Kot birmański
W przeciwieństwie do swych syjamskich i burmańskich krewnych Birman to zwierzę niebywale spokojne i oddane ludziom. Być może z tego powodu nazywany jest czasem świętym kotem?
Choć jego nazwa brzmi niemal identycznie jak kota burmańskiego, to zarówno jego wygląd jak i charakter sprawiają, iż są to zupełnie odmienne zwierzęta.
Klasyfikacja FIFe
- Kategoria II: Koty półdługowłose
- Kod EMS: SBI
- Inne nazwy: święty kot birmański, święty kot, święta birma, Sacred Birman, Sacred Cat of Burma
- Kraj pochodzenia: Mjanma (inaczej Birma)
Historia rasy
Kot birmański to jedna z tych ras, wokół której urosło wiele legend. Ludy Birmy wierzyły, że piękny, niebieski kolor tęczówki jest „prezentem” od bogini, która nagrodziła go w ten sposób za swoje oddanie. W tym samym celu bogini zamieniła jego białą sierść w złocistą; jedynie łapy jako symbol czystości pozostały białe. Koty, które zaczęły rodzić się ze „znakami bogini” były uznawane za wcielenia zmarłych mnichów.
Nie poznano jednak prawdziwej historii powstania rasy. Według jednej z teorii jest ona krzyżówką kotów syjamskich z Angorami tureckimi lub Persami. Mogło do tego dojść w południowo-wschodniej Azji. Z krzyżówek tych powstały długowłose koty niebieskookie.
Niewykluczone jednak, że miejscem powstania Birmana jest Francja, w której hodowano koty przywiezione z Birmy w 1919 r. Para kotów birmańskich była prezentem od mnichów dla podróżnika Augusta Pavie i majora Gordona Russela. Koty te przetransportowano statkiem do Europu, jednak podróży nie przetrwał samiec. Po dotarciu na Stary Kontynent okazało się, że przed śmiercią zdążył zapłodnić samicę. Narodzone kocięta przyczyniły się do powstania rasy w Europie. W USA po raz pierwszy rasa pojawiła się w 1959 r., a 8 lat później została zarejestrowana przez CFA oraz inne federacje felinologiczne.
Charakterystyka
Wygląd
Głowa kota birmańskiego jest szeroka a pysk nieco wydłużony. Wysoko ulokowane uszy są szerokie u podstawy i zwężające się ku końcowi. Oczy mają okrągły kształt, a odcień tęczówki wpada w głęboki szafir.
Średniej długości futro powinno być jedwabiście gładkie i delikatne w dotyku. W przeciwieństwie do kota perskiego i Himalayana nie posiada jednak podszerstka. Dzięki temu sierść birmana nie matowieje. Umaszczenie powinno obejmować wzór colourpoint, z wyjątkiem śnieżnobiałych skarpetek.
Na reszcie ciała dominuje odcień kremowy lub białawy poza ciemnymi uszami, maską, ogonem i kończynami. Ciemne elementy obejmują odcienie czekolady, błękitu, fioletu, czerwieni. Najdłuższy włos pokrywa szyję (kryza) oraz brzuch. Sylwetka jest muskularna i krępa, kontrastuje zatem z bardzo łagodnym usposobieniem kota.
Temperament
Birman to kot łagodny, posłuszny i cichy. Kocha swych opiekunów i będzie za nimi chodził od pokoju do pokoju. Pragnie być zaangażowany we wszystko co robi właściciel, ale nie wykazuje przy tym apodyktyczności charakterystycznej dla Syjamów.
Mimo dużej uległości względem człowieka nie można mu odmówić inteligencji i wyjątkowości. Wykazuje wielki spryt oraz chęć odkrywania otoczenia, dlatego można go znaleźć w bardzo nietypowych zakamarkach domu. Z właścicielem komunikuje się cichym pomiaukiwaniem, z reguły wtedy gdy poczuje głód lub zapragnie odrobiny czułości. Lubi być głaskany, przytulany i noszony przez ukochanych ludzi.
Dobrze czuje się w towarzystwie wielu osób, świetnie więc sprawdzi się w domach wielopokoleniowych. Polubi go zarówno osoba starsza, jak i dziecko, a wszystko dzięki stoickiemu usposobieniu. Mimo spokoju jest także życzliwy i otwarty wobec gości. Akceptuje też inne zwierzęta domowe choć najlepiej czuje się w obecności innego Birmana. Zalicza się raczej do domatorów niż włóczykijów, dlatego nie będzie mu przeszkadzać małe mieszkanie. Nie można jednak zapomnieć o rozrywce dla kota, jeśli zostaje on sam na cały dzień.
W każdym zachowaniu Birmana widać delikatność i grację, dlatego określenie „święty” dobrze odzwierciedla jego usposobienie.
Pielęgnacja
Mimo długiego futra Birman nie wymaga tak czasochłonnej pielęgnacji jak Pers. Ponieważ u kota birmańskiego nie występuje podszerstek, futro nie ma tendencji do matowienia. Zaleca się, aby czesać go raz w tygodniu; dzięki temu martwe włosy będą regularnie usuwane. W okresie wiosennym, kiedy kot zrzuca zimowy płaszcz, wyczesywanie powinno odbywać się nieco częściej. Pomóc w tym mogą również ciepłe kąpiele umożliwiające dodatkowe zmiękczenie włosów i usuwanie martwej powłoki.
Aby uniknąć problemów z zębami (w obrębie rasy stosunkowo często występują choroby przyzębia), należy szczotkować je codziennie lub kilka razy w tygodniu. Zaleca się także oczyszczanie uszu miękkim, zwilżonym wacikiem, a następnie dokładne osuszanie kanału słuchowego.
Szczegółowe dane
Kot birmański
- Długość ciała: 70 cm
- Waga: 3-7 kg; kotki 3-5 kg, kocury 5-7 kg
- Długość życia: 12-16 lat
Kot birmański – ciekawostki
- Nazwa rasy pochodzi od słowa Birmanie będącego francuską formą Birmy – nazwy kraju azjatyckiego.
- Birman od wielu lat znajduje się w pierwszej 10 najbardziej popularnych kotów w USA.
- Podobnie do Syjamów koty birmańskie rodzą się całkowicie białe. Dopiero z wiekiem ich uszy, maska, kończyny i ogon ciemnieją.
Polecamy
