Kot tonkijski – aktywny i inteligentny

Kot tonkijski

Charakterystyka rasy

Zwariowany potomek kotów syjamskich i burmskich pozostawił swoje korzenie w Azji. Oficjalnie rasa ta powstała w Kanadzie, jednak do dzisiaj nie jest uznawana przez FIFe. Nie wiadomo, kiedy ten stan rzeczy się zmieni.

Trzeba jednak przyznać, że kot tonkijski to jeden z najbardziej żywiołowych i wymagających kotów rasowych. Choć łatwo o jego pielęgnację fizyczną, w jego stymulację psychiczną trzeba włożyć nieco więcej energii. Nie oznacza to jednak, że kot tonkijski jest zwierzęciem męczącym. U odpowiednich ludzi odwdzięczy się radością i poczuciem humoru, którymi będzie zarażał zarówno dzieci, jak i dorosłych.

Historia i pochodzenie rasy

Kot tonkijski to potomek kotów syjamskich i burmskich. Historia rasy rozpoczyna się od małej, ciemnobrązowej kotki należącej do dr Josepha Thompsona. Zdobył ją dzięki marynarzowi, który zauważył, że naukowiec bardzo interesuje się kotami. Thompson nadał swej podopiecznej imię Wong Mau i sklasyfikował jako czekoladowego kota syjamskiego, którego w latach trzydziestych XX wieku przywiózł do USA.

Koty tego rodzaju nie były żadnym fenomenem, bowiem opisano je już w roku 1880. Choć zniknęły one w Wielkiej Brytanii, istniały nadal w Tajlandii i Birmie (dzisiejsza Mjanma). Podejrzewa się, że były one naturalną krzyżówką Syjamów i kotów burmskich, a Wong Mau to jedna z nich.

Pierwsze celowe krzyżowanie kotów syjamskich i burmańskich miało miejsce w latach pięćdziesiątych XX wieku za sprawą Milana Greera, który nazwał nową rasę „złotym syjamskim”. Nie kontynuował on hodowli nowego „Syjama”, ale pojawili się hodowcy, którzy zainteresowali się ciemnobrązowym kotem z maską. Zaczęli więc krzyżować koty syjamskie z burmskimi. CCA (Canadian Cat Association) zarejestrowała rasę pod nazwą „tonkijska” w roku 1967.

Charakterystyka

Wygląd

Ciało kota tonkijskiego jest średniej wielkości, nie jest też ani zbyt muskularne, ani zbyt „misiowate”. Głowa ma kształt zaokrąglonego klina, jest trochę dłuższa niż szersza. Średniej wielkości uszy są szerokie u podstawy, na końcach zaokrąglone. Migdałowate oczy, w zależności od umaszczenia, mogą mieć kolor turkusowy, niebieski, zielony lub zielonożółty. Ponadto są ulokowane nieco ukośnie względem kości policzkowych.

Całe ciało wsparte jest na szczupłych nogach zakończonych owalnymi łapami. Ogon jest proporcjonalny względem długości ciała, zwęża się ku końcowi.

Sierść

Futro składa się z krótkich, ale miękkich i jedwabiście gładkich włosów. Naturalnym umaszczeniem kota tonkijskiego jest jednolity soboli, ale zdarzają się także koty szampańskie, platynowe, niebieskie… W obrębie rasy sklasyfikowano w sumie 12 odmian kolorystycznych.

Na pyszczku pojawia się często ciemniejsza maska, ciemniejszy może być również ogon, łapy i uszy. Skóra nosa ma odcienie cynamonowego brązu, a poduszki łap mogą być cynamonoworóżowe.

Temperament

Kot tonkijski jest jednym z najbardziej przyjaznych i kochających kotów. Jawnie domaga się uwagi i okazywania czułości, nie spocznie więc, dopóki swego celu nie osiągnie. Lubi przebywać blisko opiekuna, dlatego może go „prześladować”, siadać na ramieniu i towarzyszyć we wszystkich czynnościach, jakie muszą wykonywać domownicy.

Potrzebuje towarzystwa, dlatego nie powinien zostawać całkiem sam przez dłuższy czas. Jeżeli opiekunowie spędzają całe dnie poza domem, dobrym pomysłem będzie zaangażowanie do opieki nad tonkijskim dobrego znajomego lub przygarnięcie drugiego kota, a nawet psa.

Podobnie do Syjama jest bardzo aktywny i inteligentny. Lubi skakać z wysokich siedzisk i być noszonym.

Uwielbia rozmaite zabawy stymulujące umysł, czyli różnego rodzaju kocie łamigłówki. Można go nauczyć chodzić na smyczy, jeśli będzie wykazywał ku temu chęć. Potrafi uczyć się także wielu sztuczek.

Aktywna rasa

Kot tonkijski jest jedną z najbardziej aktywnych i ruchliwych ras, nie nadaje się więc dla osób spokojnych, potrzebujących ciszy i leniuchowania po całym dniu pracy.

Może być uparty w dążeniu do aktualnego celu, ale jego upór jest na tyle uroczy, że trudno się na niego gniewać.

Chętnie porozumiewa się ze swymi opiekunami za pomocą dźwięków podobnych do tych jakie wydają z siebie Syjamy. Okresy dużej aktywności przeplatane są u niego potrzebą leżenia na kolanach właściciela. Posiadacze kotów tonkijskich zauważają, że wystarczy usiąść na chwilę, aby kot zaczął się wdrapywać na ich nogi.

Kondycja zdrowotna

Koty tej rasy są podatne na zapalenia dziąseł, mogą również wykazywać nadwrażliwość na znieczulenia. Ze względu na pokrewieństwo z Syjamami, mogą zapadać na podobne do nich choroby, takie jak:

• amyloidoza
• choroby oskrzeli, głównie astma
• wady serca, np. zwężenie zastawki aortalnej
• chłoniaki
• progresywny zanik siatkówki
• oczopląs
• zez

Szczegółowe dane / wymiary

Kot tonkijski

• Wysokość w kłębie: 20-25 cm
• Waga: 2-5 kg
• Długość życia: 10-18 lat

Kot tonkijski – ciekawostki

• Nazwa rasy nawiązuje do Zatoki Tonkińskiej lub Tonkinu – historycznej nazwy północnego Wietnamu. Kot tonkijski nigdy jednak nie miał nic wspólnego z Wietnamem.
• Zanim kot tonkijski został nazwany Tonkinese, nosił nazwę Tonkanese. Odnosiła się ona do amerykańskiego musicalu South Pacific, który opowiadał m.in. o wyspie, na której nie dyskryminowano „mieszańców”. Współczesną nazwę rasy wprowadzono w roku 1971.
  

Polecamy

• Wielkie koty
• Inteligencja kotów
• Kot domowy
• Rasy kotów
• Rasy psów
  
• Najmądrzejsze psy TOP 10
  
• Agresywne rasy psów TOP 10