Ameryka PdDomoweGryzonieSsakiZwierzęta

Świnka morska (Cavia porcellus)

Świnka morska, kawia domowa (Cavia porcellus)

Może się kojarzyć z przyjaznym gryzoniem i zwierzęciem domowym, ale równie dobrze może przywoływać obrazy z serii japońskich horrorów gore. My jednak skoncentrujemy się na śwince morskiej postrzeganej jako zwierzę (nie tylko) domowe. Horrory opisujemy w dziale poświęconym drapieżnym dinozaurom 😉

Klasyfikacja

  • Gromada: ssaki
  • Rząd: gryzonie
  • Rodzina: marowate
  • Rodzaj: Cavia
  • Gatunek: świnka morska / kawia domowa
Świnka morska (Cavia porcellus).

Rasy i umaszczenie

Na przestrzeni lat wyhodowano wiele ras świnki morskiej. Różnią się one miedzy sobą wielkością, i ubarwieniem, każda z nich ma swoje własne cechy charakterystyczne. Najbardziej znane ubarwienia to:

  • Agouti – szare, złote, srebrne, kremowe, buff i cynamonowe
  • Albinotyczne – białe
  • Angorka – świnki długowłose
  • Baldwin – bez włosów
  • Coronet – posiadają rozetkę powyżej linii oczu
  • Himalaya – białe, ale nos, uszy i stopy są czarne
  • Holenderska – białe w czarne pasy
  • Jednokolorowe – mają umaszczenie w jednym kolorze
  • Rozetka – sierść układa się w liczne rozetki
  • Skinny – sierść występuje wyłącznie w okolicy nosa i na kończynach
  • Szylkret – czarno-czerwone
Świnka morska (Cavia porcellus). Czyż nie jest słodka?

Występowanie

W języku angielskim nosi nazwę Guinea pig („świnka gwinejska”), ale nie jest to związane z pochodzeniem zwierzęcia, bowiem naturalnym terenem występowania świnki morskiej jest Ameryka Południowa. Badania przeprowadzone na tych gryzoniach pomogły odkryć, iż są one podatne na hybrydyzację prowadzącą do udomowienia gatunku.

Nie występuje naturalnie w stanie dzikim, jest prawdopodobnie potomkiem kilku blisko spokrewnionych gatunków z rodzaju Cavia, które są do dzisiaj powszechnie spotykanymi zwierzętami w wielu regionach Ameryki Łacińskiej. Świnki morskie żyjące w środowisku naturalnym mogą być zdziczałymi osobnikami, reintrodukowanymi na tereny pierwotne. Zatem, dzikie świnki morskie przebywają na trawiastych równinach i zajmują niszę ekologiczną podobną do krów. Nie mają w zwyczaju budowania nor lub gniazd, częściej szukają schronienia w jamach wykopanych przez inne zwierzęta. Korzystają również z tuneli i kanałów żłobionych przez korzenie roślinne.

Świnka morska (Cavia porcellus).

Charakterystyka

Wygląd

Dorosły okaz jest stosunkowo duży, osiąga bowiem 15 – 25 cm długości i 0,7 – 2,5 kg masy. Przeciętnie dożywa 5 lat, ale rekordziści mają się dobrze nawet w wieku 8 lat. Charakteryzuje się dużą głową, małymi uszami, krótkimi kończynami i beczkowatym ciałem.

Ubarwienie

Rodzajów ubarwienia sierści jest bardzo dużo: odmiany hodowlane mogą być krótkowłose i długowłose, łaciate i monochromatyczne, włosy mogą układać się w specyficzny wzór (rozetka) lub miękko otulać ciało. Osobniki dzikie (zdziczałe) są przeważnie brunatne, brązowe lub szare, największa różnorodność kolorystyczna występuje więc u świnek rasowych, hodowanych sztucznie. Pysk wyposażony jest w duży nos, wokół którego wyrastają wibrysy – włosy czuciowe. Oczy są ciemne, przybierają kształt okrągły lub migdałowy.

