Kot błotny – bohater egipskich malowideł
Choć wyglądem przypomina kota domowego, nie znajdziemy go w żadnym gospodarstwie. Koty błotne występują w Afryce i Azji. Spokrewniony z europejskim żbikiem, obok kota nubijskiego portretowany był przez Egipcjan, stąd jego wizerunek obecny na egipskich malowidłach. Trudno w zasadzie odróżnić go na pierwszy rzut oka od kota domowego, ponieważ jego główny wyróżnik, to maskujące umaszczenie, które jak wiemy występuje również u wielu kotów domowych.
Klasyfikacja
- Gromada: ssaki
- Rząd: drapieżne
- Rodzina: kotowate
- Rodzaj: kot (Felis)
- Gatunek: Kot błotny
- Inne nazwy: kot chaus, kot błotny, kot bagienny, Jungle Cat, Reed Cat, Swamp Cat, Chat De Jungle, Chat Des Marais, Gato De La Jungla, Gato De Los Pantanos, Rohrkatze, Sumpfluchs (ryś bagienny)
Kot błotny – podgatunki
- Felis chaus chaus – występuje w Iranie, Pakistanie, Afganistanie oraz w środkowej Azji
- Felis chaus affinis – podgatunek zamieszkujący Wietnam, Laos, Kambodżę oraz Himalaje
- Felis chaus fulvidina – zamieszkuje Tajlandię oraz Mjanmę
- Felis chaus furax – występuje w Iraku oraz Syrii
- Felis chaus kelaarti – podgatunek zamieszkujący południe Indie oraz Sri Lankę
- Felis chaus kutas – zamieszkuje Bangladesz, a także Indie
- Felis chaus nilotica – występuje w Egipcie
- Felis chaus oxiana – podgatunek zamieszkujący południowo-zachodnią Rosję
- Felis chaus prateri – zamieszkuje zachodnie Indie
Siedliska
Koty błotne znajdowane były na różnych wysokościach: od poziomu morza aż do wysokości 4178 m n.p.m w Himalajach oraz Iranie. Pomimo swej angielskiej nazwy „Jungle Cat” (kot z dżungli), koty te nie występują w dżunglach. Najczęściej można je spotkać na sawannach, w suchych lasach tropikalnych oraz na gęsto zakrzewionych i porośniętych trzcinami brzegach rzek.
Koty błotne posiadają zdolność przystosowania się do życia na suchym stepie, preferują jednak podmokłe tereny, bagna a także łąki. Występują powszechnie na terenach rolniczych, takich jak pola fasoli i trzciny cukrowej, często są obserwowane w pobliżu ludzkich osiedli. Ponieważ trzciny i wysokie trawy są typowe dla ich siedlisk, znane jako „koty trzcinowe” lub „koty bagienne”. Podczas dużych opadów śniegu koty te ukrywają się w opuszczonych budynkach. Zazwyczaj zajmują też tereny wokół stawów rybnych.
Charakterystyka
Wygląd
Koty błotne nie tylko z charakteru bardzo przypominają koty domowe. Najbardziej charakterystyczna jest ich sierść, która w budowie i dotyku przypomina futro sarny – jest gęsta, o różnej długości, posiada miękki podszerstek, który pokryty jest twardszymi włosami. Koty te są wyjątkowo umaszczone, możemy podzielić je na trzy grupy barwne.
W pierwszej grupie dominuje kolor brązowy z szarym przy skórze oraz czerwonawozłotą podstawą sierści. Na głowie, łapach oraz ogonie występują ciemne pręgi, a wokół oczu i pyska zauważamy wyraźnie jaśniejszy kolor sierści. Na brzuchu z kolei znajdują się cętki, plamy bądź kropki.
Druga grupa to odcienie brązu oraz czerni, wzory są chaotycznie porozrzucane. Występują również koty posiadające trójkolorową sierść, z dodatkiem odcienia beżowego.
Trzecią grupę reprezentują koty błotne o brązowoczarnym umaszczeniu, z szarymi oraz brązowymi cętkami, kończyny posiadają kropki lub paski.
Występują również osobniki melanistyczne (czarne) oraz albinosy.
Koty błotne posiadają muskularną budowę, średniej wielkości głowę z długim czołem i wysokimi kośćmi policzkowymi. Uszy są duże, stojące, osadzone blisko siebie, z kolei oczy są kształtu owalnego lub okrągłego o złotym lub żółtym odcieniu. Kończyny tylne są nieco dłuższe od przednich, ogon jest bardzo długi i posiada ciemne zakończenie.
Dieta
Koty błotne żywią się małymi ssakami (myszoskoczkami, zającami, gryzoniami), żabami, jaszczurkami, małymi wężami, ptakami oraz owadami. Ich ofiary zazwyczaj nie przekraczają wagi 1 kg, są to więc zwierzęta o niewielkich gabarytach. W przypadku dużej determinacji potrafią upolować małą gazelę. Przeważającą część ich diety stanowią jednak gryzonie – ok 95%.
