Bulmastif, bullmastiff

Bulmastif/Bullmastiff

Podobny do boksera pies stróżujący, którego potencjał i charakter może z niego uczynić wiernego towarzysza człowieka, jak i niebezpieczne zwierzę atakujące wszystko, co żyje. Przedstawiamy kolejną rasę psa silnego, mądrego, ale i upartego. Poznajmy bliżej bulmastify.

Klasyfikacja FCI.

• Grupa 2: Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
• Sekcja 2.1: molosy typu mastyfa
• Typ dogowaty
• Nie podlega próbom pracy

Historia rasy.

Wyhodowane zostały przez XIX-wiecznych leśników angielskich, aby pomagały im strzec posiadłości i monitorować sytuację panującą w formacjach leśnych, w związku z tym bulmastify określało się mianem nocnych psów leśniczych odstraszających kłusowników. Pełniły też rolę psów pociągowych.

Rasa powstała z krzyżowania buldogów staroangielskich z mastyfami angielskimi, dając połączenie wielkości, siły i lojalności. Jako rasa bulmastif został uznany w roku 1924 przez Kennel Club, 9 lat później taką sama decyzję podjął AKC, a pierwszy wzorzec rasy zatwierdzono w roku 1935.

Wygląd.

Zwierzę duże, mocno zbudowane, ale proporcjonalne. Głowa szeroka i głęboka, zakończona krótkim pyskiem, szerokim pod oczami i na całej długości, raczej kanciasty, wyposażony w spory nos. Nad pyskiem widoczne średniej wielkości, ciemne oczy o szerokim rozstawie. Oddziela je charakterystyczna bruzda. Niewielkie, załamane uszy mają kształt litery „V”, znajdują się wysoko na głowie i z dala od siebie, przez co głowa wygląda na mocno kanciastą. Na całej powierzchni są ciemniejsze od reszty ciała. Sylwetka zakończona jest grubym u nasady ogonem, który zwęża się ku końcowi, w spoczynku sięga stawu skokowego, pies jednak nosi go prosto lub nieco go zgina.

Sierść twarda, przylegająca i krótka, dlatego dobrze sprawdza się w niekorzystnych warunkach atmosferycznych. Najczęściej występują rozmaite rodzaje umaszczenia pręgowanego, czerwonego i płowego, FCI dopuszcza jednak niewielkie białe elementy na piersi. Na pysku występuje czarna maska, kończąca się przy ciemno oprawionych oczach.

Temperament.

Choć silny i mocny, bulmastif jest również wrażliwy. Może być wspaniałym członkiem rodziny pod warunkiem, że właściciele to ludzie konsekwentni nie tylko w mowie, ale również w działaniu. Zwierzę powinno przejść socjalizacje i szkolenie, ponieważ z natury jest dosyć niezależne – cecha ta dobrze sprawdza się u psów stróżujących, czyli m.in. u bulmastifa, ale psa trzeba nauczyć reagować adekwatnie do sytuacji, musi wiedzieć, kiedy powinien stanąć w obronie właściciela, a kiedy odpuścić. Samo szkolenie musi jednak wyglądać inaczej niż zwykłe „powtórki”, ponieważ psy tej rasy niezbyt dobrze uczą się w podobny sposób. Bulmastify to psy pewne siebie, dlatego nie zawsze bywają posłuszne chyba, że same tak postanowią lub wyczują zagrożenie względem członków rodziny.

Wiele osób boi się go jednak lub – w najlepszym przypadku – nie darzy zaufaniem, a powodem takiego stanu rzeczy jest, jak w większości podobnych przypadków, nieodpowiedzialne zachowanie właściciela. Niewychowany bulmastif lub pozostawiony sam sobie może wykazywać dużą agresję względem obcych ludzi i zwierząt, dobrze kierowany jest jednak nierzadko bardzo cierpliwy względem dzieci, nieoceniona jest również jego inteligencja pomagająca w sprawnym szkoleniu. Wysoki poziom inteligencji zagwarantował mu pracę psa policyjnego i stróżującego. Ponieważ bulmastif to wulkan energii, wymaga trenera silnego osobowościowo, ale opanowanego i czujnego. Jako potomek mastifów w sytuacji zagrożenia może wpadać w niebywale trudną do ujarzmienia furię.

Kondycja zdrowotna.

W obrębie rasy spotyka się kilka schorzeń o podłożu genetycznym, w tym: dysplazję stawów biodrowych i łokciowych, wywinięcie powieki, niedoczynność tarczycy, chłoniaki, progresywny zanik siatkówki, skręt żołądka, zapalenie stawów.

Pod względem wizualnym spotyka się osobniki długowłose i odmianę Dudley ­– nazwa pochodzi od XIX-wiecznego hodowcy buldogów, hrabiego Dudley’a. Psy tej odmiany, nieakceptowanej przez FCI, charakteryzują się brakiem czarnej maski. Zamiast niej spotyka się odcień wątrobiany lub całkowity brak tego elementu umaszczenia.

Szczegółowe dane i wymiary.

Bulmastif/Bullmastiff.

• Wysokość w kłębie: psy: 64 – 69 cm, suki: 61 – 66 cm
• Masa: psy: 50 – 59 kg, suki: 41 – 50 kg
• Długość życia: 7 – 8 lat

Bulmastif – ciekawostki.

• W krzyżówce genetycznej geny buldoga staroangielskiego stanowiły 40%, natomiast mastyfa angielskiego 60%.
• Bulmastif szczeka zdecydowanie rzadziej od innych ras, robi sytuacjach, gdy chce wszcząć alarm.
• Bulmastif przestaje rosnąć dopiero w ok. 3 roku życia.
• Przed takimi chorobami jak dysplazja stawów może uchronić odpowiednia dieta – pies nie powinien się objadać, a posiłki winny zostać wzbogacone o witaminy. Trzeba za to wycofać wszelkiego rodzaju węglowodany i tłuszcze. Pies wymaga sporo ruchu, jednak nie wolno go karmić od razu po powrocie ze spaceru, ponieważ może to przyczynić się do powstawania wzdęć, bardzo niebezpiecznych dla zdrowia i życia psa, bowiem często prowadzą one do skrętu żołądka.

Polecamy.

• Psy domowe
• Rasy psów
• Pies faraona
• Sznaucer olbrzym
• Nowofundland
• Owczarek podhalański
• Dogue de Bordeaux
• Owczarek kaukaski
• Doberman
• Bernardyn
• Chow chow
• Sznaucer miniaturowy
• Golden retriever
• Labrador
• Husky syberyjski
• Owczarek niemiecki
• Dog niemiecki
• Rottweiler
• Berneński pies pasterski
• Grzywacz chiński
• Bulterier
• Buldog francuski.
• Cavalier king charles spaniel
• Yorkshire Terrier
• Psowate
• Pies dingo
• Likaon
• Cyjon
• Wilk