Ocelot andyjski, kot andyjski (Leopardus jacobita)

Czy możliwe jest, żeby w dzisiejszych czasach odkryto nowy gatunek dużego ssaka? I czy możliwe jest, by był on nadal niemal nieznany? Okazuje się, że tak – jednym z takich zwierząt jest bardzo mało znany kot andyjski.
Wydaje się, że lądy są już dobrze poznane, a jednak ciągle jesteśmy zaskakiwani doniesieniami o nowych, nieznanych wcześniej gatunkach zwierząt. W głębi lasów tropikalnych czy w wysoko w górach można napotkać zwierzęta znane czasem tylko z opowieści lub bardzo nielicznych śladów. Przykładem tego jest ocelot andyjski, zwany też kotem andyjskim. Mimo że co pewien czas obserwowano ślady istnienia tego zwierzęcia, widziało je bardzo niewiele osób. Ciekawe, czy po przeczytaniu niniejszego artykułu, wiele osób nie postawi sobie pytania, a co jeśli Yeti także istnieje? 🙂

Klasyfikacja

• Gromada: ssaki
• Rząd: drapieżne
• Rodzina: kotowate
• Podrodzina: koty
• Rodzaj: ocelot
• Gatunek: ocelot andyjski (kot andyjski)

Występowanie

Oceloty andyjskie żyją wyłącznie w wyższych partiach Andów, na wysokości od 1800 m na terenie Argentyny do ponad 4000 m w Chile, Peru i Boliwii. Teren, który zamieszkują, jest surowy, porośnięty rzadką roślinnością i skalisty.

Trudno ocenić liczebność kota andyjskiego, udało się to osiągnąć jedynie w przybliżeniu, na podstawie szacunków opartych na przypuszczalnym zagęszczeniu. Na podstawie śladów ocenia się, że na większych wysokościach na 250 km² przypada 5 kotów andyjskich, zaś w Argentynie, gdzie środowisko jest nieco mniej jałowe, na powierzchni 100 km² może żyć nawet 12 osobników.

Charakterystyka

Wygląd

Futro ocelota andyjskiego jest grube, miękkie i długie, chroniące go przed zimnem i wiatrem. Włosy na grzbiecie i ogonie mierzą 40–45 mm długości, na reszcie ciała są nieco krótsze. Futro ma barwę szarą, obszar wokół ust i policzków jest biały. Ponadto na ciele widoczne są pręgi barwy od ciemnobrązowej do czarnej, najlepiej widoczne na puszystym ogonie, gdzie tworzą 6–9 pierścieni. Pozbawione futra części ciała (nos, wewnętrzne strony uszu i wargi) są czarne.

Wymiary

Wszystko, co wiemy, na temat ocelota andyjskiego, opiera się na podstawie bardzo rzadkich obserwacji i fotografii oraz pomiarach jedynego schwytanego osobnika. Jest zwierzęciem wielkości mniej więcej dużego kota domowego. Długość ciała wynosi około 58–85 cm, do tego dochodzi liczący 40 cm ogon. Wysokość na poziomie łopatek to ok. 36 cm. Zwierzę osiąga masę do 5,5 kg.

Pożywienie

Ocelot andyjski żyje na terenach, gdzie spotykane są również dwa inne gatunki kotowatych, jednak jest wśród nich najmniejszy. Dlatego podstawą jego pożywienia są małe ssaki – wiskacze. Stanowią ponad 90% jego diety. Kot ten poluje prawdopodobnie głównie podczas bezksiężycowych nocy.

Tryb życia i zwyczaje

Zachowanie ocelota andyjskiego jest praktycznie nieznane – z powodu nocnego trybu życia i zamieszkiwania niedostępnych, odludnych terenów kot ten jest niezwykle trudny do obserwacji. Istnieje bardzo niewiele pewnych informacji na ten temat. Wiadomo, że za dnia porusza się rzadko, wychodzi na łowy nocami. Bardzo sprawnie porusza się, skacząc po skałach, w czym wydatnie pomaga mu gruby ogon służący do zachowania równowagi – podobnie jak irbis (pantera śnieżna).

Niewielka liczba obserwacji sprawia, że informacje na temat rozrodu i zwyczajów tego zwierzęcia są zaledwie szczątkowe. Jako że udało się zaobserwować kocięta ocelotów andyjskich w kwietniu i październiku, przypuszcza się, że okres godowy przypada na lipiec i sierpień, ale może przedłużyć się nawet do grudnia.

Stosunki z człowiekiem

Ocelot andyjski jest jednym z najmniej poznanych zwierząt. Jego obserwacje są tak rzadkie, że o jego istnieniu świadczą – niestety – jedynie skóry, które zdobywają kłusownicy. Poza tym koty te widywane są wyjątkowo rzadko. Aż do 1998 r. jedynym niezbitym dowodem na ich istnienie były dwie fotografie wykonane w 1998 r. W 2004 r. udało się założyć jednemu zwierzęciu schwytanemu w Boliwii obrożę z nadajnikiem radiowym, która dostarczyła pewnych informacji na temat trybu życia tego zwierzęcia.

Obecnie ocelot andyjski jest uważany za gatunek skrajnie zagrożony wyginięciem. Istnieją specjalne fundacje, które mają na celu zminimalizować szkody czynione przez kłusowników, a także zachęcać mieszkańców gór do traktowania tych zwierząt tak, by uniknąć ich zabijania. Są bowiem czasem uważane za szkodniki.

Szczegółowe dane / wymiary*

Ocelot andyjski, kot andyjski (Leopardus jacobita)

• Długość bez ogona: 57 – 85 cm lub 50 – 65 cm (w zależności od źródła)
• Długość ogona: 41 – 48.5 cm lub 37-48 cm (w zależności od źródła)
• Wysokość w kłębie: ok 36 cm
• Waga: do 5.5 kg (jedyny zważony osobnik ważył 4 kg)

* Dane dotyczące rozmiarów nie są precyzyjne, wynika to z faktu, iż dotychczas tylko jeden osobnik został schwytany i zmierzony.

Ciekawostki

• Ocelot andyjski jest jednym z nielicznych gatunków ssaków tej wielkości, których liczebności nie da się oszacować nawet w przybliżeniu. W dużym przybliżeniu ocenia się, że obecnie żyje ok. 2500 tych kotów.
• Do tej pory udało się schwytać i opisać tylko jednego przedstawiciela tego gatunku.
• Występowanie ocelota andyjskiego w Patagonii zostało oficjalnie uznane dopiero w 2009 r., a więc 11 lat po wykonaniu pierwszych fotografii tego zwierzęcia.
• Ocelot andyjski należy do najrzadszych i najsłabiej poznanych dzikich kotów.

Polecamy

• Ocelot
• Margaj
• Karakal
• Wielkie koty
• Manul
• Kot błotny
• Inteligencja kotów
• Kot domowy
• Rasy kotów
• Rasy psów
  
• Najmądrzejsze psy TOP 10
  
• Agresywne rasy psów TOP 10
  
• Największe psy – TOP 10