DomowePsySsakiZwierzęta

Pudel duży

Rasy psów – Pudel duży.

Wiele osób hołduje stereotypowi głoszącemu, że pudle to psy delikatne, wręcz zblazowane. Prawdą jest jednak fakt, że należą do najinteligentniejszych i najbardziej przyjaznych człowiekowi ras, na co nie wskazuje pełen wdzięku chód i nieco hrabiowskie futro.

Klasyfikacja FCI.

  • Grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa
  • Sekcja 2: Pudle
  • Nie podlega próbom pracy
Pudel duży.

Historia rasy.

Uważa się, że pudel to rasa pochodzenia niemieckiego, nazywana Pudelhund. Standaryzacji dokonano jednak we Francji, gdzie wykorzystywano pudle jako dowodne aportery. Ze względu na dużą popularność rasy w tym kraju uznano ją za rasę narodową Francji.

Kontynent europejski znał pudle na długo przed przywiezieniem ich do Anglii; liczne rysunki autorstwa niemieckiego artysty Albrechta Dürera przedstawiają te psy. W XVIII-wiecznej Hiszpanii pudle również cieszyły się ogromną popularnością, o czym świadczą dzieła Francisca Goi. Żaden inny kraj, poza Francją za czasów panowania Ludwika XVI, nie oszalał jednak w takim stopniu na ich punkcie.

Trzy rozmiary pudli.

Rasa została wyhodowana w co najmniej trzech rozmiarach:

  • standardowym (pudel duży)
  • miniaturowym
  • „kieszonkowym” (Toy dog)

Wg AKC najstarszą odmianą jest rasa o rozmiarach standardowych (czyli pudel duży), był on zatem podstawą hodowlaną dla pozostałych dwóch odmian.

Pudel duży.

Dobry pływak.

Zarówno w przeszłości, jak i dziś pudle wykorzystywane są jako aportery wodne, dlatego świetnie współpracują z myśliwymi. Duża zasługa tkwi w nieprzemakalnym futrze, które umożliwia pływanie. Generalnie, wszyscy krewni pudla dużego są uznawani za dobrych pływaków, choć jeden członek tej rodziny, specjalizujący się w wyszukiwaniu trufli (tzw. pudel truflowy), unikał wody. Wykrywanie trufli było powszechnie praktykowane w Anglii, później w Hiszpanii i Niemczech, gdzie jadalne grzyby uznawane były za przysmak. Do ich wyczuwania i wykopywania preferowano mniejsze psy, aby uniknąć zbyt wielu uszkodzeń trufli masywnymi łapami. Niewykluczone zatem, że pudle krzyżowano z terierami, aby stworzyć idealnego „wykrywacza trufli”.

Inną rolę zaczęły spełniać w okresie II wojny światowej, kiedy stały się psami wojskowymi (choć, prawdopodobnie, pracowały dla wojsk od co najmniej wieku XVII). W roku 1942 pudel był jedną z 32 ras psów oficjalnie zaklasyfikowanych jako psy pracujące dla armii.

Pudel duży.

Wygląd.

Już na pierwszy rzut oka można dostrzec pełnego energii, inteligentnego i eleganckiego psa o kwadratowej budowie i harmonijnych proporcjach. Oczy są bardzo ciemne, owalne, emanujące spojrzeniem czujnym i inteligentnym. Pysk (kufa) prosty, mocny, wargi przylegające. Uszy raczej długie, opadające, płaskie, zaokrąglone na czubkach, porasta je długa, falista sierść. Ogon ulokowany wysoko – u psów wystawowych może być naturalnej długości lub skrócony o 1/3 lub ½ całkowitej długości w krajach, gdzie obcinanie uszu i ogonów nie jest zakazane. Kiedy zwierzę jest rozluźnione, ogon wisi nisko, podczas aktywności trzyma go ukośnie.

