West Highland White Terrier

West Highland White Terrier

Trudno jednoznacznie określić jego usposobienie, bowiem jest to rasa mocno pod tym względem zróżnicowana. Wiadomo jednak, że nie nadaje się dla każdego, ponieważ – mimo niepozornych gabarytów – przejawia silną osobowość, której większość nie spodziewałaby się po „westie’m”.

Klasyfikacja FCI

• Grupa 3: teriery
• Sekcja 2: teriery małe
• Typ wilkowaty
• Nie podlega próbom pracy

Historia rasy

Szkockie białe teriery istniały już w czasie panowania Jakuba I Stuarta, czyli między 1567, a 1626 r. Władca zarządził, aby sprowadzić kilkanaście psów z Argyll, które mały zostać podarowane ówczesnemu królowi Francji. Powszechnie jednak uważano, że odmiana piaskowa i pręgowana jest bardziej wytrzymała, natomiast odmiana biała dostała „łatkę” słabej.

Na temat tej niezwykłej rasy istnieją również doniesienia ze statku hiszpańskiej Wielkiej Armady, który rozbił się na wyspie Skye w 1588 r. Ów statek transportował białe hiszpańskie psy, których potomkowie zostali odseparowani od innych ras przez klan MacLeod. Pozostałe rodziny ze Skye zabezpieczyło zarówno odmianę białą, jak i piaskową. George Campbell, 8. Książę Argyll – przywódca klanu Campbell – hodował białe teriery szkockie, znane jako Roseneath terriers.

Pittenweem terriers

W tym samym miejscu pojawiła się również inna rasa białych terierów, której linię rozwinął dr Americ Edwin Flexman, nadając jej nazwę Pittenweem terriers. Psy z tej linii pochodziły od suk teriera szkockiego, których potomstwo było białe. Pochodzenie ojców szczeniąt nie miało żadnego znaczenia i po długim czasie hodowca zgodził się z teorią głoszącą, że biała sierść jest cechą wrodzoną terierów, którą postanowił wskrzesić. Rozpoczął zatem proces rozmnażania białych terierów, starając się w ten sposób podnieść jego statutu do poziomu odmiany ciemnej. Pierwsze teriery o białym umaszczeniu prezentowano na wystawach psów pod koniec wieku XIX.

Edward Donald Malcolm

Osobą najbardziej związaną z rozwojem współczesnej rasy west highland white Terrier jest Edward Donald Malcolm, 16. dziedzic Poltalloch. Pierwsze teriery wykorzystywał jako psy myśliwskie; jedna z historii opowiada o czerwono-brązowym terierze, którego zastrzelono, myląc go z lisem. Po tym wydarzeniu Malcolm postanowił opracować rasę białych terierów, które nazwał Poltalloch terriers. Pierwsza generacja posiadała piaskowe umaszczenie i sterczące uszy, co jest cechą charakterystyczną współczesnej rasy. Nie wiadomo natomiast, czy Poltalloch terrier krzyżowano z Pittenween terrier.

W 1903 r. Malcolm podkreślał, że nie chce być uznawany za twórcę rasy twierdząc, że opracowana przez niego rasa białych terierów została zmodyfikowana. Określenie West Highland White Terrier pojawiło się po raz pierwszy w publikacji L.C.R. Camerona Otters and Otter Hunting wydanej w roku 1908.

Pierwszy klub rasy

Pierwszy klub rasy ustanowiono w 1904 r., a jego pierwszym prezesem został Niall Campbell, 10. książę Argyll. Niedługo potem powstał drugi klub, pod wodzą hrabiny Aberdeen, a niebawem sam Malcolm stał się drugim prezesem klubu. UK Kennel Club zarejestrowało rasę w 1907 r., w tym samym roku pojawiając się po raz pierwszy na Crufts. Między 1907, a 1908 r. „westie” został przywieziony do USA, kiedy Robert Goelet importował dwoje championów: Ch. Kiltie’ego i Ch. Rumpusa Glenmohra.

W owym czasie AKC (Amercian Kennel Club) nazywało białe teriery Roseneath terriers, tworząc klub o tej samej nazwie, jednak rok później klub przemianowano na West Highland White Terrier Club of America. Duże zainteresowanie rasą pojawiło się wraz z jej przybyciem do Nowego Świata, co mogło mieć wpływem na decyzję Canadian Kennel Club, który uznał ją w 1909 r. W chwili śmierci Malcolma w 1930 r., rasa była już stabilna pod względem wyglądu – wyróżniała się stojącymi uszami, białym futrem i krótką sylwetką.

