W przeciągu kilku ostatnich lat dane na temat szacunków masy oraz długości ciała największych dinozaurów mięsożernych jakie zamieszkiwały niegdyś naszą planetę zmieniały się jak w kalejdoskopie raz po raz umniejszając lub powiększając ich rozmiary w wyżej wymienionych zakresach, dlatego postanowiłem stworzyć artykuł, w którym pragnę przedstawić wam jak najaktualniejsze dane na temat masy ciała i długości teropodów zaliczanych do kanonu tych osiągających maksymalne wartości.

1.Tyrannosaurus rex

Jeszcze kilka lat wstecz ten najsłynniejszy teropod tracił tytuł największego drapieżnika lądowego wszech czasów na rzecz takich mięsożerców jak Spinosaurus aegyptiacus oraz Giganotosaurus carolinii. Jednak wraz z upływającym czasem jak i raz za razem to nowszymi metodami pomiarowymi coraz szersza grupa paleontologów zarówno zawodowych jak i amatorów w swoich szacowaniach przywracała gatunek Tyrannosaurus rex na sam szczyt rankingu. W chwili pisania tego artykułu jeszcze nieco ponad tydzień temu przez blisko 3 dekady tytuł największego Tyranozaura dzierżył okaz skatalogowany jako FMNH PR 2081znany bardziej jako ”Sue”. Jednak jak już wspomniałem wcześniej kilka dni temu (21.03.2019) ukazał się oficjalny opis okazu znanego od 1991 roku RSM P2523.8 o ksywie ”Scotty”(65 % kompletności całkowitej szkieletu), autorzy deskrypcji Philip J.Currie, W.Scott Person oraz Gregory M.Erickson w swojej pracy zatytułowanej ”An Older and Exceptionally Large Adult Specimen of Tyrannosaurus rex”wskazują, że jest on najbardziej masywnym okazem Tyrannosaurus rex jaki został obecnie odkryty na co miały by wskazywać pomiary poszczególnych elementów szkieletowych (patrz porównanie poniżej).

Rekonstrukcja szkieletowa okazu RSM P2523.8’’Scotty’’ znajdująca się w Ken Seiling Waterloo Museum (autor fotografii James Morgan).

Oficjalnie w pracy długość całkowita nie została podana przez autorów, aczkolwiek paleoartysta Robert John Fabiani Jr, który odwzorował schemat czaszki (grafika poniżej,) RSM P2523.8 poprzez skalowanie twierdzi, że okaz miałby 12,67 – 13,08  metra długości (co jest sugerowane przez media), gdzie maksymalnym zakresem masy był by ciężar 10490 kilogramów, co poniekąd pokrywało by się z maksymalnym zakresem wagi jaki określali w swojej pracy już w 2014 roku Nicolás E. Campione i współpracownicy w artykule ‘’ Body mass estimation in non‐avian bipeds using a theoretical conversion to quadruped stylopodial proportions’’, gdzie wskazywali RSM P2523.8 jako osobnika większego i masywniejszego niż ‘’Sue’’ o maksymalnej masie 10007 kilogramów. Currie i współpracownicy natomiast określają masę Scotty na średnią szacunkową 8870 kilogramów jednocześnie wskazując na obszerny zakres rozbieżności tej masy mogący wykazywać nawet 25 % wzrost co dawało by nam maksymalny ciężar aż 11087 kg.

