 2: Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
  • Sekcja 2.2: Molosy typu górskiego
  • Próby pracy: Nie podlega
  • Nazwa oryginalna: Mastín espańol
  • Kraj pochodzenia: Hiszpania
Mastif hiszpański
Mastif hiszpański

Historia rasy

Korzenie mastyfa hiszpańskiego znajdują się w hiszpańskim regionie Estremadura. Uważa się, że pierwotnie wywodzi się od starożytnych psów, należących do greckich plemion – Molossów, żyjących na tamtejszych ziemiach ok. 2000 lat p.n.e. Greckie psy Molossów mogły z kolei zostać wprowadzone przez fenickich kupców, przybyłych z terenów dzisiejszej Syrii lub Indii. Na Półwyspie Iberyjskim molosy są więc bardzo starymi gospodarzami. Mastify hiszpańskie biorą jednak udział w wystawach psów rasowych dopiero od początku wieku XX, natomiast wzorzec powstał w roku 1945.

Pierwotnie mastyfy hiszpańskie pełniły funkcję stróżów i obrońców zwierząt hodowlanych, jednak współcześnie sprawdzają się również jako psy pilnujące domostw. Mimo to nadal angażowane są do pilnowania stad owiec. Od wieków bowiem świetnie chroniły swych podopiecznych przed wilkami.

Dzisiaj mastyf hiszpański pracuje też dla policji jako pies tropiący oraz obronny. Ponieważ jednak często krzyżowano go z innymi psami, np. bernardynami, w ciągu ostatnich dziesięcioleci liczba mastyfów hiszpańskich czystej krwi wyraźnie spadła. Hodowcy robią jednak wiele, aby populacja tych psów zwiększyła się, jest to bowiem rasa narodowa Hiszpanii.

Mastif hiszpański
Mastif hiszpański

Charakterystyka

Wygląd

Jako typowy molos, posiada mocną, muskularną, surową sylwetkę. Z pewnością jest też bardzo duży i ciężki. Duże mięśnie przyczepione są do mocnych, grubych kości. Mastyf hiszpański ma również bardzo okazałą głowę, wyposażoną w duży pysk, ozdobiony wyraźnym, zwisającym podgardlem. Nad masywnym pyskiem widoczne są małe oczy o spokojnym spojrzeniu. Trójkątne uszy luźno zwisają po bokach głowy.

Mastif hiszpański
Mastif hiszpański

Umaszczenie

Sierść jest krótka, gęsta i prosta, złożona z dwóch warstw. W dotyku powinna być szorstka i wełnista. Dłuższy włos porasta środek grzbietu oraz ogon. Umaszczenie obejmuje żółć (płowy), czerwień, czerń, wilczą szarość, mieszankę czerwieni i brązu, a także pręgi.

W Hiszpanii rozróżnia się 2 typy mastyfa:

  • Mastin Pesado („Ciężki mastif”) – większy, cięższy typ górski. Ma większą głowę, grubszy kościec, luźniejszą skórę i większe podgardle. Bardziej przypomina pierwotne mastyfy. Popularny w regionach górskich północnej Hiszpanii.
  • Mastin Ligero („Lekki mastif”) – lżejszy, o szlachetniejszej linii i elegantszym chodzie. Porusza się szybciej, jest bowiem bardziej zwinny. Popularniejszy na południu kraju.
Mastif hiszpański
Mastif hiszpański

Temperament

Pod względem charakteru jest podobny do anatoliana – ma w sobie godność, szlachetność i spokój. Nie zalicza się do ras głośnych i zabawowych, jest jednak bardzo lojalny i kochający. W obliczu zagrożenia może oddać swoje życie, aby chronić swych podopiecznych (ludzi lub zwierzęta).

Lubi być blisko opiekuna, jednak potrzebuje nadzoru człowieka stabilnego, spójnego i pewnego swojej pozycji. Bez tego niezależność i silny charakter mastyfa objawi się w negatywnej postaci apodyktycznego i nieobliczalnego dzikusa.

Na pierwszy rzut oka mastyf hiszpański wydaje się rozlazły, leniwy i ociężały. W rzeczywistości jest jednak czujny, bardzo wyczulony na zmiany w otoczeniu. Może być zaskakująco szybki i zwinny, co wydaje się mało prawdopodobne w obliczu jego gabarytów.

Mastif hiszpański
Mastif hiszpański

Nieustraszony

Ten wymagający pies, pod okiem doświadczonego opiekuna stanie się silnym, całkowicie nieustraszonym, pewnym siebie, ale również stabilnym, godnym zaufania zwierzęciem. Aby to osiągnąć, wymaga on wczesnego uspołeczniania (nawet od 3 tygodnia życia). W ten sposób dorosły mastyf nie będzie wrogo nastawiony do obcych, choć będzie trzymał zdrowy dystans, godny strażnika i ochroniarza. Wydaje się jednak, że nawet jeśli nie zostanie uspołeczniony jako szczeniak, można tę zaległość nadrobić nieco później. Mastyfy hiszpański jest bowiem bardzo inteligentny i szybko się uczy.

