Występowanie
Nowa Zelandia – Wyspa Południowa
Dzięki odnalezionym kościom wiemy, jakie siedliska preferowały poszczególne gatunki moa. W pierwszej liście wymienione zostały gatunki z Wyspy Południowej Nowej Zelandii oraz siedliska, jakie tam zajmowały :
- Moa zaroślowy (Anomalopteryx didiformis)
- Moa wielki z Wyspy Południowej (Dinornis robustus) – zachodnie wybrzeże porastające lasami deszczowymi i bukanem (buk południowy).
- Euryapteryx gravis, Dinornis robustus, Pachyornis elephantopus, Emeus krassus – suche lasy i zarośla wschodniej części Alp Południowych.
- Moa górski (Megalapteryx didinus), Pachyornis australis – rejon alpejski.
Najrzadszy gatunek moa.
Najrzadszym gatunkiem moa był Pachyornis australis, a najbardziej powszechnym okazał się moa górski, którego kości znaleziono w strefie subalpejskiej. Mógł też przebywać na terenach bliskich poziomowi morza, na skalistych i stromych obszarach (Punakaiki – miasto na zachodnim wybrzeżu oraz centralne Otago).
Nowa Zelandia – Wyspa Północna
Znacznie mniej informacji zdobyto na temat siedlisk moa na Wyspie Północnej ze względu na marne znaleziska. Przypuszcza się jednak, że preferencje siedliskowe były zbliżone do południowych krewnych.
Większość gatunków przebywała tylko na jednej z wysp (poza Euryapteryx gravis i moa zaroślowym), na skutek zwiększenia poziomu wód w Cieśninie Cooka na przestrzeni tysięcy lat, co doprowadziło do zniknięcia naturalnego pomostu między dwiema wyspami.
Na całym obszarze północnej wyspy Nowej Zelandii ptaki te wybierały w większości tereny suche, trawiaste (skrub) oraz lasy. Na opisywanym obszarze występowały też gatunki:
- Euryapteryx curtus
- Pachyornis geranoides
Przez tysiące lat te ogromne nieloty były dominującymi roślinożercami w buszach i lasach Nowej Zelandii, aż do momentu przybycia Maorysów w XIII wieku, stając się łatwym celem dla najeźdźców.
Do tamtego momentu jedynym wrogiem moa był orzeł Haasta, ale przez polowania i niszczenie siedlisk ptak wymarł w XIV/XV wieku.
Czy on powróci?
Raczej nie… Obecnie żyją strusie, emu, kazuary i nandu.
Ale naukowcy chcą go sklonować.
Maćku, przy dzisiejszym stanie wiedzy i braku odpowiedniego DNA nie jest to możliwe. O Trudnościach z tym związanych pisaliśmy w komentarzach przy artykule o Kecalkoatlu, żurawiu i koziorożcach. Klonowanie ptaków jest technicznie trudniejsze niż klonowanie zwierząt.
To może niech spróbują sklonować niedźwiedzia krótkopyskiego 😉 .
Możecie mi pokazać gdzie jest porównanie jaja strusia i mamutaka?Gdzieś widziałem zdjęcie ale nie pamiętam.
Mamutaka nie publikowaliśmy. W artykule dotyczącym emu jest zdjęcie porównawcze jaj strusia, emu i kury.
Ptaki nielotne łatwo także odnaleźć, jeśli wybierze się kategorię: Nieloty.
znaczy jaja strusia i jaja mamutaka
Takie porównanie znajdziesz na Forum, w wątku: Porównanie wielkości jaj ptaków.
Witam, może to nie na miejscu ale bardzo zainteresował mnie artykuł i chciałabym się dowiedzieć czy istniały ptaki które były równie interesujące i radziły sobie równocześnie z lataniem?
Jest wiele wymarłych ptaków, które z pewnością są interesujące, warto wymienić choćby mamutaki. Jeśli pytanie dotyczy dużych ptaków latających, to polecamy artykuły na temat orła Haasta, czy Argentawisa.
Czy moa jakimś cudem w wyniku ewolucji mogłoby latać pomimo braku nawet szczątkowych skrzydeł?
Moa, których szczątki odnaleziono rzeczywiście nie miały skrzydeł. Niemniej ich przodkowie je mieli. Aby odpowiedzieć na Twoje pytanie, trzeba przybliżyć nieloty. Ptaki nielotne w wyniku ewolucji utraciły zdolność do lotu. Przyczyną tego był braku zagrożeń ze strony drapieżników lub też obrania odmiennej strategii przetrwania (np. pingwiny).
W procesie ewolucji niezdolność do lotu pojawiała się u ptaków wiele razy. Dotyczyła ona gatunków lądowych i wodnych. Najwięcej gatunków ptaków pozbawionych umiejętności latania występuje na Nowej Zelandii, gdzie przed przybyciem człowieka (koło XI wieku) nie było żadnych dużych lądowych drapieżników. W przypadku moa zdolność do lotu nie była więc konieczna. Ich siłą i sposobem na przetrwania była wielkość. Niemniej przodkowie moa posiadali umiejętność latania.
niezłe ptaszysko
ale fajne tłuste i spasione na maksa bydlę no no…. można by je sklonować to potem by je można było po tyłku poklepać ale by była uciecha no no…
No dla ciebie 😀 .
No to moa są większe od strusi czy czy strusie są mniejsze od nich
Były różne moa, ale te największe były większe od strusia afrykańskiego. Największe strusie dorastają do 280 cm a najwieksze moa miały 360 cm, albo nawet być może 400 cm.
Więc jest błąd w początkowym opisie, że największa zmierzona samica miała 2 m. Chyba opracowanie zbiorowe i nikt nie doczytał w całości.
Ale to 2 metry to odnosi się do wysokości do grzbietu największych osobników.