Drop olbrzymi (Ardeotis kori) – najcięższy ptak latający
Na zdjęciach wygląda bardzo niepozornie, w rzeczywistości jest jednym z największych współczesnych ptaków. Z boku może nieco przypominać czaplę ze względu na charakterystyczne pióra na głowie przypominające zaczeskę :).
Klasyfikacja
- Gromada: ptaki
- Rząd: dropie
- Rodzina: dropie
- Rodzaj: Ardeotis
- Gatunek: drop olbrzymi
Występowanie
Drop olbrzymi żyje wyłącznie w Afryce. Podgatunek Ardeotis kori kori zajął południe kontynentu: Botswanę, Zimbabwe, Namibię, południową Angolę, Mozambik i RPA, natomiast Ardeotis kori struthiunculus przebywa na wschodzie Afryki: od południowej Etiopii, przez Kenię, po Tanzanię.
Siedliska
Na swoje siedliska wybiera przeważnie otwarte tereny trawiaste charakteryzujące się piaszczystą glebą. Najbardziej upodobał sobie Kalahari i krótkie trawy rosnące w pobliżu skupisk drzew lub krzewów. Odnajdywany na równinach, suchych płaskowyżach (Wysoki Weld), w suchych buszach, na słabo zalesionych sawannach oraz półpustyniach. Wybiera regiony, na których roczna suma opadów mieści się między 100, a 600 mm.
Miejsca lęgowe
Lęgi odbywają się na sawannach pośród traw, w miejscach rzadko zarośniętych drzewami i krzewami, może jednak gniazdować w terenach górzystych. Pojawia się na miejscach pożarów lub wchodzi w stada zwierząt kopytnych, aby żerować wśród krótkich traw. Spotykany również na polach uprawnych, zwłaszcza w pszenicy. Nie lubi natomiast mocno zalesionych terenów, ponieważ do startu potrzebuje dużo przestrzeni. Na suchych obszarach widuje się go także wzdłuż koryt rzecznych, gdzie porastające drzewa dają cień w upalne dni.
Charakterystyka
Umaszczenie
Ponieważ przebywa na sawannach, musi zlewać się z otoczeniem, aby minimalizować ryzyko ataku ze strony drapieżnika. Na piórach przeważają zatem szarości i brązy przełamywane czarno-białymi wzorkami. Wierzch ciała i szyja pokrywają puszyste czarno-szaro-płowożółte pióra, na brzuchu upierzenie jest jaśniejsze, przeważa biel, czerń i płowość.
Grzebień
Na głowie rośnie charakterystyczny ciemny grzebień, u samic nieco jaśniejszy. Nad okiem przebiega biała „brew”. Podgardle i szyja są cienkie i smukłe, pokryte jasnymi piórami przeplatanymi ciemniejszymi.
Kołnierz
Na szyi, aż do piersi, formuje się kołnierz, pióra w tym miejscu stroszą się, aby ptasia szyja wydawała się grubsza. Pióra zawierają wrażliwe na światło porfiryny powodujące, że nabierają one różowawego odcienia, zwłaszcza u podstawy. Najłatwiej to dostrzec na zrzuconych piórach.
Głowa jest duża, a nogi stosunkowo długie. Tęczówka oka nabiera jasnożółtego odcienia, a długi, prosty i spłaszczony u podstawy dziób ma nieco zielonkawy kolor. Żółte są także nogi, a stopy wyposażone zostały w 3 palce.
Samice a samce
Samice są podobne do samców pod względem upierzenia, różnią się jednak mniejszymi rozmiarami, cieńszymi nogami i szczuplejszą szyją.
Niedojrzałe dropie przypominają dorosłe samice, są jednak bardziej brązowe, grzebień i pióra na szyi są krótsze. Młode samce są większe od samic, mogą nawet mieć takie same gabaryty jak osobniki dojrzałe, charakteryzują się jednak mniejszą masywnością i cienką szyją. Ponadto, mają jaśniejsze oczy i ciemniejsze upierzenie.
Wielkość
Samiec dropia olbrzymiego mierzy 120 – 150 cm długości, 71 – 120 cm wysokości, a rozpiętość skrzydeł mieści się między 230 – 275 cm. Waży zazwyczaj od 7 do 18 kg, średnio nie przekracza jednak 13,5 kg (rekordziści dobijają do 20 kg). Samce z podgatunku Ardeotis kori struthiunculus ważą od 16 – 19 kg, a nawet więcej – istnieją pogłoski o osobnikach, których masa wynosiła 23, 34 i prawie 40 kg, ale żaden z tych przypadków nie został zweryfikowany.
Samica waży o wiele mniej, średnio 4,8 – 6,1 kg, najczęściej 3 – 7 kg, jest również mniejsza – długość ciała wynosi 80 – 120 cm, wysokość poniżej 60 cm, a rozpiętość skrzydeł maksymalnie dochodzi do 220 cm.
Generalnie jednak masa ciała u obu płci jest zdeterminowana ilością opadów, stąd duże rozbieżności w zależności od regionu występowania i podgatunku.
Ale będziecie odpowiadać na pytania?
Tak, Maćku, będziemy odpowiadać na pytania.
A struś w wyniku ewolucji mógłby latać?
Natura musiałaby strusia „nieco” zmniejszyć i zdecydowanie rozbudować jego skrzydła. Wówczas miałby szansę, podobnie jak argentawis czy kecalkoatl na lot głównie szybowy z wykorzystaniem prądów powietrznych.
Kocham dropie wszystkich gatunków i jest to mój ukochany ptak.
Mam pytanie. Jaka była największa udokumentowana rozpiętość skrzydeł dropia, skoro ta tu jest przeciętna ?
Czyli łabędź powinien być uznawany za najcięższego ptaka latającego?
Maćku, nie ma na to pytanie jednoznacznej odpowiedzi.
Jeśli weźmiemy pod uwagę średni ciężar jaki osiągają dorosłe ptaki to dropie są cięższe, jeśli weźmiemy pod uwagę najcięższego zarejestrowanego osobnika to był to jak wiesz polski łabędź.
W zależności jakie kryteria przyjmiesz taki otrzymasz wynik.
Zazwyczaj przyjmuje się wagę średnią, nie incydentalną, zatem raczej dropie powinny być uważane za najcięższe ptaki latające.
A który ptak najsłabiej lata a który najlepiej spośród wszystkich ptaków?
Najsłabiej latają ptaki nielotne, gdyż nie latają w ogóle 😉
Tak bardziej serio to np. Geococcyx (Roadrunner) należący do kukułkowatych choć potrafi latać, to czyni to niezwykle rzadko.
Można przyjąć, że najlepiej latają jerzyki (jeśli dobrze rozumiemy Twoje pytanie). Są to najszybsze ptaki świata, które mogą pozostawać w powietrzu przez okres 2 lat. W powietrzu nawet śpią 🙂
Wspaniałymi lotnikami są z pewnością albatrosy wędrowne, które potrafią w ciągu doby przebyć dystans 500 km (rekordowy zarejestrowany lot albatrosa to 6000 km w 12 dni).
Czy powstanie kieleckie zoo?
Maćku to nie do nas pytanie, tylko do Rady Miejskiej w Kielcach 🙂
ciekawe, czy żyje taki 40 kg drop. Jeśli tak, to świetnie!
To jedynie pogłoski i raczej niemożliwe bez zaburzeń hormonalnych. Taki drop ważyłby więcej niż przeciętny emu 🙂 Z pewnością nie mógłby się wzbić w powietrze.