Akita amerykańska

Akita amerykańska

Indywidualistyczna osobowość akity wynika z faktu, że jest to pies posiadający silne, dzikie instynkty. Z tego powodu jest więc psem upartym, pewnym siebie i, często, dominującym. Dzięki jednak odpowiedniemu wychowaniu, akita będzie dobrym i czułym psem towarzyszącym. Między amerykańską a japońską (słynny Hachiko) akitą dostrzeżemy kilka różnic, jednak ich historia jest (przynajmniej do pewnego momentu) wspólna, a przez to nierozerwalna.

Klasyfikacja FCI

• Grupa 5: Szpice i psy ras pierwotnych
• Sekcja 5: Szpice azjatyckie i rasy pokrewne
• Próby pracy: nie podlega
• Kraj pochodzenia / Kraj patronacki: Japonia / USA

Historia rasy

Pierwotnie akita miała być psem walczącym z psami oraz myśliwym polującym na niedźwiedzie. W XVII wieku określano te psy mianem matagi. Pod koniec wieku XIX japońskie psy zaczęto krzyżować z wojowniczymi tosa i potężnymi mastyfami. Miało to na celu stworzenie rasy o usposobieniu bojowym oraz dużej, silnej sylwetce. Na początku wieku XX zakazano walk psów, jednak nie przerwało to dalszego udoskonalania akity matagi.

W czasie II wojny światowej akity miały ciężki żywot. Ich futra (podobnie jak futra wszystkich innych psów, z wyłączeniem owczarków niemieckich) przeznaczano bowiem na odzież dla żołnierzy. Niektórzy właściciele akit krzyżowali je z owczarkami niemieckimi – ulubieńcami wojska, aby uchronić rasę przed wymarciem.

Po II wojnie światowej wyodrębniły się 3 typy akity:

• Matagi
• Bojowe (walki psów)
• Krzyżówki akit i owczarków niemieckich

Postanowiono ujednolicić rasę w jakikolwiek sposób, jednak było to zadanie trudne. Opracowano kilka linii hodowlanych, spośród których najpopularniejszą okazała się linia Dewa – psy posiadające cechy mastyfów i owczarków niemieckich. To właśnie te akity zostały sprowadzone do USA. Od akit z linii Dewa wywodzą się więc dzisiejsze akity amerykańskie.

Z czasem japońskie akity, które Japończycy chcieli przywrócić do stanu pierwotnego, bardzo zaczęły się różnić od swych amerykańskich kuzynów nie tylko wyglądem, ale również charakterem.

Charakterystyka

Wygląd

Ogólnie rzecz biorąc akita amerykańska jest masywniejsza i bardziej krępa od akity japońskiej.

Głowa jest mocna, na jej szczycie rosną sterczące, choć małe w stosunku do wielkości głowy uszy. Mają kształt trójkąta o zaokrąglonym szczycie, u nasady są wyraźnie szersze. Oczy są stosunkowo małe, przypominają trójkąty. Tęczówki mają kolor ciemnego brązu. Umięśnione ciało jest wsparte na długich i prostych kończynach. Ogon jest gruby i mocno owłosiony, trzymany nad grzbietem lub z boku. Nie zwęża się ku końcowi, dlatego na całej długości ma podobną szerokość. Gdy ogon jest opuszczony luźno, sięga stawu skokowego.

Sierść

Podszerstek (warstwa wewnętrzna) jest miękki, gęsty, gruby i krótszy od włosa okrywowego (warstwy zewnętrznej). Włos okrywowy z kolei jest prosty, sztywny i sterczący. Najdłuższa sierść występuje na ogonie, najkrótsza natomiast na głowie i dolnych częściach kończyn. Średniej długości sierść (ok. 5 cm) widoczna jest na tułowiu i zadzie. Każde umaszczenie i wzór są akceptowane przez FCI pod warunkiem, że kolory są wyraziste, a wzory harmonijnie rozmieszczone. Na twarzy często występuje maska lub biała strzałka na czole.

Temperament

Może próbować pokazywać, że jest wodzem stada, choć w obrębie rasy spotyka się także spokojniejsze i łagodniejsze psy. Idealnym opiekunem amerykańskiej akity jest człowiek zdecydowany, ale również spokojny. Surowe szkolenie mija się z celem, bowiem akita może stać się przez to agresywna lub wręcz przeciwnie – bojaźliwa. Zawsze jednak zaleca się wychowanie i uspołecznienie. Silna osobowość akity połączona z zaniedbaniami ze strony właścicieli mogą się bowiem skończyć małą katastrofą. Człowiek zdominowany przez akitę nie będzie miał żadnego wpływu na jej władcze zachowanie.

Choć jest bardzo inteligentny i pojętny, czasem celowo ignoruje polecenia. Świadczy to o jego silnym i niezależnym charakterze. Ośli upór pojawia się z reguły w sytuacji, gdy będziemy próbować wymusić na nim pożądane zachowania za pomocą krzyku lub groźby. Chętnie współpracuje z człowiekiem miłym i cierpliwym, okazującym szacunek. Obok specyficznej konstrukcji psychicznej, nie można mu jednak odmówić odwagi, a także oddania w stosunku do opiekunów. Te ostatnie cechy umożliwiają mu „pracę” jako pies towarzyszący czy stróżujący.

Ponieważ w jego żyłach płynie wojownicza i myśliwska krew, nie zaleca się puszczać go wolno w lesie pełnym dzikich zwierząt. Silny charakter będzie okazywał również psom o podobnych do siebie gabarytach, natomiast mniejsze od siebie będzie ignorował.

W stosunku do obcych stale będzie utrzymywał dystans. Brak ufności w stosunku do nieznajomych kwalifikuje go jako dobrego stróża. Jeżeli opiekun zaprosi do domu nieznajomą osobę, pies będzie cały czas ją obserwował i nie wchodził w bliskie relacje. W każdej więc chwili jest gotowy do obrony właściciela. Nie należy jednak przylepiać mu łatki agresora – dobrze wychowany pies o stabilnym charakterze nie zaatakuje, jeśli zagrożenie nie będzie realne. Lepiej go jednak nie prowokować, bowiem w walce staje się bezwzględny i nie do okiełznania.

Szczegółowe dane / wymiary

Akita amerykańska

• Wysokość w kłębie: psy 66-71 cm, suki 61-66 cm
• Waga: 35-50 kg
• Średnia długość życia: 9-11 lat

Akita amerykańska – ciekawostki

• Znany dzisiaj typ amerykański akity jest niezmienny od lat ’50-tych XX wieku.
• Dawniej akita z odmiany amerykańskiej nazywana była dużym japońskim psem. Japońscy kynolodzy nie zgodzili się na to, aby amerykańską odmianę psa nazywano akitą. Zmieniło się to dopiero w roku 2006.

Polecamy

• Najmądrzejsze rasy psów – TOP100
• Agresywne rasy psów
• Pies domowy
• Rasy psów – opisy i charakterystyka
• Psowate
• Rasy kotów – opisy i charakterystyka
• Zwierzęta domowe