AfrykaPtakiZwierzęta

Drop olbrzymi (Ardeotis kori)

Dieta i sposób polowania

Drop olbrzymi żeruje na ziemi. Krocząc powoli i spokojnie, przekopuje ziemię swym dziobem. Największą aktywność przejawia o wschodzie i zachodzie słońca. Nie ma ulubionego „dania”, ponieważ jest wszystkożerny.

Najważniejszym źródłem pożywienia są owady (szarańcza, koniki polne, gąsienice, żuki gnojowe).

Dzięki przebywaniu wśród kopytnych łatwiej o tego typu posiłek, ponieważ ssaki te oraz ich odchody przyciągają różnej maści insekty. Okresem urodzaju dla dropi są plagi szarańczy i gąsienic, kiedy zjadają je masowo. Drop nie pogardzi termitami, błonkoskrzydłymi i drapieżnymi solfugami (pajęczaki). Dietę może urozmaicić skorpionami i mięczakami.

Drop olbrzymi (Ardeotis kori).

Polowania

Regularnie poluje na jaszczurki, kameleony, małe węże, ssaki (zwł. gryzonie), zjada jaja i pisklęta.

Jest w stanie zjeść padlinę, w szczególności dużych zwierząt zabitych w pożarze.

Rośliny w diecie

Ważną pozycję w menu zajmują rośliny: trawy, nasiona, jagody, korzenie, bulwy, kwiatostany, dzikie melony i świeże liście.

Woda

Jeśli ma stały dostęp do wody, pije regularnie, ale równie dobrze może przebywać nawet 40 km od najbliższego zbiornika wodnego. Co ciekawe, nie zagarnia wody dziobem, ale ją „zlizuje”.

Drop olbrzymi (Ardeotis kori) potrzebuje sporo przestrzeni aby wystartować. Musi bowiem poderwać do lotu spory ciężar.

Tryb życia i migracje

Większość czasu spędza na ziemi, 70% dnia spędza na chodzeniu mimo, iż może żerować pośród niskich krzewów i na drzewach. Jest bardzo czujnym i ostrożnym ptakiem, ale jego zachowanie może się zmieniać w sytuacji zagrożenia; zwykle jest bardzo nieśmiały, kiedy poczuje się zagrożony, biegnie lub kuca, czasem jednak staje się bardzo odważny względem ludzi.

Chodzi powoli i niepewnie, ale gdy trafia na drapieżnika – zastyga, aby uniknąć wykrycia. Porusza delikatnie głową, która obraca się o kąt 45 – 60o.

Loty zazwyczaj są krótkie, choć występują również migracje.

Lot

Jako duży i bardzo ciężki ptak unika latania, jeśli to możliwe. W ostateczności podrywa się, musi jednak włożyć sporo wysiłku, żeby wystartować, ponieważ wzlatuje machając dużymi skrzydłami. Lata powoli, rytmicznie nimi trzepocząc, szyja i nogi są podczas lotu wyprostowane. Nie unosi się jednak zbyt wysoko i nie pokonuje w ten sposób dużych odległości (kwestia metrów). Ląduje utrzymując rozpostarte skrzydła, składa je, gdy znajduje się już na ziemi.

Ponieważ drop olbrzymi nie posiada gruczołów produkujących substancję oczyszczającą pióra, stosuje kąpiele słoneczne i piaskowe.

Drop olbrzymi (Ardeotis kori) demonstracja siły i pozycji.

Koczowniczy tryb życia

Większość dropi prowadzi koczowniczy (wędrowny) tryb życia prawdopodobnie determinowany opadami deszczu, nie ma na to jednak dowodów naukowych. Lokalne migracje odbywają się nocą, ale nie poznano tras tych podróży.

Podobne artykuły

W Parku Narodowym Etoszy zarejestrowano okazy pokonujące ok. 85 km od skupisk drzew Mopane do trawiastych równin. Ptaki powracały do zadrzewionych obszarów w następnym sezonie. Jeden oznaczony samiec dropia olbrzymiego migrował wzdłuż doliny ryftowej między Tanzanią i południowym Sudanem. Dorosłe i niedojrzałe samce ruszały w podróż tuż po okresie rozrodczym, natomiast samice raczej nie przemieszczają się.

Drop olbrzymi (Ardeotis kori).

Wokalizacje (dźwięki)

W odróżnieniu od pozostałych gatunków dropi (choć podobnie jak drop wielki) ten jest na ogół milczący chyba, że poczuje się zagrożony (obie płcie emitują głośne szczekająco–warczące dźwięki, które powtarzają przez ok. 10 min.). Wokalizacja ta jest najczęściej używana przez samicę opiekującą się młodymi w konfrontacji z intruzem.

Około 2-tygodniowe pisklęta wokalizują w ten sposób, kiedy się przestraszą. Samce są najgłośniejsze w okresie rozrodczym, wydając z siebie donośne, niskie odgłosy. Poza tokami to samice częściej wszczynają alarm.

Podczas łączenia się w pary wydaje bardzo głośne dźwięki emitowane tuż przed świtem.

Drop olbrzymi (Ardeotis kori) – samiec.

Poziom uspołecznienia

W okresie godów te zwykle samotne ptaki łączą się w pary. Mogą również tworzyć stada złożone z 5-6 ptaków, choć w grupie czasem widuje się nawet 40 osobników. Najliczniejsze stada przebywają na najobfitszych w pożywienie lub wodę terenach. Nawet w grupie przejawiają jednak samotnicze usposobienie, przebywają bowiem z dala od siebie (ok. 100 m).

Zauważono jednak, że grupy żerujące są przeważnie jednopłciowe, nie można ich jednak nazwać wspólnotami, ponieważ rozpadają się po kilku dniach. Łączenie się w grupy zapewnia ptakom względne bezpieczeństwo w starciu z drapieżnikiem i pomaga znaleźć główne źródła pożywienia.

Pisklę dropia olbrzymiego (Ardeotis kori).

Poprzednia strona 1 2 3 4Następna strona

Baza Dinozaurów

13 komentarzy

  1. Kocham dropie wszystkich gatunków i jest to mój ukochany ptak.
    Mam pytanie. Jaka była największa udokumentowana rozpiętość skrzydeł dropia, skoro ta tu jest przeciętna ?

    1. Maćku, nie ma na to pytanie jednoznacznej odpowiedzi.

      Jeśli weźmiemy pod uwagę średni ciężar jaki osiągają dorosłe ptaki to dropie są cięższe, jeśli weźmiemy pod uwagę najcięższego zarejestrowanego osobnika to był to jak wiesz polski łabędź.

      W zależności jakie kryteria przyjmiesz taki otrzymasz wynik.

      Zazwyczaj przyjmuje się wagę średnią, nie incydentalną, zatem raczej dropie powinny być uważane za najcięższe ptaki latające.

    1. Najsłabiej latają ptaki nielotne, gdyż nie latają w ogóle 😉
      Tak bardziej serio to np. Geococcyx (Roadrunner) należący do kukułkowatych choć potrafi latać, to czyni to niezwykle rzadko.

      Można przyjąć, że najlepiej latają jerzyki (jeśli dobrze rozumiemy Twoje pytanie). Są to najszybsze ptaki świata, które mogą pozostawać w powietrzu przez okres 2 lat. W powietrzu nawet śpią 🙂

      Wspaniałymi lotnikami są z pewnością albatrosy wędrowne, które potrafią w ciągu doby przebyć dystans 500 km (rekordowy zarejestrowany lot albatrosa to 6000 km w 12 dni).

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button