Rasy psów – Seter irlandzki
Urodzony terapeuta i przyjaciel, którego cierpliwość trudno nadwyrężyć. Setery irlandzkie wspaniale współpracują z człowiekiem, ponieważ potrafią go pokochać i zaufać mu. Jeśli lubisz aktywność fizyczną i mądre zwierzęta, może on okazać się idealnym dla Ciebie kompanem.
Klasyfikacja FCI
- Grupa 7: Wyżły
- Sekcja 2: Wyżły brytyjskie w typie seterów
- Typ wyżłowaty
- Podlega próbom pracy
Pochodzenie rasy
Jedne z pierwszych wzmianek na temat psów określanych jako „setery” lub setting dogs znajdują się w XVI-wiecznym De Canibus Britannicus stworzonym przez Caiusa. W publikacji opisywany jest typ psa, którego w dzisiejszych seterach irlandzkich jednak nie dostrzeżemy. Autor literackiego dzieła odnosił się również do wymarłej rasy spaniela, mającego wiele wspólnego ze współczesnymi seterami.
Caius zaznaczył jednak, że większość ciała pokryta jest białą sierścią, a jeżeli pojawiają się jakieś inne akcenty kolorystyczne, mają one kolor czerwony. Można zatem przyjąć, że dzisiejsze czerwone umaszczenie seterów irlandzkich jest wynikiem selektywnej hodowli. W wieku XIX (a dokładniej, w roku 1845) przebywały głównie w Irlandii, a ich umaszczenie miało kolor czerwony, czerwono-biały, cytrynowy lub biały w ciemnobrązowe łaty.
Wzorzec rasy współczesnych seterów sporządzili członkowie Klubu Setera Irlandzkiego mającego swą siedzibę w Dublinie. Standaryzację zatwierdzono 29 marca 1886 r., na początku składała się ze 100-punktowaj skali – każdy punkt był przyznawany na podstawie określonych cech fizycznych zwierzęcia. Liczba punktów później została zmniejszona, ale sam wzorzec nie zmienił się znacznie od pierwotnej wersji.
Charakterystyka
Wygląd
Sierść średniej długości, jedwabiście gładka w kolorze kasztanowym lub czerwonym. Delikatne kędziorki występują na uszach, na reszcie ciała futro nie powinno być falowane, za to przylegające i delikatne. Włosy na brzuchu formują się we frędzle rozprzestrzeniające się na pierś i szyję. Między palcami łap również widoczne mocne owłosienie, na ogonie sierść tworzy długi pióropusz, ale im bliżej czubka ogona, tym sierść krótsza.
Głowa i pysk przypominają kształtem spaniela. Pysk zakończony ciemnoczerwonym, czarnym lub orzechowym nosem. Podobny kolor (pomijając czerwony) widoczny jest na tęczówce. Uszy raczej średniej wielkości, ale delikatne, nisko ulokowane i zwisające.
Wysokość w kłębie wynosi 58 – 67 cm u psów i 55 – 62 cm u suk, masa samców powinna znajdować się w przedziale 27 – 32 kg, a samic między 24 – 29 kg.
Temperament
Łagodne usposobienie setera irlandzkiego pozwala na dobre „dogadywanie się” z dziećmi, innymi psami i zwierzętami domowymi w ogóle. Jako jednak rasa myśliwska może przejawiać instynkt łowcy – będzie próbował „polować” na koty. Gości wita z dużym entuzjazmem, a w kontakcie z małymi dziećmi stanie się hałaśliwy. Nie przejawia jednak agresji, o czym wspomina FCI, charakteryzuje się natomiast okazywaniem czułości.
Ponieważ setery to psy aktywne, wymagają długich codziennych spacerów, na których mogą się wybiegać.
Choć seter irlandzki ma tendencję do udawania głuchego na komendy, szkolenie i przypominanie powinno „wyleczyć” psa z takich zachowań.
Najszczęśliwszy jest wtedy, gdy musi wykonać jakieś zadanie, a brak aktywności nudzi go, przez co może niszczyć rzeczy i stać się zwierzęciem nadpobudliwym. Choć lubi ruch, nie znosi samotności, dlatego zbyt długie przebywanie nawet w najpiękniejszym i największym ogrodzie pozbawionym ludzi zasmuca go. Bardzo potrzebuje ludzkiego towarzystwa, na komendy reaguje szybko i pozytywnie, co świadczy o wysokiej inteligencji.
Seter irlandzki lubi obserwować otoczenie, ale nie nadaje się na stróża, ponieważ nie wykazuje dużej rezerwy względem obcych.
Świetnie sprawdza się jako pies terapeutyczny w szkołach i szpitalach, gdzie siedzi blisko małych pacjentów i spędza z nimi czas. Dzieci czytają razem z psem, dzięki czemu nie czują presji i nie są osądzane, kiedy popełnią błąd. W takich momentach pies leży na podłodze, słuchając czytającego dziecka – zwierzę samą obecnością wprowadza uspokajającą, odprężającą atmosferę.
