Leonberger

Rasy psów – Leonberger.

Kochający olbrzym – tak w dwóch słowach można opisać leonbergera. Posiadający w sobie duże pokłady czułości pies może okazać się wspaniałym przyjacielem dla aktywnych osób mieszkających w domu z ogrodem, jak i tych mieszkających w bloku. Dla leonbergera nie liczy się powierzchnia, na jakiej żyje, ale miłość i uwaga, jaką ofiaruje mu właściciel.

Klasyfikacja FCI.

• Grupa 2: Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
• Sekcja 2.2: Molosy typu górskiego
• Nie podlega próbom pracy

Historia rasy.

W roku 1830 hodowca psów, a zarazem ich sprzedawca oraz burmistrz miasta Leonberg (okolice Stuttgartu w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia), Heinrich Essig skrzyżował sukę rasy nowofundland z psem pochodzącym z Wielkiej Przełęczy Św. Bernarda, gdzie potem powstały bernardyny. Później Essig postanowił dodać geny pirenejskiego psa górskiego; rasy dużych psów o puszystym, białym futrze, znanej z przyjaznego charakteru.

Pierwsze psy nazywane leonbergerami pojawiły się w 1846 r., posiadając wiele cennych cech swych rodziców. Rasa stała się popularna na kilku europejskich dworach, w tym Napoleona II Bonaparte, Elżbiety Bawarskiej, książąt Walii, Ottona von Bismarcka, Napoleona III Bonaparte i Humberta I.

Współczesny wygląd charakteryzujący się ciemnym umaszczeniem i czarną maską, opracowano w połowie XX w., po wprowadzeniu do puli genowej innych ras, takich jak nowofundland. Zabieg ten był niezbędny, ponieważ populacja leonbergera drastycznie spadła na skutek wybuchu dwóch wojen światowych; w czasie I wojny światowej wiele psów pozostawiono samych sobie, bowiem hodowcy uciekali lub byli zabijani. I wojnę światową przeżyło tylko 5 psów tej rasy, a do wybuchu II W.Ś. starano się ją odbudować, jednak kolejna wojna doprowadziła do prawie całkowitego wyginięcia leonbergerów. Psy angażowano w czasie wojen do ciągnięcia wozów z amunicją i ogólnej służby wojskowej, która znacznie przyczyniła się do zniszczenia rasy.

Pierwotnie leonbergery wykorzystywano jednak jako psy gospodarskie, za co dostawały same pochwały, ze względu na umiejętności organizacji pracy i zdolności uczenia się. Na bawarskich wsiach ciągały wozy, a na początku wieku XX importowano je do Kanady, gdzie pracowały jako ratownicy wodni. Funkcję tę, wraz z nowofundlandami, labradorami retrieverami i goldenami, pełnią do dziś.

Wygląd.

Psa pokrywa gęsty, dwuwarstwowy płaszcz, sam pies jest natomiast duży, muskularny i dostojny. Głowę nosi dumnie, a pysk pokrywa efektowna czarna maska, z którego bije inteligencja, duma i życzliwość. Choć jest okazałym psem pracującym i towarzyszącym, świetnie sprawdza się jako ratownik (szczególnie wodny), ze względu na zaskakującą zwinność i wysoki poziom koordynacji ruchowej.

W obrębie rasy występuje wyraźny dymorfizm płciowy – suki są wyraźnie „kobiece”, a psy „męskie”.

Głowa głębsza niż szersza, mniej masywna, a bardziej wydłużona. Oczy mogą mieć kolor od jasnobrązowego do bardzo ciemnego brązu. Mają średnią wielkość, owalny kształt, osadzone niezbyt głęboko, ale też niezbyt płytko, rozstawienie umiarkowane. Na szczycie głowy widoczne blisko osadzone, wiszące uszy o średniej wielkości, dużej mięsistości, płasko przylegające do głowy. Ogon mocno owłosiony; kiedy pies stoi, trzyma go luźno, natomiast w ruchu nieco zagina się, ale nie unosi powyżej linii grzbietu.

Ze względu na swe przeznaczenie futro leonbergera jest bardzo gęste, przez co również wodoodporne. Na ciele występuje krótszy podszerstek, który na pysku oraz kończynach jest cieńszy. Włos okrywowy jest natomiast długi, obfity i ściśle przylegający. Cała sierść jest prosta, ułożona płasko, a starsze samce dysponują charakterystyczną grzywą pokrywającą szyję i klatkę piersiową, przez co pies nabiera lwiego wyglądu. Poza podcinaniem sierści na łapach, leonbergerów nie strzyże się (dotyczy to również psów wystawowych).