Porównanie pomiarowe wybranych elementów kości szkieletowych FMNH PR 2081 ‘’ Sue’’ oraz RSM P2523.8 ‘’ Scotty’’ – Philip J. Currie i współpracownicy (2019):

• Obwód kości udowej: Scotty (590 mm) -Sue (580mm)
• Proksymalna szerokość kości udowej: Scotty (426 mm) – Sue (360 mm)
• Długość kości biodrowej: Scotty (1545 mm) – Sue (1525 mm)
• Długość kości udowej: Scotty (1333 mm) – Sue (1321 mm)
• Długość kości piszczelowej: Scotty (1140 mm) – Sue (1140 mm)
• Szerokość wału kości piszczelowej: Scotty (184 mm) – Sue (160 mm)
• Długość kości strzałkowej: Scotty (995 mm) – Sue (1030 mm)
• Szerokość wału kości strzałkowej: Scotty (62 mm) – Sue (59 mm)
• Szerokość kości skokowej: Scotty (310 mm) – Sue (brak danych)
• Wysokość kości skokowej: Scotty (328 mm) – Sue (brak danych)
• Długość IV paliczka kości śródstopia: Scotty (184 mm) – Sue (154 mm)
• Długość I paliczka kości kończyny przedniej: Scotty (98mm) – Sue (78 mm)
• Szerokość kości barkowej: Scotty (748 mm) – Sue (680 mm)
• Długość kości zębowej: Scotty (595 mm) – Sue (585 mm)

Schemat ukazujący rekonstrukcje czaszek okazów RSM P2523.8’’Scotty’’oraz FMNH PR 2081 z uwzględnieniem pomiarowym autorstwa Roberta Johna Fabiani Jr.

Co ciekawe na forach związanych z tematyką paleontologii wrze gorąca dyskusja na temat domniemanych rozmiarów Scotty , gdzie dość spora rzesza osób dla których dinozaury są pasją fakt zgadza się co do tego, iż RSM P2523.8 jest okazem masywniejszym od Sue, ale nie poddając w wątpliwość kwestię tego czy drapieżnik mógłby przekroczyć masę 10000 kilogramów, a także, iż nie ma absolutnie realnej szansy na 13 metrową długości ciała. Zapewne jesteście więc ciekawi jak to jest z tym Scotty i dlaczego osoby nie będące zawodowymi paleontologami podważa zdanie zawodowców, na to pytanie wam nie odpowiem mogę wam tylko przytoczyć moje za i przeciw co do szacunków a to czy się z nimi zgodzicie czy nie pozostawię w waszej kwestii.

Jeżeli miałbym być szczery dla mnie Scotty w żaden sposób nie przekracza ‘’bariery’’ 13 metrów i masy ponad 10000 kg u wyżej wymienionego co nie oznacza, że nie może być on w rzeczywistości nieco większy i masywniejszy. Jako argument za przytoczył bym kwestię tego, że znamy dwa osobniki diametralnie młodsze nie przekraczające 20 lat życia, które osiągały dość spore rozmiary a cały czas były w fazie wzrostu, chodzi mi tu mianowicie o BHI 3033 ‘’Stan’’ oraz MB.R. 91216.’’Tristan’’. Wiek Stana w chwili zgonu szacowany jest na 18 lat a długość ciała i masa określona na odpowiednio 11,78 metra (długość mierzona wzdłuż linii prostej kręgów kręgosłupa) -12,02 metra (długość mierzona wzdłuż krzywizny kręgów kręgosłupa) / 7730 kg, Tristan natomiast na 17 lat, 12 metrów (długość mierzona wzdłuż linii prostej kręgów kręgosłupa) – 12,14 metra (długość mierzona wzdłuż krzywizny kręgów kręgosłupa) i masę 7400 kg (jako ciekawostkę podam, iż czaszka Tristana ma taką samą długość co Sue, pomimo różnicy 11 lat). Jak widać na ich przykładzie niektóre Tyranozaury mogły charakteryzować się znacznie szybszym procesem dojrzewania rosnąc szybciej niż pozostałe możliwe więc, że gdyby nie zginęły tak młodo a miały sposobność dożycia tak sędziwego wieku jak Sue (28 lat w chwili zgonu), Trix czy Scotty (30 lat w chwili zgonu), być może wyrównały by a kto wie może przypuszczalnie nawet i przekroczyły nieznacznie szacunki masy i długości tych największych nam znanych. Sugerując się wcześniej wymienioną sugestią Scotty mógłby być właśnie takim okazem charakteryzującym się silna alometria w proporcjach ciała, któremu w przeciwieństwie do dwóch wspomnianych wcześniej było dane dożyć leciwego wieku osiągając właśnie taki szacunek masy i długości. Z drugiej strony w pracy autorstwa Erica Snively i współpracowników z lutego tego roku, gdzie oszacowali oni zakres masy FMNH PR 2081’’Sue’’ na od 9313 do 9657 kilogramów można by analogicznie wywnioskować, iż Scotty będąc w rzeczywistości większym i masywniejszym okazem oraz przyjmując jako bardziej prawidłową drugą wartość masy to dość prawdopodobne było by zbliżenie się do ciężaru 10000kg.

