Park Narodowy Krugera
Gorący, sawannowy klimat nie odstrasza podróżników, a wręcz przeciwnie – dodaje silnego magnetyzmu miejscu, w którym głównymi gospodarzami są zwierzęta. Nie próżnuje również zarząd Parku, bowiem – poza opieką nad miejscem – oferuje nietypowe atrakcje dla przybyłych z całego świata turystów. Okazuje się, że „zwykłe” safari to powoli zbyt mało, aby przyciągnąć uwagę coraz bardziej wybrednych klientów.
Cieszmy się jednak, że miejsca takie jak Park Narodowy Krugera jeszcze istnieją, gdyż dzięki nim wiele gatunków zwierząt i roślin nadal można podziwiać.
Lokalizacja i zasięg
Kierujemy uwagę na północny wschód Republiki Południowej Afryki, gdzie zlokalizowany jest Park Narodowy Krugera – jeden z największy terenów chronionych na kontynencie. Leży on na terytorium prowincji Limpopo i Mpumalanga.
PN Krugera zajmuje powierzchnię 19 485 km2. Z północy na południe ciągnie się przez 360 km, natomiast ze wschodu na zachód przez 65 km. Na mapie przyjmuje kształt długiego pasa, graniczącego z Mozambikiem i Zimbabwe.
Powstanie Parku
Pod koniec wieku XIX Jakob Louis van Wyk złożył w parlamencie RPA wniosek o utworzenie rezerwatu. Był to pierwszy ruch w kierunku powstania przyszłego parku narodowego. We wrześniu 1895 r. siłą większości głosów (większość tę stanowił jeden głos) Paul Kruger – ówczesny prezydent RPA (dawniej Transwalu) stworzył tzw. Government Wildlife Park, który potem przemianowano na Rezerwat Sabi. W 1926 r. rezerwat został poszerzony i zmienił nazwę na Park Narodowy Krugera.
Pierwotnie obszar Parku był domem dla ludów Tsonga. Kiedy w 1902 r. RPA stało się kolonią brytyjską, nowa administracja państwa, starając się poszerzyć terytorium parku, usunęła Tsonga z tamtych terenów całkowicie. Wysiedlanie plemion rozpoczęło się jednak w roku 1899, a oficjalnie zakończyło się w roku 1926. Ostatni przedstawiciele Tsonga zostali jednak usunięci dopiero w latach ’60-tych XX w.
Klimat
Lato i zima to na terenie PN odpowiednio pora deszczowa i sucha. Kiedy w Europie i Ameryce Północnej panuje jesień / zima, w RPA mamy lato, tzn. porę deszczową. I choć w tym czasie deszcz nie pada bez przerwy, popołudniowe burze są standardem. Afrykańskie zimy – pory suche (od maja do września) są suche, ciepłe i łagodne, ale noce bywają zimne. Turyści przyjeżdżający na teren Parku powinni więc zabierać ze sobą ciepłe ubrania, ponieważ poranki i wieczory często nie mają wiele wspólnego z tropikami.
W letnie dni temperatura może sięgać +38oC. Wielu gości przyjeżdża dopiero po ustąpieniu największych upałów, czyli wraz z początkiem pory suchej. Gdy poziom wilgoci maleje, trudniej też o zachorowanie na malarię. Ponadto roślinność, na skutek suszy, przerzedza się, dzięki czemu łatwiej obserwować dzikie zwierzęta.
Roślinność
Centrum Parku porastają mirtowce z rodzaju Combretum oraz marule. Wzdłuż rzek i strumieni dominują akacje. Na wschodzie występują główne sawanny – pastwiska dla dużych roślinożerców. Równiny porośnięte są trawami z gatunku Themeda triandra, Megathyrsus maximus.
Z drzew przeważa Senegalia nigrescensi, Combretum imberbe i wspomniana wcześniej marula. Napotkamy tu również baobaby afrykańskie.
Od zachodu spotkamy na swej drodze głównie mirtowce oraz bobowce. Na północnym-wschodzie przeważa bobowiec z gatunku Colophospermum mopane, często nazywany po prostu mopane.
Zwierzęta
PN Krugera to dom dla dużych ssaków afrykańskich, w tym tzw. Wielkiej Piątki:
Na terenie Parku chroniony jest także zagrożony wyginięciem likaon, którego populacja z Afryki Południowej szacowana jest na zaledwie 400 osobników.
Ptaki
Spośród 517 gatunków ptaków, większość (253) gniazduje na terenie Parku, spora część (147) to koczownicy, a pozostałe (117) odlatują na lęgowiska do innych krain. W obrębie Parku Narodowego panuje również tzw. Big Six Birds („Wielka Ptasia Szóstka”) – gatunki, których występowanie ogranicza się do PN Krugera i innych pobliskich obszarów chronionych. Do gatunków tych zaliczamy:
- żabiru afrykańskiego
- dzioboroga kafryjskiego
- sępa uszatego
- dropia olbrzymiego
- wojownika zbrojnego
- rybiarkę dużą
Lepiej patrzeć pod nogi, ponieważ na terenie Parku mieszka 114 gatunków gadów, w tym groźna mamba czarna i pyton skalny. Obok gadów, spotykamy 33 gatunki płazów oraz 50 gatunków ryb.
