Park Narodowy Kenai Fjords
Alaska słynie z wielu malowniczych, górskich miejsc, a w swym środowisku naturalnym posiada spore zróżnicowanie gatunkowe wśród flory i fauny. Jednym z takich miejsc jest Park Narodowy Kenai Fjords, którego spokój i piękno alaskich lasów każdego roku przyciąga rzesze turystów. Jest to gratka dla miłośników chłodniejszych klimatów, których docelowym miejscem każdej wędrówki jest Lodowiec Exit.
Lokalizacja
Park Narodowy Kenai Fjords znajduje się na półwyspie Kenai na południowo-środkowej Alasce w USA. W pobliżu Parku zlokalizowane jest jedno z większych w rejonie miasto Seward.
Historia i nazwa
Park Narodowy Kenai Fjords został założony w 1980 roku przez Alaska National Interest Lands Conservation Act, a jego główna siedziba znajduje się w mieście Seward. Pomimo tego, że w 1890 r. obecny obszar parku postanowiono przeznaczyć na tereny ochronne, to dopiero w 2 grudnia 1980 r. stał się on formalnie parkiem narodowym wskutek podpisania projektu ustawy ANILCA przez Jimmy’ego Cartera.
Podczas prowadzonych badań archeologicznych odkryto najstarsze ślady obecności człowieka i ustalono, że najwcześniejsze z nich pochodzą z roku 950. Z biegiem lat tryb życia lokalnej ludności z koczowniczego zmieniał się stopniowo na osiadły. W końcu w momencie założenia Parku, czyli przeznaczenia jego obszarów pod ochronę, nie było wielu stałych mieszkańców.
W historii Parku pojawia się także wątek działalności górniczej. Kilka kopalni złota zostało udokumentowanych, a działalność wydobywcza skoncentrowana była głównie w Zatoce Nuka (ang. Nuka Bay). Niektóre z kopalni były aktywne jeszcze w latach osiemdziesiątych XX wieku. Całkowicie zostało udokumentowanych 11 kopalni, a dwie z nich zostały zakwalifikowane do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych (ang. National Register of Historic Places).
Nazwa parku pochodzi od licznych fiordów, które na przestrzeni wieków były i są wciąż rzeźbione przez lodowce, poruszające się w dół od lodowego pola.
Geologia
Park zajmuje powierzchnię ponad 2711 km2, a najwyższym punktem parku jest szczyt nieposiadający nazwy o wysokości 1970 m n.p.m. w górach Kenai. Od zachodu Park graniczy z Narodowym Rezerwatem Przyrody Kenai, a od południa zaś z Parkiem Stanowym Kachemak Bay.
Obecny krajobraz Parku został ukształtowany przez ruchy płyt tektonicznych, a dokładniej mówiąc wskutek wpychania płyty Pacyficznej pod płytę Północnoamerykańską. Proces ten nosi nazwę subdukcja. Działania tych płyt tektonicznych przyczyniły się do dwóch rzeczy: obniżyły poziom wysokościowy gór Kenai i wskutek bliższej odległości do obszarów wodnych jednocześnie nieco ochłodziły lokalny klimat. Dzięki ówczesnej aktywności geologicznej dziś możemy podziwiać m.in. strome i przepiękne fiordy, których wysokość wynosi od 180 do 300 m n.p.m.
Dominującymi rodzajami skał w Parku są głównie łupki, rogowce (ang. chert) i szarogłazy (ang. graywakiz). Siła erozyjna lodowców jest tak duża, że wytwarza osady w postaci mączki skalnej, która barwi wody wokół podstawy lodowców. Tym samym przenoszone są minerały do lokalnego ekosystemu, który produkuje fitoplankton i który z kolei jest pożywieniem dla wielu gatunków tutejszych zwierząt.
Kenai Fjords jest intensywnie zlodowaciały, a 51% parku pokrywa lód. Na Lodowiec Hardinga (ang. Harding Icefield) w ciągu roku przybywa ponad 18 metrów pokrywy śnieżnej. Największym lodowcem Parku jest Lodowiec Niedźwiedzia (ang. Bear Glacier). Z kolei najłatwiej dostępnym lodowcem i jednocześnie jedyną dostępną drogą w Parku jest lodowiec Exit (ang. Exit Glacier).
Lodowiec Exit
Lodowiec Exit (ang. Exit Glacier) to lodowiec znajdujący się w granicach monumentalnego pola lodowcowego Harding (ang. Harding Icefield) w górach Kenai na Alasce. Jego całkowita długość wynosi prawie 6,5 km. Jest to jedna z głównych atrakcji Parku Narodowego Kenai Fjords i stanowi punkt docelowy wielu wypraw, szczególnie tych pieszych.