Jak wiemy każdy kręgowiec nawet tego samego gatunku zbliżony do siebie wiekowo może diametralnie różnić się w kwestii zakresu masy, długości czy wysokości tak było również z dinozaurami po prostu zdecydowana większość osiągała pewne pułapy, których ich alometria nie pozwalała przekraczać. Erickson i współpracownicy (2017) w swoim badaniu ustalił schemat, gdzie Tyrannosaurus rex w pierwszych pięciu latach swojego życia cechował się powolnym wzrostem, pomiędzy piątym a dziesiątym rokiem tempo wzrostu przyspieszało by do okresu pomiędzy dziesiątym a dwudziestym rokiem życia dosłownie ‘’eksplodować’’, po dwudziestym roku życia etap wzrostu nadal był kontynuowany, ale w radykalnie wolniejszym tempie. Nie ulega wątpliwości, że RSM P2523.8 był dużym Tyranozaurem, ale czy w klasycznym w świecie paleontologii swoistego rodzaju konkursie ‘’ mój dinozaur jest większy od twojego’’, gdzie zazwyczaj początkowo ‘’krzyczą’ ’wnioski a szczegóły są ‘’kierowane w dół’’. Istnieje podstawowy fakt, że Sue jest bardziej kompletna niż Scotty (90% do 65% całkowitej kompletności szkieletowej), gdzie mamy większą świadomość pomiarową poszczególnych elementów szkieletu, których ewidentnie brak u Scotty, gdzie kilka cali tu lub tam może rzutować na całościowym szacunku obu Tyranozaurów poddając w wątpliwość tego czy Scotty naprawdę zdobył koronę. Po za tym na przestrzeni lat mamy dość spory zasób pomiarów masy i długości ciała Sue realizowanych zarówno przez zawodowych paleontologów jak i amatorów pasjonatów co rzutuje na o wiele lepsze porównanie Sue w stosunku do Scotty. Ja również jestem osobą, której wielką pasją są zwierzęta prehistoryczne, i naturalnie nie chcę podważać kompetencji zawodowych paleontologów, ale w moim personalnym odczuciu po analizie rekonstrukcji szkieletowej Scotty , dla mnie różnica pomiędzy tymi dwoma nie stanowi 73 cm i kilkuset kilogramów a zaledwie centymetrów i kilkudziesięciu kilogramów ale tak jak wspominałem to tylko moja amatorska opinia którą proszę byście się nie sugerowali, jak widać zarówno ja jak i w będziemy musieli uzbroić się w cierpliwość i poczekać na analizy większej rzeszy paleontologów i pasjonatów by zyskać większą pewność kto zwycięży w rywalizacji do miana największego znanego nauce Tyranozaura. Do tego czasu z dość dużą dawką wątpliwości określał bym tymczasowo Scotty mianem największego nadal przydzielając prym pierwszeństwa Sue.

