Maltańczyk

Rasy psów – Maltańczyk

Ten słodki skarb rodziny może być zarówno chodzącym ideałem pełnym miłości, jak i złośliwym, zepsutym i agresywnym zwierzęciem. Usposobienie maltańczyka zależne jest bowiem od podejścia opiekuna. Mimo to naturą tych uroczych, białych psów nie jest agresja, ale wewnętrzna radość i oddanie, które człowiek powinien umieć wyeksponować mądrą miłością oraz troską.

Klasyfikacja FCI

• Grupa IX: Psy ozdobne i do towarzystwa
• Sekcja I: Bichony i rasy pokrewne
• Typ: lisowaty
• Próby pracy: nie podlega
• Inne nazwy: Maltanase mana, Bichon Maltiase, Maltese
• Kraj pochodzenia: Kraje środkowego obszaru Basenu Morza Śródziemnego
  
• Kraj patronacki: Włochy

Historia rasy

Niektóre dowody wskazują na azjatyckie korzenie maltańczyków, związane z terierem tybetańskim. Mimo powstania tej i kilku innych teorii, pochodzenie rasy nie zostało dotychczas odkryte.

Podejrzewa się, że do Europy maltańczyk dostał się z Bliskiego Wschodu wraz z koczowniczymi plemionami. Według niektórych kynologów maltańczyki wykorzystywano do zwalczania gryzoni. Najstarsze źródła na temat psów tego typu znaleziono na greckiej amforze (naczyniu glinianym), którą odkryto w etruskim mieście Vulci (dzisiejsze Włochy). Przedstawiony na naczyniu pies został podpisany słowem Melitaie. Amfora ta powstała prawdopodobnie ok. 500 lat p.n.e. Informacje na temat podobnych psów odnaleziono także w literaturze starożytnej Grecji i Rzymu. Wspominał o nich nawet sam Arystoteles.

Pierwotnie rasę określano nazwą Canis Melitaeus. Współczesna nazwa rasy powstała w wieku XIX. Zanim jednak pies ten stał się maltańczykiem, był biszonem (oryg. Bichonem). Określenie to uznano potem za nieprawidłowe, ponieważ odnosić się powinno do całej grupy psów rasowych o małych rozmiarach, pokrytych gęstym, z reguły białym włosem.

Podejrzewa się, że współczesny wygląd rasy pochodzi od miniaturowych spanieli i pudli. W czasach świetności maltańczyki zamieszkiwały pałace królów. Bogate i szanowane damy nosiły je na rękach i spały z nimi w swych łożach.

Charakterystyka

Wygląd

Podobnie do innych psów ozdobnych maltańczyk również cechuje się niewielkimi rozmiarami. Głowa jest zaokrąglona, zakończona średniej długości pyskiem. Trójkątne uszy ulokowane są wysoko, znajdują się blisko czaszki, są zwisające i obficie owłosione. Oczy są duże, okrągłe i czarne, pełne radości, bystrości i żywiołowości. Czarny jest także nos, który wyróżnia się na tle śnieżnobiałego futra.

Pokrywa go jedwabiście gładka, biała sierść, ale spotyka się także osobniki w kolorze kości słoniowej lub z poblaskiem jasnopomarańczowym. Na całym ciele włos jest bardzo długi i wyglądający na ciężki choć składa się tylko z jednej warstwy – włosa okrywowego. Na tułowiu tworzy coś na kształt peleryny opadającej do ziemi. Kończyny przednie oraz tylne porastają kępki i kosmyki.

Temperament

Maltańczyk to pies pełen życia, wesoły i kochający. Czasem może być niezbyt przyjacielski względem małych dzieci, dlatego należy pilnować, aby podczas zabawy nie był zbyt złośliwy w stosunku do malucha. Ponieważ jest typowym psem do towarzystwa, niezbędna jest mu obecność człowieka. Rzadkie okazywanie czułości może skutkować u niego lękiem separacyjnym. Dobrze czuje się w domu, dlatego nadaje się do niewielkiego mieszkania w mieście.

Jest bardzo ufny i oddany względem właściciela, ponadto bardzo inteligentny. Szybko uczy się różnych sztuczek, a jeśli usłyszy coś podejrzanego, reaguje odważnym zachowaniem i szczekaniem. Potrafi żyć w zgodzie z innymi zwierzętami domowymi. Wykazuje dużą aktywność w pomieszczeniach, ale potrzebuje także codziennych spacerów i różnego rodzaju stymulacji. Przepada za zabawami na świeżym powietrzu do tego stopnia, że może taplać się w kałużach.

Syndrom małego psa

Nie można dopuścić, aby pies czuł się liderem w ludzkiej grupie. Zdarza się to dosyć często w stosunku do psów ozdobnych. Niektórzy określają to zjawisko „syndromem małego psa”.

Wywołany jest on zachowaniem człowieka sugerującym, że pies jest panem domu. Powoduje to rozmaite zaburzenia zachowania zwierzęcia. Jeżeli człowiek pozwoli mu na wszystko, pies może gryźć dzieci i dorosłych. Będzie także przejawiać niestabilność charakteru i zazdrość w stosunku do obcych ludzi. Syndrom ten doprowadza do lęku separacyjnego, nadmiernej kontroli ze strony psa oraz obsesyjne szczekanie. Zachowania te nie leżą w naturze maltańczyka, są raczej wynikiem głupiej miłości właścicieli.

Pielęgnacja

Aby sierść była stale błyszcząca i czysta, należy ją codziennie szczotkować. Trzeba to jednak robić delikatnie, ponieważ włos maltańczyka jest miękki. Właściciel powinien również codziennie wycierać kąciki oczu psa, aby częste łzawienie nie doprowadziło do odbarwienia sierści na pysku. Mile widziane są również regularne kąpiele.

Niezbędne jest natomiast częste czyszczenie uszu, aby nie doszło do infekcji. Dobrym rozwiązaniem dla poszerzenia pola widzenia psa jest spinanie włosów na czubku głowy w uroczy kok. Niektórzy właściciele wolą jednak skrócić włos na całym ciele, aby oszczędzić czas na pielęgnacji.

Szczegółowe dane i wymiary

Maltańczyk

• Wysokość w kłębie: psy 21-25 cm, suki 20-23 cm
• Waga: 3-4 kg; przeciętnie – psy: 1,36 – 3,63 kg; suki: 0,91 – 3,17 kg
• Długość życia: 12-15 lat
• Ilość psów w miocie: przeciętnie od 1 do 3

Maltańczyk – ciekawostki

• Stanley Coren umieścił maltańczyka na 59 miejscu w rankingu inteligencji psów rasowych.
• Ponieważ maltańczyk zrzuca niewielkie ilości futra, nadaje się dla wielu osób uczulonych na psią sierść.
• W Australii (z wyłączeniem Tasmanii) bardzo wielu właścicieli maltańczyków porzuca je po pewnym czasie. Za przyczynę takiej decyzji podają nadmierne szczekanie.
• Dane opublikowane w 2010 r. przez koreański instytut służb weterynaryjnych wykazały, że tylko w jednym roku porzucono ok. 1200 psów rasy maltańczyk. Najwięcej tego typu działań miało miejsce między styczniem i sierpniem. W Seulu rasa ta jest uznawana za najczęściej porzucaną.

Polecamy:

• Rasy psów – opisy i charakterystyka
• Pies domowy
• Najmądrzejsze rasy psów – TOP100
  
• Psowate