DelfinyMorskieSsakiWalenieZwierzęta

Orka – postrach oceanów

Orka oceaniczna, miecznik (Orcinus orca)

(Orcinus orca) – gatunek walenia z rodziny delfinowatych (Delphinidae)

Orki są największymi i najgroźniejszymi drapieżnikami oceanu. Mają charakterystyczne czarno-białe ubarwienie, co sprawia, że trudno je pomylić z innymi gatunkami. Orki spotyka się we wszystkich morzach świata, najliczniej jednak w wodach Arktyki i Antarktydy.

Klasyfikacja

  • Gromada: ssaki
  • Rząd: walenie
  • Podrząd: zębowce
  • Rodzina: delfinowate
  • Rodzaj: Orcinus
  • Gatunek: Orka oceaniczna (Orcinus orca)
Orka, miecznik (Orcinus orca).

Król oceanów

Orki są największymi i najgroźniejszym drapieżnikami oceanu. Mają charakterystyczne czarno-białe ubarwienie, co sprawia, że trudno je pomylić z innymi gatunkami. Podobnie jak delfiny, których są bardzo bliskimi krewnymi, do nawigowania i znajdowania pożywienia używają zmysłu echolokacji.

Dieta

Orki maja bardzo zróżnicowane menu. Polują na ryby różnych rozmiarów od śledzi po łososie i rekiny, a nawet na duże morskie ssaki jak delfiny czy morsy. Zjadają także pingwiny, foki, ośmiornice oraz żółwie morskie. Często polują w grupach- z powodzeniem mogą wówczas atakować wieloryby, próbując wyrwać im… język.

Orka wielkość
Orka wielkość

Wielkość

Orki osiągają długość 10 metrów i wagę 9 ton. Ich rozmiar, skoczność, szybkość oraz potężne szczęki z silnymi ostrymi zębami w połączeniu z jednym z najbardziej rozwiniętych umysłów w świecie zwierząt sprawiają, że te morskie ssaki nie mają naturalnych wrogów. Unikają ich nawet tak bezwzględni i potężni zabójcy, jak żarłacz ludojad czy rekin tygrysi. Ich głównym „wrogiem” są pasożyty, głównie wewnętrzne.

Orka a człowiek

Wbrew obiegowej opinii o agresywności orek nie istnieją żadne dowody, żeby kiedykolwiek, któryś z tych morskich ssaków zabił człowieka. Znaleziono, co prawda, szczątki ludzkie w brzuchu jednego okazu, jednak nic nie wskazywało na to, że osoba ta została zaatakowana przez orkę.

To orki zabijają rekiny, nie odwrotnie…

Dane/wymiary

Orka Orka (Orcinus orca)

  • Długość: dorosłych samców – 6-8 m (rekord 9,8 m), samic – 5-7 m (rekord 8,5 m)
  • Waga: samców – ok. 6 ton (rekord 10 ton), samic – 3-4 tony (rekord 7,5 tony)
  • Młode po urodzeniu waży ok. 180 kg i mierzy ok. 240 cm
  • Płetwa grzbietowa: do 1,8m (u samców dwukrotnie większa niż u samic)
  • Prędkość: poruszania się w wodzie: do 60 km/h
  • Temperatura ciała: 36-38 °C
  • Warstwa tłuszczu podskórnego: 7,6-10 cm
  • Serce uderza 60 razy/min kiedy orka jest na powierzchni, w trakcie zanurzenia ilość uderzeń spada do 30/min
  • Występowanie: wszystkie oceany i większe morza (preferuje zwłaszcza zimne wody, ale występuje i w ciepłych) spotykana w Morzu Śródziemnym i Morzu Północnym
  • Pożywienie: duże zwierzęta morskie (także inne delfiny), również wielkie walenie
  • Rozród: ciąża trwa około 1 roku, karmiony jest przez matkę do osiągnięcia ok. 2 miesięcy
  • Długość życia: samice przeciętnie ok. 50 lat, maksymalnie 80-90 lat (rekord 103 lata); samce przeciętnie 29 lat, maksymalnie 50-60 lat (rekord 59 lat). W niewoli orki żyją krócej – zazwyczaj do 25 lat, nieliczne dożyły 30 lat, a kilka 40 lat.
Orka, miecznik (Orcinus orca).

