Florida panther – puma ze złamanym ogonem

Florida panther (Puma concolor coryi) – puma ze złamanym ogonem

Około 88% pum z tego podgatunku posiada niezwykłą cechę – złamany ogon. Choć wygląda to nieco zabawnie, przyczyny owej deformacji nie powinny nikogo bawić. Florida panther (pantera z Florydy, pantera florydzka) to bowiem jedno z najbardziej schorowanych zwierząt. Przyczyną tego zjawiska jest bardzo niska różnorodność genetyczna, spowodowana przede wszystkim działalnością człowieka.

Klasyfikacja

• Gromada: ssaki
• Rząd: drapieżne
• Rodzina: kotowate
• Rodzaj: Puma
• Gatunek: puma
• Podgatunek: Florida panther

Wątpliwa klasyfikacja

W przeszłości Florida panther uważana była za odrębny podgatunek, jeden z 32 rozpoznanych. Zakaz polowania na to zwierzę wprowadzono w roku 1958, w 1967 United States Fish and Wildlife Service wymieniło je jako zagrożone wyginięciem, a do oficjalnej listy gatunków zagrożonych zostało wpisane w 1973 r.

Na podstawie badań genetycznych wykazano, że wiele podgatunków pumy jest zbyt do siebie podobnych, aby móc klasyfikować je jako odrębną grupę taksonomiczną. Zasugerowano zatem przeklasyfikowanie ich (w tym Florida panther) jako Puma concolor couguar.

Badania, opublikowane w 3 edycji opracowania naukowego Mammal Species of the World, głoszą, że Florida panther nie jest odrębnym podgatunkiem kuguara. Mimo to w pracach badawczych, również w tych związanych z jego ochroną, jest on nadal opisywany jako Puma concolor coryi.

Występowanie

Ten rzadki podgatunek pumy spotykany jest w południowej Florydzie (wschodnia część Stanów Zjednoczonych), w Parku Narodowym Everglades, Big Cypress National Preserve oraz we Florida Panther National Wildlife Refuge. Współczesny zasięg występowania obejmuje zaledwie 5% historycznych terenów występowania.

Na swe siedliska wybiera obszary podmokłe, bagna, lasy oraz stanowiska porośnięte palmami sabałowymi.

Charakterystyka

Wygląd

Wierzchnią część ciała pokrywa płowa lub beżowo – ruda sierść, natomiast klatka piersiowa i brzuch są białe. Czubek ogona, uszu i elementy pyska mają kolor czarny, tęczówka nasyca się odcieniami żółci, choć młode mają oczy niebieskie.

Tym, co odróżnia je od innych podgatunków jest złamany na czubku ogon i unikalna łata na grzbiecie. Podgatunek ten jest również mniejszy od pum z północnych i południowych rejonów kraju, ale większy od osobników zamieszkujących krainę neotropikalną. Dorosłe osobniki mierzą średnio 180-215 cm długości i 60-70 cm wysokości w kłębie. Masa ciała mieści się w przedziale 29-72 kg; samce są dłuższe od samic o ponad 9% i cięższe o ok. 33% (osobniki męskie rosną szybciej i dłużej od samic).

Usposobienie

Pod względem upodobań żywieniowych jest typowym mięsożercą. Dieta tego drapieżnika składa się z małych zwierząt, takich jak myszy, zające i ptaki wodne (np. kaczkowate). Poza drobną zdobyczą może zapolować na większe zwierzę, np. bociana, dzika, jelenia wirginijskiego, a nawet aligatora amerykańskiego. Spośród wymienionej „grubej zwierzyny” puma ta preferuje najbardziej jelenia wirginijskiego, który podobnie do niej prowadzi nocny tryb życia.

Choć jest kotem dużym, nie wydaje z siebie ryku niczym lew, ponieważ tego nie potrafi. Potrafi za to mruczeć, syczeć, warczeć i miauczeć. Jak prawie wszystkie kotowate żyje samotnie i zaciekle broni swego terytorium. Granice areału zaznacza śladami zapachowymi (feromony), pozostawia po sobie również odchody i zdrapaną z drzew korę.

Rozród

Przez większość roku żyje samotnie, wyjątkiem jest okres godowy i samice opiekujące się potomstwem. Gody mają miejsce między listopadem a marcem, w tym czasie samce pokonują spore odległości w poszukiwaniu partnerki (areał jednego samca obejmuje 320-400 km²). Po kopulacji samica zachodzi w ciążę, która trwa ok. 3 miesięcy. Poród odbywa się w gęstych zaroślach, ale spotykano również samice rodzące w jaskiniach.

