Bolończyk
Bolończyk najlepiej czuje się w domu i jest przystosowany do życia w mieście, tak jak chyba żaden inny pies. Choć dawniej jego mieszkaniem były komnaty pałaców, nie ma on specjalnych wymagań i wystarczy mu, aby przebywał z ukochanym właścicielem, a także miał wygodne posłanie, z którego może obserwować życie toczące się w domu. Lubi spacery, ale niezbyt dalekie i raczej statecznym krokiem. Prawdopodobnie został sprowadzony przez żeglarzy z Balearów i był szeroko rozpowszechniony w okresie renesansu we Francji i we Włoszech.
Klasyfikacja
- Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa
- Sekcja 1 Bichony i rasy pokrewne
- Nie podlegają próbom pracy
- Inne nazwy: Bichon bolognais, Bolognese, Bolognese Toy Dog, Bologneser, Bolo, Botoli, Bottolo
Historia rasy
Bolończyk pochodzi z Malty, ale przywieziony przez marynarzy, zamieszkał we Włoszech. Swoją urodę i cechy uzyskał w Bolonii, gdzie jako ekskluzywny pies arystokracji zamieszkał na salonach. Często bywał prezentem dla królów i dam z wyższych sfer. Król Hiszpanii Filip II Habsburg, na przykład, otrzymał w prezencie od księcia d’Este dwa psy tej rasy.
W XVIII wieku jego miejsce powoli zaczął zajmować pudel, który wyruszył nawet wraz z Napoleonem na podbój Europy. Dziś znów rasa ta ma duże grono miłośników.
Pies kojarzony jest z Bolonią, miastem na północy Włoch. To właśnie tam żony zamożnych patrycjuszy marzyły o ozdobnych psach do towarzystwa, z którymi mogłyby spacerować po parkach i ogrodach. Psy takie nie lubią długich spacerów, ale chętnie pojadą powozem na spotkanie wraz ze swoimi eleganckimi właścicielkami.
Charakterystyka rasy
Bolończyk to mały i ruchliwy pies do towarzystwa. Jest wesoły, mądry i bardzo ciekawski. Przywiązuje się do właściciela i miejsca zamieszkania. Bardzo przyjazny dla rodziny z dziećmi, a dodatkowo rodzaj włosa nie stwarza zagrożenia alergicznego. Bolończyk nie lubi samotności tak bardzo, że woli spać w pobliżu właściciela. 20-minutowy spacer w zupełności mu wystarcza.
Charakter
Bolończyki są wrażliwe i inteligentne. Bardzo przywiązują się do człowieka i są to wspaniałe psy do towarzystwa.
Zachowanie
Bolończyk jest bardzo czujny i sprawdza się doskonale w roli „dzwonka alarmowego”, gdyż zaniepokojony głośno szczeka.
Jest inteligentny i szybko się uczy. Jeśli właściciel zaniedba wychowanie, Bolończyk wprowadzi w domu swoje zasady. Pragnie ciągłej obecności swojego pana i jak kot wejdzie nawet na kolana, czy klawiaturę komputera, aby być blisko właściciela. Bardzo tęskni pozostawiony sam w domu. Nie będzie biegał ze swoim panem, lubi raczej krótkie, niezbyt intensywne spacery.
Bolończyk nie lubi spać na płaskim podłożu, więc bardzo chętnie do swego legowiska przynosi poduszki lub pluszaki.
Bolończyk bardzo lubi jeździć samochodem, więc otwarte drzwi auta na parkingu przed supermarketem oferują mu nową przygodę. Nie jest dla niego ważne nawet to, że to nie jest samochód jego właściciela.
Wielkość
Bolończyk należy do małych psów i jego wysokość w kłębie nie przekracza 30 cm.
Umaszczenie
Według wzorca umaszczenie psa musi być czysto białe, bez śladu łat i innych odcieni bieli. Wskazane są ciemne oczy i czarne obramowanie powiek.
Odmiany barwne bolończyka, nazwane zostały (zwietnaja bolonka) bolonką cwietną / bolonką kolorową. Jest to odrębna rasa, nieuznana przez FCI.
