DomowePsySsakiZwierzęta

Mastif angielski

Mastif angielski

Zagadkowa historia rasy, jej wielkość i sympatyczne usposobienie tworzą niezwykłą mieszankę, której wielu psim miłośnikom trudno się oprzeć. Choć mastyf angielski na pierwszy rzut oka może wydawać się nieprzystępny, potrafi okazać czułość i oddanie względem osób najbliższych.

Klasyfikacja FCI

  • Grupa 2: Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
  • Sekcja 2.1: Molosy typu mastyfa
  • Typ dogowaty
  • Nie podlega próbom pracy
  • Nazwa: Mastif angielski, mastyf, dog angielski
  • Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Mastif angielski.

Historia rasy

Mastyf angielski to rasa stara, nie mamy jednak pewności co do jej pochodzenia, ponieważ informacji na ten temat jest bardzo dużo, a sporo z nich trudno zweryfikować. W naukowych pozycjach kynologicznych sugeruje się, że jego przodkowie zostali przywiezieni z Asyrii przez handlujących Fenicjan przypływających do Brytanii.

Nie ma jednak dowodów na to, że Fenicjanie kiedykolwiek dotarli do Wyspy, dlatego też wysnuto teorię, że Brytania posiadała na swym terytorium rodzimą rasę psów, które potem krzyżowano w okresie cesarstwa rzymskiego. Wiadomo również, że Rzymianie najeżdżający Brytanie spotkali się z ogromnym oporem ze strony tubylców oraz ich psów, charakteryzujących się walecznością i agresją. Psów tych nie angażowano tylko do walk, ale również do polowań.

Wiele osobników przetransportowano do Bizancjum, gdzie „zatrudniano” je do cyrków, w których walczyły z ludźmi, innymi psami i dzikimi zwierzętami.

Prawdopodobnie, głównym protoplastą rasy był Pugnaces Britanniae – nazwę stworzyli Rzymianie na określenie rdzennych brytyjskich ras bojowych.

Mastif angielski.

Charakterystyka

Wygląd

Jak wszystkie mastyfy charakteryzuje się masywnym ciałem, szeroką czaszką i kwadratową sylwetką. Pod względem masy jest to jedna z największych ras, jednak pod względem wysokości w kłębie przerasta go wilczarz irlandzki i dog niemiecki, nie są one jednak tak wytrzymałe ani masywne jak mastyf angielski.

Pysk jest bardzo szeroki aż do czubka nosa, ale za to krótki. Nos szeroki, z profilu prosty, oczy niewielkie, szeroko rozstawione, tęczówka w barwach orzecha, albo ciemniejsza. Uszy również małe, w dotyku delikatne, szeroko rozstawione, ulokowane na górnej krawędzi czaszki, przez co wydaje się ona jeszcze szersza.

Ogon osadzony wysoko, sięga stawu skokowego, kiedy zwisa; u nasady jest szeroki, ale zwęża się ku końcowi. Podczas aktywności jest zakręcony ku górze, ale nie unosi się powyżej linii grzbietu. Sierść przylegająca, krótka, natomiast umaszczenie może być srebrzyste, płowe, brzoskwiniowe, ciemne pręgowane. Na pysku zawsze występuje czarna maska sięgająca uszu.

Mastif angielski.

Temperament

Poziom dominacji może być zmienny w obrębie jednego miotu. Mimo to mastyf angielski jest urodzonym stróżem, który rzadko szczeka, ale potrafi skutecznie bronić terytorium i rodziny. Jeśli zobaczy intruza, trzyma go na dystans lub „więzi” w kącie, czyli robi wiele, aby go nie zaatakować.

Nie potrzebuje szkolenia z zakresu stróżowania; bez względu na to, jak bardzo jest przyjazny, w momencie wykrycia zagrożenia przestawia się na tryb pilnowania, przy czym wykazuje dużą niezależność chyba, że właściciel da mu znak, że wszystko jest w porządku.

Mastyf angielski jest czujny, pewny siebie i cierpliwy, dlatego uważa się go za świetnego towarzysza dzieci. Ponadto, przejawia wysoką inteligencję, spokój i posłuszeństwo. Dobrze reaguje na polecenia, wymaga jednak delikatnego i cierpliwego trenera. Lubi czuć się doceniany i zauważany, dlatego potrzebuje ludzkiego przywództwa.

Mastif angielski.

Kondycja zdrowotna

Na wszystkich etapach rozwoju zachowuje się adekwatnie do swych gabarytów – bywa hałaśliwy i nieporadny podczas poruszania się.

