AustraliaNielotyPtakiWymarłeZwierzęta

Moa (Dinornithiformes) – olbrzymie ptaki

Moa (Dinornithiformes)

W swoim ekosystemie spełniał niezwykle ważną rolę, dowiedzieliśmy się o tym jednak dopiero po jego wyginięciu. Kiedy zniknął ze świata zwierząt, niedługo potem zaczął wymierać inny, równie interesujący gatunek ptaka – orzeł Haasta, którego podstawowym źródłem pożywienia był właśnie moa.

Klasyfikacja

  • Gromada: ptaki
  • Nadrząd: paleognatyczne
  • Rząd: moa

W rzędzie sklasyfikowano 9 gatunków moa skatalogowanych w 6 rodzajów. Wszystkie były endemitami Nowej Zelandii. Gatunki – Dinornis robustus i Dinornis novaezelandiae to najwięksi przedstawiciele rzędu.

Rodzaje:

  • Rodzaj Dinornis
  • Rodzaj Anomalopteryx
  • Rodzaj: Megalapteryx
  • Rodzaj: Pachyornis
  • Rodzaj: Euryapteryx
  • Rodzaj: Emeus

W rodzaju Dinornis sklasyfikowano:

Rodzaj: Dinornis

  • Moa olbrzymi (Dinornis robustus, Dinornis giganteus, Dinornis struthoides)
  • Moa muskularny (Dinornis torosus)
  • Dinornis novaezealandiae
  • Dinornis gazella
  • Dinornis ingens
Rodzaje Moa: Pachyornis, Anomalopteryx, Euryapteryx, Megalapteryx, Dinornis.

Moa – odkrycie i klasyfikacja

Zachodni naukowcy dowiedzieli się o istnieniu moa w roku 1840 dzięki przyrodnikowi Richardowi Owenowi krótko po tym, jak ten na własne oczy ujrzał fragment kości wielkiego nielota. Na przestrzeni kolejnych 8 lat nazwał aż 13 gatunków, a ich wielkość i różnorodność na niewielkim obszarze występowania określono mianem naturalnego cudu świata. W 1907 roku w książce „Ptaki wymarłe” (oryg. Extinct birds), Walter Rothschild wymienił 38 gatunków moa.

W wieku XX zmieniono nieco klasyfikację – Gilbert Archey, Walter Oliver, a potem Joel Cracraft modyfikowali listę gatunków, ponieważ lepiej poznano zmienność osobniczą zdeterminowaną przez region i zaobserwowano dymorfizm płciowy. Oba te zjawiska doprowadziły do skrócenia listy gatunkowej; w 2000 roku sklasyfikowano ich 11 (w 6 rodzajach), jednak w 2006 roku liczba ta spadła do 10.

Moa (Dinornithiformes) – rekonstrukcja.

1 2 3 4 5 6Następna strona

Baza Dinozaurów

20 komentarzy

  1. Witam, może to nie na miejscu ale bardzo zainteresował mnie artykuł i chciałabym się dowiedzieć czy istniały ptaki które były równie interesujące i radziły sobie równocześnie z lataniem?

    1. Moa, których szczątki odnaleziono rzeczywiście nie miały skrzydeł. Niemniej ich przodkowie je mieli. Aby odpowiedzieć na Twoje pytanie, trzeba przybliżyć nieloty. Ptaki nielotne w wyniku ewolucji utraciły zdolność do lotu. Przyczyną tego był braku zagrożeń ze strony drapieżników lub też obrania odmiennej strategii przetrwania (np. pingwiny).
      W procesie ewolucji niezdolność do lotu pojawiała się u ptaków wiele razy. Dotyczyła ona gatunków lądowych i wodnych. Najwięcej gatunków ptaków pozbawionych umiejętności latania występuje na Nowej Zelandii, gdzie przed przybyciem człowieka (koło XI wieku) nie było żadnych dużych lądowych drapieżników. W przypadku moa zdolność do lotu nie była więc konieczna. Ich siłą i sposobem na przetrwania była wielkość. Niemniej przodkowie moa posiadali umiejętność latania.

  2. ale fajne tłuste i spasione na maksa bydlę no no…. można by je sklonować to potem by je można było po tyłku poklepać ale by była uciecha no no…

  3. Były różne moa, ale te największe były większe od strusia afrykańskiego. Największe strusie dorastają do 280 cm a najwieksze moa miały 360 cm, albo nawet być może 400 cm.

    1. Więc jest błąd w początkowym opisie, że największa zmierzona samica miała 2 m. Chyba opracowanie zbiorowe i nikt nie doczytał w całości.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button