Podobnie do innych gryzoni posiada dwa spore górne i dwa dolne siekacze, które rosną przez całe życie, zatem zwierzę musi je regularnie ścierać, w efekcie siekacze wyglądają jak dłuta, świetnie nadające się do gryzienia, natomiast zęby przedtrzonowe i trzonowe rozdrabniają i mielą pokarm roślinny.

Świnka morska (Cavia porcellus) albinotyczna.

Dieta i potrzeby żywieniowe

Naturalnym pokarmem tego gryzonia jest trawa, a jego zęby trzonowe są wręcz stworzone do rozdrabniania pokarmu roślinnego. Większość roślinożerców to duże zwierzęta o długim przewodzie pokarmowym – świnki morskie, na tle innych gryzoni, wyróżniają się wydłużoną okrężnicą.

Świnki morskie, muszą uzupełniać swoją dietę uskuteczniając koprofagię – jedząc własne odchody.

Nie można jednak mylić tego rodzaju koprofagii z koprofagią much – świnki morskie wydalają dwa rodzaje kału, jeden z nich nazywa się cekotrofem, w którego skład wchodzą witaminy z grupy B, błonnik i bakterie niezbędne do prawidłowego trawienia. Cekotrof spożywany jest bezpośrednio z odbytu chyba, że świnka jest w ciąży lub cierpi na otyłość. Podobnie zachowują się króliki.

Świnka morska (Cavia porcellus).

Odmiany hodowlane są żywione specyfikami zawierającymi tymotkę łąkową i lucernę siewną, jednak istnieją obawy specjalistów, którzy zaobserwowali, że karmienie dorosłych osobników dużymi ilościami lucerny, tymotki i roślin strączkowych prowadzi do otyłości, a także powstania kamieni w pęcherzu moczowym z powodu nadmiaru wapnia, jednak w wielu publikacjach uznano, że lucerna jest źródłem białka, aminokwasów i włókien potrzebnych do prawidłowego rozwoju organizmu tego gryzonia.

Ponieważ, podobnie do człowieka i wielu innych ssaków, nie syntetyzuje witaminy C, musi ją dostarczać z pożywieniem: surowymi owocami i warzywami (jabłka, brokuły, szpinak, seler, marchew) lub sztucznymi suplementami diety. Niedobór magnezu, potasu, jonów wodorowych, fosforu, witaminy A, D i E może prowadzić do wielu schorzeń: dystrofii mięśniowej, zwapnień, trudnościami w ciąży i problemów z zębami.

Świnki morskie (Cavia porcellus).

Świnka morska nie reaguje dobrze na nagłą zmianę diety. Zawirowania związane z jedzeniem mogą prowadzić do zachowań niebezpiecznych dla świnki – jeśli jakiś produkt jej nie smakuje, a będzie jej podawany, może rozwinąć nawyk żucia własnej sierści.

Ponieważ zęby świnek rosną stale, muszą je regularnie ścierać (jak bobry), mogą bowiem wyrosnąć do takich rozmiarów, że nie będą się mieścić w jamie ustnej.

Trzeba pamiętać, że świnka pozostawiona sama sobie będzie gryzła wszystko, co pomoże jej zetrzeć siekacze: tkaniny, kable, papier, gumę i inne tworzywa sztuczne, które mogą zaszkodzić jej i właścicielowi.

Świnki morskie (Cavia porcellus).

Zachowanie i usposobienie

Świnki morskie potrafią uczyć się złożonych tras, dzięki którym dojdą do pożywienia, są w stanie nauczyć się drogi na pamięć i korzystać z niej przez wiele miesięcy. Ich największą bronią jest ruchliwość: przeskakują niewielkie przeszkody, ale są kiepskimi wspinaczami i nie należą do zwierząt zwinnych.

