Iguana (Iguana) – kolorowy gad
Niezwykła nazwa, która pobudza wyobraźnię, często wykorzystywana w powieściach i filmach. Iguana to wyjątkowo popularne zwierzę domowe w Ameryce Środkowej i Południowej. Dzieje się tak z pewnością ze względu na jej niezwykłe ubarwienie, które może przybierać praktycznie wszystkie kolory tęczy. Niestety, wiele osób nie wie, jak prawidłowo opiekować się tymi jaszczurkami, co prowadzi do sytuacji, że bardzo szybko z hodowli rezygnują.
Klasyfikacja
- Gromada: gady (Reptilia)
- Rząd: łuskonośne (Squamata)
- Rodzina: legwanowate (Iguanidae)
- Rodzaj: Iguana
W oficjalnej klasyfikacji wyróżnia się dwa gatunki rodzaju Iguana:
- Legwan zielony (Iguana iguana)
- Legwan szlachetny (Iguana dellicatissima)
Występowanie
Oba gatunki legwana mają nieco odmienne miejsca występowania.
Legwan zielony (Iguana iguana)
Legwana zielonego można spotkać na terenach rozciągających się od południowego Meksyku do środkowej Brazylii, Paragwaju, Boliwii i Karaibów. Został on także sztucznie wprowadzony do Grand Cayman, Portoryko, Teksasu oraz na Florydę i Wyspy Dziewicze. Można go spotkać także na Martynice.
Legwan szlachetny (Iguana dellicatissima)
Legwan szlachetny występuje na Małych Antylach w tym Gwadelupie, Dominikanie, Martynice, Anguilli, Sint Maarten, Sint Eustatius i Antigui.
Środowisko naturalne
Legwany to zwierzęta dobowe, prowadzą nadrzewny tryb życia. Lubią tereny wilgotne i znajdujące się w pobliżu wody. Zimą iguany spędzają więcej czasu na ziemi, w celu zgromadzenia większej ilości ciepła. Jaszczurki te potrafią także pływać – do kierowania służy im ogon, podczas, gdy nogi wiszą swobodnie wzdłuż ciała.
Cechy charakterystyczne
Legwan zielony to dość duża jaszczurka. Jego grzbiet pokrywa rząd kolców, które służą mu głównie do ochrony przed drapieżnikami. Zaatakowany może bronić się także za pomocą silnego ogona, który w razie potrzeby potrafi odrzucić i dzięki temu umożliwić sobie ucieczkę.
Pomimo swojej nazwy legwan zielony może przybierać bardzo różne barwy – kolor zależy głównie od miejsca zamieszkiwania. Na południowych terenach swojego występowania są one niebieskawe z ciemniejszymi plamami na całym ciele. Na północy, np. w Meksyku przybierają barwę pomarańczową. Na wyspach takich jak Borneo, Curacao, Aruba czy Grenada mogą mieć barwę od zielonej do lawendowej, a nawet różowej bądź czarnej. Okazy zamieszkujące zachód Kostaryki są natomiast czerwone.
Młode osobniki z Salwadoru są jaskrawoniebieskie, ale z wiekiem tracą ten niezwykły kolor.
Legwany mają bardzo ostre zęby, które z łatwością mogą szatkować liście, a nawet przeciąć ludzką skórę. Charakteryzuje je także specyficznie wykształcony wzrok. Doskonale widzą one barwy, a nawet ultrafiolet, ale mają trudności z dostrzeganiem obiektów w słabym oświetleniu.
Szlachetna odmiana
O ile legwan szlachetny prowadzi bardzo podobny tryb życia, jak jego zielony kuzyn, różni się od niego najbardziej cechami zewnętrznymi.
Legwany szlachetne mają krótsze pyski i brakuje im typowego dla legwanów zielonych kreskowanego wzoru na ogonie oraz okrągłych łusek nad uchem
Ubarwienie legwana szlachetnego różni się w zależności od miejsca występowania, jednak nie jest tak wielobarwne jak u zielonego kuzyna. Całe ciało przybiera zazwyczaj kolor szary, a na jego spodzie można zaobserwować niewielkie, zielone plamki. Na głowie występują natomiast duże łuski w kolorze kości słoniowej, a wokół oczu niebieskie obwódki. Podgardla samców są różowe.
