Landseer
Nie ma pewności, czy psia niania z książki dla dzieci „Piotruś Pan” była rasy nowofundland czy może landseer. Pewne jest jedno – obie rasy są wyjątkowo duże, wyjątkowo kochające i świetnie pływają. Są to zapewne główne powody, dla którego autor książki – JM Barrie – umieścił jedną z wymienionych ras w swym największym dziele.
Utwory ku czci wspaniałego charakteru landseerów powstawały od wieku XVIII i choć dzisiaj jest to rasa raczej mało popularna, jej najważniejsze cechy – oddanie, czułość i odwaga – są nadal w niej żywe i czekają na swój renesans.
Klasyfikacja FCI
- Grupa 2: Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
- Sekcja 2.2: Molosy typu górskiego
- Próby pracy: Nie podlega
- Kraj pochodzenia / Kraj patronacki: Nowa Fundlandia
Historia
W czasach kolonialnych Anglicy sprowadzali z Nowego Świata duże, biało-czarne psy, nazywane wtedy psami nowofundlandzkimi. Posiadały one jedną, z ciekawszych cech – wysokie umiejętności pływackie. Dzięki nim rybacy mogli efektywniej pracować – do jednego z zadań landseera należało ciągnięcie sieci do brzegu. Świetnie sprawdzały się także jako ratownicy wodni. W Europie stały się więc wielkimi przyjaciółmi poławiaczy.
Ich wielkim walorem był również wygląd. Z tego powodu oraz dzięki bardzo przyjaznemu usposobieniu, stały się bohaterami licznych obrazów i książek. Miłośnikiem rasy był malarz angielski – sir Edwin Landseer, od nazwiska którego powstała jej nazwa. Najbardziej znanym dziełem Landseera jest obraz z 1838 r., zatytułowany A Distinguished Member of Humane Society – „Godny członek ludzkiej społeczności”.
Pod koniec wieku XIX landseery nie były rozpoznawalne tak jak wcześniej, co spowodowało powolne ich wymieranie. Niektórzy hodowcy próbowali na nowo odrodzić rasę, jednak wybuch I wojny światowej skutecznie to uniemożliwił. Po wojnie hodowcy holenderscy, niemieccy i szwajcarscy wznowili proces odnowy rasy. Między rokiem 1945 a 1960 wyhodowano tzw. typ kontynentalny.
Charakterystyka
Wygląd
Pies wsparty jest na długich i mocnych kończynach. Sylwetka jest silna i harmonijnie zbudowana. Choć zaliczamy go do ras dużych, landseer może pochwalić się zwinnością i elegancją.
Posiada mocną, dużą głowę wyposażoną w trójkątne, zwisające uszy. Nad kufą widoczne są małe oczy w kolorze ciemnego brązu. Pysk wieńczy czarny nos, odróżniając się od białego pasa sierści na kufie.
Prosta, miękka i gęsta sierść jest wodoodporna, mocno przylegająca do ciała. Pokrywa ją cienka, tłustawa powłoka, chroniąca przed przemoczeniem. Na całym ciele, z wyjątkiem głowy, włos jest długi. Futro składa się z dwóch warstw: włosa okrywowego i gęstego (choć nie tak jak u nowofundlanda) podszerstka. W obrębie rasy występować może także sierść delikatnie falowana. Wokół szyi formuje się kryza (zimą większa niż latem).
Białe tło pokrywają czarne łaty na zadzie oraz grzbiecie. Śnieżnobiały pozostaje przód klatki piersiowej, kołnierz (kryza), ogon oraz kończyny. Czarna jest natomiast głowa – wyjątkiem pozostaje pysk (kufa) oraz strzałka na czole.
Temperament
Można zakochać się w nim od pierwszego wejrzenia. Jego dobroduszność połączona z odwagą, inteligencją i czułością budzą w nas najlepsze skojarzenia i emocje. Oaza spokoju, cierpliwości i łagodności uprzejmie wita przyjaciół rodziny, a w stosunku do opiekunów staje się oddany całkowicie.
Ten godny zaufania czworonóg jest równocześnie dostojny, szlachetny i gotowy do poświęceń. Nie oznacza to jednak, iż jest on „przyklejony” do swego pana. Jeśli sytuacja będzie tego wymagać, landseer zacznie działać w zgodzie z własną intuicją. Okazuje się zatem dobrym ochroniarzem, który jednak nie atakuje intruza, lecz staje między nim a ukochanym opiekunem. Potrafi więc rozpoznać niebezpieczeństwo i zawsze zareaguje w sytuacji zagrożenia. Ze względu na łagodne usposobienie i cierpliwość, landseer bardzo dobrze opiekuje się dziećmi.
Towarzystwo ludzi jest niezbędne, aby pies rozwijał się harmonijnie. Potrzebuje codziennej uwagi i aktywności fizycznej. Należy się też przygotować na to, że w czasie spacerów będzie taplał się w kałużach czy brodzikach. Miłość do wodnego środowiska jest u niego bardzo silna, dlatego tylko wyrozumiały opiekun będzie w stanie to zaakceptować. Pływanie jest jego ulubionym zajęciem, dlatego warto zabierać go na wycieczki nad wodę.
Szkolenie wymaga od opiekuna spokoju wewnętrznego, wspieranego przez pewność siebie i stanowczość. Trzeba też wykazywać cierpliwość, ponieważ landseer to pies bardzo wrażliwy na ton głosu, ponadto raczej powolny. Nie ma się jednak czemu dziwić – jego gabaryty mają swoje blaski i cienie.
Kondycja zdrowotna
Te duże i ciężkie psy cierpią najczęściej na zwyrodnienia stawów biodrowych. Jeżeli będą dostawały zbyt dużo pokarmu, mogą również zachorować na otyłość. W związku z tym należy pilnować, aby nie objadały się. Lendseery miewają też problemy z sercem, tzw. podzastawkowe zwężenie aorty.
Szczegółowe dane / wymiary
Landseer
- Wysokość w kłębie: psy 72-80 cm, suki 67-72 cm
- Waga: psy 59-68 kg (do 80 kg), suki 45-54 kg (do 70 kg)
- Średnia długość życia: 10 lat
Landseer – ciekawostki
- JM Barrie – autor bajki „Piotruś Pan” – był właścicielem landseera nowofundlandzkiego imieniem Luath.
- Samce, w stosunku do innych samców, mogą wykazywać agresję w przypadku, gdy opiekunowie nie wyeliminowali w nich chęci dominacji.
- Szczenięta landseera wymagają dużych ilości pożywienia. Dorosłe psy mogą jeść jednak tyle, ile mniejsze od nich retrievery.
- Gdy czeszemy psa pod włos, sierść samoistnie wraca do pierwotnego położenia.
Polecamy
Jaki super pies, nie wiedziałam że taka rasa istnieje. Przepiękny 🙂
Jak fajny, łaciaty nowofundland 🙂 Super 🙂
Piękny pies i do tego puszysty 🙂
Puchate psy są najfajniejsze 🙂
Na niektórych zdjęciach są nowofundlandy, a nie landseery. :/ Można je rozróżnić po kształcie głowy, kufie i dłuższych nogach (landseer). Nie rozumiem skąd te pomyłki w zdjęciach…
Część psów na zdjęciach to nie landseery, tylko nowofundlandy (w nagłówku, z kucem, zdjęcie między wyglądem a temperamentem i chyba suki ze szczeniętami).