Angora turecka
Rasa naturalnie występująca w Turcji, współcześnie jest uznawana za jedną z najpiękniejszych ras kotów. Dzięki białemu (i nie tylko) umaszczeniu oraz niezwykłym tęczówkom zwraca ona uwagę każdego, kto ma okazję zobaczyć ją na własne oczy. Oto niezwykła i rzadko spotykana Angora turecka.
Klasyfikacja FIFe
- Kategoria II: Koty półdługowłose
- Kod EMS: TUA
- Inne nazwy razy: Turkish Angora
- Kraj pochodzenia: Turcja
Historia rasy
Na temat pochodzenia Angory powstało wiele teorii. Jedna z nich głosi, że przodkiem rasy jest azjatycki dziki kotowaty manul (Otocolobus manul). Specjaliści łatwo jednak obalają ową tezę, ponieważ manul to kot dziki i agresywny, podczas gdy Angorę charakteryzuje delikatne usposobienie. Według innej, bardziej prawdopodobnej teorii, Angora wywodzi się od kota nubijskiego (jak większość kotów domowych).
Europa poznała Angory w wieku XVI; w owym czasie wysyłano je do Wielkiej Brytanii, Francji, Rosji i Afganistanu. W USA pojawiła się w wieku XVIII i szybko zyskała popularność. Wraz z przybyciem kota perskiego Angora straciła jednak powodzenie. Aby powrócić do łask, hodowcy rozpoczęli krzyżowanie tureckiej rasy z kotem perskim, aby sierść stała się dłuższa i jedwabiście gładka.
Na skutek masowych krzyżowań z persami rasa turecka utraciła czystość genetyczną, co przyniosło ze sobą kolejną utratę popularności. Dopiero widmo wyginięcia rasy zmusiło rząd turecki do działań w kierunku jej odratowania. W wieku XX opracowano dokładny plan hodowlany, według którego Angora turecka miała mieć niebieskie lub różnobarwne oczy oraz śnieżnobiałą sierść.
W latach sześćdziesiątych XX wieku Angory masowo przywożono z Turcji do USA (głównie przez amerykańskich żołnierzy stacjonujących w Turcji) wraz z ich świadectwami pochodzenia. Z czasem liczebność tych kotów wzrosła na tyle, że CFA (Cat Fanciers Association) zarejestrowało je jako odrębną rasę. W latach siedemdziesiątych ta sama federacja uznała, że mianem Angory określać można wyłącznie osobniki pokryte białym futrem. Jednak w roku 1978 zaakceptowano wszystkie naturalne kolory.
Mimo to współcześnie najbardziej pożądaną odmianą kolorystyczną jest Angora biała. Hodowcy jednak nadal uwzględniają inne odmiany, bowiem biały kolor sierści ma związek z problemami zdrowotnymi i żywotnością kota. Miłośnicy rasy także przyczyniają się do popularyzowania innych odmian kolorystycznych, ponieważ powszechnie wiadomo, że odmiana biała jest najrzadsza, i co za tym idzie, trudno dostępna.
Charakterystyka
Wygląd
W Turcji rasa ta jest naturalna – powstała bez udziału człowieka. Hodowcy starają się więc, aby Angory przypominały właśnie odmianę naturalną. Powinny zatem mieć długą, smukłą sylwetkę, szczupłe kończyny, długi ogon i sierść, a także duże uszy i szeroko otwarte oczy. Twarz powinna być szczupła, a pysk nieco wydłużony.
Najbardziej charakterystycznym elementem wyglądu Angory jest piękne, długie, jedwabiście gładkie futro, które migocze gdy kot się porusza. Składa się ono tylko z jednej warstwy, dlatego zanieczyszczenia przez nie wręcz „przelatują”.
Długość sierści uzależniona jest od pory roku: w okresie letnim przerzedza się, a Angora przypomina bardziej kota krótkowłosego. Wraz z nadejściem zimy włos wydłuża i zagęszcza się, a ogon przypomina Persa (podobne zmiany w wyglądzie futra zachodzą u innej tureckiej rasy – vana). Wyraźne zmiany wyglądu sierści świadczą o tym, że Angora jest przystosowana do zmiennego klimatu Turcji – surowych zim i upalnych miesięcy letnich.