Szacunki masy i długości FMNH PR 2081”Sue” na przestrzeni lat:

• John R. Hutchinson i współpracownicy (2009): 9502 kg
• Scott Hartman (2013): 12,3 metra /8400 kg
• Nicolas E. Campione i współpracownicy (2014): 9224 kg
• Asier Larramendi (2015): 12metrów/8256 kg
• Francisco Brunen (2017): 12,35 metra/8828,9 kg
• Philip J. Currie i współpracownicy (2019): 8462 kg
• E Snively i współpracownicy (2019): minimalnie 9131 – maksymalnie 9657 kg

Rekonstrukcja szkieletowa Tyrannosaurus rex FMNH PR 2081 oraz szacunek ciężaru ciała z uwzględnieniem poszczególnych partii ciała (schemat autorstwa Francisco Brunen).

2. Spinosaurus aegyptiacus

Już od chwili odnalezienia pierwszego materiału skalnego Spinosaurus w 1912 roku przez niemieckiego paleontologa Ernesta Stromera pretendował od do miana najdłuższego i najcięższego teropoda (początkowe szacunki przypisywały mu nawet 21 metrów długości). Z biegiem lat coraz to bardziej uszczuplano ‘’potęgę’’ żaglastego teropoda, gdzie według różnych źródeł przypisywano mu od 16 do 18 metrów długości i przedział masowy od 9000 do 11000 kilogramów, w 2013 roku Scott Hartman oszacował długość na 15,6 metra, jednak wszelkie oszacowania sprzed 2014 roku uważane są obecnie za nieprawidłowe i nieaktualne. W 2014 roku paleontolog Nizar Ibrahim wraz z współpracownikami całkowicie wywrócił do góry nogami dawne postrzeganie tego teropoda wzbudzając początkowo wiele kontrowersji obrazując światu nieszablonową rekonstrukcję Spinosaurus, sugerując, iż teropod ten w większości czasu poruszał się na czterech kończynach i nie był drapieżnikiem specjalizującym się w polowaniu na inne dinozaury a żyjącym nieopodal biotopów wodnych wręcz na pewno wyspecjalizowanym ewolucyjnie do połowu ryb szacując maksymalną długość dorosłego osobnika na 15 metrów ( w tym samym roku według Cau podał zakres długości maksymalnej pomiędzy 12 a 13 metrami). W 2016 roku (online) Michael Mortimer podał szacunkowy wymiar ciała holotypu na 13,2 metra. W wrześniu 2016 roku wcześniej już wspomniany w artykule student paleontologii Francisco Brunen ponownie za pomocą GDI podjął się jak najdokładniejszej rekonstrukcji szkieletowej oraz określenia masy i długości ciała największego okazu skatalogowanego jako MSNM V 4047. Pierwotnie Francisco wykorzystał model sylwetki stworzonej przez RandomDinos w proporcjach sugerowanych przez Ibrahima (widok grzbietowy pochodź z modelu 3d autorstwa Ibrahima i współpracowników natomiast przedni od okazu Spinosaurus, który obecnie mieści się w berlińskim Museum für Naturkunde co w rezultacie tworzyło obraz Spinosaurus z dość beczkowatym kształtem klatki piersiowej). Brunen zmodyfikował jednak nieco położenie gastrali w wyniku czego tułów zyskał bardziej zaokrąglony kształt w porównaniu z całkowicie spekulatywną postacią Ibrahima. Uzyskał on 15 metrową długość ciała mierzoną wzdłuż linii prostej kręgów kręgosłupa oraz masę 7557 kilogramów.

