Park Narodowy Banff – najstarszy park narodowy Kanady

Krystalicznie czysta woda, strome stoki, gęste, zielone lasy iglaste… Brzmi jak raj dla tych, którzy kochają górskie klimaty. Jednym z takich rajów jest najstarszy park narodowy w Kanadzie – Park Narodowy Banff. Kryje on wiele niesamowitych miejsc, których środowisko naturalne nierzadko zadziwia turystów i mieszkańców pobliskich miejscowości. Jest to także jedno z niewielu miejsc na świecie, gdzie występują naturalne gorące źródła. Czym jeszcze kanadyjska natura może zaskoczyć?

Lokalizacja

Położony w obrębie Gór Skalistych, Park Narodowy Banff, znajduje się 110-180 km od Calgary w południowo-zachodniej części Alberty. Otoczony jest 8 innymi parkami narodowymi, m.in. sąsiaduje z Parkiem Narodowym Jasper na północy. Park ten posiada powierzchnię 6641 km² i obejmuje górzysty teren z licznymi lodowcami i polami polodowcowymi.

Historia i nazwa

Park Narodowy Banff jest jednym z najwcześniej założonych na świecie. Tylko Yellowstone w USA oraz Royal National Park w Australii zdążyły przed nim powstać. Park ten w 1984r. został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Podłoże historyczne powstania Parku było oparte głównie o interesy handlowe między inwestorami oraz o ochronę jego zasobów naturalnych. 25 listopada 1885r. Park został założony jako Rezerwat Gorących Źródeł Banff, na terenie którego znajdowały się gorące źródła, będące w tamtych czasach głównym przedmiotem zainteresowania lokalnych handlowców

Po kilkumiesięcznym konflikcie o to, kto ma prawa do rozwoju tego miejsca w celach handlowych, premier John A. Macdonald zadecydował o utworzeniu małego rezerwatu ochrony na terenie gorących źródeł, który w późniejszych latach został powiększony o Jezioro Louise (ang. Lake Louise) i inne obszary rozciągające się na północ.

Lodowce i pola lodowe, a gorące źródła

Znakiem szczególnym Parku Narodowego Banff są lodowce i pola lodowe, do których można łatwo dotrzeć. Największa część z nich znajduje się w okolicach Waputik i Wapta Icefields, które zlokalizowane są na granicy parków narodowych Banff i Yoho. Najbardziej zlodowaciała powierzchnia Parku Narodowego Banff, Wapta Icefields, zajmuje ponad
80 km² powierzchni.

Powszechnie wiadomo, że większość lodowców górskich na całym świecie ulega procesowi deglacjacji (cofanie się lodowca), czyli stopniowemu zanikaniu lub zmniejszaniu się ich powierzchni. W przypadku kanadyjskich lodowców jest tak samo. Jednym z najszybciej cofających się lodowców w Parku Banff jest lodowiec Peyto, będący jednocześnie jednym z najdłużej badanych na świecie

Naukowcy szacują, że ok. 150 lodowców w latach 1920-1985 zniknęło całkowicie z powierzchni Parku Banff i jego okolic w kanadyjskich Górach Skalistych. Ogólnie mówiąc, lodowce kanadyjskich Gór Skalistych w Parku Narodowym Banff straciły ok. 25% swojej pierwotnej masy w XX wieku. Według amerykańskich naukowców istnieje niestety ryzyko, że na wskutek globalnego ocieplenia klimatu lodowiec Peyto w Parku Banff zniknie całkowicie w przeciągu następnych 30-40 lat.

Antagonizmem do lodowców są z kolei gorące źródła, występujące naturalnie na terenie Parku. Obszar ten jest szczególnie chroniony ze względu na zasoby naturalne, ale jest udostępniony wyłącznie w celach turystycznych. Atrakcja ta niejednokrotnie zaskakuje pozytywnie odwiedzających.

Icefields Parkway

Ci, którzy przemierzali 230 kilometrową Icefields Parkway mówią, że jest to jedna z najbardziej niesamowitych dróg na świecie, ze względu na malownicze górskie krajobrazy, których żywe kolory wydają się nie być realistyczne. Droga ta jest rozciaga się od Parku Narodowego Jasper aż do Jeziora Louise wśród ponad 100 lodowców i pól lodowcowych (ang. icefields), stąd nazwa trasy.

Wycieczka autem w tym rejonie gwarantuje spektakularne widoki, składające się z jezior o turkusowym kolorze wody, kamiennych i stromych zboczach Gór Skalistych oraz rozciągających się po horyzont dolin wraz z bujną roślinnością lasów iglastych. Atrakcją dla odwiedzających, poza widokami, jest możliwość podejścia do jednego z lodowców w parę minut z pobliskiego parkingu.

Jezioro Moraine

Jezioro Moraine (ang. Moraine Lake) jest zasilanym glacjalnie jeziorem, położonym 14 kilometrów na zachód od Jeziora Louise (ang. Lake Louise). Jezioro znajduje się w Dolinie Dziesięciu Wierzchołków (ang. Valley of the Ten Peaks) na wysokości około 1885 m n.p.m., a jego całkowita powierzchnia wynosi prawie 50 hektarów.