Ponieważ jest psem bardzo okazałym, wymaga odpowiedniej diety (powinien być karmiony 2-3 razy dziennie, nie powinno się karmić go raz dziennie dużą porcją, ponieważ zwiększa to ryzyko skrętu żołądka) i dużej aktywności fizycznej. Przez pierwsze 2 lata życia nie zaleca się jednak biegów, ponieważ może to skutkować uszkodzeniem chrząstki nasadowej, a wszystko przez bardzo szybki rozwój psa. W ciągu całego życia psa zapewniać mu należy ćwiczenia, aby nie stał się ospały i leniwy – te dwie cechy nabyte mogą stać się przyczyną wielu problemów zdrowotnych.

Zaleca się, aby pies spał na miękkim posłaniu w celu zapobiegnięcia zapaleniom stawów i obrzękom. Ze względu na duże rozmiary, szczenięta mogą paść ofiarą zgniecenia przez samicę podczas karmienia piersią, dlatego należy pilnować świeżo upieczonej mamy i jej potomstwa.

Poważne schorzenia występujące w obrębie rasy to: dysplazje stawów, skręt żołądka, otyłość, kostniakomięsaki, cystynuria. Czasem spotyka się kardiomiopatie, alergie, rozrost pochwy, zerwanie więzadła krzyżowego, niedoczynność tarczycy, oddzielającą martwicę kostno-chrzęstną, przetrwałą błonę źreniczą, wywinięcie powieki, progresywny zanik siatkówki.

Mastif angielski.

Szczegółowe dane / wymiary

Mastyf angielski

  • Wysokość w kłębie:
    • psy: 76 – 90 cm (zdarzają się wyższe)
    • suki: powyżej 70 cm
  • Masa:
    • psy: 85 – 113 kg (zdarzają się cięższe)
    • suki: 75 – 82 kg (zdarzają się cięższe)
  • Średnia długość życia: 7 lat, nierzadko 10 – 11 lat
Mastif angielski.

Mastif angielski – ciekawostki

  • Pochodzenie terminu „mastiff” nie jest jasne. Wiele osób twierdzi, że wyewoluowało ze staroangielskiego słowa masty oznaczającego „silny”, ale Oxford English Dictionary przyjmuje, że słowo to ma swe korzenie w starofrancuskim mastin, które natomiast wywodzi się z łaciny ludowej, a dokładniej ze słowa ma(n)suetinus – „oswojony”
  • Duże psy przedstawiane na płaskorzeźbach i figurkach z VI w.p.n.e. w Asyrii za panowania króla Aszurbanipala mogą mieć udział w powstaniu współczesnej rasy, brakuje na to jednak dowodów genetycznych lub związku historycznego. Uważa się, że ówczesne psy były w stanie walczyć na rzymskich arenach z lwami, tygrysami, niedźwiedziami i gladiatorami
  • Współcześnie mastyfy angielskie są 28 rasą pod względem popularności w USA
  • Zapewne niemal wszyscy czytali „W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza i pamiętają psa Sabę. Saba to właśnie pies rasy mastif, choć np. w ekranizacji z 1973 roku jego rolę „powierzono” dogowi niemieckiemu
Mastif angielski.

Polecamy


Baza Dinozaurów

31 komentarzy

  1. Posiadam psa tej rasy jest naprawde wspaniały mimo wielkich gabarytów 😀
    Pytanie od redakcji czy mój Mastif mając 95 cm i 125 kg ma nadwagę ?

    1. Masz ogromnego psa 🙂 Pomimo 95 cm wysokości, 125 kg to jest już spora waga, która mocno obciąża stawy. W naszej ocenie Twój mastiff ma nadwagę i należałoby wziąć pod uwagę dietę, która doprowadziłaby do redukcji nadmiarowej tkanki tłuszczowej.

    1. Owszem, mastif angielski o imieniu Aicama Zorba of La Susa pochodzący z Anglii ważył 155,6 kg. Pies ten figuruje w Księdze Rekordów Guinnessa z roku 1989. Mierzył wówczas w kłębie 94 cm, jego całkowita długość od nosa do końca ogona wynosiła 251 cm. Po roku 2000 autorzy Księgi Rekordów zaprzestali jednak odnotowywanie rekordów wagi zwierząt domowych – z oczywistych względów.

      1. Słusznie, że przestali to rejestrować. Ludzie dla sławy tuczyliby te swoje zwierzęta i podawali im sterydy, żeby były jak największe. I tak to pewnie robią.

