Dog z Majorki

Dog z Majorki

Rasa agresywna

Przed nami kolejny przedstawiciel rasy bojowej, który według polskiego prawa jest zwierzęciem agresywnym. Tak jak w przypadku pozostałych psów tego typu, również u dogów z Majorki sprawa nie jest oczywista. Agresja u nich pojawić się powinna tylko w sytuacjach skrajnych, gdy zagrożone jest zdrowie lub życie właścicieli. Jeżeli pies wykazuje groźne zachowania bez powodu, świadczy to o jego nieodpowiednim uspołecznieniu lub problemach osobowościowych. Dobrze prowadzony dog z Majorki to zwierzę stabilne psychicznie, ale również nieustraszone i bardzo lojalne. Nie można więc określić go jedynie mianem psa agresywnego – jego temperament jest o wiele bardziej złożony.

Klasyfikacja FCI

• Grupa 2: Pinczery, sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy
• Sekcja 2.1: Molosy typu mastyfa
• Typ: dogowaty
• Próby pracy: nie podlega
• Inne nazwy: bojowy pies z Majorki, ca de bou, perro dogo mallorquín, perro de presa mallorquin
• Kraj pochodzenia/Kraj patronacki: Hiszpania

Historia rasy

Od czasów starożytnych potrzebowano psów stróżujących, które mogłyby pilnować portów i osiedli nadmorskich przed atakami piratów i złodziei. Czworonogi tego rodzaju nabywano drogą wymiany handlowej. W ten sposób w krajach Morza Śródziemnego zaczęły pojawiać się nieznane dotąd zwierzęta domowe, w tym właśnie psy.

Świetnie w pracy sprawdziły się duże, silne, odporne psy o dużych głowach i potężnych szczękach, a konkretnie mastyfy z Półwyspu Iberyjskiego. W Hiszpanii wykorzystywano je do różnych zadań, np. polowań, walk z bykami i innymi psami. Były one również towarzyszami króla Jakuba I w jego podbojach wojennych, kiedy przybył na Baleary w wieku XIII. W wieku XVIII natomiast z Wysp Brytyjskich zaczęto sprowadzać na Minorkę angielskie psy stróżujące, które walczyły z mastyfami iberyjskimi.

Po raz pierwszy rasa została uznana w roku 1923, ale pierwszy oficjalny wpis w księgę hodowlaną zarejestrowano 5 lat później. W roku 1929 natomiast dog z Majorki wziął pierwszy raz udział w wystawie psów rasowych w Barcelonie.

Charakterystyka

Wygląd

Molos średniej wielkości o silnej i mocnej sylwetce. Szeroka i kwadratowa głowa, jak u innych molosów, jest okazała – u psów większa, niż u suk. Na czole widać wyraźną bruzdę skórną. Mocne szczęki mają silny uścisk. Nad pyskiem widoczne są duże, owalne, delikatnie skośne i głęboko osadzone oczy. Ich kolor powinien komponować się z kolorem sierści, czyli mieć raczej ciemny odcień. Wysoko ulokowane uszy są raczej małe, załamujące się w połowie. Głowa wsparta jest na silnej i grubej szyi.

Skóra pokrywająca ciało leży luźno – może pojawić się nawet niewielkie podgardle. Całe ciało jest krótkie i raczej wąskie. Dog z Majorki posiada jeszcze jedną cechę wspólną dla wszystkich molosów – szeroką klatkę piersiową i wyraźnie oddalone od siebie łopatki. Sylwetkę wieńczy nisko osadzony, gruby u nasady ogon zwężający się ku końcowi. W czasie spoczynku opada swobodnie, ale gdy zwierzę jest aktywne, unosi ogon na wysokość linii grzbietu.

Sierść jest szorstka i krótka. W obrębie rasy dominuje umaszczenie pręgowane, płowe i czarne. Mogą pojawiać się białe akcenty na przednich kończynach, piersi i pysku. Na pysku może występować czarna maska.

Temperament

Z natury, wbrew pozorom, jest zwierzęciem cichym, ale w sytuacjach tego wymagających wykazuje odwagę. Lubi przebywać z ludźmi, jest bardzo wierny swym opiekunom i mocno się do nich przywiązuje.

Dobrze uspołeczniony dog z Majorki nie przejawia nerwowości ani nieufności w stosunku do zwykłych sytuacji dnia codziennego. Cały czas jednak dostrzec w nim można pewność siebie, niezależność i silną psychikę. Jeżeli właściciel jest charyzmatyczny, jego pies stanie się bardzo zdyscyplinowany, posłuszny i odpowiednio reagujący na otaczający świat. Będzie więc w stanie obronić opiekuna przed realnym niebezpieczeństwem, ale wysłucha też poleceń swego człowieka. W przypadku, gdy pies wyczuje we właścicielu brak zdecydowania i chwiejność, zacznie go „testować”, przekraczając powoli kolejne granice. Skutkować to może niebezpiecznymi zachowaniami psa, bowiem człowiek przestaje mieć nad nim jakąkolwiek kontrolę.

Dobrze wychowany dog z Majorki będzie żył w harmonii z domownikami, w tym dziećmi, które bardzo kocha. Ze względu na swe instynkty okazać się może wspaniałym stróżem i obrońcą, ale tylko pod warunkiem, że trafi w ręce mądrych ludzi, którzy będą umieli się z nim komunikować i tworzyć głęboką relację. Bardzo istotne jest również, aby od najmłodszych lat życia poddawać psa szkoleniu z zakresu posłuszeństwa. Na co dzień rasa wymaga również długich i intensywnych spacerów lub joggingu.

Szczegółowe dane/wymiary

Dog z Majorki

• Wysokość w kłębie: psy 55-58 cm, suki 52-55 cm
• Waga: psy 35-38 kg, suki 30-34 kg
• Długość życia: 10-12 lat

Dog z Majorki – ciekawostki

• Dogi z Majorki dobrze sprawdzały się w szczuciu dużych zwierząt, takich jak byki, co sugeruje katalońska nazwa rasy – Ca de Bou (tłumaczyć ją można jako bulldog).
• Wielkość, kształt sylwetki i temperament doga z Majorki jest wyraźnie zróżnicowany w zależności od pochodzenia. Psy z Europy Środkowej są bardziej masywne i mocniej pomarszczone na pysku. Osobniki hiszpańskie i skandynawskie są natomiast wyższe, smuklejsze.
• W Polsce dog z Majorki widnieje w wykazie ras psów uznawanych za agresywne.

Polecamy:

• Najmądrzejsze rasy psów – TOP100
• Agresywne rasy psów
• Pies domowy
• Rasy psów – opisy i charakterystyka
• Psowate
• Rasy kotów – opisy i charakterystyka
• Zwierzęta domowe