Orki – ciekawostki. Czy wiesz, że…

  • Orka może dziennie przepłynąć nawet 150 kilometrów.
  • Zęby orki osiągają długość 10 centymetrów, przy średnicy dochodzącej do 5 centymetrów.
  • Te morskie ssaki mogą płynąć z szybkością do 60 km/h.
  • Już w momencie urodzenia orka waży prawie 200 kilogramów. Osiąga przy tym długość przekraczającą 2 metry.
  • Orka może nurkować na głębokość 1000 metrów, pozostając pod wodą ponad 20 minut.
  • Orka może osiągać wiek 90 lat.
Orka (Orcinus orca)
Orka, miecznik (Orcinus orca).

Polecamy


Baza Dinozaurów

50 komentarzy

    1. Robert W. Baird i Robin W. Baird jedni z najlepszych ekspertów w dziedzinie badania orek, w swej książce „Killer Whales of the World: Natural History And Conservation” wydanej w 2006 roku podają iż największy samiec osiągnął 9,8 metra długości i wagę 10 ton, podczas gdy największa samica mierzyła 8,5 metra przy wadze 7,5 tony.

    1. Istnieją udokumentowane przypadki ataków orek w stanie dzikim i w niewoli na ludzi. Większość niegroźnych, choć niektóre w niewoli zakończyły się śmiercią treserów. Prawda jest jednak taka, ze choć orka może zaatakować człowieka i to ze skutkiem śmiertelnym to nie jada ludzi.

    1. Żółty odcień skóry niektórych orek bierze się z zabarwienia przez glony ich skóry. Niektóre grupy orek preferują żerowanie w wodach bogatych w takie glony. Co ciekawe nie zaobserwowano mieszania się grup orek „białych” i „żółtych”.

  1. Czy istnieją jakiekolwiek wyniki (bądź symulacje) mierzące nacisk szczęk orki? Biorąc pod uwagę gabaryty tego zwierzęcia, oraz sam wygląd czaszki to BYĆ może dysponuje ono szczękami silniejszymi od krokodyla różańcowego czy żarłacza białego?

      1. Tródno w to uwieżyć lecz orka oceaniczna należy do ssaków …KOPYTNYCH do których zaliczamy także inne walenie,żyrafy,antylopy,jelenie,wielbłądy,nosorożce i słonie.Całe pokrewieństwo między walniami a innymi ssakami kopytnymi bierze się od małego pszodka,który żył paredziesiąt milionów lat temu i choć miał małe nogi to większość czasu spędzał w wodzie.Od niego wyeluowały nowe gatunki kopytnych które następnie wymierały i powstawały nowe i tak do dziś.

        1. Najbliższe waleniom są hipopotamy z którymi miały one wspólnego przodka. Wspólny przodek wielorybów i hipopotamów oddzielił się od innych parzystokopytnych około 60 milionów lat temu.

  2. Tak od siebie dodam że można wyróżnić kilka podgatunkow orek, różniących się wielkością wyglądem i zachowaniem. Natomiast ciekawi mnie kilka innych spraw, czy orki walczą między sobą i czy dochodzi u nich do aktów kanibalizmu? Oraz czy te zwierzęta żyją zawsze w stadach, czy można również spotkać samotne zwierzęta?

    1. Pewnie o to należałoby zapytać twórców polskiego nazewnictwa zwierząt. Zwłaszcza, że nazwą miecznik określany jest także włócznik (Xiphias gladius), który jest rybą.

  3. Dzień dobry Szanowna Redakcjo 🙂
    Dziękuję za świetne artykuły. Nurtuje mnie jedno pytanie – czy zarejestrowano kiedykolwiek aby jakieś zwierzę morskie zabiło dorosłą orkę? Szukałem coś na ten temat i znalazłem tylko informacje, że orki czasem uciekają przed wielorybami (czasem jednak to orki je atakują). Nigdy jednak nie znalazłem informacji aby orka została zabita przez dorosłe zwierzę. Pozdrawiam 🙂

    1. Nie natknęliśmy się na takie doniesienia. Orki, o ile nie są osobnikami chorymi, nie mają naturalnych wrogów, oczywiście poza człowiekiem… Zdarza się, że młode lub stare i chore orki zjadane są przez rekiny, ale zdrowe, dorosłe orki polują na rekiny a nie odwrotnie.
      Orki polują nawet na żarłacze białe, a to co może pokazywać ich siłę i możliwości zarejestrowano w okolicach Sri Lanki w 2017 roku, kiedy 25 orek zaatakowało grupę 30 kaszalotów. To niezwykle rzadkie zjawisko, bowiem na co dzień orki nie atakują tych wielkich waleni.