Sierść naturalnie kręcona, wełnista i gęsta – u psów wystawowych wymagane jest tzw. lwie cięcie lub do niego zbliżone. Charakterystyczne „fryzury” nie są jednak znakiem XIX-wiecznych psich elegantów, ale psów pracujących. Wzorzec strzyżenia został obmyślony z myślą o obowiązkach, jakie psy wykonywały: aporterom dowodnym pozostawiano długą sierść na klatce piersiowej i szyi, aby chroniła organizm przed wychłodzeniem, wygolony zad miał zmniejszać opór wody w czasie pływania.

Wyróżnia się dwa rodzaje szaty: lokowatą (delikatny, wełnisty, ale gęsty włos, mocno kędzierzawy, odporny na ucisk dłoni, tworzący równe loki) i sznurową (podobny strukturą do lokowatej szaty z tym, że włosy tworzą charakterystyczne sznury, które u psów wystawowych powinny mieć długość co najmniej 20 cm)

Umaszczenie z reguły jednolite, ale zdarza się łaciate. W obrębie rasy występuje wiele wariantów kolorystycznych: biała, czarna, srebrna, morelowa, brązowa, czerwona, kremowa; czasem widoczne są pręgi; sierść na uszach i kryza mogą mieć ciemniejszy odcień.

Pudel duży.

Temperament.

Jako pies pracujący (przeważnie myśliwski), często przejawia zachowania instynktowne, głównie oznaczanie terytorium i instynkt łowiecki, który jest wyraźniejszy niż u innych ras. Uważany za psa bardzo energicznego, który łatwo się nudzi, co prowadzi do psocenia. Figlarny charakter to tylko jedna strona medalu, bowiem pudel to pies znany przede wszystkim z lojalności i łatwości w uczeniu się (również posłuszeństwa), dzięki czemu może okazać się idealnym psem do towarzystwa.

Kondycja zdrowotna.

Najczęstszą chorobą dotykającą pudle jest choroba Addisona (pierwotna niedoczynność kory nadnerczy), skręt żołądka, zaburzenia pracy tarczycy (nadczynność i niedoczynność), padaczka, choroby nerek, dysplazje stawów, zapaść tchawicy, rak. Rasa jest też podatna na mniej groźne dolegliwości, w tym infekcje ucha prowadzące do zapalenia – przyczyną takiego stanu rzeczy jest, prawdopodobnie, wrastająca do wnętrza małżowiny sierść, zbierająca woskowinę i zanieczyszczenia. Aby uniknąć tej nieprzyjemnej przypadłości, zaleca się regularne czyszczenie uszu i usuwanie włosów z kanału słuchowego. Zawsze należy skonsultować się z weterynarzem, jeśli wystąpi infekcja tego wrażliwego organu.

Pudel duży.

Szczegółowe dane i wymiary.

Pudel duży.

  • Wysokość w kłębie: 45 – 62 cm
  • Masa: 16 – 25 kg
  • Długość życia: 11 – 12 lat

Pudel duży – ciekawostki.

  • Słowo „pudel” pochodzi z języka dolnoniemieckiego, oznaczające tyle, co „pluskać się/taplać się”; Hund to natomiast niemieckie określenie psa.
  • Pudle biorą udział w wielu konkursach sportowych, w tym agility, pokazach posłuszeństwa, tropienia, a nawet pasterstwa.
  • Pudel duży został ulokowany na 2 miejscu w rankingu najinteligentniejszych ras, stworzonym przez Stanley’a Corena.
  • Pudle często uważa się za psy hipoalergiczne, których sierść nie uczula. Sekret tkwi w dłuższym niż u innych psów procesie wzrostu włosów połączonym z mocnym skrętem. Dzięki lokom alergeny i martwy naskórek uwalniają się wolniej. Mimo to, u osób wrażliwych może wystąpić reakcja alergiczna, głównie z przyczyny silniejszego alergenu, jakim jest ślina.
  • Filozof Artur Schopenhauer posiadał dwa pudle: Atmę i Butza.
  • W dramacie Goethego „Faust” Mefistofeles po raz pierwszy pojawia się pod postacią czarnego pudla.
Pudel duży.

Polecamy.


Baza Dinozaurów

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button