Pointer – wspaniały pies myśliwski

Pointer to wyżeł z pasją myśliwską, lubiący ruch i przestrzeń. Od czasu wynalezienia broni palnej jest używany do polowań w lesie. W Wielkiej Brytanii wystawia ptactwo w polu suchym, a na kontynencie europejskim wystawia i aportuje również z wody, płoszy ptaki z sitowia i poszukuje zestrzelonych osobników. Zdarza się, że jeszcze w hodowli zdaje  egzamin z pracy po strzale. Dla myśliwego lub kogoś zajmującego się psim sportem jest nieocenionym towarzyszem. Osoby nie zajmujące się polowaniami, ale aktywne i lubiące wycieczki poza miasto, również docenią tę rasę. Pointer jest psem myśliwskim i nie nadaje się do roli psa pokojowego.

Klasyfikacja FCI

• Grupa 7: Wyżły
• Sekcja 2 Wyżły brytyjskie. Pointer
• Próby pracy wymagane
• Inne nazwy: English pointer

Historia rasy

Pointer to jedna z najstarszych ras psów myśliwskich. Za kraj pochodzenia tej rasy uznaje się Hiszpanię, gdzie był hodowany jako „braco de Punta”. Psy te pojawiły się później we Włoszech, Hiszpanii oraz Portugalii, a następnie po zakończeniu hiszpańskiej wojny sukcesyjnej w 1713 zostały przywiezione na Wyspy Brytyjskie przez oficerów angielskich. Były tam krzyżowane z psami innych ras, m.in. foxhoundem, greyhoundem, seterem czy bloodhoundem, co poprawiło ich szybkość i wytrwałość. I tak w Wielkiej Brytanii powstała współczesna rasa pointera. W XVIII wieku polowania z pointerami stały się w Wielkiej Brytanii powszechne.

Nazwa rasy pochodzi od angielskiego słowa „to point”, czyli „wskazywać” i jest związana ze sposobem pracy psa w terenie. W Anglii pointer do dziś szuka i wystawia ptactwo w polu, pracuje więc tylko przed strzałem.

W Polsce natomiast używa się go również jako aportera, i to także do pracy w wodzie.

Psy tej rasy stały się częstymi towarzyszami na polowaniach po 1700 roku, gdy powszechne stało się polowanie na ptaki z bronią palną. Pointer miał tę zaletę, że umiał precyzyjnie wskazywać miejsce, w którym znajdowała się zestrzelona zwierzyna.

W Belgii, Niemczech i Francji w XIX wieku pojawiły się hodowle tych psów, lecz wojna zniweczyła wysiłki hodowców zmierzające do upowszechnienia rasy. Dzięki swemu położeniu poza kontynentem europejskim, Wielka Brytania była miejscem, gdzie rasa przetrwała wojenną zawieruchę. Drugim miejscem, gdzie hodowle tych psów przetrwały trudny okres wojny były Stany Zjednoczone.

W Polsce rasa na większą skalę pojawiła się jeszcze w XIX wieku, jako psy używane przez arystokrację do polowań.

Obecnie psy te mają wierne grono miłośników, chociaż niezbyt liczne.

Charakterystyka rasy

Pointer to dość duży, szybki i wytrzymały pies o przyjaznym usposobieniu i wielkiej miłości do polowań. Jest uważany za jednego z najlepszych psów myśliwskich na ptactwo. Sprawdza się też jako doskonały stróż. Jest posłuszny i chętnie się uczy.

Dla szybkiego i sprawnego pointera będą odpowiednie takie psie sporty, jak bikejoring, skijoring czy canicross.

Charakter

Pointer jest bardzo inteligentny, szybko się uczy, lecz bardzo źle reaguje na przemoc. Źle traktowany przestaje wykonywać polecenia, lepiej więc w trakcie szkolenia stosować nagrody i pochwały. Pracę nad jego posłuszeństwem należy zaczynać wcześniej, niż u innych wyżłów, gdyż pointer szybciej od nich dojrzewa.

Charakterystycznym jego zachowaniem jest tzw. stójka i warto utrwalać tę umiejętność, nawet jeżeli nie zamierzamy z nim polować, gdyż wyuczony pies może wziąć udział, na przykład, w konkursach pracy psów myśliwskich.

Zachowanie

Pointery pracują w polu z podniesionym nosem, co pozwala im zwierzynę namierzyć i wystawić. Inne charakterystyczne zachowanie to wspomniana już tzw. stójka, kiedy zastygają w bezruchu z wyciągniętą przednią łapą, wskazującą myśliwemu położenie zwierzyny.

W domu pointer jest arystokratą o majestatycznym wyglądzie, lecz mimo to bardzo rzadko jest spotykany w roli psa do towarzystwa. Jego natura i instynkt łowiecki wymaga bowiem długich i aktywnych spacerów, polowań, poszukiwań i biegu na dużych przestrzeniach. Nie nadaje się także dla osób starszych i jako pies obrońca. Jest natomiast czuły i delikatny wobec dzieci, choć rodzina decydująca się na niego, musi się liczyć z jego potrzebą spędzania czasu w terenie.

Wielkość

Pointer to dobrze zbudowany i umięśniony, duży pies. Jego wzrost może dochodzić nawet do 70 cm w kłębie, suki są nieco mniejsze.

