Kangury (Macropodidae)
Charakterystyczne torby u samic i wystające z nich głowy małych kangurów. Kilkunastometrowe skoki i niesamowity boks dorosłych kangurów. Obok „niedźwiadków” koala kangur to symbol Australii.
Klasyfikacja
- Gromada: ssaki
- Podgromada: ssaki żyworodne
- Infragromada: ssaki niższe
- Nadrząd: torbacze
- Rząd: dwuprzodozębowce
- Rodzina: kangurowate
Nazwa
Nazwa kangur (ang. kangaroo) wywodzi się z języka Guugu Yimidhirr, w którym słowo „gang-oo-roo” oznacza kangura szarego.
Zgodnie z anegdotą kapitan James Cook i badacz przyrody sir Joseph Banks podczas badania terenów Australii napotkali na dziwne zwierzę. Chcąc dowiedzieć się nazwy tego stworzenia, zapytali mieszkańca tamtych ziem: „Co to za zwierzę?”. Tubylec odpowiedział „Kangaroo” czyli „Nie rozumiem cię”. Tę odpowiedź, kapitan Cook przyjął za nazwę zwierzęcia. W 1898 etnolog W. E. Roth potwierdził jednak, że „gang-oo-roo” w języku Guugu Yimithirr oznacza kangura.
Skoki kangurów
Kangury są najprawdopodobniej najlepszymi skoczkami na świecie. Dzięki swym silnym tylnym nogom i olbrzymim stopom potrafią wykonywać skoki nawet kilkunastometrowe. Przednie łapy są zdumiewająco małe w porównaniu z tylnymi, co nadaje kangurom charakterystyczny wygląd. Długi i mocny ogon powoduje, iż zwierzę nie traci równowagi, nawet przy najdłuższych skokach. Ogon pełni również rolę podpory, na której kangur podpiera się, gdy pozostaje w pozycji pionowej.
Najpopularniejsze torbacze
Kangury to jedna z najpopularniejszych rodzin torbaczy. Zamieszkują ogromne równinne australijskie stepy. Występują także na otwartych terenach Nowej Gwinei i Tasmanii i Nowej Zelandii. Na innych kontynentach można je spotkać tylko w ogrodach zoologicznych.
Pożywienie
Główne pożywienie kangurów stanowią trawy oraz liście i kora drzew. Zdarza się jednak, że swój jadłospis uzupełniają o owady i ich larwy.
Boks w wykonaniu kangurów
Kangury występują zwykle w ogromnych stadach. Samce toczą często zacięte walki o pierwszeństwo w stadzie. Potyczki te wyglądają niezwykle efektownie. Rywale stają naprzeciw siebie, po czym próbują znokautować przeciwnika, zadając szybkie kopnięcia tylnymi nogami. Siła tych uderzeń jest nieraz tak duża, że mogą one powodować poważne rany. Przyczyniają się do tego także mocne pazury, którymi zakończone są łapy kangurów.
Torbacze, czyli „nieodzowna” torba
Najbardziej charakterystyczną cechą tych sympatycznie wyglądających zwierząt jest występująca u samic torba. Przychodzące na świat młode jest nagie i ślepe, dlatego nieporadnie pełznie przez futro i tylko za pomocą węchu znajduje drogę do worka na ciele matki. Pożywienie oseska stanowi mleko ze znajdujących się w torbie sutków. Młode niektórych gatunków przebywają w matczynym worku nawet 1 rok.
Kangury do niedawna stanowiły przedmiot masowych polowań dla mięsa i skór, dlatego niektóre gatunki zagrożone są wyginięciem.
Obiekt polowań i wypadków drogowych
Kangury w Australii są obiektem częstych polowań – pozyskiwane jest z nich mięso (posiada dużą zawartość białka i tylko 2% tłuszczu) oraz futra. Kangury często giną również po kołami samochodów (podobnie jak łosie na Alasce). Martwe kangury stają się pożywieniem dla orła australijskiego.
