Superzaur (Supersaurus)

Odkryty w latach ’70-tych zauropod pobudza wyobraźnię w takim samym stopniu jak jego kuzyn – diplodok (Diplodocus). Ogromny i długi superzaur to kolejny łagodny olbrzym żyjący na otwartych terenach Ameryki Północnej.

Klasyfikacja

• Gromada: zauropsydy
• Nadrząd: dinozaury
• Rząd: dinozaury gadziomiedniczne
• Infrarząd: zauropody
• Rodzina: diplodoki
• Rodzaj: superzaur
• Gatunek: Supersaurus vivianae
  

Datowanie

Olbrzym odkryty przez Viviana Jonesa w Kolorado, w formacji skalnej Morrison (USA). Zwierzę żyło w późnej jurze, ok. 155 – 145 mln lat temu (kimeryd i tyton). Superzaur musiał dostosować się do suchego klimatu, podobnego do tego, jaki panuje dziś na sawannach.

Nie istniały jeszcze rośliny okrytonasienne (trawy, kwiaty, niektóre drzewa), zatem flora była zupełnie inna niż dziś. Dominowały iglaki (sagowce, olbrzymkowce, miłorzęby, rośliny z rodziny sitowatych).

W tym czasie panowały zauropody z rodziny diplodoków, najpowszechniej występującymi olbrzymami był: kamarazaur (Camarasaurus), brachiozaur (Brachiosaurus), apatozaur (Apatosaurus), barozaur (Barosaurus). Do gatunków stosunkowo rzadkich należał haplokantozaur (Haplocanthosaurus) i właśnie superzaur.

Charakterystyka

Nie bez powodu zauropod otrzymał swą nazwę, był bowiem jednym z najdłuższych dinozaurów w historii. Bliski krewny apatozaura i diplodoka należał do późnojurajskich unikatów.

Znany jest z jednej kości obręczy barkowej mierzącej prawie 2,4 m długości.

Odnaleziono również kość kulszową, kompletną kość krzyżową i miednicową, oddzielny kręg ogonowy i utrzymane w całości 12 kręgów ogonowych.

Wymiary

Jeśli szacunki co do wymiarów tego zwierzęcia są poprawne, mógł mierzyć ok. 30-34 m długości i ponad 5 m wysokości w kłębie. Jego waga zaś mogła oscylować w granicach 35-40 ton.

Długa szyja umożliwiała dotarcie do wysokich koron drzew i spożywania miękkich pędów. Możliwe, że superzaur mógł żywić się nawet 15 m nad ziemią (wysokość 5 piętra). Pod tym względem nawet brachiozaur spada z podium, bowiem mógł patrzeć na świat z ok. 13 m (szyja brachiozaura ułożona była prostopadle do podłoża, natomiast superzaura – równolegle, zatem są to tylko przypuszczenia). Trzeba jednak zaznaczyć, że dokładne oszacowanie rozmiarów superzaura jest trudne, ponieważ tylko 2 odnalezione kości obręczy barkowej z całą pewnością należą do niego, natomiast co do pozostałych kości istnieje sporo wątpliwości.

Kończyny

Wszystkie nogi przypominały nogi słonia – na każdej rosło po 5 zredukowanych palców z mięsistymi opuszkami chroniącymi przed urazami. Jeden palec – kciuk – był wyposażony w pazur, którego zwierzę używało do obrony przed polującymi drapieżnikami. Niewykluczone, ze równie skuteczną bronią był długi, biczowaty ogon, mogący powalić na łopatki sporego teropoda.

Bardzo długie kości kończyn przednich zaskakują naukowców, bowiem pozostali członkowie rodziny Diplodocidae mieli stosunkowo krótkie kończyny przednie względem tylnych. Podejrzewa się, że – ze względu na imponującą długość – musiał dysponować dłuższymi nogami, aby utrzymać duże i ciężkie ciało. Dłuższy od superzaura może być jedynie sejsmozaur (Seismosaurus), czyli Diplodocus hallorum :), bo jak wiemy sejsmozaur, podobnie jak brontozaur przestał istnieć ;).

Nasz zauropod był na tyle potężny, że nawet największy ówczesny drapieżnik – allozaur (Allosaurus), musiał mieć się na baczności. W największym niebezpieczeństwie były jednak słabe, chore i młode osobniki, bowiem tam, gdzie były superzaury, były również allozaury.