Dzięki jednowarstwowej sierści nie trzeba się martwić ewentualnym zmatowieniem, które często występuje u długowłosych kotów z dwuwarstwowym płaszczem.
Ponieważ Angora turecka jest spokrewniona z tureckim vanem, podobnie do niego ma tendencję do różnobarwności tęczówek. Z punktu widzenia medycznego jest to wada wrodzona, występująca nie tylko u kotów, ale też u innych gatunków (w tym ludzi). U Angory jedno oko ma z reguły kolor bursztynowy, a drugie błękitny/zielony.
Temperament
Na pierwszy rzut oka Angora wydaje się delikatna i strachliwa. Jeśli jednak poznamy ją bliżej, zaskoczy nas jej inteligencja i sprawność fizyczna. Świetnie wspina się na najwyższe miejsca w domu, potrafi otwierać drzwi, a w każdym jej działaniu widać dostojność.
Można zaryzykować stwierdzenie, że Angora ma dwie osobowości: jedna to spokojny, arystokratyczny miauczek, druga to żywiołowy, uwielbiający przyrodę i zabawę cwaniak. Bardzo lubi ludzi i robi wiele, aby zwracali na nią uwagę. Być może dlatego nazywana jest czasem kotem alfa.
Wykazuje otwartość w stosunku do gości, ale prawdziwą miłość okazuje tylko opiekunom. Ponieważ bardzo lubi towarzystwo, nadaje się do domu, w którym żyje już inny kot lub pies. Gdy jest ku temu okazja, kot sypia na kolanach lub ramionach właściciela. Nocą może spać blisko twarzy, na poduszce. Opiekunowi oddaje się całkowicie, jest bowiem bardzo lojalna i kochająca, a na dodatek samodzielna i pełna inicjatywy.
Angora potrzebuje opiekunów wesołych i cierpliwych. Jeśli bowiem wpadnie na jakiś pomysł, trudno ją od niego odwieść. Wyróżnia się również dużą chęcią komunikacji werbalnej – podobnie do kota tonkijskiego bardzo lubi „rozmawiać” z ludźmi.
Kondycja zdrowotna
Gen odpowiedzialny za białe umaszczenie i niebieskie oczy jest również odpowiedzialny za głuchotę. Problem ten nie występuje tylko u Angory, ale też u innych białych ras. Często głuchota jednostronna występuje po stronie niebieskiego oka (w sytuacji różnobarwności). Niektóre jednak są niesłyszące obustronnie (głównie te posiadające parę niebieskich oczu). Mimo to wiele osobników niebieskookich i różnobarwnych słyszy normalnie. Koty niesłyszące mogą natomiast prowadzić szczęśliwe i długie życie, jeśli przebywają tylko w zamkniętych pomieszczeniach.
Poza głuchotą Angora może cierpieć na dziedziczną ataksję (niezborność ruchów, czyli zaburzenia koordynacji ruchowej ciała). Kocięta dotknięte tym schorzeniem z reguły nie dożywają dorosłości.
W obrębie rasy stosunkowo rzadko spotyka się kardiomiopatię przerostową. Występuje ona częściej u samców i przebiega ciężej niż u samic.
Szczegółowe dane
Angora turecka
- Wysokość w kłębie: 20-25 cm
- Długość ciała: 60 cm
- Waga: 3-5 kg
- Długość życia: 12-18 lat
Angora turecka – ciekawostki
- Nazwa rasy po turecku brzmi Ankara kedisi, co oznacza po prostu „kot ankarski”. Określenie to ma związek z miejscem pochodzenia rasy – regionem Ankary, w przeszłości znanym jako Angora.
- Angora turecka to jedna z najstarszych naturalnych ras kota domowego.
- Długa sierść to prawdopodobnie wynik mutacji genetycznej, do której doszło wieki temu na górzystych terenach Turcji.
- Turcy uważają, że Angora była ulubionym kotem Mahometa. Nosiła ona imię Muezza i charakteryzowały ją różnobarwne oczy.
- Czarny charakter Ernst Stavro Blofeld występujący w filmach o przygodach Jamesa Bonda, posiadał kota rasy angora turecka.
Polecamy
Angora to królik a nie kot hej?
Angora to zarówno ras królika. jak i rasa kota.