KonieMitologiaSsakiZwierzęta

Konie w mitologii, legendach i baśniach

Hipogryf

O ile Bucefał był zwierzęciem prawdziwym i legendarnym zarazem, o tyle kolejna istota ma z rzeczywistością niewiele wspólnego. Poznany szerzej dzięki powieściom i filmom „Harry Potter” jest niezwykłym połączeniem głowy, szponów i skrzydeł orła z ciałem konia, a dokładniej klaczy. Druga część nazwy – gryf – ma związek z innym mitologicznym stworzeniem określanym tym samym słowem, będącym hybrydą orła i lwa. Potężne latające hipogryfy spełniały funkcję zwierząt jucznych – transportowały ludzi i przedmioty na swym grzbiecie.

Pierwsze wzmianki o hipogryfie pochodzą z bukolików rzymskiego poety Wergiliusza, jego postać jest również przedstawiana w okresie panowania Merowingów, a po raz pierwszy nazwany i zdefiniowany został przez Ludovica Ariosto w utworze „Orland szalony” napisanym na początku XVI w. W eposie tym hipogryf narodził się z klaczy i gryfa, ponadto, był bardzo szybki – potrafił przefrunąć całą Ziemię, a nawet dolecieć na Księżyc.

Nie każdy jednak mógł go dosiadać, był to honor zarezerwowany dla magów i wędrownego rycerza imieniem Ruggiero, który, lecąc na grzbiecie hipogryfa, uratował piękną Angelicę. Postać hybrydy orła i konia widoczna jest również w wielu herbach, stała się przedmiotem sztuki wizualnej wieku XIX, którą w owych czasach najchętniej rysował i malował Paul Gustave Doré.

Roger i Angelica na Hipogryfie.

Poprzednia strona 1 2 3 4 5 6Następna strona

Baza Dinozaurów

26 komentarzy

  1. Konie od zawsze wzbudzały moją fascynację. Mają tak wiele piękna i gracji w sobie, zwłaszcza konie w galopie…. Pozdrowienia dla redakcji za wspaniały serwis i trud wkładany w przygotowanie artykułów i odpowiedzi na pytania czytelników.

  2. zróbcie konie w mitologii 2 i opisczie tam koszmary, zmory, konie voodoo, testrale, konie morskie, konie wodne.
    PS w harym poterze niebylo kelpi

    1. Były kelpie w Harry Potterze. W sumie jako ciekawostkę możemy przytoczyć, że za największą kelpię uważano nawet Nessie z jeziora Loch Ness. Dla jednych to plezjozaur, dla innych kelpie…

      Rany, Creepu, opisując takie stwory zmienimy DinoAnimals w portal fantasy 🙂

    1. Zarówno w drugim jak i w szóstym roku Harrego Pottera pojawiają się informacje na ten temat. Kelpie otrzymały klasyfikację Ministerstwa Magii na poziomie XXXX, co oznacza, że są groźne, wymagają specjalistycznej wiedzy, ale czarodziej-specjalista może sobie z nimi poradzić 😉 Testrale również się pojawiały. Przewertuj książkę raz jeszcze z uwagą 🙂

    1. Kelpie w książkach o Harrym Potterze:

      Harry Potter and the Chamber of Secrets (wspomniane)

      Harry Potter and the Half-Blood Prince (wspomniane)

      Fantastic Beasts and Where to Find Them

      Harry Potter: Trading Card Game (Pierwszy raz się pojawiają)

      Pottermore (wspomniane)

      Wonderbook: Book of Spells

  3. Nie przypominam sobie, żeby w HP było coś o kelpie, stwór ten pojawia się natomiast w karciance na podstawie tej książki. Może przeczytaliście o nim w jakimś dodatkowym dziełku autorki?

    Natomiast rdzeń różdżki Harry’ego wykonany był z pióra feniksa, co miało dość konkretny wpływ na fabułę.

    Mnie w sumie zabrakło koni z ruskich podań, np. motywu niepozornego lub kalekiego konia, który okazuje się być cenny i pomocny (jak konik garbusek albo parszywy źrebak, którego Maria Moriewna otrzymała od Baby Jagi).

  4. Oprócz ogiera należącego do Odyna, również prorok Mahomet posiadał, z tego, co pamiętam, specyficznego rumaka, składającego się z nadliczbowej ilości nóg, a także głów i oczu.Ludzkich chyba. W dzeiciństwie jego opis stanowił dla mnie wyobrażenie jakiejś potwornej hybrydy.

    1. Koń Mahometa nosił nazwę Burak (Al-Burak). Mahomet udał się nim w podróż do nieba oraz z Mekki do Jerozolimy. Burak był niewielki (nieco większy od osła), u jego nóg były białe skrzydła. Przedstawiany jest różnie – czasami z kobiecą twarzą i ogonem pawia. Przed Mahometem koń ten służył innym prorokom.
      Nazwa arabska to Bark, oznacza błyskawicę/piorun.

  5. W tym zestawieniu brakuje jeszcze upiornego rumaka Zmory(Czasem uznawanej za Czarnego Jednorożca) Ksantusa i Baliosa(Rumaki Achillesa) Mięsożernych Koni Diomedesa oraz Incitatusa konia wyścigowego Cesarza Kaliguli, który został wszak mianowany rzymskim senatorem. Mimo wszystko, spoko artykuł.

  6. Ja nie mogę , ile błędów. Tak się składa, że doskonale znam ksiązki o Harrym Potterze i włos jednorożca bynajmniej nie był rdzeniem różdżki Harry’ego, tylko Dracona. Nie sadzę też, by Bucefał miał niebieskie oczy i skoro twierdzisz, że był czarny, to dlaczego wstawiasz fotę przedstawiającą skarogniadego konia? Fota zamieszczona w drugim artykule bynajmniej nie przypomina hipogryfa, skoro ów statuetka posiada koński łeb, a nie orli i z całą pewnością hipogryfy nie posiadają wyłącznie tułowi klaczy, skoro mają możliwość normalnego rozmnażania się. Z kolei kelpie nie występowały w „Harrym Potterze”, a były jedynie wspomniane w tej książce i mogą one przybrać dowolną postać, choć najczęściej są przedstawiane jako widmowe konie. Krótko rzecz ujmując, ten artykuł to po prostu porażka.

  7. Kiedyś czytałem opowiadanie grozy o demonicznym koniu który zabijał ludzi i tam chodziło o to że ten koń należał do rycerza Zawiszy. Fajny temat z tymi legendarnymi końmi

  8. szkoda tylko, że dajecie tu opowieść o koniu tylko z jednej mitologi bo na przykład jednorożec występował w różnych kulturach i marynarze mówili ,że galopuję po wodzię.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button