Kobra wodna (Naja annulata / Boulengerina annulata)
Dla zapalonych terrarystów kobra wodna może okazać się prawdziwym wyzwaniem. W przeciwieństwie bowiem do większości węży, wymaga ona zarówno skrawka stałego lądu, jak i zbiornika wodnego, w którym będzie mogła nurkować.
Niecodzienne jak na kobrę potrzeby siedliskowe czynią z niej zwierzę wyjątkowe i fascynujące. Dodając do tego wygląd będący połączeniem węża morskiego i kobry, otrzymamy zjawiskowego węża, o którym marzy wielu miłośników pełzających gadów.
Klasyfikacja
- Gromada: gady / zauropsydy
- Rząd: łuskonośne
- Podrząd: węże
- Rodzina: zdradnicowate
- Rodzaj: Naja / Boulengerina
- Gatunek: kobra wodna
- Podgatunki:
- Naja annualata annulata – występowanie: Demokratyczna Republika Konga, Gwinea Równikowa, Kamerun, Republika Środkowoafrykańska, angolska prowincja Kabinda, Rwanda, Gabon
- Naja annulata stormsi – występowanie: Burundi, Tanzania. Według niektórych źródeł podgatunek ten spotkano wyłącznie przy brzegach jeziora Tanganika.
Siedliska
Nazwa węża wskazuje na jego preferencje siedliskowe – rzadko przebywa z dala od wody. Często natomiast spotykany jest wzdłuż brzegów jezior i rzek, ale również na terenach zalesionych i sawannach.
Charakterystyka
Wygląd
Kobra wodna to wąż duży i ciężki. Posiada krótką, szeroką i nieco spłaszczoną głowę, która jest dobrze wyodrębniona z szyi. Teren obserwuje za pomocą średnich, ciemnych oczu o okrągłych źrenicach. Całe ciało ma kształt cylindryczny, zakończone jest długim ogonem. Wąż pokryty jest gładkimi i błyszczącymi łuskami, których kolor może różnić się w zależności od podgatunku i terenu występowania.
Naja annulata annulata ma przeważnie kolor brązowy, żółto–brązowy, pomarańczowy lub szary z ciemnymi poprzecznymi pierścieniami. Niektóre osobniki mają błyszczące, czarne ogony. Strona brzuszna jest przeważnie koloru kremowego, ale zdarzają się również odcienie jasnopomarańczowe.
Podgatunek N. a. stormsi ma zazwyczaj łuski w barwach żółci i szarości, czasem z niebieskawym połyskiem. Ogon tego podgatunku jest znacznie dłuższy, niż ogon N. a. annulata, ale również może być całkowicie czarny i błyszczący. Na jego ciele nie występują liczne pierścienie, jak ma to miejsce u pierwszego wymienionego podgatunku. Pojawiają się za to 2-3 czarne pasy wokół szyi. Strona brzuszna może mieć kolor kremowy lub białożółty.
Gładkie łuski wskazują na wodny tryb życia tego węża. Podobnie jednak do innych kobr właściwych z rodzaju Naja, dysponuje szyjnym kapturem, który rozpościera w sytuacji zagrożenia.
Rozmiary
Dorosłe osobniki osiągają średnio 1,4-2,2 m długości, a największe mogą mierzyć prawie 3 m. Podgatunek N. a. annulata wydaje się większy od N. a. stormsi.
Dieta
Na wolności kobra wodna poluje na ryby i płazy. W stanie dzikim węże te rosną raczej powoli, ponieważ ich potencjalna zdobycz jest szybka i zwinna, co utrudnia jej schwytanie. W związku z tym, kobra wodna częściej spożywa gatunki, które łatwiej zabić. Poza rybami może żywić się również żabami i ropuchami.
Zachowanie
Rzadko można ją spotkać, ponieważ kobra wodna to zwierzę raczej skryte. Wykazuje aktywność za dnia i nocą, ale bardziej czynna jest jednak w ciągu dnia. Większość czasu spędza w wodzie, jest bowiem świetnym pływakiem i nurkiem. Pod wodą może pozostać nawet przez 10 minut, natomiast zanurzyć potrafi się nawet na głębokość 25 m.
