Maine coon – największy kot domowy

Maine coon, mainkun – łagodny olbrzym

Maine coon podbija serca ludzi na całym świecie swym urokiem, charakterem oraz inteligencją. Koty tej rasy to prawdziwe olbrzymy – do nich należy rekord wielkości kota domowego. Znajdzie się u nich zapewne jeszcze wiele cech, dzięki którym stały się jedną z najpopularniejszych kocich ras.

Klasyfikacja FIFe

• Kategoria II: Koty półdługowłose
• Kod EMS: MCO
• Pełna nazwa rasy: Maine coon, mainkun
• Kraj pochodzenia: Maine – stan w Nowej Anglii (USA)

Historia rasy

Przeszłość rasy owiana jest do dziś mgłą tajemnicy. Powstało jedynie kilka spekulacji i opowieści ludowych przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Do jednej z legend zalicza się historia o Marii Antoninie – królowej Francji, która została stracona w 1793 r. Według opowieści niedługo przed śmiercią Maria Antonina próbowała uciec statkiem należącym do kapitana Samuela Clougha. Na pokładzie owego statku, poza kapitanem i królową, znajdowały się najcenniejsze skarby władczyni, w tym 6 ukochanych kotów rasy angora turecka. Choć, jak wiemy, Maria Antonina nie dostała się do Ameryki Północnej, jej zwierzęta dopłynęły bez większych problemów do wybrzeża miasta Wiscasset w stanie Maine. Koty skrzyżowały się z innymi rasami krótkowłosymi i otrzymano w ten sposób znanego współcześnie Maine coona.

Jedna z najciekawszych opowieści głosi, że Maine conny wywodzą się z krzyżówek zdziczałych kotów domowych i… szopów (ang. racoon lub potocznie coon). Dodatkowym argumentem dla zwolenników tej teorii jest charakterystyczny ogon i umaszczenie Maine coona, przypominające szopa pracza. Choć mit jest bardzo oryginalny, nie ma przełożenia na rzeczywistość – podobna krzyżówka genetyczna jest biologicznie niemożliwa. Twierdzono także, że Maine coony to hybrydy kotów domowych i rysi, co wyjaśniałoby charakterystyczne pędzelki na uszach.

Inna historia odnosi się do kapitana Charlesa Coona – marynarza angielskiego, który na swym statku przebywał z długowłosymi kotami. Zawsze gdy statek dobijał do portu w Nowej Anglii, koty opuszczały pokład i krzyżowały się z lokalnymi kotami domowymi. Kiedy w Nowej Anglii zaczęły rodzić się długowłose kocięta, nadano im oddzielną nazwę Coon’s cats („koty Coona”)

Najbardziej prawdopodobna teoria głosi natomiast, że Maine coony są potomkami lokalnych krzyżówek kotów domowych z kotami długo- i krótkowłosymi pochodzącymi zza granicy. Możliwe, że przypływały one na statkach angielskich marynarzy (być może również ze wspomnianym wcześniej kapitanem Coonem) lub XI – wiecznych Wikingów. Na związek tych kotów z Wikingami wskazuje fakt, że Maine coony są wyraźnie podobne do kotów norweskich leśnych.

Pierwsza wzmianka na temat rasy pochodzi z XIX – wiecznej literatury. Pod koniec roku 1860 farmerzy z Maine opowiadali o swych kotach, które występowały w konkursie Maine State Champion Coon Cat odbywającym się w Skowhegan. Pierwszy klub rasy powstał jednak o wiele później – w latach pięćdziesiątych XX w. CFA ostatecznie zaakceptowało rasę dopiero w roku 1973.

Charakterystyka

Wygląd

Kocury osiągają ciężar 6-11 kg, kocice natomiast 4-7 kg. Wysokość w kłębie jest zmienna, ale mieści się z reguły w przedziale 25-41 cm. Długość ciała może dochodzić do 120 cm (sam ogon, przypominający ogon szopa, mierzy ok. 35 cm).

Sylwetka jest mocna i umięśniona, aby mogła utrzymać swój ciężar. Ciało ma kształt prostokąta, ale pełne wymiary osiąga późno, bo w 3-5 roku życia (większość kotów dojrzewa w 1 roku życia).

