Himalayan, Colourpoint perski – rasa kota

Niemniej popularny od persa i równie jak on dostojny. Nie ma się jednak czemu dziwić – rasa himalayan powstała właśnie dzięki rasie perskiej. Ich podobieństwo jest na tyle uderzające, że przez wiele organizacji felinologicznych – w tym FIFe – Himmy klasyfikowany jest jako podtyp rasy perskiej. Nie zmienia to jednak faktu, że rasa himalayan ma w sobie wiele unikalnych cech, które dla ich miłośników są bardzo wyraźne.

Nazwy

Himalayan, Colourpoint, kolorpoint

Pochodzenie rasy

Rasa himalajska nie powstała w sposób naturalny, ale poprzez skrzyżowanie w roku 1931 kota perskiego z  kotem syjamskim.

Dzięki tej mieszance genetycznej na świecie pojawiły się koty pokryte długą sierścią (dziedzictwo po kotach perskich) w odmianie kolorystycznej colourpoint z niebieskimi tęczówkami (jak u kotów syjamskich). Pierwszy kotek rasy Himalayan otrzymał imię Newton.

Współcześnie himalayan, w zależności od federacji felinologicznej, uznawany jest za odrębną rasę lub odmianę kota perskiego. CFA na przykład, pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku uznało himalayana za niezależną rasę, ale w roku 1984 przeklasyfikowano ją na odmianę kolorystyczną persa. Za podtyp persa został uznany także przez ACA i ICA. Jako odrębna rasa sklasyfikowany został w standardach AACE, ACFA i TCA.

Charakterystyka

Wygląd

Sylwetka kształtem zbliżona do persa – charakteryzuje się zaokrąglonymi, krępymi kształtami i krótkimi kończynami. Z powodu tej ostatniej cechy Himmy może mieć problem z wykonywaniem dalekich skoków. Od lat sześćdziesiątych pojawiają się jednak osobniki budową zbliżone bardziej do kotów syjamskich.

Kształt głowy (a dokładniej pyska), podobnie jak u persów, może mieć kształt typu doll face (pysk krótki, ale nie wklęsły) lub peke face (twarz ekstremalnie spłaszczona, niemal wklęsła, powodująca problemy z oddychaniem). Mały nos znajduje się bezpośrednio między dużymi, okrągłymi oczami.

Koty domowe, nie biorące udziału w wystawach, z reguły mają pysk typu doll face, natomiast typ peke face jest bardziej pożądany u kotów wystawowych. Czasem spotyka się także osobniki o mniejszych niż zwykle oczach i z bardziej wydłużonym pyskiem. Nie wpływa to na klasyfikację – wszystkie 3 wymienione kształty głowy są charakterystyczne dla Himmiego.

Futro

Sierść jest gęsta, lśniąca i delikatna. Na szyi tworzy się kryza i żabot między przednimi łapami. Na uszach widoczne są kępki długich włosów, a ogon przypomina pióropusz. Do dopuszczalnych wariantów kolorystycznych zalicza się między innymi: czekoladowy, liliowy, niebieski, niebiesko-kremowy, czerwono-kremowy, kremowy, foczy (seal), czerwony, szylkretowo–czekoladowy. Nieodłącznym elementem umaszczenia himmiego jest ciemna maska, uszy, łapy oraz ogon.

Oczy

Kolor tęczówki, w przeciwieństwie do kotów perskich i egzotycznych, zawsze ma odcień głębokiego błękitu.

Temperament

Osobowość w znacznym stopniu odziedziczył po kocie perskim. Podobnie do niego bowiem jest posłuszny, słodki i spokojny. Staje się ozdobą każdego domu i wiernym towarzyszem człowieka. Lubi spędzać czas na kolanach właścicieli, może również bawić się z dziećmi pod warunkiem, że zabawa ta nie stanie się cyrkiem, w którym kot będzie traktowany jak klaun.

Woli delikatne pieszczoty i zabawy w berka, dlatego w przypadku Himmiego dobrze sprawdzą się interaktywne zabawki, za którymi będzie mógł biegać. Nie przeszkadza mu jednak, jeśli delikatny mały człowiek będzie go woził w wózku dla lalek.

Skupia się jedynie na członkach rodziny i raczej nie ufa obcym. Gość musi zapracować sobie na jego jego sympatię, dlatego nie każdy może go głaskać.

Nie należy do kotów głośnych, woli spokój i słodką rutynę. Miauczy uroczym, miękkim głosem tylko wtedy, kiedy czegoś potrzebuje, np. jedzenia lub gdy chce okazać swoją miłość w stosunku do opiekuna.

Jako jedna z nielicznych ras, nie będzie wspinał się po firankach, ani skakał po meblach. Dobrze czuje się na ziemi i niskich legowiskach. Nie histeryzuje, jeśli właściciele zostawiają go na krótki czas samego. Kiedy pozostaje sam ze sobą, kładzie się na krześle lub łóżku dopóki jego ukochani opiekunowie nie wrócą do domu. Po powrocie właścicieli daje znać o swej obecności, ale nie jest w tym nachalny.

Kondycja zdrowotna

Ze względu na pokrewieństwo z kotem perskim, himalayany mogą być nosicielami genu odpowiedzialnego za wielotorbielowatość nerek (PKD). Nie wszystkie osobniki są jednak nosicielami tych genów.

Płaskie pyski wymagają pielęgnacji, dzięki której kot uniknie infekcji i zabrudzeń. Zaleca się więc, by codziennie osuszać kąciki oczu, co ograniczy nieco nadmierne łzawienie. Spłaszczona czaszka odpowiada również za problemy z oddychaniem, wady zgryzu oraz komplikacje podczas porodów.

Ponadto koty tej rasy są wrażliwe na ciepło – zwężenie nozdrzy powoduje, że organizm nie potrafi sprawnie regulować swojej temperatury. W obrębie rasy występują również problemy z oczami, np. nadmierne łzawienie, cherry eye, wywinięcie powieki czy zanik siatkówki.

Szczegółowe dane

Himalayan, Colourpoint

• Wysokość w kłębie: 25-30 cm
• Waga: 4-5 kg
• Długość życia: 9-15 lat

Himalayan – ciekawostki

• W serialu animowanym „Łebski Harry” (ang. Heathcliff and the Catillac Cats) z roku 1984, występował kot rasy himalayan imieniem Hektor (Hector). Posiadał fioletowy krawat, szarą przepaskę na głowie, fryzurę w stylu lat osiemdziesiątych, a w oryginalnej wersji językowej władał akcentem z New Jersey.
• Jinx z filmu „Poznaj moich rodziców” to kot rasy himalayan.
• Mieszaniec himalayana z kotem perskim o imieniu Colonel Meow stał się gwiazdą Internetu w roku 2012, a w 2014 r. został wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa jako kot posiadający najdłuższą sierść (ok. 23 cm).

Polecamy

• Wielkie koty
• Kot domowy
• Rasy kotów
• Rasy psów