Dieta
W skład diety legwanów wchodzi ponad 100 gatunków roślin. Jako, że jest to pokarm uboższy w energię niż mięso, jaszczurki te muszą zjeść go o wiele więcej, aby zaspokoić swoje dzienne zapotrzebowanie na energię. To z kolei powoduje problemy z osmoregulacją, ponieważ rośliny zawierają bardzo dużą ilość potasu.
Z tego powodu jaszczurki wykształciły dodatkowy gruczoł uzupełniający wydalanie soli w nerkach przyjmujących formę chlorków potasu oraz sodu.
Tryb życia
Jaszczurki te większość swojego dnia spędzają na drzewach – potrafią wspinać się na wysokość kilkunastu metrów, a gdy spadną, w większości przypadków wychodzą z tego bez żadnych urazów.
Kiedy legwan jest przestraszony – najczęściej ratuje się ucieczką. Potrafi nawet wskoczyć do wody i odpłynąć. Drugim sposobem na ochronę – szczególnie przed drapieżnymi ptakami – jest pozostawanie bez ruchu, co powoduje, że trudniej dostrzec go w zaroślach.
Rozmnażanie i rozwój
Legwany są jajorodne. Podczas okresu rozrodczego samica składa od 20 do 71 jaj. Podobnie jak u innych jaszczurek – nie opiekuje się nimi.
Młode oddalają się od gniazda po 10-15 tygodniach inkubacji. Swoim wyglądem przypominają dorosłe osobniki – nie mają jedynie wykształconych kolców na grzbiecie.
Iguany pierwszy rok swojego życia spędzają w grupach rodzinnych.
Legwan wydaje się być jedynym gatunkiem gada, w którym samce bronią samice przed atakiem.
Dane/Wymiary
U obu gatunków legwanów występuje dymorfizm płciowy – samice są mniejsze niż samce.
- Długość ciała (z ogonem): od 1,2 do 1,7 metra
- Długość ogona: około 80 centymetrów
- Waga: samce – 4 kilogramy, samice – 1,2 do 3 kilogramów
Wyjątkowo duże samce osiągają długość nawet 2 metrów i ważą od 6 do 9 kilogramów.
Iguana (legwany) – ciekawostki
- Legwany – szczególnie zielony – to popularne zwierzę domowe oraz przedmiot handlu w Ameryce Łacińskiej. Z tego powodu został wpisany na listę zwierząt, które wprawdzie nie są zagrożone, ale handlowanie nimi musi być poddane kontroli, aby nie spowodować spadku populacji tego gatunku w przyszłości.
- Choć iguany cieszą się dużą popularnością wśród miłośników jaszczurek – większość osób nie potrafi się nimi prawidłowo zajmować, co prowadzi do sytuacji, że szybko rezygnują z hodowli, a legwany stają się tzw. „zwierzętami na raz”.
- Iguany z Gwatemali i Meksyku posiadają niewielkie rogi umieszczone pomiędzy oczami. Z tego powodu trwają badania nad tym, czy nie stanowią one osobnego podgatunku Iguana iguana rhinolopha.
- Legwan szlachetny został oznaczony jako gatunek wrażliwy, głównie ze względu wprowadzenia na Martynikę legwana zielonego, który okazał się gatunkiem inwazyjnym. Legwany szlachetne zmuszone są więc konkurować z nimi o jedzenie, a także przestrzeń życiową.
- Kino i literatura często sięgają po nazwę iguana. Np. Noc Iguany (The Night of the Iguana) z roku 1964 Richardem Burtonem, Avą Gardner i Deborah Kerr w rolach głównych.
Polecamy:
Cudowne gady 🙂 .
Nie da się zaprzeczyć 🙂 .
Więc nie będzie dziwne,że ja też 🙂 .
W końcu gady same w sobie są cudowne 🙂 .
Nie zaprzeczę,drogi Bangladesh8 🙂 .
A co wy w tych gadach widzicie cudownego? Po pierwsze są głupie jak but, nie mają żadnych emocji, ich poziom rozwoju jest niezwykle niski? Co zatem cudownego sobą uosabiają? Nie bardzo to rozumiem? Ktos mógłby mi to wyjaśnić?
Otóż te gady ładnie wyglądają,zielony i brązowy kolor bardzo rzucają się w oczy 🙂 .
Nie mogę się nie zgodzić 🙂 .