Szczegółowe dane / wymiary
Kangury (Macropodidae)
- Wysokość: kangur rudy (Macropus rufus) do 2 m
- Waga: Do kangurowatych zaliczane są gatunki średniej wielkości – od 0,5 kg masy do 90 kg
- Prędkość:
- typowa: 20-25 km/h
- 40 km/h na odcinku do 2 km
- na krótkim dystansie do 70 km/h
- Długość życia:
- 6-8 lat na wolności
- do 20 lat w niewoli
Kangury – ciekawostki
- Długie tylne nogi umożliwiają kangurom oddawanie skoków na wysokość 3 metrów.
- Skoki kagura mogą osiągać nawet 13 metrów długości.
- Gdy kangury szybko się poruszają, pochylają głowę do dołu, tak że nie mogą w tym czasie patrzeć przed siebie.
– W razie niebezpieczeństwa kangur rudy osiąga prędkość dochodzącą do 70 km/godz. - Kangury dobrze znoszą długotrwały brak wody.
- Młode w momencie urodzenia waży zaledwie… 1g.
- Najmniejszy gatunek kangura mierzy zaledwie 30 cm.
- Kangur rudy jest największym żyjącym obecnie torbaczem. Stojąc wyprostowany może osiągnąć wysokość ponad 2 m a jego waga dochodzi do 90 kg.
- Kangury żyją w warunkach naturalnych 6-8 lat, w niewoli znacznie dłużej.
- Kangury są świetnymi pływakami.
Polecamy:
- Australia
- Fauna Australii
- Drzewiak Goodfellowa
- Wilk workowaty
- Orzeł australijski
- Koala
- Pies dingo
- Kolczatka australijska
- „Struś” emu
- Kazuary
- Kiwi
- Diabeł tasmański
- Wombaty
Czy może powstać w wyniku ewolucji torbacz mięsożerny wielkości lwa i z jakiego dzisiejszego torbacza współczesnego?
Największe kopalne torbacze miały rozmiary nosorożca, zatem w kwestii rozmiaru nie ma tu przeszkód. Dziś mięsożerne torbacze są malutkie, największy z nich wilk workowaty stosunkowo niedawno wyginął.
Nie bardzo miałby zatem z czego ewoluować, chyba, że diabeł tasmański się powiększy do rozmiarów lwa 🙂 Wtedy jednak biedne byłyby chyba wszystkie stworzenia, które potencjalnie wpadłyby mu w oko 😉
Kontynuując rozważania – torbacze występują głównie w krainie australijskiej, a tam nie ma tak dużych ofiar, na które taki torbacz mógłby polować, stąd też dominujące drapieżniki to dingo i orły.
A ja mam pytanie o walki u kangurów, czy zdarzają się sytuacje że kończą się one śmiercią jednego z osobników?
Tak, zdarzają się takie przypadki, zwłaszcza w przypadku walk kangurów w okresie godowym.
U ludzi z resztą prawie tak samo 😀 .
Hehe, dobre 🙂
Czy tylko mi się wydaje że Alex Maruekas i Max to te same osoby 😉 ?
Nie tylko tobie 😉 .
Niestety Panowie, ale jesteście w błędzie.
Ja też się z wami zgadzam panowie,Alex opublikował komentarz o 15:59,Maruekas opublikował komentarz o 16:00,a Max opublikował komentarz o 16:01,to nie może być przypadek 😉 .
Widzę, że teorie spiskowe się szerzą, albo ktoś tu sądzi innych według siebie 😉
Moim zdaniem to teorie spiskowe,dawno nikt się pod nikogo nie podszywał,dlatego to robi takie wrażenie 😉 .
Jak dla mnie to Suseł w CS’ie,nie w stresie, Kulfoniuszuux i Jakucek Pepicek CZ to dopiero jest ta sam osoba. Nie było tu dotychczas takich nicków.
To dlatego że jestem czechem.