Sukcesy rasy

Wraz z włączeniem ich do standardów ras, sukcesy podczas wystaw po obu stronach Atlantyku były imponujące. Pierwszym zwycięzcą okazał się Ch. Morvan – zdobył championat w roku 1905. Zarejestrowano go wtedy jako teriera szkockiego, który zdobył tytuł na wystawie Szkockiego Klubu Kynologicznego, mając zaledwie 7 miesięcy.

Ponieważ psy te jeszcze wtedy nie były uznawane za odrębną rasę, tytułu mistrzowskiego nie udało się zatrzymać nawet wtedy, gdy psa przerejestrowano na west highland white teriera.

Pierwsze duże zwycięstwo przyszło w 1942 r., podczas wystawy Westminster Kennel Club Dog Show, drugim championem tej samej rasy był Elfinbrook Simon, zdobywca tytułu w 1962 r. Dopiero po kolejnych 14 latach na podium stanął kolejny przedstawiciel rasy, a ostatni champion west highland white terier zdobył tytuł w 1990 r.

Charakterystyka

Wygląd

Mimo niewielkich rozmiarów, sylwetka „westie’go” jest mocno zbudowana, klatka piersiowa jest głęboka, grzbiet prosty. Przednie kończyny silne, tylne dobrze umięśnione. Dzięki budowie anatomicznej wspaniale łączy siłę z aktywnością fizyczną.

Oczy są szeroko rozstawione, niebyt duże, ale też niezbyt małe, okrągłe. Tęczówka bardzo ciemna, nad oczami widoczne włochate brwi, nadające psu bystrości i inteligencji. Uszy niewielkie, sterczące, spiczaste, osadzone w średniej odległości od siebie. Pokrywa je krótkie i gładkie niczym aksamit futerko. Psy wystawowe nie powinny mieć frędzli na czubkach uszu.

Długość ogona mieści się między 13 a 15 cm, jest porośnięty twardym włosem, sam natomiast jest bardzo prosty. Sierść składa się z dwóch warstw: ok. 5-centymetrowego, twardego włosa okrywowego oraz miękkiego, gęstego i krótkiego podszerstka, umaszczenie – oczywiście – białe.

Temperament

Usposobienie i temperament u tej rasy jest mocno zróżnicowany; niektóre są przyjazne w stosunku do dzieci, inne wolą samotność. Indywidualiści nie będą tolerować nadmiernej czułości ze strony dziecka, np. ciągania za uszy. Może wykazywać także zaborczość w stosunku do pokarmu i zabawek. Są zazwyczaj niezależne i pewne siebie, dlatego świetnie sprawdzają się jako psy stróżujące.

Choć usposobieniem daleko im do labradora, są bardzo lojalne w stosunku do właściciela i mocno się do niego przywiązują, wymagają jednak dużej aktywności fizycznej (co najmniej 15 – 30 min. dziennie). Psy te są najbardziej uspołecznioną, przyjazną i wesołą rasą spośród wszystkich szkockich ras terierów.

Ponieważ w jego krwi płynie upór i wytrzymałość, bywa trudny w ułożeniu, a jego wychowywanie będzie trwało przez całe życie. Psu trzeba również regularnie odświeżać pamięć, aby nie zapomniał tego, czego się nauczył. Z powodu silnego instynktu łowcy, uwielbia biegać za swoimi zabawkami, głównie piłkami. Ponadto, jest to pies o cechach psa tropiącego, uwielbiającego szczekać i kopać dziury.

Kondycja zdrowotna

AKC szacuje, że „westie” żyje od 12 do 16 lat, a średnią długość życia obliczono na 11,4 lat. Kliniki weterynaryjne z Wielkiej Brytanii twierdzą natomiast, że rasa dożywa 10,5 – 15 lat.