  2. Dziękuje Redakcjo Dinoanimals 🙂 Dzięki wam wziąłem się za mojego psa i dzięki temu waży już „tylko” 106 kg. Następny cel to poniżej 100 kg 😉

      1. Czytając komentarze w sieci, coraz częściej przychodzi mi myśl, że może trzeba już zupełnie zlikwidować wszelkie reguły gramatyki i ortografii? Może jakaś petycja – milion podpisów a może „podpisuw” ;)?. Po co się męczyć i wiedzieć, że schudł piszemy przez „u”, a nie przez „ó”.

        1. Oliwer, to staje się tak powszechne, że chyba nie ma się już czego czepiać. Pewnie z biegiem czasu trzeba będzie to usankcjonować i tyle. W sumie czy z dzisiejszego puntu widzenia, gdy powszechnie używa się skrótów w zapisach, ma naprawdę znaczenie, czy piszemy coś przez „u” czy „ó”. Ma znaczenie historyczne i ortograficzne, ale w mowie tego przecież nie słyszysz, jakie „u” tam jest użyte. Mnie także rażą takie zapisy, ale nie zawrócimy tych zmian.

  3. Szacunek Lord,czy schudnie kiedyś do 84,8 kg?Bo jeżeli tak,to chyba byłoby w miarę dobrze,ze względu na to,że to jest jego naturalna waga 😉 .Zapewne będzie też szybciej biegał,bo go nic nie będzie obciążało 🙂 .życzę powodzenia tobie i twojemu psiakowi 😀 .

    1. Dziękuję 😀 Zakupiłem nową karmę na rozwój mięśni przez co pies wygląda przyzwoicie znika powoli niepotrzebny tłuszcz a pojawiają się mięśnie. Jeżeli dojdziemy do 85 kilogramów to z całą pewnością napiszę 😀

    2. Szanowna redakcjo niedawno zważyłem swojego psiaka. Waży już 86 kg 😀 Włożyłem w to dużo wysiłku z moim psem i się udało ! Myślę że ta waga jest już dla niego odpowiednia zważywszy że mój pupil wzrostem trochę przewyższa swoich pobratymców 🙂
      Pozdrawiam

  4. dziękuje za szybką odpowiedź mam jeszczejedno pytanie czy naprostujecie w artykule o 10 największych psach świata to że owczarek kaukaski ma tam 75cm w kłębie przecierz w artykule o nim napisaliście że ma do 90cm a na youtube na kanale jozo dogs można znaleź owczarki kaukaskie co mają 93 cm w kłębie i warzą 103 kg sam mam owczarka kaukaskiego co ma ponad 80 cm w kłębie

  5. Chciałbym jeszcze zapytać czy zarejstrowano psa cięższego niż zorba tylko go nie przyjęto bo wprowadzono to że psy nie mogą pobijać rekordów wagi?

    1. Oficjalnie, to Aicama Zorba of La Susa dzierży tytuł najcięższego psa. Nieoficjalnie pojawiają się doniesienia o cięższych owczarkach kaukaskich, bernardynach czy mastifach tybetańskich, ale bez potwierdzenia. To są po prostu chore psy, więc słuszne jest, że zaprzestano rejestracji takich rekordów. Czy doniesienia są prawdziwe – tego nie wiemy. Z jednej strony w dobie fake newsów można przyjąć, że generowane są dla sławy hodowli, właściciela, albo jako clickbaity w Internecie. Z drugiej, łatwo sobie wyobrazić, że można psa utuczyć do chorobliwej masy.

  6. Też zgadzam sie z tym przepisem bo wiele osób tuczy na siłe te wszystkie psy wiadomo może znaleść sie cięższy pies ale trudno oto żeby nie miał nadwagi a wprowadzić przepis polegający na tym że psa przyjmują gdy nie ma nadwagi był by krzywdzący bo dla każdego nadwaga oznacza inną wagę ale tak z ciekawości jeśli chodzi o niepotwierdzone przypadki owczarków kaukaskich jaka była największa niepotwierdzona waga?

    1. Najcięższe owczarki kaukaskie przekraczają 100 kg, niemniej nie dysponujemy źródłami podającym wagę i wzrost konkretnych osobników w kategorii wagowej 100+ 🙂

      PS. Korzystaj proszę, z przycisku Odpowiedz, aby kontynuować wątek, gdyż zaczynanie każdego pytania od początku, sprawia, że nie bardzo wiadomo czego to pytanie dotyczy.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button