Spaniel kontynentalny – pies renesansu
Jedna z najstarszych europejskich ras, uwielbiana przez arystokrację. Psiaki te mają uszy przypominające skrzydła motyla. Poznajmy spaniela kontynentalnego w odmianach papillon i phalene.
Powyższy tytuł nie wziął się z powietrza. Nie chodzi jednak o to, że spaniel kontynentalny to pies – encyklopedysta. Określenie „pies renesansu” odnosi się raczej do wiekowości rasy. Wiele wskazuje bowiem na to, że spaniele te żyły już w wieku XV, czyli w okresie renesansowym. Niewykluczone jednak, że niewielkie psy salonowe o oklapniętych uszach pojawiły się już w wieku XIII (średniowiecze).
Przez wieki psy te były ulubieńcami kobiet o szlacheckim urodzeniu – świadczą o tym liczne obrazy. Ponoć sama Maria Antonina – królowa Francji – szła pod gilotynę ze spanielem na rękach. Czym urzekają również dzisiaj spaniele kontynentalne? Być może wywnioskujecie to z poniższego artykułu.
Klasyfikacja FCI
- Grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa
- Sekcja 9: Ozdobne spaniele kontynentalne
- Próby pracy: nie podlega
- Kraj pochodzenia/Kraj patronacki: Francja, Belgia/Francja, Belgia
- Inne nazwy: Epagneul nain continental, Continental Toy Spaniel
Historia rasy
Pierwotnie psy tej rasy posiadały wyłącznie oklapnięte uszy, o czym świadczą obrazy przedstawiające spaniela kontynentalnego. Jego wizerunki znajdują się na włoskich obrazach z wieku XIII-XV. Często przedstawiano go leżącego na kolanach hiszpańskiej lub francuskiej szlachcianki.
Z czasem, na skutek hodowli selektywnej, wśród tych niewielkich psów pojawiły się osobniki o uszach sterczących, przypominających skrzydła motyla. Odmianie tej nadano nazwę pappilon, co w języku francuskim oznacza właśnie „motyl”. Do dzisiaj w jednym miocie mogą rodzić się szczenięta zarówno o sterczących, jak i opadniętych uszach.
Charakterystyka
Wygląd
Harmonijnie zbudowany spaniel kontynentalny to pies niewielki, drobny, ale nie cherlawy. Mała głowa jest lekko zaokrąglona między uszami, kufa (pysk) wydaje się stosunkowo krótka i wąska. Oczy mają średnią wielkość, są okrągłe i ciemne. Cechą charakterystyczną rasy są duże uszy o zaokrąglonych czubkach, które w zależności od odmiany mogą być oklapnięte (odmiana Phalène) lub sterczące (odmiana Papillon).
U obu typów małżowiny uszne pokrywa długa, frędzlowata sierść. Sylwetkę wieńczy wysoko osadzony ogon, porośnięty długim włosem. Całe ciało pokryte jest cienką, falistą, długą szatą złożoną z jednej warstwy. W dotyku nie jest zbyt miękka – raczej twarda. Na klatce piersiowej pojawia się żabot ciągnący się do kończyn, wokół szyi natomiast zauważymy kryzę. Umaszczenie powinno być białe z łatami w dowolnym kolorze (poza wątrobianym). Według wzorca rasy FCI biel musi dominować na tułowiu i kończynach. Na twarzy występuje często maska, choć nierzadko pigmentowana jest niemal cała głowa.
Temperament
Mimo niewielkich rozmiarów, inteligencji i przyjaznego usposobienia, spaniel kontynentalny to pies wymagający. Potrzebuje sporej dawki aktywności fizycznej na świeżym powietrzu. Posiada bowiem bardzo duże zasoby energetyczne. Ponadto jest pełen entuzjazmu, radości i uroku. Wysoka aktywność nie idzie jednak w parze z niezrównoważeniem i hałaśliwością – spaniel kontynentalny jest bardzo posłuszny i cichy.
Wydaje się cierpliwy i czuły, dlatego przepada za tuleniem. Lubi również uczyć się sztuczek niemal cyrkowych.
Należy nauczyć go, że nie jest liderem ludzkiego stada. W przeciwnym razie stanie się zaborczy w stosunku do swego opiekuna. Nerwicowe zachowania, złość, agresja, chorobliwa nieśmiałość, lęk separacyjny są objawem tzw. syndromu małego psa. Pojawia się on u psów małych, którym opiekunowie nie wyznaczają żadnych granic. W skrajnych przypadkach pies dotknięty tym zaburzeniem zachowania może gryźć ludzi, warczeć na nich i obsesyjnie szczekać. Zaznaczyć musimy, że nie są to cechy charakteru spanieli kontynentalnych, ale wynik zaniedbań ze strony opiekunów.
Trzeba pamiętać, że mały pies również musi przestrzegać pewnych zasad, aby żyć w zgodzie i harmonii ze swoimi opiekunami. Dobrze wychowany spaniel jest bardzo kochający, spokojny, radosny i przyjazny w stosunku do dzieci. Może stać się czasem kłopotliwy dla rodziny mieszkającej w bloku, bowiem posiada instynkt stróża – może bronić swojego terytorium szczekaniem, jeśli usłyszy nieznany dźwięk.
Kondycja zdrowotna
W obrębie rasy mogą pojawiać się problemy ze zwichnięciami rzepki. Zdarzają się też osobniki, u których występuje ciemiączko. Z czasem może ono się zamknąć, ale jeżeli do tego nie dojdzie, pies musi być stale pod opieką człowieka.
Niektóre psy tej rasy mogą mieć problemy związane ze stosowaniem na nich znieczuleń. Spaniele kontynentalne miewają również drgawki, problemy z zębami, alergie. Występują także przypadki zaniku siatkówki.
Szczegółowe dane/wymiary
Spaniel kontynentalny
- Wysokość w kłębie: 28 cm
- Waga: minimum 1,5 kg; psy i suki mniej niż 2,5 kg lub 2,5-4,5 kg dla psów i 2,5-5 kg dla suk
- Długość życia: do ok. 16 lat
Spaniel kontynentalny – ciekawostki
- Spaniel kontynentalny jest jedną z najstarszych europejskich ras psów – może sobie liczyć ok. 700 lat.
- Ze względu na długie, frędzlowate włosy oraz zakręcony nad grzbietem ogon, spaniel kontynentalny nazywany był kiedyś „spanielem wiewiórczym”.
- Frędzle na ogonie mogą mierzyć nawet 15 cm długości.
- Nazwa odmiany phalène oznacza tyle co „nocna ćma”.
Polecamy:
- Najmądrzejsze rasy psów – TOP100
- Agresywne rasy psów
- Pies domowy
- Rasy psów – opisy i charakterystyka
- Psowate
- Rasy kotów – opisy i charakterystyka
- Zwierzęta domowe