Bardzo łatwo je zaskoczyć lub przestraszyć, stają wtedy w miejscu i zamierają w bezruchu lub szybko uciekają, gdy poczują się realnie zagrożone. Większe grupy świnek morskich rozpraszają się w czasie ucieczki przed intruzem, aby go zdezorientować.

Bardzo dobrze pływają, a kiedy są podekscytowane, wykonują specyficzne skoki w powietrzu.

Świnki morskie (Cavia porcellus).

Czasami uczestniczą w grupowym iskaniu, ocieraniu, głaskaniu, które pomaga oczyszczać futro. Kiedy świnka morska ociera się pyszczkiem o inną świnkę, z gruczołów przyocznych wydzielana jest mlecznobiała substancja, która ma za zadanie przyciągnąć potencjalnego partnera.

Stada samców często żują sobie wzajemnie sierść, ale nie jest to wywołane nerwicą, a ustaleniem hierarchii w grupie. Sama dominacja okazywana jest przez gryzienie (zwłaszcza okolic uszu), jeżenie włosków, skoki na inne samce, hałaśliwe zachowanie, szturchanie głową. Wykonywanie ruchów frykcyjnych na osobnikach tej samej płci również jest formą podkreślenia dominacji.

Wzrok świnki nie jest zbyt dobry, ale posiada szerszy od człowieka kąt widzenia (ok. 340o) i widzi niektóre kolory.

Ma za to dobrze rozwinięty zmysł słuchu, powonienia i dotyku. Prowadzi naziemny tryb życia, choć dobrze kopie, nie potrafi za to wspinać się na drzewa. Żyje stadnie, w koloniach, które wykazują aktywność o zmierzchu i o świcie, kiedy drapieżnikom najtrudniej je zauważyć. Podstawowym sposobem komunikacji są wokalizacje.

Festiwal świnek morskich w Peru. Niestety, świnki w Peru nie są jedynie domowymi gryzoniami. Peruwiańczycy namiętnie je jedzą…

Pochodzenie nazwy

Trudno kategorycznie stwierdzić, skąd pomysł na nazwę, istnieje teoria wyjaśniająca, dlaczego nazywa się ją (nie tylko w Polsce) świnką. Możliwe, że chodzi o budowę ciała – świnka morska jest bowiem nieco podobna do prawdziwej świni: posiada dużą głowę w stosunku do długości ciała, ma krótką szyję, zaokrąglony zad, a niektóre wokalizacje przypominają świńskie. Ponadto, świnki morskie i świnie większość czasu spędzają na jedzeniu, co jeszcze bardziej je do siebie „zbliża”.

Wyjaśnienie, czemu uważa się ją za morską ma swoje korzenie w języku średnio-wysoko-niemieckim (forma języka używana od XI do XIV-XVI wieku), w słowie merswin, co pierwotnie oznaczało „delfin” i było stosowane ze względu na chrząkające odgłosy, podobne do dźwięków emitowanych przez delfiny właśnie. Innym uzasadnieniem niemieckiej nazwy może być fakt, że żaglowce przypływające do Nowego Świata zabierały zapasy świnek morskich będące stałym źródłem świeżego mięsa.

Czy w różowym mi do twarzy :)?

Rozmnażanie

Świnka morska jest w stanie rozmnażać się przez okrągły rok, a szczyt urodzeń przypada na wiosnę. Ciąża trwa 59 – 72 dni, średnio 63 – 68 dni. Ze względu na długi okres ciąży młode są duże, a przyszłe matki osiągają wielkość i kształt bakłażana.

Po przyjściu na świat młode są w pełni rozwinięte, pokryte sierścią, posiadają zęby, pazury i trochę widzą, co u gryzoni jest wyjątkiem. Choć żywią się mlekiem matki, od razu po narodzinach są w stanie żywić się pokarmem stałym. Miot liczy 1 – 6 młodych (średnio 3), rekordowy miot liczył 17 małych świnek. Duże mioty zwiększają ryzyko urodzenia martwego potomstwa.