Dieta

Zwyczaje żywieniowe były prawdopodobnie podobne do innych zauropodów. Jadł liście, pędy drzew i paproci, jak również rośliny naziemne, bowiem jego szyja ułożona była równolegle do podłoża. Ze względu na długość i budowę kręgów, mógł słabo nią manewrować. Musiał jeść praktycznie cały czas, aby utrzymać się przy życiu. Dorosłe osobniki spożywały setki kilogramów roślin dziennie. W trawieniu mogły mu pomagać gastrolity – kamienie żołądkowe rozcierające pokarm. Jak większość zauropodów, nie żuł pokarmu, ale połykał go w całości.

Zachowanie

Poruszał się na 4 nogach, bardzo powoli. Niewykluczone, że przemieszczał się stadnie lub w małych grupach. Jeżeli jeden osobnik musiał jeść setki kilogramów pożywienia dziennie, całe stado musiało „objeść” ogromne ilości lasów. Gdy wszystko zostało zjedzone, superzaury zmieniały miejsce, aby znaleźć kolejne, bogate w pokarm obszary.

Były zwierzętami jajorodnymi, jak wszystkie dinozaury. Ich jaja znaleziono w linii prostej, na zwykłym podłożu, nie w gnieździe. Oznacza to, że matki składały je podczas podróży, w ruchu. Nie interesował ich los młodych po wykluciu, które musiały radzić sobie. Jeśli dotrwało do wieku dorosłego, mogło dożyć nawet 100 lat.

Superzaur (Supersaurus) vs Ultrazaur (Ultrasauros)

Przy okazji opisu superzaura, trzeba zwrócić uwagę na na nazwę Ultrasauros, która jest późniejszym synonimem Supersaurus i pomimo, że została spopularyzowana w mediach (nic dziwnego, w końcu jest niezwykle nośna) przed rokiem 1997, obecnie nie jest używana.

Szczegółowe dane i wymiary

Superzaur (Supersaurus)

Wymiary

• Długość: 33 – 34 m
• Wysokość w kłębie: 5 – 6 m
• Długość szyi: ok. 13 m
• Masa: 35 – 40 ton
• Długość życia: ok. 100 lat
  

Występowanie

• Ameryka Północna, tereny dzisiejszego stanu Kolorado
• Datowanie: 155 – 145 mln lat temu
• Okres: późna jura
• Wieki: kimeryd i tyton
  

Superzaur (Supersaurus) – ciekawostki

• Nazwa dinozaura sugeruje, że jest to największy „jaszczur”, jaki kiedykolwiek żył, choć w rzeczywistości wiemy, iż było kilka większych od niego – patrz: Największe dinozaury.
• Ogromna różnorodność zauropodów budzi wiele pytań w środowisku naukowym. Najważniejsze z nich brzmi: jak wszystkie olbrzymy, żyjące w jednym czasie i miejscu mogły ze sobą współistnieć i wyżywić się? Bardzo podobny kształt ciała (długa szyja, ogon, ciało przypominające współczesne słonie) i podobne preferencje żywieniowe wszystkich zauropodów zastanawiają specjalistów po dziś dzień.
• Superzaur jest jak puzzle, których poszczególne elementy można odnaleźć w Dry Mesa Quarry – formie geologicznej, będącej częścią formacji Morrison. Jest to jedno z najbogatszych w skamieniałości miejsce, w którym znaleziono ponad tuzin dinozaurów. Kości te są jednak mocno wymieszane, więc odnalezienie wszystkich części superzaura to iście benedyktyńska praca.
•  Jeśli obliczenia długości superzaura są poprawne, był on wielkości sporego samolotu.
• Ultrasaurus to wczesny synonim superzaura. Określała go również łacińska nazwa Dystylosaurus edwini, jednak oba określenia przestały być stosowane.

Polecamy:

• Mamenchizaur
• Paralitytan
• Brachiozaury
• Giraffatitan brancai
• Puertazaur
• Diplodoki
• Apatozaury
• Argentynozaur
• Futalognkozaur (Futalognkosaurus dukei)
• Alamozaur
• Bruhatkajozaur (Bruhathkayosaurus matleyi)
• Amficelias