Kot syberyjski

Kot syberyjski

Pod grubym, pięknym płaszczem czai się wyważony i kochający mruczek, który ceni towarzystwo człowieka. Kot syberyjskie jest także jednym z niewielu kotów, które tworzyć mogą grupy rodzinne. Prawdopodobnie cechy te są pozostałością po dzikich przodkach zamieszkujących nieprzyjazne lasy Syberii. Jakie jeszcze niespodzianki kryje w sobie Siberian?

Klasyfikacja FIFe

• Kategoria II: Koty półdługowłose
• Kod EMS: SIB
• Inne nazwy: Siberian, Siberian Cat
• Kraj pochodzenia: Rosja, Syberia

Historia rasy

W Rosji znano go od ok. 1000 lat i często występował w rosyjskich baśniach. Pierwotnie zamieszkiwał syberyjską tajgę, głównie zalesione tereny klimatu subarktycznego. Warunki, w jakich przyszło mu żyć z pewnością przyczyniły się do powstania długiego, gęstego futra pełniącego rolę izolacyjną.

Koty te były wysoce cenione przez sklepikarzy i gospodarzy za zdolności łowieckie. Świetnie łapały szczury i myszy, które były istną plagą i zagrożeniem dla interesów ludzi zajmujących się handlem zbożem i innymi produktami spożywczymi.

Dopiero na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku rasa pojawiła się w USA, w roku 1996 ICA zarejestrowało ją jako oficjalną kocią rasę (CFA dokonało tego dopiero w roku 2006). Koty syberyjskie zyskały wielką popularność ze względu na rzekomą hipoalergiczność.

Okazuje się jednak, że w obrębie rasy zdarzają się zarówno osobniki hipoalergiczne, jak i uczulające. Jest to zatem cecha bardzo indywidualna.

Charakterystyka

Wygląd

Siberian to kot silny, mocno zbudowany i okazały. Posiada bardzo umięśnione kończyny tylne oraz duże, okrągłe łapy. Głowa ma kształt zaokrąglonego klina. Na jej szczycie rosną stosunkowo duże uszy, wyścielone długą sierścią. Niemal idealnie okrągłe oczy mają zielony, złoty, zielonozłoty lub miedziany kolor. Osobniki białe lub posiadające białe znaczenia mogą mieć niebieskie tęczówki.

Piękne futro składa się z 3 warstw: włosa okrywowego i podwójnego podszerstka. Wokół szyi formuje się imponująca kryza, na łopatkach, dolnej części klatki piersiowej i brzuchu występuje natomiast krótsze, ale grube futro. Na kończynach tylnych widoczne są portki. Podszerstek jest cieńszy w regionach ciepłych, ale w niskich temperaturach zagęszcza się. Umaszczenie może mieć dowolne odcienie, wzory i kolory.

Temperament

Wygląda na zwierzę czujne i twarde, jednak w środku drzemie uroczy miauczek. Choć pochodzi z mroźnej krainy, jego osobowość przepełnia ciepło. Kocha ludzi i pragnie być blisko nich, dlatego lubi chodzić za swym właścicielem. Może dreptać za nami do łazienki, „pomagać” w czytaniu, towarzyszyć podczas oglądania telewizji, pracy przy komputerze czy w czasie jedzenia.

Lubi wyczesywanie sierści, dlatego może się o to dopominać leżąc na kolanach opiekuna. Gospodarzy wita delikatnymi pomrukami i miauczeniem. W stosunku do gości jest bardzo przyjazny i ciepły, z pewnością nie bywa nieśmiały. Poza czułością i troskliwością kot syberyjski wykazuje także dużą aktywność i chęć zabawy. Potrafi inicjować grę, np. poprzez przynoszenie właścicielowi ulubionej zabawki. Dla tego kreatywnego czworonoga zabawką może stać się wszystko, nawet biżuteria, która bardzo go intryguje.

Można uczyć go rozmaitych sztuczek, ponieważ poza figlarnością przejawia także wysoką inteligencję.

Ze względu na swe dzikie pochodzenie bardzo lubi wodę i polowanie. Nie powinno nas zatem dziwić, jeśli kot ten będzie pluskał się w wannie, albo będzie pił wodę z kranu lub fontanny. Dzięki silnemu instynktowi łowieckiemu potrafi natomiast balansować na wąskich obiektach, np. na krawędziach drzwi. Często poszukuje najwyższego legowiska w domu, aby mieć widok na całe terytorium.

Łagodny charakter kota sprawia, że może być wspaniałym towarzyszem w chorobie. Chętnie tuli się do właściciela, którego rozłożyła grypa stając się dla niego termoforem i opiekunem w jednym. Mimo więc chęci bycia zauważanym, kot syberyjski potrafi być cierpliwym obserwatorem i przyjacielem dorosłych oraz dzieci.

Kondycja zdrowotna

Zarówno koty rodowodowe, jak i mieszańce są raczej wolne od chorób genetycznych. Spotyka się jednak kardiomiopatię przerostową – chorobę często występującą nie tylko u kotów syberyjskich, ale również u innych kotów rasowych i poczciwych dachowców. Polega ona na rozroście mięśnia sercowego i często prowadzi do śmierci.

Szczegółowe dane

Kot syberyjski

• Wysokość w kłębie: 30 cm
• Waga: 3-7 kg (nierzadko nawet 6-9 kg)
• Długość życia: 11-15 lat

Kot syberyjski – ciekawostki

• Dzięki silnym kończynom tylnym kot syberyjski jest bardzo zwinnym skoczkiem.
• Osiągnięcie pełnych rozmiarów i kształtu futra u kota syberyjskiego może trwać nawet 5 lat.
• U kotów syberyjskich kociętami zajmować się może zarówno matka, jak i ojciec, jeśli ten drugi ma dostęp do miotu. Para może być ze sobą silnie związana, dlatego nierzadko w obrębie rasy samica kopuluje tylko z jednym, wybranym samcem.
• Koty syberyjskie mogą dojrzewać płciowo szybciej, niż inne koty domowe – nawet w 5 miesiącu życia. Uważa się, że jest to pozostałość po dzikich przodkach, którzy wcześnie umierali z powodu trudnych warunków klimatycznych.
• Wyglądem, zachowaniem i wieloma innymi cechami kot syberyjski przypomina norweskiego kota leśnego i Maine Coona.
• Kot syberyjski jest jedną z najbardziej pierwotnych ras kota domowego – dzięki zakazowi hodowania zwierząt rasowych w Rosji sowieckiej rasa została niemal nietknięta na poziomie genetycznym.

Polecamy

• Wielkie koty
• Kot domowy
• Rasy kotów
• Rasy psów