Białe tygrysy

Białe tygrysy

Niezwykle rzadko zdarza się, aby białe tygrysy były spotykane w stanie dzikim, jednak w niewoli stały się znakiem rozpoznawczym kilku ogrodów zoologicznych. Jaka jest przyczyna tego niezwykłego umaszczenia? Czy niecodzienny odcień sierści niesie ze sobą więcej różnic względem zwykłych tygrysów? W poniższym artykule postaramy się odpowiedzieć na te i inne pytania.

Charakterystyka

Tygrysy te nie produkują feomelaniny nadającej odcienia pomarańczowego, nadal jednak produkują pigment zwany eumelaniną, dlatego nie są albinosami. W porównaniu ze zwykłymi tygrysami białe osobniki wydają się nieco większe zarówno w chwili urodzenia, jak i w życiu dorosłym. Przyrodnik Kailash Sankhala i dyrektor ogrodu zoologicznego w Nowym Delhi powiedział w latach ’60-tych, że jedną z funkcji „białego genu” może być większy rozmiar ciała.

Przyczyny

Powodem występowania w przyrodzie białych tygrysów jest brak czerwonych i żółtych pigmentów, które u większości tych drapieżników odpowiadają za pomarańczowy kolor sierści. Uważa się, że jest to spowodowane mutacją genu odpowiedzialnego za produkcję tyrozynazy (substancja biorąca udział w procesie powstawania melaniny – grupy pigmentów odpowiedzialnych za pigmentację ciała). Specjalny rodzaj mutacji, zwany gene knockout powoduje natomiast bielactwo.

Ponieważ gen odpowiedzialny za białe ubarwienie jest recesywny, do powstania białego potomstwa potrzebnych jest dwoje białych rodziców. Jako duża atrakcja w ogrodach zoologicznych białe tygrysy w niewoli są zatem rozmnażane poprzez chów wsobny (rozmnażanie za pomocą blisko spokrewnionych osobników).

U niektórych białych osobników bardzo blade są również pasy. Tego rodzaju tygrysy nazywa się czasem śnieżnobiałymi. Białe tygrysy, koty syjamskie i kalifornijska rasa królika domowego posiadają enzymy reagujące na temperaturę, powodując ciemnienie określonych partii sierści, kiedy robi się chłodno. Tygrysica o imieniu Mohini była bielsza od swego krewnego z Bristolu, który był bardziej kremowy. Może to wynikać z faktu, że Mohini spędzała mniej czasu na zewnątrz w czasie zimy. Białe tygrysy produkują zmutowaną formę wspomnianej wcześniej tyrozynazy, która działa tylko w określonych temperaturach (poniżej 37 st. C). Z tego samego powodu koty syjamskie i króliki kalifornijskie mają ciemniejsze uszy, twarz (maskę), kończyny i ogon, kiedy robi się zimniej. Zjawisko to nazywa się akromelanizmem.

Białe tygrysy syberyjskie

Istnienie białych tygrysów syberyjskich (Panthera tigris altaica) nie zostało naukowo udowodnione mimo sporadycznych doniesień o obserwacji białych osobników w regionach, w których żyją te wielkie koty. Bardzo możliwe, że w dzikiej populacji po prostu nie istnieją białe tygrysy syberyjskie, żaden osobnik z tego gatunku urodzony w niewoli również nie był biały, pomimo intensywnego rozrodu przez ostatnie dziesięciolecia (krzyżowanie wielu linii genetycznych dla wzmocnienia i ochrony genów). Allel recesywny powinien zatem objawić się czasem w takiej sytuacji, nigdy jednak nie objawił się w postaci białego osobnika.

Odnalezione białe, rzekomo syberyjskie tygrysy w niewoli nie były w rzeczywistości czystymi genetycznie przedstawicielami gatunku Panthera tigris altaica. Osobniki takie są raczej mieszanką genetyczną tygrysa syberyjskiego i bengalskiego (Panthera tigris tigris). U tych drugich biała sierść występuje stosunkowo często, głównie w niewoli; białe tygrysy bengalskie na wolności zdarzają się bardzo rzadko i tylko tam, gdzie rozród nie jest selektywny.

Tygrysy śnieżnobiałe i złote

Wariantem białego tygrysa jest tygrys śnieżnobiały, pozbawiony czarnych pasów. Jednym z takich osobników był drapieżnik wystawiony na widok publiczny w Exeter (Anglia) w roku 1820. George Cuvier określił go jako białego tygrysa o bardzo słabo widocznych pręgach, które widać wyłącznie wtedy, gdy światło pada pod określonym kątem. Podobnego zdania był przyrodnik Richard Lydekker, Hamilton Smith i John George Wood.

