Głuptaki, głuptakowate (Sulidae)

Charakterystyka wybranych przedstawicieli

Przedstawiciel rodzaju Morus

Głuptak biały / głuptak zwyczajny (Morus bassanus)

Kolonie w okresie lęgowym mieszczą się u wybrzeży Wysp Brytyjskich, Islandii, Australii, Tasmanii, Nowej Zelandii, Nowej Funlandii, RPA. Preferuje wody północnego Atlantyku, zwykle gnieździ się w dużych koloniach, na klifach z widokiem na ocean lub na małych, skalistych wyspach.

Młode osobniki są ciemnobrązowe, kolor jednak zmienia się po ok. roku, kiedy to stopniowo nabywają barwy białej. Po 5 latach są całkowicie białe i gotowe do rozrodu. Ptaki mają 81 – 110 cm długości, 2,2 – 3,6 kg masy i 165 – 180 cm rozpiętości skrzydeł. Pióra na całym ciele są białe, natomiast lotki maja kontrastowy – czarny kolor. Dziób nabiera niebieskawego odcienia, podobnie rzecz ma się z tęczówkami oka. Skóra wokół oczu jest naga i czarna. Podczas godów głowa i szyja ma żółte ubarwienie.

Pary głuptaka białego mogą pozostać razem przez kilka sezonów. Wykonują skomplikowane rytuały godowe rozwierając swoje dzioby i wyciągając je ku niebo na maksymalnie rozciągniętej szyi. W takiej pozycji partnerzy delikatnie przytulają się.

Ptaki wędrowne, zimujące najczęściej na morzu, podróżujące w zimne miesiące na południe Atlantyku. Podczas polowania wykonują spektakularne zanurzenia, wpadają do oceanu z wysokości 10 – 40 metrów – ciało jest całkowicie wyprostowane i napięte, skrzydła przylegają do tułowia sięgając poza ogon. W takim ułożeniu wbija się w wodę niczym strzała.

Prawie pionowe nurkowania mogą być wykonywane przy prędkości 100 km/h, co pozwala na 3 – 5-metrowe zanurzenia, choć nierzadko dochodzą do 12 – 15 metrów.

Ptak łapie rybę pod wodą, a połyka ją tuż nad powierzchnią – nigdy nie lata z rybą w dziobie. Mimo silnych i elastycznych lotek jego starty i lądowania są niezgrabne. Przeważnie zjada 2,5 – 30,5-centymetrowe ryby. Z reguły wybiera makrelę, dorsza, śledzia i ryby z rodziny stynkowatych.

Gatunek nie narażony na wyginięcie, ale w przeszłości jego liczebność była o wiele mniejsza z powodu utraty siedlisk, usuwania jaj z gniazd i zabijania dorosłych osobników.