Kot brytyjski krótkowłosy

Kot brytyjski krótkowłosy

Jeśli widzieliście reklamę karmy dla kotów Whiskas, wiecie już jak wygląda kot brytyjski krótkowłosy. Poza branżą reklamową rasa cieszy się równie dużą popularnością, a wszystko dzięki wspaniałemu, wyważonemu charakterowi. Oto „pluszowy” przedstawiciel kota domowego pochodzący z Wielkiej Brytanii.

Klasyfikacja FIFe

• Kategoria III: Koty krótkowłose i somalijskie
• Kod EMS: BRI
• Inne nazwy: British shorthair
• Kraj pochodzenia: Wielka Brytania

Historia rasy

Korzenie rasy mogą sięgać I wieku naszej ery, co czyni ją jedną z najstarszych. Prawdopodobnie za czasów Imperium Rzymskiego koty te transportowano z Egiptu do Wielkiej Brytanii, gdzie następnie krzyżowały się ze żbikiem europejskim. Nowa odmiana kota miała krępą, okazałą sylwetkę i bardzo gęste choć krótkie futro, które pomagało przetrwać w klimacie wyspiarskim.

Wydaje się, że współczesne brytyjskie krótkowłose praktycznie nie zmieniły się pod względem wyglądu, o czym świadczy wiele ich wizerunków tworzonych na przestrzeni wieków.

Hodowla selektywna rasy rozpoczęła się w wieku XIX. Od początku największy nacisk kładziono na kolor futra – musiało mieć odcień niebieskoszary. Ówczesne koty tej rasy posiadające takie umaszczenie nazywano British Blue („Brytyjski Niebieski”) lub English type (nazwą tą odróżniano odmianę brytyjską od drobniejszego typu rosyjskiego).

Za pioniera w hodowli brytyjskiego krótkowłosego uznaje się Harrisona Weira, który przyczynił się do ujednolicenia rasy. Niewykluczone jednak, że udział w tym brało kilku hodowców.

Pod koniec XIX wieku, po wystawie w Crystal Palace, przez pewien czas były bardzo popularne wśród miłośników kotów. Zmieniło się to jednak wraz z pojawieniem się na Wyspach kota perskiego i innych ras długowłosych. Krótkowłosy brytyjski znacznie stracił na popularności, a po wybuchu wojny był na skraju wymarcia.

Aby odzyskać dawną świetność, hodowcy postanowili krzyżować krótkowłose brytyjskie z persami. Zabieg ten dał początek zupełnie innej rasie – brytyjskiej długowłosej. Często również koty krótkowłose kojarzono z rosyjskimi niebieskimi, aby zachować piękne umaszczenie. Po wojnie hodowcy ciężko pracowali nad przywróceniem cech typowych dla brytyjskiego krótkowłosego. Pod koniec lat siedemdziesiątych udało się tego dokonać, a federacje felinologiczne, takie jak TICA czy CFA, oficjalnie zarejestrowały nową rasę.

Charakterystyka

Wygląd

Cechą charakterystyczną rasy jest krępa, muskularna sylwetka połączona z raczej niewielkimi rozmiarami. Klatka piersiowa jest szeroka, kończyny mocne i grube, a ogon tępo zakończony. W stosunku do ciała okrągła głowa ma bardzo duże rozmiary. Pysk jest krótki, policzki pękate – najbardziej okazałe występują u dorosłych kocurów. Nad pyskiem widoczne są duże, okrągłe oczy w kolorze miedzianopomarańczowym (kolor tęczówki uzależniony jest jednak od umaszczenia). Na szczycie dużej głowy rosną szeroko rozstawione uszy.

Wielkość

W porównaniu do innych ras brytyjski krótkowłosy dojrzewa wolniej – swoje pełne rozmiary osiąga w ok. 3 roku życia. Co ciekawe, u kotów tej rasy występuje wyraźny dymorfizm płciowy: kocice ważą średnio 3,2-5,4 kg, natomiast kocury 4,1-7,7 kg.

Sierść

Sierść jest kolejnym znakiem rozpoznawczym rasy: cechuje ją gęstość choć składa się tylko z jednej warstwy. Dzięki temu futro jest bardzo miękkie, wręcz pluszowe, co widać po jego ułożeniu w czasie ruchów zwierzęcia.

Najbardziej popularną odmianą kolorystyczną jest niebieska, ale federacje felinologiczne akceptują wiele kolorów i wzorów. Spotyka się zatem koty czerwone, srebrne, kremowe, białe, czarne, złotocynamonowe, płowe, pręgowane, colourpoint, dwukolorowe, czekoladowe, liliowe oraz szylkretowe.

Temperament i zdrowie

Nie jest tak aktywny i zabawowy jak wiele innych ras, ale wyróżnia się dużym urokiem i dobrodusznością. W stosunku do opiekuna jest bardzo oddany i kochający, lubi także towarzystwo innych zwierząt oraz dzieci. Przepada za kontaktem fizycznym, ale obejmuje to jedynie głaskanie; noszenie i nadmierne okazywanie czułości to dla niego przesada.

Rzadko miauczy, ale lubi przebywać blisko ludzi. Nie musi być w centrum uwagi; z reguły jest spokojny, ale nie wycofany. Kocięta i osobniki niedojrzałe są żywiołowe, ale cecha ta wygasa wraz z wiekiem. Nie psoci pod nieobecność opiekunów, zachowuje się bowiem bardzo dystyngowanie. W stosunku do gości wykazuje życzliwość i zaufanie, ale nie spoufala się zbytnio.

Ze względu na swą budowę może być podatny na otyłość, dlatego ważna jest u niego zbilansowana dieta.

Rasa uważana jest za długowieczną, choć w jej obrębie występują 2 choroby będące przyczyną zgonów. Poważnym problemem brytyjskiego krótkowłosego jest kardiomiopatia przerostowa. Duńskie badania na ok. 330 kotach wykazały, że schorzenie to wystąpiło u ok. 20% kocurów i ok. 2% kocic. U rasy tej istnieje także ryzyko wystąpienia wielotorbielowatości nerek.

Szczegółowe dane

Kot brytyjski krótkowłosy

• Wysokość w kłębie: 30-35 cm
• Waga:
  • kocury 4,1-7,7 kg
  • kocice 3,2-5,4 kg
• Długość życia: 14-20 lat

Kot brytyjski krótkowłosy – ciekawostki

• Kot brytyjski krótkowłosy jest prawdopodobnie najstarszą angielską rasą kota.
• Pierwowzorem postaci kota z Chesire („Alicja w Krainie Czarów”) stworzonej przez sir Johna Tenniela był najprawdopodobniej kot brytyjski krótkowłosy.
• Niewykluczone, że Kot w Butach – bohater filmu animowanego „Shrek” jest kotem rasy British Shorthair. Niech więc nikogo nie zmyli jego silny hiszpański akcent.
• Brytyjski krótkowłosy jest maskotką marki Whiskas.
• Według danych GCCF (The Governing Council of the Cat Fancy) z 2013 roku brytyjski krótkowłosy cieszył się największą popularnością na Wyspach Brytyjskich.

Polecamy

• Wielkie koty
• Kot domowy
• Rasy kotów
• Rasy psów