W aktualizacji swojego szacunku z lutego tego roku uświadamia nam, iż w korekcie bazuje na widoku grzbietowym okazu skatalogowanego jako IPGH 1912 by wywnioskować kształt klatki piersiowej by określić jej przekrój i szerokość, a także innych uważanych za dorosłe osobniki spinozaurów (NHMUK 16665 i NHM R.16421) oraz megalozaurów by wywnioskować resztę partii ciała zgodnie z podobnym podejściem co Ibrahim i współpracownicy, lecz z nieco zaktualizowanymi partiami ciała. Ostatnia aktualizacja dotyczy densytometrii (gęstości kości), gdzie miała ona zaniżone parametry (w tym przypadku autor sugeruje gęstość do tych jaką charakteryzują się współczesne pingwiny jednak z ogólnie zmniejszoną pneumatyką), w związku z czym z bardziej dokładnym modelem kostnym Spinosaurus objętość pierwotna została zredukowana z 8150 dm3 do 6912 dm3, ale zwiększona gęstość sprawia, że różnica w porównaniu z poprzednim szacunkiem masy wynosi tylko 681 kg dając ostatecznie 6876 kilogramów (długość ciała pozostaje bez zmian). Sama masa na poziomie 6876 kilogramów mieści się w górnej części zakresu obliczonego przez Ibrahima i współpracowników dla ich objętościowego modelu masy (6000-7000 kg).

Rekonstrukcja szkieletowa Spinosaurus aegyptiacus MSNM V 4047 oraz szacunek ciężaru ciała z uwzględnieniem masy poszczególnych partii (schemat autorstwa Francisco Brunen).

3. Giganotosaurus carolinii

Giganotosaurus klasyfikowany jest do miana jednego z największych teropodów, aczkolwiek bardziej restrykcyjne oszacowanie jego rozmiarów jest trudne do określenia z tego względu, iż pomimo znanych elementów szkieletowych takich jak niekompletnej czaszki, kręgów kręgosłupa, obręczy barkowej i miedniczej oraz kości kończyn tylnych (mowa o holotypie MUCPv-Ch1) to pomimo upływu 24 lat drapieżca ten nadal nie doczekał się opisu. Różni paleontolodzy podejmowali się oszacowania rozmiarów bazując na rozmaitych rekonstrukcjach brakujących części szkieletowych, w tym miejscu pozwólcie, że podam wam tylko oszacowania paleontologów, których oszacowania nie przekraczają granicy 7 lat mianowicie pomiar Carrano i współpracowników (2012), gdzie długość ciała określona została w przedziale 11,6 – 11,9 metra ,Scotta Hartmana z 2013 roku – 12,4 metra / 6800 kilogramów w swojej rekonstrukcji Hartman w przypadku brakujących elementów kości szkieletu użył materiału pochodzącego od Mapusaurus i Tyrannotitan. Szacunku masy podjął się również Campione i współpracownicy (2014) podając wynik 6349 kg.

Mniej odległych w czasie rekonstrukcji podjęli się Francisco Brunen i nieznany mi z nazwiska użytkownik portalu DeviantArt o pseudonimie SpinoInWonderland obie rekonstrukcje opublikowane zostały w 2017 roku. Brunen w swoim odwzorowaniu starał się by jego szkielet był jak najbardziej aktualny i dopasowany do pomiarów i opisów (Coria 2003, Coria & Currie 2006, Carrano 2012, Canale 2014, Canale& Carbajal 2015), brakujące elementy szkieletu zostały przywrócone od Tyrannotitan, skalowany widok z góry pochodził od Acrocanthosaurus podobnym rozmiarowo Carcharodontosauridae i zredagowanym tak, aby miał podobne proporcje do Giganotosaurus. Nakładając widok górny rekonstrukcji Giganotosaurus autorstwa Hartmana na grzbietowy Acrocanthosaurus autorstwa Batesa proporcje okazały się niemal identyczne. Wynik jaki otrzymał Francisco dla holotypu to 12,25 metra (długość mierzona wzdłuż linii prostej kręgów kręgosłupa) i 12,45 metra (długość mierzona wzdłuż krzywizny kręgów kręgosłupa), masa ciała uzyskana za pomocą GDI to 6838,3 kilograma.

Rekonstrukcja szkieletowa Giganotosaurus carolinii MUCPv – Ch1 oraz szacunek ciężaru ciała z uwzględnieniem masy poszczególnych partii (schemat autorstwa Francisco Brunen).