Choć stosunkowo łatwo go uspołecznić, nieco więcej wysiłku trzeba włożyć w szkolenie z zakresu posłuszeństwa. Z natury jest on przecież samodzielnie działającym obrońcą, nie potrzebującym poleceń człowieka. Wydaje się, że czasem specjalnie lekceważy komendy opiekuna, co może powodować frustrację. Trzeba jednak pogodzić się z faktem, iż jest to zwierzę nieco dzikie, wymagające wyjątkowego, cierpliwego, ale i charyzmatycznego nauczyciela. Szkolenie należy jednak urozmaicać, ponieważ mastif stosunkowo szybko nudzi się. Nuda z kolei zmusza go do lekceważenia poleceń.

Podobne artykuły

Jako pies obronny i stróżujący, nie goni drapieżnika / napastnika, jednak odstrasza go donośnym, głębokim szczekaniem i warczeniem. Jeśli jednak wróg nie wycofa się, mastyf bez wahania stanie do walki. Aby obronić stado (zwierzęce lub ludzkie) jest w stanie oddać swoje życie.

Mastif hiszpański
Mastify hiszpańskie

Kondycja zdrowotna

Ze względu na ciężar i wielkość, mastyf hiszpański może na starość cierpieć z powodu zwyrodnień stawów (głównie biodrowych). W obrębie rasy spotyka się też przypadki wywinięcia powieki i chorób serca.

Przy nieodpowiedniej diecie mogą mu doskwierać wzdęcia – nie powinno się go zatem karmić jednym dużym posiłkiem w ciągu dnia, lecz kilkoma mniejszymi, rozłożonymi w czasie. Suki miewają ponadto ciężkie porody, wymagające cesarskiego cięcia.

Mastif hiszpański
Mastify hiszpańskie

Szczegółowe dane / wymiary

Mastif hiszpański

  • Wysokość w kłębie:
    • Pies: 70–85 cm
    • Suka: 65–75 cm
  • Waga:
    • Pies: 50–70 kg (największe osobniki do 100 kg)
    • Suka: 40–60 kg
  • Średnia długość życia: 10-11 lat i więcej
Mastif hiszpański
Mastif hiszpański

Mastif hiszpański – ciekawostki

  • Na hiszpańskich wystawach psów mastyfy hiszpańskie występują licznie, jednak poza Półwyspem Iberyjskim jest to rasa rzadka.
  • Psy tej rasy, ze względu na pokaźne rozmiary, dojrzewają powoli. Samce staja się w pełni dorosłe dopiero w 2-3 roku życia.
  • Mastyf bardzo obficie się ślini, nocami natomiast może głośno chrapać.
  • Wykazuje dużą tolerancję i cierpliwość w stosunku do dzieci i zwierząt domowych. Ponieważ jest jednak duży i ciężki, może niechcący skrzywdzić dziecko, zwłaszcza w okresie młodości, gdy jest nieco żywiołowy i niezdarny.
Mastif hiszpański
Mastif hiszpański

Polecamy


Baza Dinozaurów

11 komentarzy

  1. Droga redakcjo czy macie w planach artykuł o mourasuchusIE ? To naprawdę dziwny i ciekawy krokodyl. Ewentualnie proponowałbym tego dziwnego wymarłego krokodyla który miał płetwy i ogon ”jak ryba”

    1. Mourasuchusa dodamy do listy do opracowania, gdyż dział krokodyli (ściślej krokodylomorfów) będziemy rozbudowywali, a ten gady jest rzeczywiście wart uwagi. Obecnie pracujemy nad kilkoma innymi artykułami, ale co się odwlecze to… itd. 🙂

  2. Wszystko fajnie jednak w artykule jest wiele błędów. Sama jestem posiadaczka 5 hiszpanów i znam wzorzec na pamięć. Wzrost powinien wynosić dla psa od 77cm a u suk od 72, górnej granicy nie ma. Wagowo też ktoś im dużo ujął bo moja 16 miesięczna suka już waży 65kg. Cesarki też nie zdażają się tak często jak pisze autor. W umaszczeniach także widać braki, a pies nie należy do tropiących. A największym błędem jest to że pies nazywa się MASTIF ewentualnie MASTIN napewno nie mastyf…

    1. Polecamy wzorzec FCI (można go znaleźć np. w ZKWP). Nazwa polska tego psa według wzorca FCI-Standard N° 91 / 30.08.2002 to MASTYF HISZPAŃSKI, a oryginalna hiszpańska mastín español.
      W kontekście wymiarów wzorzec podaje oczywiście następujące dane:
      „Wysokość w kłębie: minimalna dla psa : 77 cm, dla suki : 72 cm. Dobrze, jeśli wymiary te są znacznie przekroczone; pies powinien mierzyć powyżej 80 cm, suka powyżej 75 cm.”
      Rzecz jednak w tym, że artykuł nie opisuje jedynie wzorca wystawowego i jedynie zaleceń FCI, lecz psy tej rasy w ogóle. Stąd też podany zakres wysokości i wagi.
      W artykule również nie ma informacji, iż jest psem tropiącym, lecz że zdarza się, iż jest wykorzystywany przez policję jako pies tropiący.
      Artykuł nie zawiera także informacji, aby cesarskie cięcia zdarzały się często, tylko że „suki miewają ciężkie porody, wymagające cesarskiego cięcia”.

  3. Moja siostra ma Mastifa wabi się Nela jest najkochanszym psiakiem na świecie ? bardzo przyjazna dzieciaką i domowemu kotu potrafią spać razem w budzie od niedawna pojawił się u nich buldog francuski o imieniu Olaf Nela go uwielbia i dzieciaki też kochają te zwierzęta. Obydwa są stworzone dla dzieci.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button