Na twarzy zawsze widoczna jest czarna maska, ale umaszczenie reszty ciała jest zróżnicowane. Spotyka się umaszczenie lwie, czerwone, rude, rudo-brązowe, piaskowe. Często końcówki są czarne, ale kolor ten nie powinien dominować. Całe czarne są wargi, nos i poduszki łap. Za wadliwe uznaje się umaszczenie brązowe z brązowym nosem, czarne podpalane, czarne, białe, srebrne i kolor tęczówki inny niż brązowy.

Temperament.

Najważniejszą cechą charakteru leonbergera jest rodzinność. Dobrze wyszkolony i uspołeczniony pies jest pewny siebie, odporny na hałas, uległy wobec członków rodziny, przyjazny w stosunku do dzieci (nawet obcych) oraz zdyscyplinowany, kiedy rodzina wybierze go na stróża i ochroniarza. Jest psem solidnym, lojalnym, zabawnym, inteligentnym i ułożonym, dlatego łatwo dostosowuje się do nowych sytuacji i członków rodziny (inne psy).

Pielęgnacja i opieka.

Ponieważ leonberger posiada bardzo gęsty płaszcz, niełatwo traci starą sierść. W związku z tym zaleca się, aby szczotkować go raz w tygodniu. Wyjątkiem jest okres masowego zrzucania włosów – wtedy należy wyczesywać zwierzę codziennie. Dwuwarstwowe futro świetnie reguluje temperaturę ciała, dlatego golenie nie jest wskazane. Ponadto, świeżo odrastający włos skręca się, co zwiększa podatność na matowienie.

Leonberger potrzebuje do szczęścia swej rodziny, dlatego duży ogród nie zrekompensuje samotności. Mimo dużych rozmiarów, pies może mieszkać na niewielkim metrażu, jeśli ludzie, z którymi mieszka okazują mu zainteresowanie przejawiające się codziennymi spacerami i regularnym szkoleniem. Mimo wrodzonych predyspozycji, zaleca się, aby leonberger przeszedł trening socjalizacyjny, który wskazany jest dla wszystkich dużych ras.

Szczegółowe dane i wymiary.

Leonberger.

• Wysokość w kłębie: psy: 72 – 80 cm, suki: 65 – 75 cm
• Masa: 50 – 75 kg
• Długość życia: 7 – 11 lat

Leonberger – ciekawostki.

• Popularna plotka głosi, że leonberger został wyhodowany na psa-symbol, przypominającego lwa z herbu miasta Leonberg
• Do dziś kwestionuje się rolę Essiga w powstaniu rasy, ponieważ opisy podobnych psów istniały przynajmniej od roku 1585, a jednym z właścicieli owych psów był austriacki książę Franz Matternich. Nie ma jednak wątpliwości co do tego, że Essig stworzył nazwę rasy i ją zarejestrował.
• Uważa się, że współczesne leonbergery wywodzą się z 8 psów, które przetrwały II wojnę światową.
• Psy tej rasy są raczej zdrowe, ale – jak u wielu dużych ras – doskwiera im dysplazja stawów biodrowych. Poza tym, mogą dziedziczyć m.in. choroby serca, zespół obwodowy, alergie, problemy trawienne, zaćmę, wywinięcie powieki, progresywny zanik siatkówki, zaburzenia pracy tarczycy. Krążą również plotki dotyczące bardzo wysokiej wrażliwości na znieczulenie, opinia ta jest jednak wyolbrzymieniem.
• Zaliczany jest do grupy psów pracujących w Crufts organizowanym przez UK Kennel Club, ale nie na Światowej Wystawie Psów Rasowych organizowanych przez FCI.

Polecamy.

• Psy domowe
• Rasy psów
• Border collie
• Mastif tybetański
• Pies faraona
• Bulmastif
• Sznaucer olbrzym
• Nowofundland
• Owczarek podhalański
• Dogue de Bordeaux
• Owczarek kaukaski
• Doberman
• Bernardyn
• Chow chow
• Sznaucer miniaturowy
• Golden retriever
• Labrador
• Husky syberyjski
• Owczarek niemiecki
• Dog niemiecki
• Rottweiler
• Berneński pies pasterski
• Grzywacz chiński
• Bulterier
• Buldog francuski.
• Cavalier king charles spaniel
• Yorkshire Terrier
• Psowate
• Pies dingo
• Likaon
• Cyjon
• Wilk