Lew berberyjski – Lew z Gór Atlas

Lew berberyjski / Lew z Gór Atlas (Panthera leo leo)

Barbary lion

Zależnie od klasyfikacji uznawany jest za podgatunek całkowicie wymarły lub wymarły na wolności. W przeszłości zamieszkiwał Góry Atlas od Maroka do Tunezji. Ostatni zaobserwowany osobnik został zastrzelony w Maghrebie (północno-zachodnia Afryka) w 1942 r. Po raz pierwszy opisał je austriacki zoolog Johann Nepomuk Meyer, klasyfikując go jako Felis leo barbaricus, ponieważ miejscem znalezienia tego podgatunku była właśnie Berberia (kraje Maghrebu).

Klasyfikacja

• Rodzina: Felidae
• Rodzaj: Panthera
• Gatunek: Panthera leo
• Podgatunek: Panthera leo leo

Charakterystyka

Wielkość

Na podstawie okazów muzealnych można wywnioskować, że lew ten charakteryzował się bardzo ciemną i długą grzywą, rozciągającą się od ramion do brzucha. Średnia długość ciała samców wynosiła 2,35 – 2,8 m, a samic ok. 2,5 m, choć niektórzy myśliwi opisywali samce długie na ok. 3,25 m, z czego 75 cm stanowił ogon. Masa ciała dzikich lwów wahała się między 270 – 300 kg, ale dzisiaj szacunki te uważa się za przesadzone.

Grzywa

Z czasem, gdy przynależność do danego podgatunku lub gatunku zaczęto określać na podstawie badań genetycznych, a nie tylko wyglądu, wykazano, że kolor i wielkość lwiej grzywy uzależniony jest od temperatury otoczenia, poziomu testosteronu we krwi i ilość dostępnego pożywienia. Prawdopodobnie zatem lew z Gór Atlas posiadał długa grzywę, aby chronić się przed temperaturą panująca w tym pasmie górskim.

Spadek populacji

Sir William Jardine zauważył, że już w 1834 r., lwy zostały wyeliminowane z wybrzeży Maghrebu, kiedy powstawać zaczęły osady ludzkie. W Algierii zajmowały lasy otoczone górami, Parkiem Narodowym Taza i rzeką Wadi asz-Szalif. Wiele osobników przebywało również wśród lasów i zalesionych wzgórz prowincji Konstantyna, na wschód od Tunezji i na południe od Gór Dżabal ar-Auras.

W połowie wieku XIX populacja zaczęła jednak spadać, ale aż do roku 1884 lasy cedrowe prowincji Chanszala oraz okoliczne góry dawały schronienie tym wielkim lwom. Ostatnie ocalałe osobniki z Tunezji wytępiono w 1890 r., a w latach ’70-tych wybito je w środowisku naturalnym całkowicie, choć uważa się, że ostatni przedstawiciel podgatunku zginął w 1942 r.

Jeszcze w latach ’50-tych widziano je w Maroku i Algierii, podejrzewa się też, że małe populacje przetrwały do lat ’60-tych.

Walki z gladiatorami

W niewoli wykorzystywano je od wieków – walczyły z gladiatorami w rzymskim Koloseum. W średniowieczu trzymano je w menażerii Tower of London (znalezione tam czaszki datuje się na rok 1280 – 1385 i 1420 – 1480). Lwy te były również formą prezentu dla rodzin królewskich Maroka i Etiopii.

Prawdopodobnie kilka współczesnych „królewskich lwów” posiada geny i cechy fizyczne lwów berberyjskich. Między XIX i XX wiekiem trzymano je w hotelach i menażeriach cyrkowych. Osobniki z Tower of London przeniesiono do londyńskiego ZOO w 1835 r. na rozkaz księcia Wellingtona; jeden z nich nosił imię Sułtan. Cesarz Etiopii Heile Selassie I posiadał natomiast własną „kolekcję” lwów berberyjskich, które były przechowywane w ZOO w Addis Abebie.

Choć oficjalnie klasyfikowano go jako gatunek wymarły na wolności, w niewoli go nie spotkamy. Można jednak przypuszczać, że niektóre osobniki z cyrków i ogrodów zoologicznych posiadały geny lwów berberyjskich. Wymaga to jednak badań genetycznych.

The Barbary Lion Project

Próba odtworzenia populacji lwów berberyjskich

Po latach badań WildLink International we współpracy z Oxford University, rozpoczęły ambitny międzynarodowy projekt „Barbary Lion Project”. Oxford University użył najnowszych technik badania DNA do identyfikacji „odcisku palca” DNA podgatunku lwów berberyjskich. Naukowcy pobrali próbki kości osobników znajdujących sie w muzeach w całej Europie (w Brukseli, Paryżu, Turynie i innych). Próbki te posłużyły stworzenia sekwencji DNA umożliwiającej identyfikację lwów berberyjskich jako Barbary jako osobnego podgatunku.

Na całym świecie udało się wyselekcjonować 5 lwów, które miały genom zbliżony do DNA lwów berberyjskich. Lwy te miały posłużyć do przywrócenia tego podgatunku. Niestety pośród nich była tylko jedna samica, która zmarła na raka w 2007 roku, co w zasadzie pogrzebało szanse na odtworzenie tego podgatunku…

Szczegółowe dane/wymiary

• Długość: 2,35-2,8 m; doniesienia z 19 wieku mówią o lwie mającym 3,25 m długości z ogonem o długości 75 cm; samice osiągały do 2,5 m
• Wysokość: ?
• Waga: 270-300 kg (informacje, które jednak nie znajdują potwierdzenia, gdyż osobniki w niewoli, które miały być lwami berberyjskimi były zbyt małe, aby uznać, że był to największy podgatunek lwów)

Polecamy

• Lwy
• Lew kontra tygrys – pojedynek
• Lew król zwierząt
• Lew nemejski
• Białe lwy
• Białe tygrysy
• Tygrysy
• Lamparty
• Czarna pantera