Coś dla turystów
W ofercie Parku znajduje się 21 obozów wypoczynkowych. Działki, na których stoją budynki i namioty należą do prywatnych firm współpracujących z tubylcami, obsługującymi turystów. Na obszarze obozowym funkcjonuje też kilka restauracji, będących swego czasu obiektem sporów.
Safari dla nowożeńców
W Parku Narodowym Krugera pojęcie słowa „safari” ewoluuje w bardzo ciekawą stronę. Obok bowiem tradycyjnych pieszych wypraw w busz w towarzystwie przewodnika, czy też przejażdżki samochodem terenowym, możemy wybrać coś bardziej „cywilizowanego”.
Pary młode mogą wybrać z oferty: Classic self drive Honeymoon, Premier Honeymoon Safari a nawet Deluxe Wedding Package, czyli ślub (w pomieszczeniu lub na świeżym powietrzu) połączony z safari i luksusowym noclegiem oraz wyżywieniem. Oferta turystyczna Parku jest jednak bardzo szeroka – nie sposób wymienić wszystkich propozycji.
Kłusownictwo – zmora PN Krugera
Do beczki tego miodu musimy dodać niestety łyżkę dziegciu (tak dla równowagi). Mimo nowoczesnych systemów ochronnych i monitorujących (np. drony), kłusownicy nadal niepokoją mieszkańców Parku. Napastnicy, podobnie do obrońców, również dysponują najnowszym wyposażeniem: noktowizorami, karabinkami z tłumikami i profesjonalnymi teleskopami. Ponieważ są coraz bardziej przebiegli, często unikają schwytania.
Wiadomo jednak, że większość kłusowników to Mozambijczycy, starannie planujący swoje „skoki”. W roku 2012 zatrzymano ok. 200 kłusowników, a ok. 30 zginęło w czasie starć ze służbami mundurowymi. Walka więc trwa, niestety zwierzęta giną nadal i nie wiadomo, czy ten zbrodniczy proceder kiedykolwiek zostanie całkowicie wypleniony.
Szczegółowe dane / wymiary
Park Narodowy Krugera
- Powierzchnia: 19 485 km2
- Rok powstania: 1926 r.
- Główne atrakcje: safari piesze lub samochodowe
- Rekordy: największa liczba gatunków dużych ssaków (147) spośród wszystkich terenów chronionych Afryki.
Park Narodowy Krugera – ciekawostki
- W 2002 r. PN Krugera został włączony do tzw. Great Limpopo Transfrontier Park. Do grupy tej należą również: Park Narodowy Gonarezhou, Sanktuarium Manjinji Pan i Malipati Safari Area w Zimbabwe oraz PN Limpopo w Mozambiku.
- W Parku Narodowym Krugera żyje ok. 3000 krokodyli, czyli więcej niż np. gepardów czy likaonów.
- Turyści mogą wybrać jeden spośród 9 szlaków safari. Niektóre są niemal nietknięte przez człowieka. W obszarze buszu nie ma natomiast określonych szlaków – turyści spacerują ścieżkami utworzonymi przez zwierzęta lub wydeptują własne.
Polecamy
Safari z mieszkaniem w takim domku z basenem, to niezła sprawa 🙂
Piękny park i moje marzenie, aby kiedyś zwiedzić któryś z wielkich parków Afryki – Krugera albo Serengeti.
Redakcjo przeglądam uzębienie różnych gadów i dziwi mnie jedno. Na czaszkach niektóre gady takie jak helodermy czy v.salvadorii mają duże zęby kiedy na zdjęciach żywych gadów zębów prawie nie widać. Czemu tak jest ? Czy może zęby którę widzę na czaszkach są częściowo w dziąśle ?
Sam sobie poniekąd odpowiedziałeś na pytanie – są osłonięte.
Co więcej, jako ciekawostkę dodamy, że od lat przyzwyczajeni jesteśmy do wizualizacji wielkich drapieżnych dinozaurów jak T. rex z odsłoniętymi wielkimi zębami. Prawdopodobnie jednak miały one zęby osłonięte i w rzeczywistości przy zamkniętym pysku nie było ich widać. Wyobraźmy jednak sobie, że niezwykle groźny T. rex zostałby ubrany w pióra i „pozbawiony” zębów – cały fanklub tego i jemu podobnych gadów by się załamał 🙂
Są osłonięte ale czy są tak duże jak na gołej czaszce ? czy do połowy są w dziąśle a gad gryzie małymi zębami ? Czy chodzi o takie osłony jak u węży ? A właściwie do czego służą osłony na zębach gadów ? To ciekawe bo słyszałem o poważnych ranach od ugryzień warana papuaskiego
Również to zauważyłem u mojej jaszczurki (agama brodata). Zęby choć tylko troche wystają ponad dziąsło to są bardzo ostre, więc dlatego słyszałeś o poważnych ranach zadanych przez warana papuaskiego.