      1. Owszem polują nawet na żarłacze białe, niemniej jednak należy zwrócić uwagę na to, że orki są zwierzętami polującymi stadnie a rekiny są samotnikami co mocno ułatwia sprawę. Wilki czy lwice nie byłyby w stanie upolować takiej zdobyczy w pojedynkę jaką są w stanie zabić w grupie/stadzie…

        1. Tyle że wilki i lwy polują w stadzie na WIĘKSZE od siebie zwierzęta. Orka poluje w stadzie na MNIEJSZE rekiny. Samotna orka też pokona rekina białego

          1. To już jest tylko Twoje gdybanie. Nikt nigdy nie widział/sfilmował przypadku ataku pojedynczej (nie będącej w momencie ataku w grupie) orki na żarłacza białego równego jej rozmiarem.
            Ponadto orki podobnie jak wilki i lwy też grupowo polują na większe od siebie zwierzęta, tj. np. wieloryby.

    1. Nie jest znany. Orki są jedynymi gatunkami z rodzaju Orcinus.
      „Orcinus orca” należy do podrzędu Odontoceti znanego również jako wieloryby zębate, co odróżnia je od wielorybów baleen. Do rodziny delfinowatych (Delphinidae), do której należą, należą również delfiny.

      Naukowcy uważają, że wszystkie wieloryby, morświny i delfiny prawdopodobnie pochodziły od mięsożernych zwierząt lądowych, które były częścią fauny 60 milionów lat temu, podczas paleocenu. Zwierzęta te znane są jako Mesonychia. Związek między tymi zwierzętami lądowymi a współczesnymi orkami jest widoczny w zębach, czaszce i innych strukturach morfologicznych.

      Mesonychia były podobnej wielkości do wilka, ale ich stopy były kopytne. Szukając pożywienia, zaczęły wchodzić głębiej do wody, a podczas ewolucyjnego procesu, który trwał miliony lat, wytworzyły płetwy, straciły futro i zmodyfikowały kształt zębów, aż osiągnęły anatomiczny kształt w pełni dostosowany do życia w morzu.

      Co więcej, alternatywne badania naukowe twierdzą, że walenie są ściśle związane z hipopotamami. Naukowcy uważają, że hipopotamy są najwyraźniejszym przykładem tego, jak mogły być walenie, gdy zamieszkiwały Ziemię, ale ewolucja zmieniła je w to, czym są dzisiaj.

  4. Dzień dobry chciałbym się zapytać czy istnieją większe niepotwierdzone okazy orki niż 10 metrów i 10 ton

  5. Dziękuję za odpowiedź chciałbym jeszcze zapytać jaki nacisk szczęk posiada orka bo gdzieś przeczytałem że 8700 kg

  6. Orka to najsilniejszy drapieznik. Ma 7 m i wazy 5 t. Ma nacisk szczek 1.3 t i jest bardzo inteligentna. Poluje stadnie na pletwala blekitnego, zarlacza bialego a nawet kaszalota!

  7. Orka pokona żarłacz białego oto dowody jest szybsza inteligentniejsza o wiele cięższa żarłacz ma jedynie szczęki o sile 1,8 t zaś orka 1,3 t nie mniej nie daje to przewagi kiedy orka przewroci rekina

  8. Pod koniec lipca doszło do ataku u wybrzeży przylądku Trafalgar w południowo-zachodniej Hiszpanii. Dziewięć orek otoczyło mały statek i uderzało w niego przez godzinę, powodując obrócenie o 180 stopni. Atak był tak silny, że spowodował wyłączenie silnika i uszkodzenie urządzeń sterowniczych. Załoga poinformowała, że orki działały w sposób zgodny, agresywny i głośno porozumiewały się za pomocą gwizdów.

    Naukowcy nie potrafią wyjaśnić jednoznacznie, dlaczego orki atakują statki. Jedni tłumaczą zjawisko stresem zwierząt morskich, zagrożonych wymarciem z powodu zmian klimatycznych, inni przypominają, że w lecie wzdłuż południowo-zachodnich wybrzeży Hiszpanii zawsze pojawiają się stada orek płynących za ławicami tuńczyków i konkurujących o pożywienie.

    Naukowcy przyznali jednak, że wyjątkowo agresywne zachowanie tych zwierząt nie jest typowe, gdyż orki zwykle nie stosują siły, gdy zbliżają się do statków. „Nie wiadomo, czy te ataki przeprowadzane są przez tę samą grupę orek, czy przez różne grupy” – powiedziała badająca populację ssaków morskich dr Ruth Esteban, cytowana w poniedziałek przez dziennik „La Vanguardia”.

    1. Nie ma na to szans. Orka waży 6-9 ton a płetwal nawet 180 ton. Zarejestrowano sytuację, kiedy stado orek zaatakowało płetwala błękitnego, ale nic mu nie zrobiły i odpłynęły. Trudno zrozumieć ten atak.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button