Szczegółowe dane i wymiary
Seter irlandzki
- Wysokość w kłębie:
- psy: 58 – 67 cm
- suki: 55 – 62 cm
- Masa:
- psy: 27 – 32 kg
- suki: 24 – 29 kg
- Długość życia: 11 – 12 lat
Seter irlandzki – ciekawostki
- Nazwa „seter” może mieć związek z techniką łowiecką psów tej rasy, będących legawcami – pies wystawia zwierzynę cicho do niej podchodząc, a następnie przylega do ziemi. Współcześnie jednak większość legawców wystawia zwierzynę poprzez stójkę. Być może określenie wywodzi się też od angielskiego słowa set – „wystawiać”/”ustawiać”.
- Setery polują głównie na ptactwo łowne, ponieważ doskonale sprawdzają się zarówno na podmokłych wrzosowiskach, jak i suchym podłożu.
- W USA setery irlandzkie są bardzo cenione w myślistwie, są bowiem najczęściej wybieraną rasą do tej roli.
- W obrębie rasy występuje kilka chorób, w tym: dysplazja stawów biodrowych, rak, progresywny zanik siatkówki, padaczka, wywinięcie powieki, niedoczynność tarczycy, skręt żołądka, kostniakomięsaki, choroba von Willebranda i choroba trzewna.
- Wizerunek setera irlandzkiego widnieje w logo irlandzkiej firmy przewozowej Bus Éireann.
- Decydując się na setera irlandzkiego, należy mieć na względzie, iż nie zajmuje on czołowych pozycji na liście najmądrzejszych psich ras.
Polecamy
- Psy domowe
- Rasy psów
- Wszystkie rasy psów
- Akita
- Leonberger
- Border collie
- Mastif tybetański
- Pies faraona
- Bulmastif
- Sznaucer olbrzym
- Nowofundland
- Owczarek podhalański
- Dogue de Bordeaux
- Owczarek kaukaski
- Doberman
- Bernardyn
- Chow chow
- Sznaucer miniaturowy
- Golden retriever
- Labrador
- Husky syberyjski
- Owczarek niemiecki
- Dog niemiecki
- Rottweiler
- Berneński pies pasterski
- Grzywacz chiński
- Bulterier
- Buldog francuski.
- Cavalier king charles spaniel
- Yorkshire Terrier
- Psowate
- Pies dingo
- Likaon
- Cyjon
- Wilk
Myślę nad zakupem muchołówki.Czy ta roślina musi odżywiać się tylko zwierzętami lub może też być samożywna?Proszę o szybką odpowiedź
Muchołówka w głównej mierze energię wytwarza poprzez fotosyntezę, więc jest w zasadzie samożywna. Drapieżnictwo występuje na obszarach o niskiej zawartości azotu w glebie, gdzie złapane owady zapewniają go roślinie. Jeśli dostarczysz jej nawóz azotowy to owady nie będą jej potrzebne i na ludzi także nie będzie polowała 😉 Musisz to robić jednak ostrożnie, aby nie spalić korzeni.
Dla Twoje informacji, muchołówce do sprawnego funkcjonowania wystarczą 3-4 owady rocznie. Pokarmem mogą być także suszone krewetki, czy pokarm dla rybek. Muchołówka nie jest szczególnie wybredna 🙂
Zagadką jest dla nas dlaczego temat muchołówki został poruszony przy seterze irlandzkim, a nie w dziale rośliny. Nasze prośby cały czas pozostają bez odzewu, aby pytania umieszczać tematycznie…
A będzie artykuł o muchołówce?
Raczej o rosiczkach jako całej grupie roślin owadożernych. Muchołówka jest jedną z nich.
A kiedy będzie?
Pewnie wcześniej zdążysz kupić już sobie roślinę 🙂
To znowu ja.Już mam od dzisiaj muchołówkę ale ma małe liście pułapkowe i kiedy wkładam wykałaczkę do pułapki to pułapka się nie zamyka.Proszę o wyjaśnienie tego problemu
Maciej, zadaj to pytanie w dziale z roślinami. Nie ma wprawdzie tam jeszcze muchołówki, ale możesz je umiejscowić przy najbardziej pasującym artykule. Chyba naprawdę nie czytasz naszych odpowiedzi.
moja kolezanka ma w domu setera. ma na imie Happy. ma 6 miesiecy i jest nieco wieksza niz podawane przez was wymiary.
Dla ras podaje się typowy zakres wymiarów, robią to federacje określające wzorzec rasy (FCI, AKC, etc.). W każdej rasie trafiają się osobniki mniejsze lub większe, lżejsze lub cięższe. Niemniej typowe wymiary uwzględniają zakres większości osobników. Ja także mam psa, akurat rasy Golden Retriver, który jest większy niż wymiary typowe dla tej rasy.