Grzywacz chiński

Grzywacz chiński (Chinese Crested Dog)

Z pewnością nie każdemu spodoba się jego fizjonomia, ale wielkie serce ukryte w małym ciele może skutecznie zrekompensować największe dziwactwa wyglądu. Zatem, w myśl powiedzenia, że liczy się wnętrze, zachęcamy do bliższego poznania tego niezwykłego psa.

Klasyfikacja FCI

• Grupa 9 – psy ozdobne i do towarzystwa
• Sekcja 4 – psy bezwłose
• Nie podlega próbom pracy

Rozróżnia się 2 odmiany grzywacza chińskiego:

Odmiana bezwłosa

Całe ciało, poza głową, częścią szyi, łapami i czubkiem ogona, pozbawione jest sierści, Na głowie oraz szyi widoczna długa, efektowna grzywa, łapy pokrywają skarpetki, a na końcu ogona dostrzeżemy pióropusz.

Odmiana owłosiona (Powder puff)

Psy te przypominają „standardowe” rasy, pokrywa je bowiem miękkie, długie futro układające się na głowie niczym woal.

Historia rasy

Mało prawdopodobne, aby początki rasy zakorzeniły się w Chinach. Wielu specjalistów uważa, że pochodzi z Afryki, świadczą o tym XIX- wieczne teksty, w których nazywany był nagim (bezwłosym) terierem. Poza poszlakami literackimi, nie mamy jednak potwierdzenia genetycznego. Istnieje także przypuszczenie, że grzywacz przybył z Meksyku.

Jak widać, o odległej przeszłości tej rasy nie można powiedzieć nic pewnego i konkretnego. Wiadomo natomiast, że w latach ’50-tych Debora Wood stworzyła hodowlę grzywaczy i nazwała ją Crest Haven, po czym rozpoczęło się masowe rozmnażanie tych niezwykłych zwierząt. Słynna tancerka burleski – Gypsy Rose Lee również zajęła się hodowlą psów, a po jej śmierci zostały włączone do Crest Haven.

Dzięki obu paniom powstały dwie linie grzywaczy stające się prawdziwym fundamentem każdego żyjącego dziś grzywacza. Pani Wood założyła też amerykański klub grzywacza w 1959 roku, a w 1978 roku włączono go do ACCC (American Chinese Crested Club – Amerykański Klub Chińskiego Grzywacza). Po zatwierdzeniu rasy przez AKC (American Kennel Club) w 1991 roku, ACCC stał się najważniejszym towarzystwem opiekującym się tą rasą psów. FCI (Fédération Cynologique Internationale – Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) uznała ją w 1987 roku.

Wygląd i usposobienie

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że odmiana bezwłosa i owłosiona to dwie różne rasy i nie ma się czemu dziwić; odmiana bezwłosa ma miękką skórę, podobną do ludzkiej, na ogonie, łapkach i głowie występują długie włosy. Osobniki nagie różnią się od siebie ilością owłosienia na wymienionych częściach ciała, dlatego u niektórych występuje nawet broda.

„Prawdziwe” bezwłose grzywacze mogą być całkowicie pozbawione owłosienia.

Różnica między nagimi i owłosionymi grzywaczami jest w warstwach sierści – podczas, gdy u odmiany nagiej występuje jedna, u puder puff spotkamy się z grubym podszerstkiem. Łysa skóra ma różne odcienie: od bladocielistego do czarnego. Odmiana bezwłosa często pozbawiona jest zębów przedtrzonowych, nie jest to jednak uznane za wadę podczas wystaw.

Powder puff ma długą, miękką sierść, ale ogólny wygląd zależny jest od zaangażowania właściciela. Kiedy sierść całkowicie porośnie pysk, pies do złudzenia może przypominać teriera, dlatego zwykle Powder puff jest golony wokół ust i nosa, aż do oczu.

Grzywacz wyróżnia się elegancją i wdziękiem, stając się kochającym, zabawowym towarzyszem. Psy z tej rasy nie są agresywne wobec dzieci i innych zwierząt, dlatego są idealne jako zwierzę rodzinne. Nie potrafi tworzyć zbyt dobrych relacji stadnych z innymi psami, ponieważ uwielbia towarzystwo najbliższych osób. W kontakcie z obcymi raczej nieśmiały, jeśli właściciel słabo go uspołecznił. Grzywacza opisano jako zwierzę posiadające wygląd supermodelki i osobowość świętego.

Choć wygląda jak zabawka, wcale nie chce być tak traktowany, jest bowiem psem bardzo czułym, żywym, zabawnym, uwielbiającym się przytulać i… uśmiechać. Słynie z pięknych pieśni, jest wspaniały dla dzieci, bardzo wyrozumiały, dlatego nie wyprowadzają go równowagi zbyt intensywna dziecięca czułość. Chętnie się uczy, ponieważ ma wysoką inteligencję i, dodatkowo, jest towarzyski, dlatego Powder puff (ale również odmiana bezwłosa) bierze udział w agility, zawodach z posłuszeństwa i innych działaniach pokazujących jego rozmaite umiejętności.