W ich diecie nie występuję jedynie mięso, choć jest oczywiście głównym składnikiem. W okresie zimowym zaobserwowano, iż koty błotne żywią się także roślinnością i owocami drzew oraz krzewów. Kiedy znajdują się w pobliżu siedlisk ludzkich, polują na drób.
Przedstawiciele tego gatunku świetnie radzą sobie w wodzie, przez co z łatwością polują w niej na ryby oraz ptactwo wodne.
Zachowanie
Koty błotne z natury są samotnikami, najbardziej uaktywniają się w ciągu dnia, w przeciwieństwie do wielu innych przedstawicieli kotowatych. Polują w ciągu dnia, zmniejszając swoją aktywność w okolicy południa. Sporo wędrują, w ciągu nocy mogą przejść nawet 6 kilometrów. Znaczą swoje terytoria moczem oraz innymi znakami zapachowymi.
Przedstawiciele tego gatunku uchodzą za niezwykle walecznych, atakują ofiarę z zaskoczenia, czając się na nią i podchodząc do niej jak najbliżej. Doskonale skaczą, potrafią nawet podczas skoku złapać ptaka w locie, bardzo szybko biegają (32 km/h).
Koty błotne często przebywają w wodzie, nie tylko w niej polują, ale również używają jej jako schronienia podczas ucieczki przed większymi drapieżnikami. Potrafią też wskoczyć do wody, aby zatrzeć swój zapach. Czując zagrożenie, w pierwszej kolejności próbują wystraszyć przeciwnika, w ostateczności salwują się ucieczką.
Rozmnażanie
Samice kotów błotnych osiągają dojrzałość płciową po ukończeniu roku życia, samce podczas godów wydają głośne, charakterystyczne dźwięki, które przypominają szczekanie. Ciąża trwa około dwóch miesięcy, małe rodzą się w pierwszej połowie roku.
Samica przygotowuje przed porodem specjalne gniazdo w opuszczonej norze lub w trzcinach, rodzi od 1 do 5 młodych (zazwyczaj 2-3), które ważą od 43 do 55 gramów. Kocięta po dwóch tygodniach zaczynają widzieć, po 6 miesiącach polować, a po 8-9 miesiącach opuszczają matkę.
W większości przypadków samce nie biorą udziału w wychowywaniu potomstwa, choć zaobserwowano przypadki pełnych rodzin kotów błotnych.
Szczegółowe dane / wymiary
Kot błotny (Felis chaus)
- Długość ciała bez ogona: od 56 do 76 cm
- Długość ogona: od 21-36 cm
- Wysokość w kłębie: 36 cm
- Długość uszu: 4,5-8 cm
- Waga: do 16 kg
- Długość życia: 15 – 20 lat w niewoli, w naturze zapewne nieco krócej
- Prędkość: do 32 km/h
Kot błotny – ciekawostki
- W Polsce koty błotne możemy oglądać w ogrodach zoologicznych w Krakowie, Chorzowie oraz Zamościu
- Koty błotne znajdowane były wśród egipskich kocich mumii, stąd wiadomo, że znane były już w starożytnym Egipcie
- Niektóre osobniki były wykorzystywane jako pomocnicy podczas polowań, a ich obecność miała zapewniać przychylność i błogosławieństwo
- Dzięki smukłej i okazałej budowie przedstawiciele tego gatunku koty te były wykorzystywane jako modele posążków Bastet
- Kot błotny potrafi przepłynąć dystans do 1,5 km.
Polecamy
- Wielkie koty
- Manul
- Inteligencja kotów
- Kot domowy
- Rasy kotów
- Rasy psów
- Najmądrzejsze psy TOP 10
- Agresywne rasy psów TOP 10
- Największe psy – TOP 10
Piękny kot, szkoda, szkoda że się nie dał udomowić.
Może, to dobrze, że się nie dał udomowić. Przynajmniej pozostają jakieś małe koty w stanie dzikim, w pewnym sensie pierwotne prawdziwe dzikie koty, które polują i nie są rozpieszczane tylko na kanapach w domu.
No z tego co wiem to chyba nawet powstała krzyżówka z kotem domowym i bardzo dobrze się oswaja…Są duże skoczne żywe i łagodne
Na głównym zdjęciu jest przepiękny, taki egzotyczny 🙂
U jakich jeszcze wielkich kotów samce wychowują młode?
U żadnych wielkich kotów za samiec nie bierze udziału w wychowaniu młodych.Wyjątkiem są jedynie lwy żyjące w stadach, gdzie samiec jest obecny w życiu młodych.
Kot abisynski byl na malowidłach w egipcie…
W opisie zachowania, w 3. akapicie jest błąd: „podczas ucieczki przed większymi drapieżnikami zwierzętami”.
Na początku artykułu jest napisane o przyjaznym stosunku do ludzi, ale niżej ,że Kot błotny jest samotnikiem. Jak więc wyglądają relacje tych kotów z ludźmi?
Dziękujemy. Koty te nie zostały udomowione i nie mają praktycznie żadnych relacji z ludźmi, poza przebywaniem na niektórych obszarach w pobliżu ich siedzib. Przez Egipcjan był używany do polowania na ptaki.