Rasa obciążona jest kilkoma genetycznymi chorobami, w tym przepukliną brzuszną. U szczeniąt spotyka się chorobę żuchwy zwaną lwią szczęką (Craniomandibular osteopatia). Choroba jest zapisana w genie recesywnym, dlatego szczeniak zapadnie na nią tylko wtedy, gdy oboje rodzice są nosicielami wadliwego genu

Lwia szczęka występuje u wielu psich ras, w tym u dużej liczby terierów i dogów. Zazwyczaj pojawia się u szczeniąt poniżej 1 roku życia, powodując problemy z żuciem i połykaniem pokarmu, w skrajnych przypadkach prowadzi do śmierci, ale zwykle psa leczy się lekami przeciwzapalnymi. W niektórych przypadkach pokarm trzeba jednak podawać poprzez sondę, a jeśli zwierzę nadal nie może jeść i doskwiera mu silny ból, jedynym wyjściem czasem okazuje się eutanazja.

W obrębie rasy występują choroby skóry; ok. 25% populacji west highland white terierów cierpi na atopowe zapalenie skórne oraz dziedziczne przewlekłe alergie. Na podobne schorzenia zapadają jednak częściej psy niż suki. W najcięższych przypadkach pojawia się zliszajowacenie i wypadanie sierści.

Innym problemem genetycznym jest tzw. choroba Krabbego (zwyrodnienie układu nerwowego), nie zalicza się jej jako choroby charakterystycznej dla rasy, bowiem spotyka się ją również u cairn terierów, beagle i szpiców miniaturowych. Pierwsze objawy uwidaczniają się w ok. 30 tygodniu życia; chore zwierzę drży, ma osłabione mięśnie i problemy z chodzeniem. Z czasem wszystkie objawy nasilają się, prowadząc do paraliżu kończyn. Ponieważ schorzenie jest dziedziczne, zaleca się, aby właściciele unikali zwierząt posiadających wadliwy gen i nie dopuszczali do ich rozmnażania.

W obrębie rasy często spotyka się tzw. syndrom białego trzęsącego się psa (ang. White dog shaker syndrome) – choroba występuje powszechnie u opisywanych terierów oraz maltańczyków, w związku z tym wysnuto teorię, że ma ona związek z białym umaszczeniem, jednak syndrom spotykany jest także u ciemnych jamników i yorków.

Zaburzenie rozwija się w ciągu 1 – 3 dni w wyniku uszkodzenia głowy lub kończyn, prowadząc do dysmetrii (niemożność zahamowania ruchu w dowolnym momencie). Objawy u suk mogą trwać 4 – 6 tygodni, ale u psów mogą mieć wpływ na resztę życia. Innymi, rzadziej występującymi u tej rasy chorobami są zwyrodnienia stawów biodrowych (choroba Perthesa), ataksja oraz wypadanie rzepki.

Szczegółowe dane i wymiary

West Highland White Terrier

• Wysokość w kłębie: ok. 26 – 30 cm
• Masa: 7 – 10 kg
• Długość życia: 10 – 15 lat

West Highland White Terrier – ciekawostki

• Na przestrzeni lat ustalono, że białe teriery pochodzą od dwóch innych ras: teriera szkockiego i cairn teriera.
• Popularność rasy na początku wieku XX spowodowała, że psy wymieniano na setki gwinei.
• w 2010 r. „westie” był 3. najpopularniejszą rasą w Wielkiej Brytanii.
• Stanley Coren umieścił rasę na 47. miejscu w rankingu najinteligentniejszych psów.
• Choć w jednym miocie pojawia się 3 – 5 młodych, pewna suczka imieniem Isobel urodziła 10 kwietnia 2012 r. aż 11 szczeniąt.

West Highland White Terrier – galeria

Polecamy

• Psy domowe
• Rasy psów
• Akita
• Amstaf
• Beagle
• Bernardyn
• Berneński pies pasterski
• Border collie
• Buldog francuski.
• Bulmastif
• Bulterier
• Cavalier king charles spaniel
• Chow chow
• Cocker spaniel angielski
• Cyjon
• Doberman
• Dog niemiecki
• Dogue de Bordeaux
• Golden retriever
• Grzywacz chiński
• Husky syberyjski
• Labrador
• Leonberger
• Likaon
• Mastif tybetański
• Mastyf angielski
• Mops
• Nowofundland
• Owczarek kaukaski
• Owczarek niemiecki
• Owczarek podhalański
• Pies dingo
• Pies faraona
• Psowate
• Pudel duży
• Rottweiler
• Seter irlandzki
• Sznaucer miniaturowy
• Sznaucer olbrzym
• Wilczarz irlandzki
• Wilk
• Yorkshire Terrier