Głuptaki, głuptakowate (Sulidae)

Przedstawiciel rodzaju Sula

Głuptak białobrzuchy (Sula leucogaster)

Zajmuje wyspy i wybrzeża klimatu tropikalnego na Oceanie Atlantyckim i Spokojnym. Obleganym terenem lęgowym jest Zatoka Meksykańska i wyspy Morza Karaibskiego. Gniazduje w dużych koloniach, tworząc gniazda naziemne, do budowy których wykorzystuje części muszli oraz rośliny.

Górna część ciała razem z głową jest pokryta ciemnobrązowymi lub czarnymi piórami, brzuch jest natomiast śnieżnobiały. Osobniki niedojrzałe mają szaro-brązowe upierzenie z ciemniejszą głową, ogonem i skrzydłami. Ptak zazwyczaj milczący, ale udało się kilka razy zarejestrować dźwięki przypominające chrząkanie i kwakanie.

Dziób jest ostry, piłowaty, skrzydła są długie, a ogon zwęża się ku końcowi. Dymorfizm płciowy często widoczny: samice osiągają 80 cm długości ciała, 150 cm rozpiętości skrzydeł i 1,3 kg masy. Samce natomiast mierzą ok. 75 cm, rozpiętość skrzydeł sięga 140 cm, a masa „dobija” do 1 kg.

Para głuptaków białobrzuchych łączy się na kilka sezonów lęgowych. Podczas zalotów wykonują wspomniany wcześniej rytuał „przytulania”, samce popisują się dodatkowo umiejętnościami nurka – wbija się w tafle wody z bardzo dużą prędkością. Żywi się z reguły rybami i kalmarami, które zagania w grupy skoncentrowane blisko powierzchni i może je złapać w dziób sunąc po wodzie. Mimo dużych i elastycznych lotek jest niezdarny podczas starowania i lądowania, wykorzystuje zatem silne wiatry, aby efektywnie odrywać się od ziemi.