Nepenthes rafflesiana
Występuje powszechnie na obszarach nizinnych Borneo, Sumatry, Półwyspu Malajskiego i Singapuru. Znana jest z różnorodnych form i odmian (spotyka się naturalne mieszańce genetyczne). Na samym Borneo rosną jej co najmniej 3 warianty.
Gatunek rywalizuje o tytuł największej mięsożernej rośliny z gatunkiem Nepenthes rajah.
Preferuje tereny otwarte, piaszczyste i wilgotne. Spotkano ją zarówno w borneańskim lesie tropikalnym, jak i w lasach wtórnych, na skrajach lasów bagiennych i nadmorskich klifach. Rośnie na wysokości od poziomu morza do 1200-1500 m n.p.m.
Charakterystyka
Wygląd
Łodyga o grubości ok. 1 cm może piąć się na wysokość 15 m. Wąsy czepne osiągają natomiast 110 cm długości. Największe dzbany dorastają do 35 cm długości (śr. 20 cm) i 15 cm szerokości, a ich objętość przekracza często 1 litr. Pokryte są biało–czerwonymi lub fioletowymi plamkami, choć u dzbanów górnych dominuje zieleń.
Kwiatostan w kształcie grona osiąga ponad 1 metr wysokości, czerwone lub fioletowe kwiaty mogą mieć 1,5 cm średnicy. Młode rośliny pokrywają długie brązowe lub białe włoski. U dojrzałych okazów są przerzedzone lub zanikają całkowicie.
Mięsożerność
Podobnie do Nepenthes rajah produkuje 2 rodzaje dzbanów: górne, które są mniejsze i węższe u podstawy oraz większe, szersze dolne. Ich zadaniem jest wabienie i zabijanie owadów, dzięki którym zdobywają substancje odżywcze. Spotyka się rozmaite kształty i kolory dzbanów – najczęściej występuje na nich zieleń, biel i bordo.
Nepenthes rajah uskutecznia mięsożerność pasywną. Oznacza to, że nie posiada elementów ruchomych, w przeciwieństwie do rosiczek czy muchołówki amerykańskiej (Dionaea muscipula).
Kiedy owad wyczuje słodki nektar, wchodzi lub wlatuje do wnętrza dzbana, jednak jest ono zbyt śliskie, aby zwierzę mogło z niego wyjść. Skutkiem tej zdradzieckiej techniki polowania jest utonięcie ofiary w sokach trawiennych rośliny. Pozyskane z owada substancje odżywcze pobierane są przez ścianki dzbanów.
Po obejrzeniu paru filmów, miałam wrażenie, że mogą istniec rośliny które rzeczywiście są w stanie zjeść człowieka 🙂 A tu okazuje się, że (na szczęscie) są jednak na tyle małe, że nas nie zjedzą 🙂
Na filmach to rzeczywiscie trochę zaszaleli z wielkościa tych roslin 🙂
zabrakło tam muchołówki amerykańskiej.
Muchołówka jest dużo mniejsza od roślin opisanych w artykule, dlatego nie została scharakteryzowana.
Artykuł bardzo ciekawy nie miałem najmniejszego pojęcia ,że roślina może „zjeść” kręgowca podobały mi się również artykuły o kryptydach i chciałem zadać pytanie ,bo obiło mi się kiedyś o uszy o wielkiej mięsożernej roślinie która potrafi „zjeść” człowika ale nie pamiętam nazwy, czy pojawi się o niej artykuł jeśli tak to kiedy miej więcej ? Czekam na odpowiedź i składam serdeczne życzenia dla całej redakcji i sukcesów w poszukiwaniu czytających .
Przypomniałem sobie chodzi o Umdhlebi .
Umdhlebi to roślina kryptobotaniczna znana z przekazu misjonarza G. W. Parkera. Dodaliśmy ją do sekcji ciekawostek niniejszego artykułu. Oddzielnego artykułu nie przewidujemy – zbyt mało informacji jest dostępnych na temat tej rośliny.
Dziękuje
Wypadałoby wspomnieć o północnoamerykańskich kapturnicach (Sarracenia spp.) których pułapki mogą osiągnąć ponad metr wysokości (np. Sarracenia flava)