Kot chausie

Kot chausie

Chausie jako oficjalna rasa, powstała w latach dziewięćdziesiątych, jednak podobne hybrydy mogły chodzić po Ziemi od kilka tysięcy lat. Słowo „hybryda” nie jest tutaj bez znaczenia, bowiem rasa chausie to połączenie kota domowego z azjatyckim kotowatym, niewiele większym od przeciętnego dachowca. Jak chausie radzi sobie na łonie rodziny? Czy nadaje się dla przeciętnego Kowalskiego? Jedno jest pewne – chausie to rasa specyficzna i z pewnością nie kanapowa.

Klasyfikacja

Chausie nie jest akceptowany przez FIFe, ponieważ jest to rasa hybrydowa (krzyżówka dwóch gatunków).

Historia i pochodzenie rasy

W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku kilku hodowców eksperymentowało z krzyżowaniem kota domowego i kota błotnego (Felis chaus). Ich pragnieniem było stworzenie rasy kota dzikiego, który mógłby mieszkać w domu.

Jednak rasa chausie powstała tak naprawdę w latach dziewięćdziesiątych, kiedy grupa hodowców nadała jej nazwę i stworzyła program oraz cele hodowlane. Hodowcy złożyli wniosek o rejestrację rasy do TICA w roku 1995. Współcześnie koty te hodowane są w Ameryce Północnej i Europie.

Charakterystyka

Genetyka i wygląd

Jako koty domowe, chausie są najbardziej ukształtowane w 4 pokoleniu i dalej. Oznacza to, że dopiero czwarte pokolenie po krzyżówce kota błotnego z kotem domowym (a dokładniej, z kotem domowym krótkowłosym lub kotem abisyńskim) nadaje się na kota domowego. Na świadectwach rejestracji takich kotów pokrewieństwo takie oznacza się symbolem „C” lub „SBT”. Koty oznaczone jako „A” lub „B” podlegają udoskonaleniom wyglądu. Ponadto chausie musi być co najmniej 3 pokoleniem po hybrydowej krzyżówce, aby brać udział w pokazach.

Koty rasy chausie mogą być średnich lub dużych rozmiarów w porównaniu do zwykłych ras. Większość z nich jest mniejsza od samców Maine coonów, ale większa od kotów syjamskich.

Choć są kotami raczej dużymi, nie są zbyt ciężkie. Budową są bowiem przystosowane do wykonywania wysokich skoków i biegania. Z tego też powodu ich sylwetki określane są mianem koszykarskich. Ich ciała są zatem długie, podobnie jak kończyny.

Wzorzec rasy TICA akceptuje 3 odmiany kolorystyczne:

• czarną – u kociąt z tego rodzaju sierścią pojawiać się mogą jaśniejsze obszary pokryte pręgami (tzw. ghost marking). Z czasem futro nasyca się czernią. Koty często przebywające na słońcu mogą mieć jaśniejszy, nieco brązowawy płaszcz.
• szpakowatą pręgowaną – charakterystyczna dla rasy chausie, bowiem jest ona dziedziczona po kocie błotnym. Nigdy nie występuje u kotów domowych chyba, że są one spokrewnione właśnie z tym dzikim kotowatym. Młode rodzą się całkowicie czarne albo z elementami innego koloru na brodzie i szyi. Z wiekiem coraz bardziej przypominają koty bure. Z czasem sierść zmienia się – dolna część każdego włosa ma kolor mysiej szarości, podczas gdy końcówki są czarne.
• czarną / brązową pręgowaną – po wewnętrznej stronie nóg, w górnej części, pojawiają się czarne pasy. W mniejszym stopniu widoczne one są po zewnętrznej stronie kończyny. Czubek ogona jest czarny a na całej jego długości dostrzeżemy czarne pierścienie. Wokół oczu natomiast pojawiają się pręgi. Czasem kolor tła jest brązowy, czerwonawy, złocisty, beżowy, jasnoszary.

Ponieważ rasa jest stosunkowo młoda, w jej obrębie występuje wiele kolorów i wzorów, które przez TICA nie są akceptowane.

Temperament

Z natury jest kotem stadnym, lubiącym zabawę. Ponieważ jest mieszanką genetyczną kota błotnego i abisyńczyka, przejawia bardzo wysoką inteligencję. Wykazuje także dużą aktywność, a w okresie młodości jest stale w ruchu. W dorosłości nieco cichnie, ale wciąż przepada za zabawami i stymulacją intelektualną.

Nie lubi samotności

Najważniejszą rzeczą, jaką trzeba zapamiętać na temat chausiego to fakt, że kot ten nie lubi samotności.

Przez większość czasu potrzebuje towarzystwa innych kotów lub ludzi. Dobrze żyje również z psami, dlatego stać się one mogą jego przyjaciółmi. Wydaje się także, że chausie tworzy mocne relacje z człowiekiem – jest niezwykle lojalny, dlatego w dorosłym życiu może mieć duże problemy z przystosowaniem się do nowego domu. Jego opiekun powinien być zatem bardzo mądry, inteligentny i lubiący koty w pewien sposób trudne.

Kondycja zdrowotna

Chausie może dziedziczyć po dzikim przodku krótszy niż u kotów domowych układ pokarmowy. Oznacza to, że trudniej mu trawić składniki pochodzenia roślinnego, w tym zboża, zioła, przyprawy i warzywa. Spożycie tego typu pokarmu może wywołać przewlekły stan zapalny jelit, co w konsekwencji prowadzi do nieswoistego zapalenia jelit.

Wydaje się też, że rasa jest podatna na rozwój alergii pokarmowych. Aby temu zapobiec, specjaliści radzą, aby chausie dostawały karmę wysokiej jakości, zawierającą jak najmniejszą ilość składników pochodzenia roślinnego. W grę wchodzić może również surowe lub gotowane mięso wysokiej jakości. Mięso nie zawiera jednak wszystkich niezbędnych dla kota substancji odżywczych, a karmienie go typowym mięsem sklepowym może skończyć się chorobami.

Szczegółowe dane/wymiary

Kot chausie

• Waga: kocury 4-6 kg, kocice 3-4 kg
• Długość życia: 12-14 lat

Kot chausie – ciekawostki

• Nazwa rasy pochodzi od łacińskiej nazwy kota błotnego – Felis chaus.
• Pierwsze hybrydy kota domowego z kotem błotnym mogły rodzić się już kilka tysięcy lat temu w Egipcie.
• Mimo że oficjalne wymogi krzyżowania kota błotnego obejmują tylko kota abisyńskiego i domowego krótkowłosego (mieszańca), w praktyce każda rasa kota może być wykorzystywana do tego rodzaju hodowli.

Polecamy

• Wielkie koty
• Inteligencja kotów
• Kot domowy
• Rasy kotów
• Rasy psów
  
• Najmądrzejsze psy TOP 10
  
• Agresywne rasy psów TOP 10
  
• Największe psy – TOP 10