Miękka i jedwabiście gładka sierść może być długa lub półdługa. Struktura włosa uzależniona jest jednak od umaszczenia. Najkrótszy włos porasta głowę i ramiona, natomiast na brzuchu, po bokach ciała oraz na szyi występuje długa sierść. U wielu osobników widoczna jest „lwia grzywa”. Choć kot ten ma gęstą i raczej długą sierść, nie wymaga ona zbyt intensywnej pielęgnacji – sama oczyszcza się dzięki gęstemu, nieprzepuszczalnemu podszerstkowi. Futro zmienia się wraz z porami roku – zimą jest grubsze, natomiast latem cieńsze.

W obrębie rasy występuje wszelkie umaszczenie odpowiednie dla kota domowego. Najczęściej spotyka się brązowo pręgowane, przypominające umaszczenie szopa. Maine coony posiadają również kilka cech, dzięki którym dobrze radzą sobie w zimnym klimacie. Zalicza się do nich gęste, wodoodporne futro oraz obfity podszerstek. Puszysty ogon nie tonie w śniegu, dlatego pełni funkcję szala dla leżącego kota, chroniąc tym samym pysk i łapy przed śniegiem i wiatrem. Zwierzę może również na nim siadać, co zapobiega odmrożeniom tylnej części ciała. Szerokie łapy pełnią rolę rakiet śnieżnych, utrzymujących kota na powierzchni głębokiego śniegu. Mocno owłosione są przestrzenie między palcami oraz wnętrza uszu, co zapobiega odmrożeniom.

Temperament

Maine coon to zwierzę o dużej inteligencji, dlatego jest wspaniałym towarzyszem człowieka. Wykazuje dużą lojalność wobec członków rodziny, choć w stosunku do obcych jest raczej zdystansowany. Nie leży zbyt często na kolanach właściciela. Dobrze czuje się w obecności innych kotów, psów oraz dzieci. Należy jednak do kotów energicznych, lubiących zabawę – często samce są bardziej żywiołowe od samic. Obie płcie w takim samym stopniu przywiązują się jednak do swych opiekunów.

Charakterystyczną cechą Maine coona jest szeroka gama wokalizacji: potrafi miauczeć, świergotać, a nawet „rozmawiać”. Maine coon jest w stanie „odpyskować” swojemu właścicielowi, wchodzi z nim zatem w swoisty dialog.

Stosunkowo często przejawia także zainteresowanie wodą. Niektóre z teorii na ten temat głoszą, że jest to pozostałość po przodkach, którzy przez długi czas przebywali na otwartym oceanie podczas rejsów między kontynentami.

Największy kot domowy  / największa rasa kota

Maine coon jest uznawany za największą rasę kota domowego.

Największym znanym Maine coonem był samiec imieniem Stewie, który w 2010 r. został wpisany do Księgi Rekordów Guinessa. Mierzył 123 cm długości od czubka nosa do czubka ogona. Kocur zmarł w wieku 8 lat w swoim domu w Reno (Nevada) 4 lutego 2013 r. Stewie był również posiadaczem najdłuższego kociego ogona.

Szczegółowe dane i wymiary

Maine coon, mainkun

• Długość ciała bez ogona: do 90 cm
• Długość ciała z ogonem: do 123 cm
  
• Długość ogona: do 36 cm
• Wysokość w kłębie: 25-41 cm
• Waga: kocury: 6,8-11,3 kg kocice: 4,5-6,8 kg
• Długość życia: 10-12 lat

Maine coon, mainkun – ciekawostki

• Rasa Maine coon jest 3 najpopularniejszą kocią rasą na świecie. Na 1 miejscu znajduje się kot perski, na 2 kot egzotyczny.
• Wiele osobników zamieszkujących obszar Nowej Anglii posiadało niezwykłą cechę zwaną polidaktylią. Zwierzę obciążone tą wrodzoną nieprawidłowością posiadało więcej niż 5 palców u łapy przedniej/łap przednich lub więcej niż 4 palce u łapy tylnej/łap tylnych. Według niektórych źródeł ta wada wrodzona dotyczyła aż 40% populacji Maine coona w Nowej Anglii. Do tej pory nie znaleziono jednak na to twardych dowodów.
• W obrębie rasy najczęstszą przyczyną śmierci jest kardiomiopatia przerostowa. Choroba ta występuje dosyć często u rasowych, jak i nierasowych kotów domowych. U Maine coonów spotyka się też genetyczny rdzeniowy zanik mięśni.
  

Polecamy

• Wielkie koty
• Kot domowy
• Rasy kotów
• Rasy psów