Szata
Włos u Bolończyka jest długi na całym ciele, puszysty, nigdy nie leży płasko, lecz układa się w kosmyki.
Długość życia
Są to psy długowieczne. Żyją około 12 – 15 lat i cieszą się dobrym zdrowiem.
Odżywianie
Bolończyk ma duży apetyt i chętnie je więcej, niż potrzeba. Należy więc starannie odmierzać racje pokarmowe i nie pozwalać „dojadać” przy stole podczas posiłków domowników. Dzienne zapotrzebowanie pokarmowe to około 60 gramów surowego, chudego mięsa. Może to być wołowina lub wieprzowina pokrojona w drobną kostkę. Do tego warto podać dobrze rozgotowany ryż w ilości około 30 gramów i tyle samo gotowanych warzyw, np. marchewki, zielonej fasolki lub owoców. Dodatkowe podawanie preparatów mineralno-witaminowych pomoże utrzymać sierść w doskonałym stanie.
Pielęgnacja
Bolończyk nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji, lecz należy poświęcić na te czynności dość dużo czasu. Sierść należy często szczotkować twardą szczotką z naturalnego włosia, aby usunąć martwe włosy i nie dopuścić do powstania filców. Przynajmniej raz w miesiącu konieczna jest kąpiel, a regularne wizyty u fryzjera sprawią, że włos będzie równy.
Akcesoria do pielęgnacji sierści powinny być dobrej jakości, aby nie brudziły sierści. Środki do pielęgnacji sierści muszą być przeznaczone do szaty białej.
Ewentualne wycieki z oczu i przyżółcenia sierści trzeba usuwać specjalnymi płynami.
Uszy bolończyka są przykryte długim włosem i przez to źle wentylowane, więc po każdym spacerze należy je dokładnie oczyścić.
Od trzeciego roku życia może pojawić się nieprzyjemny zapach z jamy ustnej, który powstaje w wyniku pojawienia się kamienia nazębnego. Od samego początku warto więc podawać psu gryzaki zapobiegające jego tworzeniu.
Kondycja zdrowotna
Bolończyki są wyjątkowo zdrowymi pieskami, zdarzają się jednak urazy związane z ich aktywnością, np. zerwania więzadeł. Dość często występują też choroby układu kostno-stawowego, m.in. zwichnięcie rzepki kolanowej i choroba Legg-Calve-Perthesa. Czasem występuje też zespół „white shaker”, czyli powtarzające się napady drżenia, które są jednak niegroźne dla życia.
Sporadycznie zdarzają się infekcje uszu.
Długi włos to mieszkanie dla pcheł i kleszczy, więc dość często należy sierść przeglądać.
Szczegółowe dane / wymiary
Bolończyk
- Wysokość w kłębie:
- pies: 27 – 30 cm
- suka: 25 – 28 cm
- Waga: 2,5 do 4 kg
- Długość życia: 12 – 15 lat
- Cena psa z rodowodem: 1500 – 3000 zł
- Pochodzenie: Włochy
- Umaszczenie: czysto białe, bez śladu łat lub innych odcieni bieli
- Szata: długa na całym ciele, puszysta, układająca się w kosmyki, nie tworzy frędzli
- Usposobienie: spokojne, niezbyt aktywne, jest pomysłowy i posłuszny
Ciekawostki
- Małe psy do towarzystwa, podobne do Bolończyka, spotyka się na obrazach takich mistrzów jak: Tycjan, Pieter Breughel Starszy, Goya, Wootton i Jan van Eyck
- Bolończyk świetnie rozumie się z kotem i chętnie podzieli się z nim domem i posłaniem
- Słowo „biszon” pochodzi od fr. „bichonner”, co znaczy „troszczyć się, opiekować się” lub „fryzować, czesać”
- Florencki książę Cosimo di Medici w XV wieku podarował osiem bolończyków patrycjuszom Belgii
- Nazwa rasy pochodzi od miasta Bolonia we Włoszech, gdzie pies ten był wyjątkowo lubiany
- Bolończyk był ulubieńcem carycy Katarzyny II
- Bolończyki uwielbiała madame de Pompadour.
Polecamy
Moja ciocia ma takiego ? i są mega