W miocie pojawia się od 1 do 3 kociąt, nie wszystkie jednak dożyją dorosłości. Po urodzeniu młode pokryte są ciemnymi plamami – jest to forma kamuflażu, umożliwiająca ochronę przed drapieżnikiem. Przez pierwsze 2-3 tygodnie matka praktycznie nie opuszcza kryjówki, najważniejsza staje się dla niej opieka nad potomstwem. Po tym czasie samica co raz częściej opuszcza legowisko w celu polowania, aby stopniowo oduczać młode picia mleka i przyzwyczajać do pokarmu mięsnego.

Kiedy nastąpi odpowiedni moment (ok. 2 miesiąc życia), młode zaczynają wychodzić razem z matką, by opanować sztukę łowiecką. Mniej więcej w tym samym czasie ciemne ubarwienie znika, a jego miejsce zajmują bardziej dorosłe barwy. Potomstwo pozostaje z matką przez 18-24 miesiące, potem każde z nich musi wyruszyć w poszukiwaniu własnego terytorium.

Zagrożenia

Podgatunek sklasyfikowano jako zagrożony wyginięciem. Do najważniejszych zagrożeń zaliczyć można naturalnego wroga, jakim jest aligator amerykański. Na drastyczne zmniejszenie populacji wpłynęli także kłusownicy oraz degradacja siedlisk.

Nadmierne polowania spowodowały ogromne spustoszenia w obrębie podgatunku; współczesna populacja to mała, odizolowana grupa, w której często dochodzi do zjawiska chowu wsobnego (rozmnażanie blisko spokrewnionych ze sobą osobników), którego skutkiem są choroby genetyczne objawiające się charakterystycznym, krzywym ogonem, wadami serca, obniżoną odpornością (wysoki wskaźnik zapadalności na białaczkę kotów) i wnętrostwem (niewłaściwe umieszczenie jąder u samców prowadzące do nowotworów lub bezpłodności).

Dwie najważniejsze przyczyny śmierci w obrębie podgatunku to kolizje z samochodami i agresja międzyosobnicza mająca na celu ochronę terytorium. Dzięki staraniom White Oak Conservation udało się jednak uratować kilka osieroconych kociąt i wprowadzić je do naturalnego ekosystemu.

Południowa Floryda to szybko rozwijający się obszar, na terenie którego buduje się co raz więcej dróg. Proceder ten ma duży wpływ na populację podgatunku pumy, powoduje bowiem separację samic od samców, uniemożliwiając rozród. Wytrwałe samce często jednak próbują przekraczać owe drogi, ryzykując życiem. Duża część samców starających się dotrzeć do samic ginie pod kołami samochodów. Inną przyczyną wypadków na drodze z udziałem samców Florida panther jest poszukiwanie własnego terytorium (młode samce pokonują w tym celu duże odległości, samice natomiast pozostają z reguły blisko areału matki).

Szczegółowe dane i wymiary

Florida panther (Puma concolor coryi)

• Długość ciała z ogonem: 1,8-2,2 m
• Wysokość w kłębie: 60-70 cm
• Waga: samce: 45,5-72 kg, samice: 29-45,5 kg
• Długość życia: ok. 12 lat na wolności. Zazwyczaj jednak krócej ze względu na podatność na choroby i wypadki

Florida panther (Puma concolor coryi) – ciekawostki

• Spośród wszystkich podgatunków pumy Florida panther jest najmniej różnorodna genetycznie.
• W latach siedemdziesiątych XX wieku dzika populacja Florida panther obejmowała ok. 20 osobników, w 2011 r. liczba ta szacowana była na 100-160, a 2 lata później (2013 rok) na wolności doliczono się ich 160.
• W 1982 r. Florida panther została uznana za oficjalne zwierzę stanu Floryda.
  

Polecamy

• Koty
• Białe tygrysy
• Czarna pantera
• Gepard
• Irbis – pantera śnieżna
• Jaguar
• Jaguarundi
• Karakal
• Kot domowy
• Lampart
• Lampart amurski
• Lampart perski
• Lew
• Lygrys/Liger
• Margaj
• Mormi
• Ocelot
• Pantera mglista
• Puma
• Ryś
• Serwal
• Tygrysy
• Tygrys – największy kot
• Tygrys bengalski
• Tygrys sumatrzański
• Tygrys syberyjski
• Tygrys chiński
• Tygrys indochiński
• Tygrys malajski
• Tygrys szablozębny – Smilodon
• Żbik