Drugiego pomiaru dokonał SpinoInWonderland (również metodą GDI) gdzie bazową formą była rekonstrukcja Hartmana wspomina on, że była ona źródłem pomiaru osiowego. Brakujące elementy czaszki zostały przywrócone na podstawie Mapusaurus , Tyrannotitan , Carcharodontosaurus i Acrocanthosaurus, obręcz barkowa jest zrekonstruowana na podstawie Acrocanthosaurus oraz Mapusaurus z długością łopatki opartą na proporcji względem kości udowej występującej u Acrocanthosaurus, ramiona oparte są na Acrocanthosaurus poza kością promieniową (na podstawie Mapusaurus). Kości śródstopia opierają się na Acrocanthosaurus oraz Mapusaurus, podczas gdy paliczki i proporcje stóp pochodzą z rekonstrukcji Scotta Hartmana, kość biodrowa przywrócona została na podstawie Mapusaurus, mostek i gastralia są rodzajowymi częściami różnych teropodów. Wynik jako otrzymał to 12,12 metra (długość mierzona wzdłuż linii prostej kręgów kręgosłupa) oraz 12,41 metra (długość mierzona wzdłuż krzywizny kręgów kręgosłupa) masa ciała jest również na zbliżonej wartości i stanowi zaledwie 273 kilogramy obliczając całkowitą objętość (dm3) na 7772,03 co po przemnożeniu z gęstością o wartości 0,915 kg/l dało wynik 7111,4 kg.

Rekonstrukcja szkieletowa Giganotosaurus carolinii MUCPv –Ch1 autorstwa SpinoInWonderland.

W opisach prac naukowych, które pojawiły się w tym roku dr. E. Sniveley i współpracownicy szacują masę okazu holotypu na 6907,6 kilogramów natomiast Philip J Currie i współpracownicy na 6260 kilogramów. Także jak widać szacunki mas opublikowane przez różnych autorów są w miarę spójne pomimo różnicy na przestrzeni 2 lat.

3. Tyrannotitan chubutensis

Rekonstrukcji jak i szacunków masy ponownie podjął się Francisco Brunen rekonstruując szkielet od samych podstaw, gdzie luki w braku kompletnych elementów uzupełniał (liczbami, wymiarami i opisami) wykorzystując głównie informację od Novas (2014), Novas& Canale (2005), Currie and Carpenter (2000), Sereno (1996), Coria (1995). Widok z góry został zmodyfikowany, ale pochodzi od Acrocanthosaurus, szerokość czaszki a co za tym idzie szyi jest pośrednia między Carcharodontosaurus oraz Giganotosaurus dwoma najbardziej zbliżonymi do Tyrannotitan zwierzętami. Szerokość klatki piersiowej została zrekonstruowana w odniesieniu do Acrocanthosaurus na podstawie porównań kręgów pierwszego z późniejszymi, biodra były nieco szersze niż u Acrocanthosaurus, a obwód kości udowej większy niż u Giganotosaurus (541 mm Canale 2014 – 520 mm Campione i współpracownicy 2014). Tyrannotitan ma także inne osobliwości, które rzutują na jego potencjalny szacunek masy jak np. kręgi grzbietowe, gdzie żaden nie ma centrum 14 cm (Campione 2014) z wyjątkiem jednego który ma 15,5 cm. Pierwszy i czternasty kręg są bardzo zredukowane w porównaniu z innymi, które sugerowały by długość tułowia na ok.85% długości Giganotosaurus co wyjaśniało by niższą niż oczekiwana ocena długości ciała. Tyrannotitan charakteryzował się również bardzo wysokimi kolcami neuronowymi znacznie wyższymi niż u Giganotosaurus, tka cecha pozwala na rozszerzenie głębokości tułowia i zwiększyć masę. Wynik jaki otrzymał Francisco za pomocą GDI to 11,52 metra (długość mierzona wzdłuż linii prostej kręgów kręgosłupa) i 11,63 metra (długość mierzona wzdłuż krzywizny kręgów kręgosłupa), uzyskana masa to 6400 kilogramów.