Umaszczenie

Umaszczenie jest różnorodne, choć najczęściej spotykane jest cytrynowo-białe, pomarańczowo-białe, wątrobiano-białe i biało-czarne. Czasami zdarza się maść jednolita lub trójbarwna.

Szata

Włos pointera jest cienki i krótki, równomiernie okrywający całe ciało, gładki i z połyskiem.

Długość życia

Pointer jest psem długowiecznym, dożywającym w dobrym zdrowiu 12-14 lat – mediana to 12.5 roku.

Odżywianie

Ruchliwy i energiczny pointer powinien mieć zapewnioną karmę najwyższej jakości. W okresie, kiedy nie poluje, potrzebuje mniej kalorii i miewa skłonności do tycia. Pokarm należy uzupełniać odpowiednią ilością witamin i minerałów. Psy tej rasy są też podatne na wzdęcia i problemy żołądkowe, czego pozwolą uniknąć mniejsze, lecz częstsze posiłki przygotowywane dla psa.

Pielęgnacja

Pielęgnacja pointera nie jest kłopotliwa. W okresie linienia należy szczotkować sierść psa gumową szczotką i od czasu do czasu go wykąpać. Krótkie, ostre włosy pointera podczas linienia potrafią się wbijać we wszystkie tkaniny. Zaletą natomiast jest to, że pies ten nie wydziela prawie wcale „psiego” zapachu.

Młodego pointera należy nauczyć perfekcyjnego przywołania za pomocą długiej linki treningowej. Dopiero wtedy, gdy to opanuje, możemy go spuszczać ze smyczy. Polecany jest także gwizdek do nauki przywołania awaryjnego. Jednak nawet wtedy pointer powinien nosić adresówkę z numerem telefonu lub adresem.

Kondycja zdrowotna

Pointery to zdrowe psy, lecz tak jak u większości dużych psów, może wystąpić u nich  dysplazja stawów biodrowych. U osobników tej rasy zdarzają się także choroby serca. Mają skłonności do chorób skóry i może pojawić się u nich zapalenie mieszków włosowych, pododermatitis, czyli zapalenie opuszek palcowych, a także dysplazja mieszków włosowych czarnych.

Zdarzają się też, choć rzadko, następujące choroby: dystrofia mięśni, dermatoza cynkozależna, łysienie wzorzyste, odbarwienie lusterka nosowego, trądzik, toczeń skórny krążkowy, głuchota wrodzona, martwicowe zapalenie naczyń i opon mózgowych, a u szczeniąt może pojawić się rozszczep podniebienia i przepuklina pępkowa.

Szczegółowe dane / wymiary

• Wysokość:
  • pies: 60-70 cm w kłębie
  • suka: 58-66 cm
• Waga:
  • pies: 25-34 kg
  • suka: 20-30 kg
• Długość życia: 12-14 lat, mediana 12.5 roku
• Pochodzenie: Wielka Brytania
• Usposobienie:  czuły, lojalny, przyjazny, zrównoważony, aktywny, miły
• Umaszczenie: czarne, ciemnobrązowe z białym, biało-pomarańczowe, cytrynowo-białe, wątrobiane, czarno-białe, watrobiano-biała, zdarzają się też psy trójbarwne lub jednobarwne i nie jest to uznawane za wadę

Ciekawostki

• 3 lutego 1969 r. Poczta Polska wyemitowała znaczek pocztowy z wizerunkiem głowy pointera w serii „Rasy psów”, nominał: 8,5 zł. Znaczek pozostawał w obiegu do 31 grudnia 1994 r.
• Suczka Judy, maskotka Królewskiej Marynarki Wojennej, jest najbardziej znanym przedstawicielem tej rasy. Urodziła się w 1937 roku, należała do załogi kanonierki HMS „Grasshoper” i brała udział w walkach z Japończykami. Po storpedowaniu okrętu członkowie załogi i pies dostali się na bezludną wyspę, gdzie dzięki pomocy Judy odnaleźli  źródło słodkiej wody. Załoga została uwięziona przez Japończyków, którzy przyznali suce status jeńca wojennego. Po wojnie Judy otrzymała od brytyjskiej królowej Medal Dickin.
• Nazwa rasy pochodzi od angielskiego słowa „to point” znaczącego „wskazywać” i jest związana ze sposobem pracy tego psa, polegającym na przeszukiwaniu pola pod wiatr i wskazaniu myśliwemu zwierzyny, najczęściej bażantów i kuropatw.
• Pointery najlepiej pracują w tzw. suchym polu, czyli na lądzie, ale można je nauczyć pracy w  wodzie
• Tzw. stójka to zachowanie psa, który czując zapach zwierzyny w polu zamiera wyciągnięty jak struna, z wyprostowanym grzbietem i uniesioną przednią łapą
• W Polsce już dla 6-cio miesięcznych wyżłów organizowane są próby polowe, w których ocenie podlegają cechy wrodzone psów, a przede wszystkim szukanie i wystawianie zwierzyny w polu, chęć do pracy w wodzie, szybkość chodu, posłuszeństwo oraz pasja, z jaką zwierzęta wykonują zadania.

Polecamy

• Najmądrzejsze rasy psów – TOP 100
• Inteligencja psów
• Agresywne rasy psów
• Najstarsze psy – Top 10
• Najdłużej żyjące rasy psów – TOP 10
• Pies domowy
• Rasy psów – opisy i charakterystyka
• Psowate
• Rasy kotów – opisy i charakterystyka
• Zwierzęta domowe