Groenendael – pies odważny i niezależny

Groenendael

W Polsce nadal raczej mało popularny, choć stopniowo coraz częściej spotykany. Miłośnicy rasy w Polsce są mu jednak bardzo oddani i zafascynowani do tego stopnia, że nadali mu polską nazwę „gronek”. To poczciwe określenie nie odzwierciedla jego wszechstronności i wielkiej inteligencji. Nie jest to jednak problem, bowiem groenendael to nie tylko „twardziel” pracujący dla policji czy służb poszukiwawczych, ale również oddany stróż rodziny i towarzysz dzieci, a nierzadko przewodnik osób niewidomych oraz asystent osób niepełnosprawnych.

Klasyfikacja FCI

FCI klasyfikuje „gronka” jako odmianę owczarka belgijskiego. Zaliczany jest więc do psów pasterskich.

Nazwa

Groenendael, Chien de Berger Belge, Belgian Shepherd Dog, Belgian Sheepdog.

Pochodzenia rasy

Swoją nazwę zawdzięcza belgijskiej wsi Groenendael. Zaliczany jest do jednej z czterech odmian owczarka belgijskiego (pozostałe odmiany to: malinois, tervueren i laekenois). Wszystkie odmiany powstały dzięki prof. Reulowi, który postanowił w jakiś sposób uporządkować chaos panujący wśród belgijskich psów pasterskich. Nie udało się ujednolicić ich pod względem wyglądu (stąd aż cztery odmiany w jednej rasie), ale temperamenty są podobne u wszystkich. Uznaje się, że rasa powstała oficjalnie w roku 1910, wraz z ustaleniem typu i temperamentu.

Charakterystyka

Wygląd

Groenendael ma piękną, smukłą głowę o wydłużonym, wąskim pysku. Uszy są sterczące, sztywne, niezbyt duże, ale za to wyraźnie trójkątne. Brązowe oczy mają lekko migdałowaty kształt, są nieco skośne. Spojrzenie jest inteligentne, żywe, pełne czujności, świdrujące. Głowa wsparta jest na długiej, wysoko noszonej szyi, połączonej z mocnym i silnym tułowiem. Kończyny są umięśnione i mocne, ogon zaś długi (w spoczynku sięga co najmniej stawu skokowego), gruby u nasady, zagięty na końcu.

Sierść i umaszczenie

Jednolicie czarne futro składa się z długiego, gęstego włosa okrywowego oraz wełnistego podszerstka. Na głowie, dolnych częściach kończyn włos jest krótki. Tylna strona kończyn przednich pokryta jest długimi frędzlami. Tułów i szyję porasta długa i prosta sierść. Wokół szyi i na przedpiersiu formuje się kryza z żabotem. Wnętrze uszu chronią długie, sterczące włosy. Nasadę uszu ozdabia natomiast nastroszony włos, nadając głowie charakterystyczny kształt. Na pośladkach widoczne są portki (długa, obfita sierść), a na ogonie tworzy się efektowna kita.

Temperament

Szlachetny groenendael to zwierzę twarde psychicznie, odważne i niezależne. Zdeterminowany i bystry, posiada także silny instynkt terytorialny, który będzie wykorzystywał do ochrony domostwa. Nieco dziki, przepełniony czujnością charakter psa należy szlifować za pomocą uspołeczniania od najmłodszych lat.

Zaniedbany pod tym względem groenendael stać się może nieśmiały i nadwrażliwy na bodźce. Aby wydobyć z niego wszystkie najlepsze cechy, potrzebuje mistrza, tzn. człowieka spójnego wewnętrznie, wyważonego, ale również pewnego siebie i ciepłego. Surowe szkolenie zniechęci psa do współpracy i odniesie skutek odwrotny do zamierzonego.

Opiekun groenendaela powinien więc mieć naturalny autorytet u psa, dzięki czemu zwierzę dostrzeże w nim kogoś, kogo warto słuchać. Groenendael to pies stworzony do ochraniania, dlatego wymaga socjalizacji i konfrontacji z przyjaciółmi domu. Musi wiedzieć, komu warto zaufać, a kogo nie wpuszczać na prywatne terytorium.

Wymienione cechy spowodowały, że cenią go w policji oraz jako stróża domostw. Zawdzięcza to również wielkiej czujności – jest na warcie niemal przez cały czas.

Dobrze wychowany groenendael staje się oddanym i kochającym członkiem rodziny, chętnie opiekującym się dziećmi. Aby jednak to osiągnąć, nie wystarczy go szkolić, lecz również zagwarantować codzienną dawkę wysiłku fizycznego. Długie spacery, zabawa i towarzystwo ludzi pozwolą groenendaelowi rozwijać się prawidłowo. W przeciwnym razie może stać się on sfrustrowany i nieposłuszny. Nadmiar niezużytej energii działa na niego więc destrukcyjnie.

Wobec innych psów i małych zwierząt domowych może przejawiać zachowania przywódcze, ale dzięki bystremu umysłowi i mądremu opiekunowi zrozumie, że z innymi psami w domu należy współpracować, nie rywalizować. Wobec mniejszych istot, takich jak koty może natomiast być nieco bardziej władczy, dlatego należy ostrożnie zapoznawać go z nowym współlokatorem. Odpowiednio przeprowadzone zapoznanie to często początek przyjaźni między gronkiem a kotem.

Jako psu pasterskiemu, zdarza mu się podgryzać pięty opiekunom, zwłaszcza dzieciom. Choć nie jest to zachowanie niebezpieczne (ma raczej na celu utrzymanie stada w ryzach), lepiej oduczyć go tego typu działań, gdyż są zbędne. Nie wolno jednak oduczać go podobnych zachowań przemocą. Taktyka ta jest nieskuteczna, a na dodatek pozbawiona szacunku do psa.

Szczegółowe dane / wymiary

Groenendael

• Wysokość w kłębie: psy 60-66 cm, suki 56-62 cm
• Waga: psy 25-30 kg, suki 20-25 kg
• Średnia długość życia: 10-12 lat

Groenendael – ciekawostki

• W standardzie American Kennel Club (AKC) tylko groenendael nazywany jest owczarkiem belgijskim (ang. Belgian Sheepdog). Tervuren i malinois są dwiema odrębnymi rasami, a laekenois został zupełnie pominięty w klasyfikacji.
• Groenendael może gonić biegaczy, rowerzystów i samochody, dlatego powinien przebywać na terenie ogrodzonym.

Polecamy:

• Najmądrzejsze rasy psów – TOP100
• Agresywne rasy psów
• Pies domowy
• Rasy psów – opisy i charakterystyka
• Psowate
• Rasy kotów – opisy i charakterystyka
• Zwierzęta domowe