Rekonstrukcja szkieletowa Tyrannotitan chubutensis MPEF-PV 1157 oraz szacunek ciężaru ciała z uwzględnieniem masy poszczególnych partii (schemat autorstwa Francisco Brunen).

SpinoInWonderland również dokonał odwzorowania czaszka został zrekonstruowana po Carcharodontosaurus (ogólne proporcje czaszki), Giganotosaurus (kość szczękowa, kość łzowa, postorbitale, kość kwadratowa), Mapusaurus (kość nosowa) oraz Acrocanthosaurus (kość przed szczękowa, szew łuskowy, żuchwa). Szyja i ogon oparte są na Giganotosaurus, łopatka jest przywracana na podstawie Mapusaurus i Acrocanthosaurus, kość biodrowa, kulszowa i piszczelowa na podstawie Mapusaurus, kości stóp od Mapusaurus i Acrocanthosaurus, mostek i gastralia są rodzajowymi częściami teropodów. SpinoInWonderland uświadamia nam, iż czaszka Tyrannotitan pomimo fragmentaryczności wskazuje na jej dużą masywność w połączeniu z długimi łonami, wysokimi kolcami nerwowymi i krótkimi kręgami grzbietowymi powoduje to, że zwierzę ma proporcjonalnie dużą głowę i krótkie, ale bardzo głębokie ciało. Obliczona długość ciała to 11,43 metra (długość mierzona wzdłuż linii prostej kręgów kręgosłupa) i 11,7 metra (długość mierzona wzdłuż krzywizny kręgów kręgosłupa).

Rekonstrukcja szkieletowa Tyrannotitan chubutensis MPEF-PV 1157 autorstwa SpinoInWonderland.

4.Carcharodontosaurus saharicus

Francisco Brunen w odwzorowaniu tego drapieżnika wypełnia luki z swojej rekonstrukcji szkieletowej Acrocanthosaurus, Tyrannotitan oraz Giganotosaurus w rezultacie czego ogon minimalnie się wydłuża a dystralna część kończyn przednich zwierzęcia staje się proporcjonalnie większa. Łopatki połączone są przegubowo, a kość łonowa wykonana ponownie co skutkowało większym rozmiarem i dlatego tułów jest głębszy. Proporcje kończyn tylnych, kość jarzmowa, kształt anteorbital fenestrae pochodzą od Tyrannotitan. Brunen podkreśla, że większość elementów które przyczyniały by się do bardziej precyzyjnej oceny długości ciała nie została odnaleziona, więc pomimo starań z jego strony na jak najbardziej precyzyjny pomiar należy brać go z lekką ostrożnością. Metodą pomiarową GDI Brunen uzyskał 11,82 metra (długość mierzona wzdłuż linii prostej kręgów kręgosłupa) – 12,02 metra (długość mierzona wzdłuż krzywizny kręgów kręgosłupa) oraz masę 6325 kilogramów.

Rekonstrukcja szkieletowa Carcharodontosaurus saharicus SGM DIN 1 oraz szacunek ciężaru ciała z uwzględnieniem poszczególnych partii (schemat autorstwa Francisco Brunen).