Pielęgnacja

Obie odmiany wymagają nieco uwagi pod względem opieki i pielęgnacji. Powder puff powinien być kąpany raz w tygodniu i często szczotkowany, aby zapobiec matowieniu sierści, najlepiej unikać jednak czesania, kiedy futro jest suche lub brudne. Wskazane jest natomiast delikatne spryskiwanie włosa tuż przed wykonaniem zabiegów pielęgnacyjnych. Aby oszczędzić czas na czesaniu, wielu właścicieli goli grzywacze na tzw. „kucyka”, pozostawiając długie włosy na dolnej części nóg, ogonie i głowie. Bez względu na cięcie czy jego brak, odmiany owłosione nie brudzą się zbyt mocno i nie wydzielają zapachu, rasa wyróżnia się także niskim poziomem linienia.

Utrzymanie nagiej skóry w zdrowiu wymaga podobnej troski jak u człowieka, ponieważ delikatna skóra grzywaczy może być podatna na trądzik, wysuszenia i oparzenia słoneczne. Hipoalergiczne lub bezolejowe kremy nawilżające mogą być stosowane co drugi dzień po kąpieli mogą zapobiec podobnym nieprzyjemnościom. Największe ryzyko oparzeń słonecznych występuje, oczywiście, w regionach gorących, mocno nasłonecznianych. W związku z tym właściciele smarują skórę zwierzęcia kremami dla dzieci przeciw oparzeniom słonecznym. Warto jednak pamiętać, że niektóre osobniki mają alergię skórne w kontakcie z lanoliną, trzeba zatem ostrożnie dobierać preparaty chroniące.

U najbardziej ubogich w owłosienie grzywaczy przeprowadza się regularne przycinanie lub golenie w celu usunięcia lub wyrównania wzrastających włosów.

Posiada tzw. zajęcze stopy (wydłużone palce), w przeciwieństwie do „kocich stóp” będących wspólną cechą większości psów. Z tego powodu należy uważać podczas obcinania paznokci, bowiem wrażliwe na uszkodzenia miejsca ulokowane są głębiej niż u pozostałych ras. Ignorowanie tych różnić skutkuje często bólem i krwawieniami podczas obcinania pazurów.

Powder puff uwielbia spędzać czas na świeżym powietrzu, potrzebuje codziennej aktywności mimo, iż nie należy do ras o dużych zapasach energetycznych. Dzięki temu ciekawemu połączeniu zwierzak nadaje się idealnie do domu, a nawet mieszkania w centrum miasta.

Łatwo przystosowuje się do różnych środowisk, dlatego równie mocno może pokochać długie wędrówki. Inteligencja determinuje u niego łagodność i posłuszeństwo, dlatego sprawdza się w psich zawodach, w których cechy te są wymagane. Podczas szkolenia ważna jest konsekwencja, ale ze względu na wrażliwość powinien mieć łagodnego trenera.

Szczegółowe dane i wymiary

Chiński grzywacz

• Wysokość w kłębie:
  • psy: 27 – 33 cm
  • suki: 23 – 30 cm
• Masa: 4,5 – 5,9 kg
• Długość życia: 12 – 14 lat lub dłużej

Chiński grzywacz – ciekawostki

• Gen odpowiedzialny za brak owłosienia przejawia dominację, ponadto, ma śmiertelne konsekwencje w połączeniu z takim samym genem – zygoty, które otrzymują dwie kopie bezwłosego allelu, nigdy nie rozwiną się w szczenięta, ponieważ są wchłaniane przez łono matki. Wszystkie grzywacze są zatem heterozygotą (organizm posiadający odmienne allele tego samego genu). Tak więc wszystkie chińskie grzywacze (również te bezwłose) posiadają co najmniej jedną kopię allelu Powderpuff.
• W jednym miocie mogą pojawić się zarówno nieowłosione, jak i owłosione szczeniaki.
• Sierść grzywaczy jest bezwonna i hipoalergiczna, dlatego rasa jest wręcz stworzona dla alergików.
• Powder puff świetnie uczy się trików i równie świetnie je wykonuje.
• Nagie grzywacze często biorą udział (nie z własnej woli, jak sądzimy) w konkursach na najbrzydszego psa. Najbardziej znanym przedstawicielem rasy jest/był Sam – laureat Międzynarodowego Konkursu Najbrzydszych Psów 2003 – 2005. Przed konkursem w 2006 roku poddano go eutanazji z powodu chorego serca. Dożył 15 lat.
• Podobnie, jak w przypadku innych ras miniaturowych grzywacze są podatne na zwichnięcia rzepki. Przyczyną są genetyczne uwarunkowania, z powodu których staw kolanowy jest płytki, co powoduje jego wyskakiwanie (zwichnięcie). Początek choroby ujawnia się w młodości i może prowadzić do trwałej kulawizny. Inne, „rasowe” problemy grzywaczy to alergie i choroby autoimmunologiczne, będące najczęstszą przyczyną przedwczesnej śmierci, dlatego hodowcy muszą traktować poważnie wszelkie niepokojące objawy.

Polecamy

• Najmądrzejsze rasy psów – TOP 100
• Inteligencja psów
• Agresywne rasy psów
• Najstarsze psy – Top 10
• Najdłużej żyjące rasy psów – TOP 10
• Pies domowy
• Rasy psów – opisy i charakterystyka
• Psowate
• Rasy kotów – opisy i charakterystyka
• Zwierzęta domowe