Na lądzie jest wolniejsza niż w wodzie, być może więc z tego powodu ukrywa się wtedy w szczelinach skalnych, naturalnych otworach lub w zwisających korzeniach drzew tuż przy brzegu rzeki lub jeziora. Aby się ukryć na ziemi, może też wykorzystać sztuczne twory, takie jak mosty.
Agresja?
Kobra wodna nie jest agresywna – jeśli ktoś będzie chciał do niej podpłynąć, najprawdopodobniej szybko odpłynie. Jeżeli zostanie zaczepiona przez człowieka na lądzie, będzie próbowała uciekać w kierunku wody. Na lądzie jednak, na znak rozgniewania i ostrzeżenia, będzie prezentować swój wąski, ale duży kaptur szyjny. Może temu towarzyszyć głośny syk. Zazwyczaj jednak kobra nie będzie wyprowadzać fałszywego, ani prawdziwego ciosu. Kąsa tylko wtedy, gdy zostanie sprowokowana.
Jad
Nie poznano dokładnego składu toksyny produkowanej przez kobrę wodną. Przypuszcza się jednak, że jest to niebezpieczna neurotoksyna, pod względem działania podobna do jadów innych zdradnicowatych. LD50 dootrzewnowo wynosi 0,143 mg/kg. Na podstawie kilku analiz wykazano również, że dootrzewnowe LD50 jest najniższe spośród wszystkich zbadanych afrykańskich przedstawicieli rodzaju Naja. Okazuje się także, że toksyna ta ma wysokie stężenie silnych neurotoksyn postsynaptycznych.
Szczegółowe dane
Kobra wodna (Naja annulata)
- Długość ciała: Naja annulata annulata 1,8-2 m (maksymalnie 2,7 m), a. stormsi 1,2-1,5 m (maksymalnie 2 m)
- LD50 – dootrzewnowo 0,143 mg/kg
Kobra wodna – ciekawostki
- Nazwa łacińska annulata pochodzi od słowa annulus, oznaczającego „pierścień” lub „pasmo”. Odnosi się ona do charakterystycznych pierścieni pokrywających ciało kobry wodnej.
- Ogon kobry wodnej może stanowić ok. 25% całkowitej długości ciała.
- Na wolności kobra wodna poluje na ryby i płazy, jednak zauważono, że osobniki w niewoli rosną 4 razy szybciej, jeśli są karmione myszami.
- Naja annulata jest jednym z dwóch gatunków kobry wodnej na świecie. Drugi nosi nazwę Congo water cobra (Naja christyi).
Polecamy
- Najbardziej jadowite węże świata TOP 10
- Najbardziej jadowite węże świata przegląd
- Najdłuższe węże świata
- Kobry – węże budzące strach
- Kobra egipska
- Kobra indyjska
- Kobra królewska
- Kobra plująca czarnoszyja
kobra wodna to jeden z najgrożnniejrzych węży naa świecie
Zdanie zaczyna się wielką literą,najgroźniejszych a nie najgrożnniejszych i na koniec na a nie naa,już na jednym artykule wszystkich rozsadzałem „jak leci”,teraz jeszcze będę na drugim musiał to robić.
Piotrze, pomiędzy przecinkiem a wyrazem następującym po nim powinna być spacja 😉
LOL piotr się tak napalił że aż się pomylił 😀 .
Piotrze, cóż to za stwierdzenie „na jednym artykule”? Czy aby nie powinno być „w komentarzach pod jednym z artykułów” ;)?
Otóż tak 🙂 .
czemu węże nie mają nóg???
Przodkowie współczesnych węży mieli krótkie kończyny, zanikły one jednak w procesie ewolucji i przystosowania do polowania na ofiary. Wg naukowcy z Uniwersytetu Yale węże wyewoluowały około 120-130 mln lat temu na lądzie, a nie, jak sądzono wcześniej w wodzie. Przodkowie węży polowali na dużo większe zwierzęta w porównaniu z ofiarami ówcześnie żyjących jaszczurek, do których były podobne. Walka z ofiarami większymi od siebie spowodowała konieczność wypracowania nowych form polowania, w ten sposób w procesie ewolucji pojawiły się dusiciele.
Nie ma jednak jednoznacznej teorii wyjaśniającej regresję nóg u węży.
WĄŻ RZECZNY JEST NIEBEZPIECZNY