Samce osiągają dojrzałość płciową w 3 – 5 tygodniu życia, samice stają się płodne w 4 tygodniu.

Różne umaszczenie świnek morskich.

Ważne jest, aby hodowlana świnka morska urodziła przynajmniej raz w życiu, bowiem samice, które nigdy nie miały własnego potomstwa mogą cierpieć na nieuleczalne problemy ze spojeniem łonowym z powodu zwapnień, które występują między 6, a 10 miesiącem życia.

Gdy samica zajdzie w ciążę po nabawieniu się takich schorzeń, istnieje duże ryzyko śmierci, ponieważ kanał rodny nie rozwiera się dostatecznie i samica nie jest w stanie urodzić.

Świnka morska (Cavia porcellus) długowłosa.

Szczegółowe dane i wymiary

Świnka morska (Cavia porcellus)

  • Długość: 15 – 25 cm
  • Masa: 0,7 – 2,5 kg
  • Długość życia: średnio 4-5 lat, maksymalnie 8 lat (rekord 15 lat bez 2 miesięcy)
Świnka morska (Cavia porcellus).

Świnka morskaciekawostki

  • Świnkę morską udomowili Inkowie ok. 5000 lat temu.
  • Najdłużej żyjąca świnka morska miała ponad 14 lat.
  • Brak witaminy C może doprowadzić, podobnie jak u człowieka, do szkorbutu.
  • Świnki morskie wykorzystuje się do dzisiaj jako zwierzęta poddawane różnym eksperymentom. Sprawdza się na nich wiele ludzkich chorób: cukrzycę typu 1, szkorbut, gruźlicę, powikłania związane z ciążą.
  • Mogą przetrwać przez dłuższy czas na niewielkiej powierzchni, dlatego nazywa się je również Pig pen. Związane jest to ze sposobem ich transportowania na statkach europejskich.
  • Świnka morska może wydawać 5 miotów rocznie.
  • W Japonii wyreżyserowano serię horrorów typu gore o znamiennym tytule – Guinea pig (tłum. pol. – „Królik doświadczalny”). W wielu krajach filmy te zostały zakazane ze względu na bardzo realistyczne sceny tortur.
  • W Ameryce Południowej (zwłaszcza w Peru, Boliwii i Ekwadorze) świnka morska jest ważną częścią regionalnej kuchni.
  • Peruwiańczycy „używają” ok. 65 mln świnek morskich rocznie do przygotowywania tradycyjnych potraw.
Świnki morskie (Cavia porcellus).

Polecamy:


Baza Dinozaurów

30 komentarzy

      1. Bzdura. Świnki nie powinny jeść ziarna, ani kolb z ziarnami. Nieprzetworzone ziarna mogą poranić pyszczek, doprowadzić do zadławienia oraz otłuszcają wątrobę.
        Nie powinniście pisać „poradników” jeśli się nie znacie?
        Przynajmniej raz w życiu świnka powinna urodzić? Rozpowszechniacie mity. Gdzie informacja, że każda ciąża jest zagrożeniem dla życia matki?
        Szerzycie stek bzdur, chyba tylko po to, aby weterynarze mieli więcej pracy. Polecam najpierw samemu się czegoś nauczyć, żeby „uczyć” innych.

      2. Kolejny „geniusz” internetowy się pojawił, który zjadł wszystkie mądrości 😉 Skąd karou czerpiesz te swoje mądrości o otłuszczeniu wątroby? Każda ciąża jest zagrożenie dla matki – według tego co piszesz żadne zwierze nie powinno się rozmnażać, bo to przecież zagrożenie dla życia. Stek bzdur najczęściej pojawia się w komentarzach domorosłych geniuszy chowu zwierząt.

