Majkong krabożerny – egzotyczny lis

Wędrując po sawannach lub zaroślach Ameryki Południowej, można natknąć się na zwierzę przypominające nieco „naszego” lisa, jednak bardziej krępe. Jest to majkong krabożerny, zwany również lisem krabojadem.

Nazwa tego zwierzęcia oddane pewną charakterystyczną cechę – chętnie posila się on krabami, które okresowo, w porze deszczowej spotkać można na lądzie. Poza tym łowi on znaczne ilości gryzoni i owadów. Dlatego opinia na jego temat jest odwrotna niż lisa żyjącego w Polsce. Podczas gdy „nasz” lis ma powszechną jeszcze, silną za sprawą stereotypów opinię szkodnika, ale jest ceniony w branży futrzarskiej, to majkong cieszy się poważaniem jako sprzymierzeniec w walce z gryzoniami – nie ma za to znaczenia gospodarczego.

Klasyfikacja

• Gromada: ssaki
• Rząd: drapieżne
• Rodzina: psowate
• Rodzaj: majkong
• Gatunek: Majkong krabożerny, lis krabojad (Cerdocyon thous)

Charakterystyka

Wygląd

Majkong krabożerny to drapieżnik mniejszy nieco od „naszego” lisa – waży średnio 4,5-8 kg. Długość ciała nie przekracza 70 cm, a wysokość – 40 cm. Zwierzę ma ogon długi do 30 cm. Majkong ma charakterystyczną, krępą sylwetkę za sprawą krótkich i silnych łap oraz stosunkowo grubego tułowia.

Ciało majkonga pokrywa krótkie i dość szorstkie futro, którego barwa u różnych zwierząt jest zróżnicowana. Może być brązowa, żółtawa lub utrzymana w różnych odcieniach szarości. Na tylnych nogach i wzdłuż kręgosłupa ma czarne pasy. Na pysku, uszach i łapach futro jest bardziej rude; na łapach i ogonie – czarne.

Występowanie

Majkong zamieszkuje Amerykę Południową – od Kolumbii i południowej Wenezueli, przez Paragwaj, Urugwaj po północną Argentynę. Dawniej (jeszcze w latach 80. XX wieku) spotykano go w całej Kolumbii i Panamie. Żyje głównie na sawannach, rzadkich lasach i kolczastych zaroślach. Spotyka się go również w wielu innych siedliskach poza lasami deszczowymi, najwyższymi partiami gór i zupełnie pozbawionymi wysokich roślin stepami.

Majkong podejmuje wędrówki związane z porami roku. W okresach deszczowych przemieszcza się na wyżej położone, bardziej suche tereny. W okresie suszy spotka go można nawet na podmokłych lasach łęgowych.

Tryb życia

Majkong ma niezwykle urozmaiconą dietę. Żywi się gryzoniami, owadami, jaszczurkami i owocami. Jak wskazuje nazwa, jada też wychodzące na ląd kraby, których znaczne ilości jada zwłaszcza podczas pory deszczowej. Nie gardzi również padliną.

Majkongi są monogamiczne. Polują również w parach, a czasem w niewielkich grupach. Są terytorialne, ale w porze deszczowej, gdy pokarmu nie brakuje, nierzadko terytoria różnych zwierząt się nakładają, nie wywołując agresji czy prób obrony. Majkongi są najbardziej aktywne o zmierzchu, za dnia kryją się w norach wykopanych przez inne zwierzęta. Zwierzę uznaje norę za odpowiednią, jeśli ma kilka wejść ukrytych wśród zarośli lub w wysokiej trawie.

Podobnie jak inne psowate, majkongi porozumiewają się na różne sposoby. Przede wszystkim szczekają i warczą. Czasami też wyją – zdarza się to zwierzętom tworzącym parę, które stracą ze sobą kontakt.

Rozród

Majkongi są zwierzętami klimatu ciepłego stąd rozmnażanie się nie jest u nich uzależnione ściśle od pory roku. Samica rodzi zwykle dwa razy w roku po trwającej 56 dni ciąży – pierwszy raz od stycznia do lutego, drugi raz od września do października. Młode uzyskują dojrzałość płciową po 9 miesiącach.

Majkong i człowiek

Majkong niezwykle łatwo się oswaja. Mieszkańcy Ameryki Południowej nierzadko trzymają je w ogrodach domów – ze względu na rozmiary i ruchliwość nie nadają się do trzymania w domu. Opinie na jego temat wśród ludzi są raczej pozytywne. Chociaż niektórzy rolnicy oskarżają go o napadanie na zwierzęta gospodarskie (choć nie ma dowodów, że faktycznie to robi), to z drugiej docenia się powszechnie jego rolę w zwalczaniu gryzoni i owadów uznawanych za szkodniki.

W przeciwieństwie do blisko z nim spokrewnionych lisów majkong nigdy nie był cenionym obiektem polowań. Jego szorstkie futro ze względu na swoją strukturę praktycznie nie ma wartości handlowej. Z tego samego powodu nie hoduje się go w farmach. Jest też jednym z nielicznych drapieżników, któremu ludzie właściwie nigdy nie zagrażali bezpośrednio, gdyż zamieszkuje takie tereny i żywi się takim pokarmem, że ludzie nigdy nie uważali go za szkodnika.

Zagrożeniem dla niego jest natomiast kurczenie się areałów – w poszukiwaniach nowych terenów pod uprawy ludzie niszczą siedliska tego zwierzęcia. Poza tym zdarza się, że na tereny zajmowane przez majkonga wdzierają się zdziczałe psy domowe. Mimo wszystko majkong nie jest uznawany za zwierzę zagrożone wyginięciem. Czerwona Lita IUCN nadała mu kategorię LC (ang. least concern), czyli gatunku najmniejszej troski.

Szczegółowe dane / wymiary

Majkong krabożerny, lis krabojad (Cerdocyon thous)

• Długość ciała: 62 – 70 cm (przeciętnie 64 cm)
• Długość ogona: 27 – 30 cm (przeciętnie 28,5 cm)
• Wysokość w kłębie: ok. 40 cm
• Masa ciała: 4.5–8 kg

Ciekawostki

• Łacińska nazwa majkonga składa się ze słów oznaczających kolejno lisa, psa i szakala. Majkong istotnie przypomina każde z tych zwierząt.
• Mimo że nazywany lisem ze względu na wygląd, majkong jest bliżej spokrewniony z psami (rodzaj Canis) niż lisami (Vulpes).

Polecamy

• Psowate
• Hiena
• Likaon
• Dingo
• Cyjon
• Kojot
• Szakal
• Wilk grzywiasty
• Wilk
• Kaberu