SpinoInWonderland rekonstruuje czaszkę Carcharodontosaurus na podstawie Tyrannotitan (kość jarzmowa), Shaochilong (kość kwadratowa) oraz Acrocanthosaurus (kość przedszczękowa, szew łuskowy, żuchwa), gdzie szacowana długość czaszki według autora dla SGM DIN 1 wynosi 1,574 m. Kości grzbietowe, łonowa, kulszowa i łopatka oparte są na Tyrannotitan. Kości ogonowe bazują na Acrocanthosaurus i Giganotosaurus, kości ramienne oraz kończyn dolnych Acrocanthosaurus. Mostek i gastralia są rodzajowymi częściami teropodów. Rezultat pomiarowy jaki otrzymał SpinoInWonderland dla okazu wymienionego powyżej dość sporo różnią się od Francisco Brunena, gdyż długość mierzona wzdłuż linii prostej kręgów kręgosłupa to 12,95 metra natomiast mierzona wzdłuż krzywizny kręgosłupa to aż 13,23 metra (zaznacza jednak, że w obliczeniu należy przyjąć różnicę w potencjalnym określeniu szacunkowy długości na poziomie 19%), autor nie podaje zakresu masy.

Rekonstrukcja szkieletowa Carcharodontosaurus saharicus SGM DIN 1 autorstwa SpinoInWonderland.

5. Acrocanthosaurus atokensis.

Jeżeli chodzi o Acrocanthosaurus to znane są praktycznie wszystkie elementy szkieletowe z tym zastrzeżeniem, że pochodzą one od kilku osobników, które pojedynczo nie są zbyt kompletne. Francisco do oszacowania największego znanego okazu NCSM 13345’’Fran’’ d brakujących elementów wykorzystał kompozyty z okazu holotypu, która jest ok.20 % mniejsza, gdyby brać pod uwagę wszystkie pomiary i SMU 74646, który jest pośredni pomiędzy ‘’Fran’’ a holotypem. Paratyp pozwala według autora na szczątkowe odwzorowanie ogona. Skalowanie kości udowej na podstawie SMU 74646 (jedynego okazu z zachowaną kością udową) daje wynik 1200 mm. Brunen uzyskuje wynik 11,54metra (długość mierzona wzdłuż linii prostej kręgów kręgosłupa) – 11,90 metra (długość mierzona wzdłuż krzywizny kręgosłupa) oraz masę 6112 kilogramów.

Rekonstrukcja szkieletowa Acrocanthosaurus atokensis NCSM 14345 oraz szacunek masy z uwzględnieniem poszczególnych partii (schemat autorstwa Francisco Brunen).

SpinoInWonderland do oszacowania największego osobnika wykorzystuje podobnie jak Brunen dwa najbardziej kompletne okazy SMU 74646 i NCSM 14345, ale ogon rekonstruowany jest już na podstawie Concvenator corcovatus uzyskując wynik 11,44 metra (długość mierzona wzdłuż linii prostej kręgów kręgosłupa) -12,08 metra (długość mierzona wzdłuż krzywizny kręgów kręgosłupa).

Snively i współpracownicy (2019) szacują masę minimalnie na 5603 kilogramy, maksymalnie zaś na 6560 kg.

Rekonstrukcja szkieletowa poszczególnych osobników Acrocanthosaurus atokensis autorstwa SpinoInWonderland.

Nie sposób nie wspomnieć mi jeszcze o jednym teropodzie mianowicie Deinocheirus mirificus, niestety od 2015 roku nie doczekał się on ‘’świeższego wizerunku’’. Autorami, którzy dokonali odwzorowania byli Scott Hartman oraz użytkownik portalu DeviantArt o nicku Zach A. w jego ocenie największy znany okaz MPC-D 100/127 miałby 9,65 metra długości i ważyć 7200 kilogramów jednak należy tutaj brać poprawkę na szacunek masy i długości i czekać na bardziej prawidłową odbudowę szkieletową.

Rekonstrukcja szkieletowa Deinocheirus mirificus autorstwa Zach A.

*Udostępniony artykuł powstał dzięki uprzejmości wyżej wymienionych autorów i może być wykorzystywany tylko w ramach edukacyjnych na użytek własny. Dane pochodzą z lat 2017-2019.

Podobne artykuły

• 

  ‘’Cudzych chwalimy swego nie znamy sami nie wiemy co posiadamy’’

• 

  ”Intelektualiści” ?

• 

  ‘’Hospodar wyspy Hateg’’