Warto wspomnieć skąd się wzięła na pozór dosyć prosta nazwa lodowca. W języku angielskim „Exit” oznacza nic innego jak „wyjście”. Jednak nie chodzi tu o opuszczenie terytorium Parku, ale o to, aby lodowiec stanowił swego rodzaju wyjście z pierwszego zarejestrowanego przejścia w Harding Icefield. Lodowiec Exit jest jednym z najłatwiej dostępnych lodowców na Alasce.
Lodowiec Exit szczególnie wyróżnia się nie tylko ze względu na łatwość dostępu do niego, ale przede wszystkim też na liczne szlaki turystyczne wokół lodowca. Lodowiec Exit jest dostępny przez cały rok. Po rozpoczęciu sezonu zimowego, zwykle w połowie listopada, droga jest zamknięta dla samochodów. Szczególnie pięknym punktem widokowym na lodowcu jest spacer przy jego krawędzi, skąd rozciąga się widok na otaczające pole lodowe Harding i rzekę Moraine.
W okolicy znajduje się także bezpłatny parking, więc bez problemu można zostawić auto i poddać się podziwianiu z bliska lodowca Exit.
Atrakcje Parku Narodowego Kenai Fjords
Fiordy są bez wątpienia wizytówką Parku Narodowego Kenai Fjords. Są to polodowcowe doliny, które są zanurzone poniżej poziomu morza wskutek podnoszenia się poziomu wody oceanu wraz z jednoczesnym procesem osiadania ziemi. Jednym z najłatwiejszych i najszybszych sposobów zwiedzania Parku są organizowane z miasta Seward wycieczki autobusowe.
Wycieczki te oferują odwiedzenie lodowca Exit, a także wycieczki łodzią po innych częściach Parku. Niewielu szczęściarzom udaje się ujrzeć na własne oczy wypływającą z wód oceanicznych orkę, lwa morskiego, a nawet maskonura. Rejs po spokojnych wodach Pacyfiku i możliwość podziwiania monumentalnych, skalistych fiordów dostarczą wrażeń na długi czas.
Lodowiec Exit stanowi docelowy punkt wielu wycieczek. Stamtąd rozciąga się panorama na przepiękny, mroźny krajobraz. Do pozostałych części Parku Kenai Fjords można dostać się za pomocą łodzi, samolotu czy długich, acz spokojnych pieszych wycieczek.
Roślinność i zwierzęta (flora i fauna)
W Park Narodowy Kenai Fiordy od wieków dominuje zlodowaciały krajobraz. Lodowce, fiordy, zielone, rozciągające się po horyzont dolinny polodowcowe – gratka dla miłośników chłodu i rozległych terenów. Park ten poza krajobrazem, wyróżnia się także w posiadanej florze i faunie.
W Parku dominują głównie duże gatunki ssaków, a zaraz po nich te mniejsze. Dominującymi gatunkami większymi są drapieżniki, tj.: wilk kanadyjski (Canis lupus occidentalis), urson amerykański (Erethizon dorsatum), ryś kanadyjski (Lynx canadensis), niedźwiedź brunatny, niedźwiedź czarny, podgatunek łosia występujący tylko na Alasce (Alces alces gigas), kozioł śnieżny, a także inne, mniejsze, do których należą m.in. bóbr kanadyjski (Castor canadensis) czy kojot preriowy (Canis latrans).
Z kolei wśród ssaków morskich królują: kałan morski (wydra morska) (Enhydra lutris), uchatka grzywiasta, foka pospolita (Phoca vitulina), długopłetwiec oceaniczny (Megaptera novaeangliae), delfinowiec skośnozębny (Lagenorhynchus obliquidens) oraz morświn białopłetwy (Phocoenoides dalli), pospolicie zwany inaczej jako morświn Dalla.
W początkowych fazach pojawiania się pierwszych roślin w tym rejonie, gleba była kamieniste. Pierwsze rośliny, które pojawiały się na zlodowaconych obszarach, to głownie porosty i mchy. Najpopularniejszą z nich jest wietlica samicza (Athyrium filix-femina). Obecnie we florze Parku dominują drzewa iglaste i lasy mieszane, a wśród nich są takie gatunki jak: wierzba, świerk sitkajski (Picea sitchensis), w niższych partiach górskich topola kalifornijska (Populus trichocarpa).
Szczegółowe dane:
Park Narodowy Kenai Fjords
- Angielska nazwa: Kenai Fjords National Park
- Powierzchnia: 2711 km2
- Data założenia: 1980 r.
- Liczba odwiedzających: 300 tys. osób (2017 rok)
Wybrane atrakcje:
- Lodowiec Petersona
- Exit Glacier
- Bear Glacier
- Ścieżka Harding Ice Field
- Lodowiec Aialik
Park Narodowy Kenai Fjords – ciekawostki
- Na terenie parku znajduje się pole lodowe Hardinga, największe tego typu pole w USA.
- Jest to piąty najczęściej odwiedzany park narodowy na Alasce. Jest dużo mniejszy od Parku Narodowego Denali, również położonego na Alasce.
Park Narodowy Kenai Fjords – Galeria
Polecamy