Współczesne osobniki śnieżnobiałe pochodzą od wielokrotnych kojarzeń rodzeństwa Bhima i Sumity – kotów z ZOO w Cincinnati (The Cincinnati Zoo). Gen odpowiedzialny za tego typu umaszczenie może pochodzić od ich przodka – tygrysa pół-syberyjskiego imieniem Tony. Dalszy chów wsobny spowodował najprawdopodobniej objawienie się genu recesywnego odpowiedzialnego za kolor śnieżnobiały (ok. ¼ potomstwa Bhima i Sumity było pozbawione pręg). Niewykluczone jednak, że potomstwo posiadające pasy, oddane do innych ogrodów zoologicznych, są nosicielami owego genu. W 2004 r. w Alicante (Hiszpania) przyszedł na świat niebieskooki gładki, biały tygrys choć jego rodzice to zwykłe pomarańczowe bengale.

Od białych tygrysów pochodzą niezwykłe osobniki zwane Golden tigers (złote tygrysy) lub Strawberry tigers (tygrysy truskawkowe), charakteryzujące się m.in. złocistymi pasami. Prawdopodobnie są to osobniki pomarańczowe, u których gen odpowiedzialny za brak pasów jest recesywny.

Oddzielny podgatunek?

Białe tygrysy nie są uważane za odrębny podgatunek a raczej za mutanta wśród sklasyfikowanych podgatunków. Ze względu na niezwykły wygląd czasem hoduje się tę odmianę, aby przyciągać ludzi do ogrodów zoologicznych. Białe osobniki podziwiać można na przykład w Chinach, a także w Europie: w West Midland Safari and Leisure Park (Wielka Brytania) i w ogrodzie zoologicznym Le Cornelle (Włochy). Poza Europą białe tygrysy przebywają również w Haifa Educational Zoo w Izraelu.

Wady genetyczne

U białych tygrysów spotyka się przypadki zeza (nieprawidłowe połączenie nerwów wzrokowych z mózgiem), stopy końsko – szpotawej, choroby nerek, skrzywienia kręgosłupa, wykrzywiony kark. W obrębie tej odmiany kolorystycznej obniżona jest płodność, mówi się również o częstszych poronieniach. Niektóre osobniki mają pyski niczym buldogi, charakteryzujące się zadartym nosem, wystającą szczęką, uwypukloną głową i szeroko rozstawionymi oczami. Podejrzewa się jednak, że niektóre z tych cech mają związek z nieprawidłową dietą, nie z chowem wsobnym. Biały samiec imieniem Cheytan (syn Bhima i Sumity) urodzony w ZOO w Cincinnati, zmarł w San Antonio w 1992 r. z powodu powikłań po zaaplikowaniu znieczulenia przed leczeniem kanałowym. Wydaje się zatem, że białe tygrysy specyficznie reagują na środki znieczulające.

Białe tygrysy – ciekawostki

• Białe tygrysy są większe od swych pomarańczowych odpowiedników. Mogą ważyć ok. 300 kg.
• Duży związek z mniejszą liczbą barwników w organizmie ma osłabiony układ odpornościowy.
• Indyjski przyrodnik Kailash Sankhala stwierdził, że białe tygrysy były bielsze w Księstwach Rewy niż w innych regionach.
• Panuje przekonanie, że wśród białych tygrysów umieralność noworodków wynosi 80%. Okazuje się jednak, że współczynnik śmiertelności wśród młodych nie jest wyższy niż u tygrysów pomarańczowych, hodowanych w niewoli.
• Niemiecko – amerykańscy iluzjoniści Siegfried i Roy słyną z posiadania dwóch wytresowanych białych tygrysów, określając je mianem tygrysów królewskich. Zajmują się oni selektywną hodowlą tygrysów śnieżnobiałych (pozbawionych pasów), wykorzystując wypożyczone białe bengale z ZOO w Cincinnati i Guadalajarze (Meksyk).
• Szacuje się, że współcześnie na świecie żyje mniej niż 30 tygrysów truskawkowych, ale wiele więcej może być nosicielami tego niezwykłego genu.
• 29 maja 2017 roku, jeden z białych tygrysów bengalskich w Hamerton Zoo Park w Wielkiej Brytanii zaatakował opiekunkę, która zginęła w wyniku tego ataku.
• 7 października 2017 roku dwa białe tygrysy z Bannerghatta National Park zaatakowały opiekuna, który przyszedł je nakarmić. 40-letni pracownik Parku zmarł w wyniku zadanych przez tygrysy ran.

Polecamy

• Koty
• Czarna pantera
• Gepard
• Irbis – pantera śnieżna
• Jaguar
• Karakal
• Kot domowy
• Lampart
• Lampart amurski
• Lampart perski
• Lew
• Lygrys/Liger
• Margaj
• Ocelot
• Pantera mglista
• Puma
• Ryś
• Serwal
• Tygrysy
• Tygrys – największy kot
• Tygrys bengalski
• Tygrys sumatrzański
• Tygrys syberyjski
• Tygrys chiński
• Tygrys indochiński
• Tygrys malajski
• Tygrys szablozębny – Smilodon
• Żbik