Jezioro Moraine jest bez wątpienia jednym z piękniejszych jezior w Ameryce Północnej. Swój urok zawdzięcza przede wszystkim krystalicznie czystej wodzie i turkusowemu kolorowi. Za niezwykłą barwę jeziora odpowiadają promienie słoneczne, odbijające się od mączki skalnej (ang. rock flour), czyli drobnoziarnistego proszku kalcytowego, znajdującego się w szczelinach wapieni. Mączka skalna przyjmuje kolory w odcieniach bieli, jasnego różu, bądź lekko niebieskawe.

W okolicy jeziora znajduje się kilka szlaków pieszych, a najczęściej odwiedzanym jest szlak Moraine Lake Rockpile Trail, który znajduje się w pobliżu moreny czołowej obecnego tam lodowca. Całkowita długość szlaku wynosi zaledwie 800 metrów i nie jest on trudny do pokonania, gdyż różnica wzniesień wynosi zaledwie 38 metrów. Spektakularne widoki i niemal idealna lokalizacja szlaku sprawiają, że jest to jedno z najczęściej fotografowanych miejsc turystycznych w całej Kanadzie, szczególnie gdy można uwiecznić panoramę jeziora podczas słonecznej pogody.

Flora i fauna

Ssaki

W Parku Banff dominującym typem zwierząt są ssaki, które występują tam w liczbie 56 zarejestrowanych gatunków.  Największą populację drapieżnych gatunków stanowią: grizzly i czarny niedźwiedź, puma płowa (Puma concolor couguar), ryś, rosomak, rudy lis, łasica, wydra, kojot i wilk górski northern Rocky Mountain wolf (Canis lupus irremotus).

Wszystkie z wymienionych zwierząt zamieszkują przeważnie tereny zalesione, w niedalekiej odległości od jezior. Z kolei jeleń kanadyjski (Cervus canadensis manitobensis) i mulak białoogonowy (Odocoileus virginianus) żyją na rozległych terenach w dolinach.

W wyższych partiach górskich można natknąć się na kozła śnieżnego, świstaka czy szczekuszkę amerykańska. Do mniejszych ssaków należą: bóbr, urson (nadrzewny jeżozwierz), wiewiórka, zając amerykański (Lepus americanus) oraz susłogon rudoczelny (Urocitellus columbianus).

Gady i płazy

Ze względu na surowe warunki zimowe w parku występuje niewiele gatunków gadów i płazów. Do nielicznego grona zalicza się tylko jeden gatunek ropuchy, trzy gatunki żab, jeden rodzaj salamandry i dwa gatunki węży.

Ptaki

W Parku Banff żyje także co najmniej 280 gatunków ptaków, wśród których można znaleźć orła przedniego, myszołowa, rybołowa zwyczajnego (Pandion haliaetus) oraz sokoła drzemlika (Falco columbarius).  Latem zaś brzegi rzek i jezior zamieszkiwane są przez czaplę i kaczkę krzyżówkę.

Rośliny

Park Narodowy Banff podzielony jest na 3 ekosystemy: górski, subalpejski i alpejski. Dominującymi gatunkami w lasach iglastych Parku Banff są sosna wydmowa (Pinus contorta) oraz świerk Engelmann (picea engelmannii), występujący w wyższych poziomach górskich. Ciekawostką, jest fakt, że w ciągu ostatnich kilku milionów lat lodowce pokrywały znaczną większość powierzchni Parku, jednak obecnie można je spotkać tylko na zboczach górskich.

Szczegółowe dane

Park Narodowy Banff

• Angielska nazwa: Banff National Park
• Powierzchnia: 6641 km²
• Data założenia: 25 listopada 1885 r.

Wybrane atrakcje

• Jezioro Moraine
• Jezioro Louise
• Icefields Parkway
• Lodowiec Peyto

Rekordy

• Najstarszy park narodowy w Kanadzie (założony 25 listopada 1885 r.)
• Jest to jeden z najczęściej odwiedzanych parków narodowych w Ameryce Północnej – ponad 3.6 mln turystów rocznie
• Jezioro Hector (ang. Hector Lake) jest największym naturalnym jeziorem w Parku.
• Lodowiec Columbia (ang. Columbia Icefield) to największa nieprzerwana masa lodowcowa w kanadyjskich Górach Skalistych.

Park Narodowy Banff – ciekawostki

• Park Narodowy Banff góruje w najczęściej odwiedzanych miejscach turystycznych w Albercie i jest również jednym z najczęściej odwiedzanych parków narodowych w Ameryce Północnej (ponad 3.6 mln turystów rocznie).
• Do legalnego biwakowania w Parku potrzebna jest specjalna przepustka i można to robić wyłącznie w miesiącach letnich. Władze pozwalają biwakować w okolicy Jeziora Louise oraz na początku Icefields Parkway. Jednak zezwolenie nie jest wymagane w przypadku niekorzystania z tej formy wypoczynku.

Park Narodowy Banff – galeria

Polecamy

• Podróże DinoAnimals
• Parki Narodowe
• Wodospady
• Jeziora
• Ameryka Północna