    1. Jeśli Twoja świnka morska miałaby 16 lat, to byłaby najdłużej żyjącą świnką morską na świecie. Rekord odnotowany w Księdze Rekordów Guinnessa dla świnki morskiej wynosi 14 lat i 10,5 miesiąca. Może warto byłoby ją zgłosić? W kontekście pytania – w tak sędziwym wieku mało prawdopodobne jest aby świnka mogła mieć młode. Jeśli jednak taka sytuacja ma miejsce, to może być to zagrożeniem dla niej. Tym bardziej, że jest to już zdecydowanie schyłek jej życia.

  1. Szkodliwy, powielany mit o konieczności urodzenia młodych… Świnki, tak samo jak koty, psy i inne zwierzęta domowe się kastruje, a nie napędza rynek zwierząt z pseudohodowli…

  2. Nasza świnka ma już 6 lat. Przeszła rok temu ciężką operację guza na podbrzuszu, ma sie swietnie. Grymasi wybierajac pokarm daje Nam duzo radosci. Jest bardzo madra

  3. Kocham zwierzęta i mam jakby to ująć ogromne doświadczenie jeśli chodzi o Kawie Domowe(nie wspominając o kilku innych zwierzakach) .Miałam ich do tej pory zliczając wszystkie aż 7(trafiła się nawet rodzinka:samiec,samica 2 młode samce i 1 samiczka). Teraz mam Angorkę(tak przypuszczam bo ma bardzo długie futerko,aż spada jej na oczka). Mimo to w związku z nową odmianą tej świnki chcialabym zadać specjalistom kilka pytań.
    1.Jak pielęgnować jej futerko(czy czesanie szczoteczką z miękkim włosiem wystarczy?)
    2. Czy można ją myć i to jej nie zaszkodzi?
    3. Czy naprawdę można jej pozwolić pływać?(Nie zachoruje od tego?)
    4.Jak bawić się ogólnie ze świnkami i rozwijać ich zdolności motoryczne,aby chętnie brały w tym udział
    5.Czy Angorki w związku ze swoją sierścią potrzebują jakiejś specjalnej diety(oprócz trawy,warzyw itp)?
    6. Czy świnki mogą się czuć bezpiecznie mieszkając z psami?

    1. Ad. 6 Kawie są płochliwe z natury. Boja się dosłownie wszystkiego, dlatego proces oswajania może nieraz trwać miesiącami, czyli co za tym idzie owszem świnka bałaby się na pewno psa i dodatkowo wydłużałby się cały proces udomowienia. Oczywiście po czasie pewnie przyzwyczaiłaby się do ich towarzystwa, co jednak nie oznacza że mogliby sobie razem hasać po pokoju – psy są nieprzewidywalne, pewnie nie skrzywdzą specjalnie ale dlatego że chciałyby się z nią bawić jak z pluszową maskotką.

      1. . Bardzo wartościowa rada. Teraz już wiem, że nie zdecyduje się nawet małego pieska, póki mam Niespodziankę. Dziękuję.

      1. Również dziękuję. Tego właśnie się spodziewałam ale wolałam się upewnić.

  4. Z niecierpliwością wciąż czekam na odpowiedzi i mam jeszcze jedno pytanie:
    Czy Angorkom trzeba regulalrnie przycinać futerko? Bo tak się składa że moja Niespodzianka(tak ją nazwałam) lubi (jak wszystkie moje świnki) wchodzić do siatki z trawą ,a wtedy strasznie się brudzi i potem jej się różne rzeczy do pupki przyklejają.

  5. Przepraszam ale sobie wypraszam.! Żeby w zakładce ,,zwierzęta domowe” nie było świnek morskich?! To obraza! Kawie to idealne zwierzątka (jak sama ich nowa nazwa wskazuje) domowe! A reszta
    oswojonych gryzoni i ptaków?! Nawet jeż, może być już zwierzakiem domowym!

      1. Ja miałem wcześniej świnkę morską i dożyła 12 lat. Teraz mam drugą świnkę i ma 1 rok. Jedna i druga miały na imię Pusia.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button